รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 433 รับมากะทันหัน

บทที่ 433 รับมากะทันหัน
“พอแล้ว! เธอไปรอฉันด้านนอกก่อน!” ฉินหลั่งพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
อึ้งย้งวิ่งออกไปแล้ว ฉินหลั่งก็วิ่งไปตรงทางเดินเปิดที่ดับเพลิง และเริ่มดับเพลิงอยู่คนเดียว
ไฟยังไม่ลามไปปะทุที่อื่น ดังนั้นใช้เวลาแค่เพียงยี่สิบนาที ก็ดับไฟได้หมดแล้ว
จากนั้นฉินหลั่งสำรวจดูชาวต่างชาติสองคนที่ตายไป ร่างกายเห็นได้ชัดว่าไม่เหมือนคนปกติ ดูเหมือนพวกเขาจะผ่านการฝึกซ้อมแสนโหดมาเหมือนกัน
เมื่อกี้เขาลองแล้ว ไม่ว่าจะเป็นไหวพริบหรือท่าต่อสู้ เทียบกับพวกคนที่ลอบสังหารเขา เห็นได้ชัดว่าพวกเขามีเทคนิคดีกว่ามาก
ด้านนอกอึ้งย้งรอเขาตัวสั่น ฉินหลั่งไม่ได้คิดอะไรมาก หันหลังเดินออกไป
อึ้งย้งก็เห็นศพสองศพนั้น เธอขาอ่อนไปหมด ฉินหลั่งก็เลยอุ้มเธอขึ้นมา วิ่งลงจากตึกไป
ด้านนอกพวกผู้หญิงล้มกันเข้ามา ถามนู้นถามนี่ และบนตึกยังมีหญิงสาวที่เมื่อกี้ไม่ทันสังเกตเห็นก็เดินออกมาช้าๆ
คนในโรงเรียนไม่มีใครบาดเจ็บและเสียชีวิต แต่ถ้าฉินหลั่งไม่ขึ้นไปละก็ แน่ใจได้ว่า พวกนักฆ่าพวกนั้นคงจะฆ่านักดับเพลิงไม่น้อยกว่าสามคน
รวมไปถึงครูใหญ่ คุณครู นักเรียนในโรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ย ทุกคนต่างพร้อมใจปรบมือกันเสียงดัง
จูจี้เหวินมองค้อนฉินหลั่ง เขาไม่เข้าใจเลย ทำไมฉินหลั่งไม่ตาย? เขาจะไม่ตายได้ยังไง?
ทำไมกัน?
“ครูจู น่าสมเพชจังนะ ยังมีหน้ามาอยู่ที่นี่อีก?” ผู้หญิงที่ถูกจูจี้เหวินด่าเมื่อกี้พูดขึ้น
ครั้งนี้ครูใหญ่ก็ได้ยินเรื่องของจูจี้เหวินในขณะที่เกิดเรื่องไฟไหม้ขึ้น เขาทำเสียงหึ เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจกับจูจี้เหวินอย่างมาก
จูจี้เหวินรู้สึกตัวเองเหมือนเป็นคนไร้ค่า เขาทำพวกครูและนักเรียนผิดหวังกันไปหมด นอกจากหลิวซูเซิงกับพวกคนอื่นๆเล็กน้อย ที่เหลือก็ไม่มีใครทำหน้าดีกับเขาเลย
“พวกเธอ……” จูจี้เหวินหน้าแดง ไม่มีหน้าอยู่ต่อไป รีบกลับหลังหันเดินออกไป
และฉินหลังอุ้มอึ้งย้งเดินไปอพาร์ทเมนต์ตัวเอง หอพักอยู่ไม่ได้แล้ว และตอนนี้ก็ดึกมากแล้วด้วย ถ้าไม่ได้ก็คงต้องให้อึ้งย้งอยู่กับตัวเองคืนหนึ่งก่อน และพวกนักเรียนคนอื่นก็มาได้ เขาจะคิดหาวิธีเอง
เย็นจีนภายในห้องประชุมแห่งหนึ่ง
“คุณหลี่ เรื่องนี้ขอพวกคุณอย่าเข้ามาแทรกแซงแล้ว ตั้งแต่วันนี้ไปมีพวกเรารับช่วงต่อแทน” ชายหน้าเข้มพูดขึ้นอย่างจริงจัง
“ฉินขอแย้ง! พวกคุณมีสิทธิอะไรมาแก้แผนการเดิม คุณฉินทำให้พวกคุณไม่สบายหรือไง? นี่แค่ไม่กี่วันก็จะเปลี่ยนอีก ทำแบบนี้ดีแล้วเหรอ?” หลี่เสี่ยนพูดอย่างโมโห
“คุณอย่าแหกกฎสิ! เรื่องนี้จะเปลี่ยนแปลงไม่ได้!” ชายคนนั้นพูดตอบอย่างเด็ดขาด
“เกรงว่าไม่มีใครที่จะเหมาะกับปกป้องลูกสาวของอาจารย์อึ้งได้เท่ากับคุณฉินอีกแล้ว การต่อสู้ของเขาไม่ใช่พวกเราคนทั่วไปจะเข้าถึงได้” จางต้าไห่ก็อยู่เช่นกัน เขาโมโหอย่างมาก เขาไม่คิดว่าจะมีคนมาแทนที่ฉินหลั่งได้ เชิญฉินหลั่งมาปกป้องอึ้งย้งได้เป็นความภาคภูมิใจที่สุดในชีวิตของเขาแล้วล่ะ
“เหอะ คุณกำลังดูถูกพวกเราอยู่ พลังของพวกเราฉินหลั่งนั่นจะเทียบได้เหรอ? เขาเป็นแค่นักสู้ที่เก่งด้านต่อสู้เท่านั้น เขามีกฎที่เข้มงวดไหม? เขาเคยได้รับการฝึกที่เข้มงวดไหม? คนไม่มีรากฐานแบบนี้ก็คือต้นกำเนิดที่ทำให้เรื่องล้มเหลว! อย่าพูดแล้ว วันนี้พวกเราต้องได้รับช่วงต่อให้ได้! ให้ฉินหลั่งออกไปเดี๋ยวนี้!”
ในคืนนั้นเรื่องที่ฉินหลั่งต้องออกจากโรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ยก็ส่งมาถึงครูใหญ่และจูจี้เหวิน ทำเอาจูจี้เหวินดีใจจนแทบเก็บอาการไว้ไม่อยู่
ต่อมาข่าวก็แพร่ไปเรื่อยๆ จนถึงวันที่สองตอนเช้า มีเพียงห้องหกที่ไม่รู้เรื่องนี้
“ฉันจะบอกพวกเธอนะ ตอนนั้นน่ะครูฉินไม่พูดอะไรเลย เขาก็ไปถอดแผงประตูเย่เย่นออก ยามคนหนึ่งที่มีรูปร่าง……รูปร่างใหญ่คล้ายโอ่ง! ครูฉินแค่เพียงตบฝ่ามือออกไป เขาก็กระเด็นไปที่ฟลอร์เต้นรำแล้วล่ะ……”
ห้องหกเงียบกริบ ต่างพากันฟังจ้าวซิงเล่าเรื่อง ขนาดเฉินเหมิงเลี่ยงก็ยังต้องมาฟังด้วย
กริ๊งๆๆ เสียงเข้าเรียนดังขึ้น นักเรียนห้องหกรีบกลับเข้าที่นั่งทันที และรอเข้าเรียนคาบต่อไปเงียบๆ
ตลกแล้ว ห้องหกจะทำให้ปรมาจารย์ฉินเสียหน้าได้ยังไง? ไม่มีทางแน่นอน!
และครูที่มาสอนแทนพอเห็นห้องเป็นระเบียบ ก็ต้องแอบพูดในใจว่า ครูฉินเป็นเทพจริงๆ มาแค่อาทิตย์เดียวก็ดูแลห้องหกได้ดีขนาดนี้แล้ว ต้องนับถือจริงๆ
พอหลี่เสี่ยนกับจางต้าไห่มาถึงโรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ยอธิบายเรื่องที่คนของกระทรวงรักษาความปลอดภัยจะเข้ามาปกป้องอึ้งย้งแล้ว พวกเขาก็ขอโทษจากใจจริง แต่ไม่คิดว่าฉินหลั่งจะพูดว่า: “ปกป้องอึ้งย้งเป็นเรื่องที่ยากมากพอสมควร คนอื่นมาทำหน้าที่นี้ไม่ได้หรอก”
หลี่เสี่ยนกับจางต้าไห่ก็คิดแบบนี้เหมือนกัน แต่ไม่มีทางอื่น กระทรวงรักษาความปลอดภัยกำลังทำตามคำสั่งของเบื้องบน
ฉินหลั่งพูดแค่คำเดียว ก็เห็นหลี่เสี่ยนกับจางต้าไห่ถอนหายใจ ก็ไม่พูดอะไรมากอีก เขาหยิบกระเป๋า ไม่บอกลาเลยสักคำ ก็ออกจากโรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ยทันที
พอมาถึงหน้าประตูโรงเรียน จูจี้เหวินก็รออยู่ที่นั่น เขารู้เรื่องนี้นานแล้ว สีหน้าเขาทั้งตกใจและดีใจในเวลาเดียวกัน ยังมีหลิวซูเซิงที่ทำหน้าสะใจมาก
“ครูฉิน เศร้าจังเลยนะ มีแค่พวกเราสองคนมาส่งคุณ”
“วางใจเถอะ ฉันจะดูแลห้องหกอย่างดีเอง ตอนนี้ฉันเป็นครูประจำชั้นห้องหกแล้วล่ะ” จูจี้เหวินพูดอย่างหน้าไม่อาย
“โง่!”
ฉินหลั่งไม่หยุดมองพวกเขาสองคนเลยด้วยซ้ำ และขึ้นรถไปทันที
พอออกจากโรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ยแล้ว จูจี้เหวินกับหลิวซูเซิงไม่คู่ควรให้ฉินหลั่งมองด้วยซ้ำ พวกเขาไม่ใช่อะไรเลย ฉินหลั่งอยู่ในโรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ยก็เพื่อรื้อฟื้นความทรงจำวัยเยาว์เท่านั้น
ต้องบอกเลยว่า การทดลองดีมาก แต่อึ้งย้งเด็กคนนั้น จะเจออันตรายมากขึ้นหรือเปล่านะ
มองดูรถที่จากไป สีหน้าของจูจี้เหวินบึ้งตึง เห็นได้ชัดว่าโกรธมาก ฉินหลั่งไม่มองเขาเป็นคนด้วยซ้ำ แม้อีกฝ่ายจะไปแล้ว แต่จูจี้เหวินเพียงแค่เวลาหนึ่งสัปดาห์ ชื่อเสียงในโรงเรียนก็เสียหายอย่างหนักแล้ว
“ให้ตายสิ นายเก่งแค่ไหนสุดท้ายยังไงก็ต้องไปอยู่ดีนี่?” จูจี้เหวินพูดบ่น ถ้าฉินหลั่งอยู่อีกละก็ เขาคงจะถูกทรมานจนตายไปแล้วแน่
ตอนนี้เขาจะไปห้องหกประกาศเรื่องที่ตนเองเป็นครูประจำชั้นแล้ว
เขาคิดว่าขอแค่ตัวเองได้เป็นครูประจำชั้นห้องหก พวกนักเรียนก็จะทำกับเขาเหมือนที่ทำกับฉินหลั่งแน่นอน
จูจี้เหวินมั่นใจมาก พอเขาเข้าไปในห้อง ห้องหกที่เงียบและมีระเบียบ เห็นจูจี้เหวินเข้ามา ก็ต่างอึ้งกันหมด จ้าวซิงพูดอย่างไม่พอใจทันทีว่า:
“นายมาทำไม?”
“นักเรียนห้องหก ต่อไปฉันจะเป็นครูประจำชั้นของพวกเธอเอง” จูจี้เหวินพูดด้วยรอยยิ้ม
พวกนักเรียนด้านล่างต่างพากันเงียบไปหมด จูจี้เหวินรู้สึกแปลกๆ พวกเขาไม่ควรจะซุบซิบกันเหรอ ถามว่าฉินหลั่งเป็นยังไง?
“นายอย่ามาพูดซี้ซั้วจะได้ไหม มุกของนายไม่ตลกเลยนะ” อึ้งย้งลุกขึ้นพูด
“ไม่ใช่ ครูฉินของพวกเธอเพราะทำผิดกฎโรงเรียน ก็เลยถูกไล่ออกไปแล้ว ฉันเป็นคนมาแทนเขา ต่อไปพวกเธอต้องฟังที่ฉันพูด เข้าใจไหม?”