รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 521 ดาบโลหิตชั่วร้าย

บทที่ 521 ดาบโลหิตชั่วร้าย
ดาบนี้ดูเยือกเย็นมาก ดูแล้วก็เป็นเหมือนดั่งดาบเล่มหนึ่งที่สามารถตัดเหล็กได้เหมือนดั่งโคลน เป็นฝีมือการหล่อหลอมจากที่สูงสุดของประเทศญี่ปุ่น
ดาบแบบนี้ คนประเทศจีนต่างก็มีเก็บไว้เป็นความทรงจำที่เจ็บปวด สืบทอดกันมา
ตอนนี้ถูกกลฉีขุยดึงออกมา ปรากฏในห้องจัดเลี้ยง การรวมตัวของนักศิลปะการต่อสู้ของประเทศจีน ทำให้ผู้คนต่างก็รู้สึกเหมือนย้อนกลับไปอยู่ในศตวรรษที่แล้ว
คลื่นไส้ เกลียดชัง บรรยากาศที่เต็มไปด้วยความรู้สึกเกลียดชังโกรธแค้นต่างปกคลุมอยู่ภายในใจนักสู้ของประเทศจีนในทันที
เพียงแต่ ไม่เหมือนกับดาบคาตะนะที่อยู่ในมืออิงจิ่งหลิง ดาบเล่มนี้ยาวกว่า และสีของดาบมีแค่เพียงแสงสีที่เย็น อยู่สองสี คือ สีขาว กับสีแดง
มองดูแล้วก็เหมือนเป็นดาบที่กระหายเลือด บนนั้นไม่รู้ว่าอาบไปด้วยเลือดของนักสู้มากมายขนาดไหน
“คืนนี้ ให้ผมฟันหัวของพวกคุณที่นี่ทุกคนขาดเถอะ”
มือทั้งคู่ของกลฉีขุยค่อยๆวางลง ดาบเล่มนั้นก็ลดต่ำลงตาม ตั้งเป็นแนวนอนอยู่ตรงหน้าอกกลฉีขุย
“ดาบเลือด?”
“ศิษย์พี่นี่ท่าน เอาดาบเลือดของอาจารย์มาหรือ?”
เหย่หยวนเม๋ยจื่อ พูดขึ้นอย่างตกใจ
ดาบเลือด ทุกวันเช้าบ่ายและเย็นในช่วงเวลาที่กำหนด จะต้องแช่ด้วยเลือดสด เหมือนกับคนที่จะต้องทานข้าว
ดาบเลือดสามารถเพิ่มพลังของมันเองได้ กดพลังของคนอื่น ไม่ก็ไม่ต้องชักดาบออกมา หากชักดาบออกมาแล้วก็จะต้องกลายเป็นศพ
ดาบเล่มนี้เป็นดาบซามูไรที่มีชื่อเสียงที่สุดของญี่ปุ่น เสี่ยวฉวนอู่เจิ้งดูแลรักสามาตลอด คิดไม่ถึงว่าอธิบดีในครั้งนี้ จะเอาดาบเลือดของเสี่ยวฉวนอู่เจิ้ง มอบให้กับกลฉีขุยใช้
เหย่หยวนเม๋ยจื่อตะโกนร้องขึ้นอย่างตื่นเต้นว่า “พวกคุณแย่แน่ หัวเราะเยาะคนประเทศจีน พวกคุณจะไม่รอดกันสักคน”
ดาบเลือดเห็นเลือด แทบเป็นที่รู้กันไปทั่วประเทศญี่ปุ่น เสี่ยวฉวนอู่เจิ้งมอบดาบนี้ให้กับกลฉีขุยนั้น แฝงไปด้วยความหมายลึกซึ้ง
นี่เป็นการจะให้นักศิลปะการต่อสู้ของประเทศจีนยอมก้มหัวลงอยู่ภายใต้ญี่ปุ่น
เหย่หยวนเม๋ยจื่อเข้าใจแล้ว อาศัยฝีมือที่ล้ำเลิศของกลฉีขุย บวกกับดาบเลือดสมบัติที่หาที่เปรียบมิได้ของประเทศ ฉินหลั่งไม่มีทางหนีพ้นจากชะตาที่จะถูกฆ่าตาย
นักสู้ญี่ปุ่นต่างก็กลายเปลี่ยนเป็นตื่นเต้นอย่างมาก นี่เป็นดาบเลือดที่มีประสิทธิภาพอย่างไม่คาดคิด ภาพในจินตนาการของพวกเขาคือหัวของฉินหลั่งตกลงพื้นแล้ว ส่วนนักสู้ประเทศจีนที่มางานเลี้ยงในครั้งนี้ แต่ละหัวต่างก็ก็ไหลมาเทมา แสดงให้เห็นถึงพลังที่แข็งแกร่งของนักรบญี่ปุ่น
เหลิ่งเชียนชีวรู้สึกตื่นตา จึงพูดขึ้นว่า “สหายฉินระวัง ดาบนี้ชั่วร้ายนัก”
“ฮ่าๆ พวกคุณเพิ่งรู้หรอ แต่ทุกอย่างก็สายไปแล้ว วินาทีที่ชักดาบ ถือเป็นการประจักษ์ให้เห็นถึงการตายหมู่ของพวกคุณ” กลฉีขุยตะโกนพูดอย่างดุเดือด สายตาที่กวาดมอง เห็นพวกนักรบเป็นเหมือนดั่งมดไร้ค่า
พูดเสร็จ ร่างกายกลฉีขุยก็เต็มไปด้วยพลังอาฆาตทันที น่ากลัวราวกับปีศาจ พูดขึ้นด้วยเสียงแหบว่า “ดาบเล่มนี้ ผมเคยใช้แค่สองครั้ง ครั้งแรกผมใช้มันฆ่าคนไปร้อยคน”
“ครั้งที่สอง ผมใช้มันฆ่าคนไปพันคน”
“คนประเทศจีน เป็นพวกคนด้อยมาเสมอ ต้องใช้ดาบสั่งสอนพวกคุณว่า จะต้องทำตัวเป็นคนยังไงตลอด”
“วันนี้ ผมเอาชีวิตคุณก่อนฉินหลั่ง ไม่สิ ประธานพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ของเมืองเย็นจีน เซ่นดาบแรก วิญญาณซามูไร อมตะนิรันกาล”
เขาแสดงให้เห็นถึงการดูถูกเหยียดหยามและความหยิ่งผยองของคนสูงส่ง
ฉินหลั่งเอามือไขว้หลังแล้วลุกขึ้นยืน มองดูอีกฝ่ายแยกฟันแยกกรงเล็บอย่างไม่แสดงอาการใดๆ
“พวกคุณอ้างว่าตนเป็นคนมีอิทธิพลเหนือกว่า แท้จริงแล้วก็โง่เขลา”
“ดาบแบบนี้พวกเราเคยใช้กันมาตั้งแต่สมัยราชวงศ์ถังแล้ว”
“แต่เสียดาย พวกคุณรับเอาวัฒนธรรมจีนของประเทศจีนมา กลับไม่รู้จักสำนึกบุญคุณ ไม่เหมือนกับเป็นสัตว์เดรัจฉานตัวหนึ่งหรือ?”
“คุณ…กล้าดูถูกผม?” แววตากลฉีขุยฉายแววอาฆาตอย่างที่สุด
“ไม่” ฉินหลั่งยังคงเอามือไขว้หลัง พร้อมพูดขึ้นว่า “ผมไม่ได้ดูถูกคุณ ผมพูดความจริง”
“เฮ้อ ดาบเลือด ดาบเลือด ก็แค่ขยะชิ้นหนึ่งเท่านั้น” ฉินหลั่งพูดขึ้นด้วยเสียงเย็นชา
เวลานี้ เหลิ่งเชียนชีวกระโจนมาข้างหน้า พร้อมพูดว่า “ประธาน ผมขอรับอาสาเอง มอบการต่อสู้อันดับแรกให้ผมเถอะ”
ฉินหลั่งส่ายหัว พูดขึ้นว่า “พี่เหลิ่ง ไม่เป็นไร”
“มีผมคนเดียวก็เพียงพอแล้ว”
“ย๊าก ไปตายเถอะ” กลฉีขุยชูดาบเลือดขึ้นมาอย่างดุเดือด แล้วก็ฟันไปที่ฉินหลั่ง
เงาของดาบพาดผ่านเส้นโลหิตเป็นแนวยาว เหมือนวิญญาณร้ายภายใต้แสงไฟ
ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องไห้ของปีศาจดังออกมาจากดาบ เสียงนั้นดึงดูดจิตใจของผู้คน ไปสู่ความโศกเศร้าอย่างไม่รู้ตัว
คนที่อยู่ในงานต่างก็ตกใจ นี่คือดาบเลือดหรือ? เป็นการทำให้จิตใจกระสับกระส่ายกระวนกระวาย
แดนฟ้า ปรมาจารย์แดนฟ้าของญี่ปุ่น แปลกประหลาด อย่างไม่สามารถคาดเดาได้
ตอนนี้จิตใจของผู้คนมากมายต่างก็กระสับกระส่ายแล้ว กำลังสั่นไปทั้งตัวและวิญญาณ ดวงตาฉายแววหวาดกลัวอย่างที่สุด
อ๊าก….
ลูกสาวของนักธุรกิจคนหนึ่งที่ไม่มีไม่รู้วิชาศิลปะการต่อสู้ร้องไห้ออกมา เจ็บปวดทรมานจนไม่อาจควบคุมตนเองได้
และสีเลือดบนดาบเลือดยิ่งอยู่ก็ยิ่งสด ยิ่งอยู่ก็ยิ่งคาว เสียงร้องไห้ดั่งเสียงปีศาจบนดาบก็ยิ่งโหยหวน
ต่อมา ทุกคนเห็นว่า เหมือนฉินหลั่งจะนิ่งอึ้งไป
ใช่ นิ่งอึ้งไปแล้ว เหมือนถูกอะไรกดให้อยู่ตรงนั้น สีหน้าไร้ซึ่งความรู้สึก เป็นเหมือนดั่งรูปปั้น
ดาบนั้น พลังแห่งดาบเลือดจองจำฉินหลั่งอยู่ในสายเลือด
จากนั้นก็มีร้องโหยหวน การร้องโหยหวนที่ยาวนานและดุร้าย แต่ก็เต็มไปด้วยความลึกลับเย้ายวน ราวกับคนเลี้ยงแกะ ถูกสั่งให้รีบเดินทาง
สีหน้าผู้คนเปลี่ยนไปอย่างมาก เหลิ่งเชียนชีวลุกขึ้นมาในทันใด กลับพบว่าตนเองไม่สามารถก้าวเท้าออกไปได้ และเหลิ่งชุนอวี่ลูกสาวที่อยู่ด้านข้าง ดวงตาปรากฏให้เห็นถึงความตกใจจนอึ้ง เหลิ่งเชียนชีวรีบใช้มือปิดตาลูกสาวไว้ ไม่ให้เขามองเห็นอีก
ทุกคนในงานเลี้ยง ณ ตอนนี้ ส่วนมากต่างก็ถูกกักตัวไว้ด้านข้าง อยากที่จะก้าวเท้าทั้งคู่ออกไปสู่ตายกับกลฉีขุย แต่กลับเหมือนติดอยู่ในดินโคลน ก้าวเท้าไม่ออก
ตอนนี้ทั่วทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้เย็นจีน เป็นเหมือนลูกแกะที่พร้อมจะถูกฆ่าได้ทุกเมื่อ ไม่มีใครสามารถหนีรอดพ้นไปได้
ในใจพวกเขาต่างก็คิด ฉินหลั่งก็ต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้แน่
ส่วนพวกนักรบของญี่ปุ่น แต่ละคนต่างก็มีท่าทีหยิ่งผยอง พร้อมลุยทุกเมื่อ เตรียมตัวรอคอยช่วงเวลาที่ดีที่สุดแล้วก็เริ่มโจมตีฆ่าตามอำเภอใจ
ใช่ โจมตีฆ่าตามอำเภอใจ แม้แต่เด็กที่ตามผู้ใหญ่มาร่วมสนุก ก็จะไม่มีทางปล่อยไป
มีเพียงแบบนี้ ศิลปะการต่อสู้ของประเทศจริงถึงจะสามารถตกอยู่ภายใต้การควบคุม มีเพียงแบบนี้ คนประเทศจีนจึงจะหวาดกลัวญี่ปุ่น
ทุกคนวิตกกังวลอย่างที่สุด เพราะเหตุเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ทุกคนต้องเผชิญหน้ากับความตายอย่างไม่คาดคิด
เหย่หยวนเม๋ยจื่อหัวเราะ รอยยิ้มแฝงไปด้วยความเยาะเย้ย ดูถูก ความเคร่งขรึมปรากฏบนใบหน้าหัวหมู “ฉินหลั่ง คุณเป็นปรปักษ์กับพวกเรา นั่นถือเป็นการหาที่ตาย ผมจะทำให้คุณเสียใจที่เกิดมาบนโลกนี้ ให้คุณได้รับความทุกข์ทรมานอย่างที่สุด สูญเสียศักดิ์ศรี”
กลฉีขุยหัวเราะเสียงดัง ดาบเลือดห่างจากหัวของฉินหลั่งเพียงนิ้วเดียว
“ฉินหลั่ง หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้เย็นจีนประเทศจีน คุณจำไว้ คนที่ฆ่าคุณ คือกลฉีขุย”
“เหลวไหล ดาบไร้ค่าของคุณทำไมยังไม่ฟันลงมา” น้ำเสียงที่เยือกเย็นนี้ทำให้กลฉีขุยอึ้งไปทีนที
น้ำเสียงนี้แฝงไปด้วยความเกลียดค้าน แฝงไปด้วยความเยาะเย้ย และแฝงไปด้วยความเบื่อหน่าย
หลังจากนั้น ฉินหลั่งใช้นิ้วมือปัดดาบเลือดเล่มนั้นไปด้านข้าง กลฉีขุยรู้สึกว่าแขนของตนเองชาขึ้นมาในทันใด เกือบที่จะโยนดาบเลือดนั้นทิ้งไป
“ซูถงเหวิน เชอถงกุ่ย” ฉินหลั่งท่องบนกลอนด้วยเสียงเบา
“มาตรฐานไม่เหมือนกัน จะทำให้เกิดเรื่องใหญ่ สติปัญญาของบรรพบุรุษไม่ได้มีไว้ประดับจริงๆ”
เห็นท่าทีนิ่งอึ้งของกลฉีขุย ฉินหลั่งพูดต่อว่า “แดนฟ้าของพวกคุณ กับแดนฟ้าของพวกเรา มาตรฐานไม่เหมือนกัน”
“แดนฟ้าของคุณนี้ เทียบเท่ากับแดนฟ้าของพวกเราที่กำลังเริ่มต้น”
ในใจกลฉีขุยตกใจอย่างไม่สามารถใช้ภาษาบรรยายได้
ทำไมฉินหลั่ง ถึงไม่ถูกดาบเลือดสะกดจิต แม้กระทั่ง ผลกระทบสักนิดก็ไม่มี