รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 370 โทรหาหัวหน้าแก๊งของพวกคุณ

บทที่ 370 โทรหาหัวหน้าแก๊งของพวกคุณ
ตอนตีสาม โรงแรมชาเมียร์แสงไฟสว่างพร่างพราว มีชายคนหนึ่งหนวดเคราเต็มหน้าถือกระเป๋าเดินทางเดินมา
หลังจากจัดการเรื่องที่พักเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มขึ้นไปชั้น 47 ที่นั่นมีเด็กรับใช้เดินมา พาชายหนุ่มไปที่ห้อง409 จากนั้นก็รูดบัตรห้องเงียบ ๆ แล้วจากไป
ชายหนุ่มมีเคราก็คือฉินหลั่ง เด็กรับใช้คนนั้นคือซ่งจงผิงซึ่งได้เตรียมกันไว้ก่อนหน้าแล้ว รับต้อนรับฉินหลั่งโดยเฉพาะ
ประตูห้องเปิดออก เป็นห้องชุด ด้านนอกไม่ได้เปิดไฟ ข้างในมีเสียงร้องเบา ๆ ของผีและเสียงหมาป่าหอน
ฉินหลั่งไม่ได้ออกแรงอะไร ก็เดินเข้าไปข้างในแล้ว ที่นั่นมีชายคนหนึ่งกำลังกอดหญิงสาวหลายคนอยู่อย่างมีความสุข
เห็นฉินหลั่งเข้ามา หญิงสาวก็กรีดร้อง รีบหลบเข้าไปในผ้าห่ม ผู้ชายคนนั้นถึงมีสติ หันกลับมาดู ตะโกนด่า “ใครให้คุณเข้ามา ออกไป”
ฉินหลั่งไม่ได้พูดอะไร แล้วดึงเคราบนหน้าออก แสดงหน้าตาที่แท้จริงของตัวเองออกมา
“เป็นคุณเองเหรอ” คนคนนั้นตะลึงมาก หลังจากนั้นรีบคว้าปืนใต้หมอนออกมา ถือไว้ในมือ ตะโกนอย่างโหดร้าย
“ดีมาก คุณมาหาเองนะ ฉันก็ไม่ต้องเหนื่อยด้วย…….”
“คุณคิดว่าคุณจะฆ่าฉันได้เหรอ ถ้าฆ่าฉันได้ง่ายขนาดนี้ คุณก็ไม่ต้องเหนื่อยอีกแล้ว” ฉินหลั่งเอื้อมมือดึงเก้าอี้มาหนึ่งตัว นั่งลงโดยยกขาขึ้น ยิ้มแล้วพูดว่า
“คุณดำเนินต่อได้ฉันรอคุณได้”
คนคนนั้นยิ้มอย่างเย็นชา “ฉินหลั่ง คุณกล้าหาญมาก แม้แต่ฉันคุณก็ยังไม่เห็นอยู่ในสายตา คุณจะต้องแลกความจองหองของคุณด้วยชีวิต”
ขณะพูด เขาบีบเซ็นเซอร์ในมืออย่างเงียบ ๆ เซ็นเซอร์นี้เป็นเครื่องส่งสัญญาณที่ทันสมัยที่สุดในโลก ตอนนี้แก๊งหัวชิงทั้งหมดที่อยู่ในชั้น 47ได้รับสัญญาณนี้แล้ว พวกเขาคว้าปืนกลแล้วพุ่งมาในห้องภายใน30วินาที ปืนสิบกว่ากระบอกจ่อไปที่ฉินหลั่ง
“ตอนนี้คุณคิดว่าคุณยังสามารถหนีออกไปได้อยู่ไหม” คนคนนั้นออกมาจากใต้ผ้าห่ม สวมแค่กางเกงในตัวเดียว กล้ามเนื้อสีบรอนซ์ให้ความรู้สึกแข็งแรงภายใต้แสงไฟ เห็นได้ชัดว่าแขนซ้ายไม่ยืดหยุ่นและแข็งมาก
“คนอย่างคุณประหม่าเกินไปแล้ว” ฉินหลั่งแตะจมูก สีหน้านิ่ง ยิ้มแล้วกวาดสายตามองปืนกดสิบกว่ากระบอกนั้น
“เหรอ จริงเหรอ คุณฉินหลั่ง ฉันยังไม่เคยเห็นคนที่มีความมั่นใจมากที่อยู่ต่อหน้าปืน AK47 ห้าสิบกระบอกมาก่อน นอกเสียจาก คนคนนี้เป็นคนบ้าที่ไม่มียารักษา”
เหลียงชิงหย่วนที่สวมแค่กางเกงดูสุภาพ มีความรู้สึกตลก
“ฮ่าๆ” ฉินหลั่งหัวเราะอย่างเย็นชา นั่งอยู่บนเก้าอี้โดยไม่เปลี่ยนท่าเลย “คนบ้าเหรอไม่กล้า เรามาลองดูไหมว่าปืนใครเร็วกว่ากัน”
กางเกงในผงะเล็กน้อย เขารู้สึกว่าศีรษะของเขาโดนวัตถุแข็ง จากนั้นวัตถุแข็งอีกชิ้นก็กดเข้าที่หลัง “อย่าขยับ อย่าขยับ”ผู้หญิงสองคนดุอย่างเย็นชา
กางเกงในคาดไม่ถึง สองแขนยกขึ้น พูดว่า “ที่แท้สาวงามสองคนที่อยู่ภายใต้เป้ากางเกงของฉันเป็นสายลับ เออ ฉันเหลียงชิงหย่วนคาดไม่ถึงตอนี้เหมือนเรือจะล่มในคู ประมาทเกินไปจริงๆ”
“บอกให้พวกเขาวางปืนลง” หญิงสาวที่อยู่ด้านหลังที่สวมเพียงสามจุดส่งปืนไปข้างหน้า ดุอย่างเย็นชา
เหลียงชิงหย่วนยกแขนขึ้นอย่างให้ความร่วมมือ ใบหน้าของเขาดูนิ่งมาก เงยหน้าขึ้นพูดเบาๆว่า
“ได้ยินไหม วางปืนลงให้หมด…..”
ฮวาลาลา โยนAK47ลงบนพื้น คนของแก๊งหัวชิงยืนอยู่ที่เดิมอย่างเงียบๆ
“เหลียงชิงหย่วน ชื่อนี้ไม่เลวนะ แต่เสียดายคุณเดินทางผิด มาเจอฉัน ไม่เช่นนั้นคุณยังมีโอกาสได้ใช้ชีวิตบนโลกนี้อีกหลายวัน” ฉินหลั่งหยิบปืนขึ้นมา จับเล่นบนมือ
“ขอบคุณ หลายคนก็ชื่นชมชื่อของฉันเช่นกัน คุณฉิน ถ้าคุณฆ่าฉัน จากนี้ไปคุณจะมีความขัดแย้งที่เลวร้ายที่สุดกับหนึ่งในแก๊งที่มีอำนาจมากที่สุดในโลก เมื่อถึงตอนนั้นแม้ว่าคุณจะมีอำนาจมากก็ตาม ไม่ช้าก็เร็วจะต้องตายบนถนน” เหลียงชิงหย่วนพูด
“ไม่ เป็นไปไม่ได้ พวกคุณมาหนึ่งคนฉันก็ฆ่าหนึ่งคน ถึงแม้หัวหน้าแก๊งของพวกคุณจะมา ก็มีค่าเท่ากัน” ฉินหลั่งยังคงเล่น AK47ต่อ
“ฮ่าๆๆ ฉันไม่เคยเห็นคนที่น่าสนใจกว่าคนอย่างฉินหลั่งมาก่อนจริงๆ ฉันคิดว่า หัวหน้าแก๊งของพวกเราคงไม่ชอบเล่นกับรปภ.เล็กๆอย่างคุณ ไม่เช่นนั้นคุณจะตายเร็วขึ้น” คิดถึงศิลปะการต่อสู้ที่น่าทึ่งของจ้านอู๋หยา เหลียงชิงหย่วนหัวเราะออกมาจากใจ รู้สึกว่าฉินหลั่งเหมือนกบในกะลาจริงๆ
“ตกลง ตอนนี้ฉันไม่ใช่รปภ.เล็กๆแล้ว ฉันในสถานะของเจ้านายยาวเย่วกง ขอประกาศสงครามกับจ้านอู๋หยาของพวกคุณ คุณบอกเขา แก๊งหัวชิงเลือกที่จะเป็นศัตรูกับฉันเป็นเรื่องที่โง่เขลาที่สุดในชีวิตเขา เขาเป็นคนงี่เง่าจริงๆ นำคนงี่เง่าพวกนี้ แล้วยังเสียเวลามานานแล้ว ฉันแปลกใจจริงๆ” ฉินหลั่งพูดอยู่ โยน AK47ลงบนพื้น
พูดนี้พูดออกไป ทุกคนในแก๊งหัวชิงตะลึงมาก พวกเขามีความเกลียดฉินหลั่งมาก ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากประกาศสงครามกับจ้านอู๋หยามาก่อน ครั้งที่แล้วมีหัวหน้าแก๊งของแก๊งอื่นไม่เคารพจ้านอู๋หยา พูดดูถูกแค่ไม่กี่คำ ศพของทั้งครอบครัวถูกโยนลงทะเลที่ฮาวายในคืนนั้น
“คุณเต็มใจที่จะรับผิดชอบคำพูดทุกคนของคุณไหม” เหลียงชิงหย่วนดวงตาเปล่งประกาย มีความโกรธเล็กน้อยในน้ำเสียง
“แน่นอน ฉันขอให้คุณโทรไปที่อเมริกาตอนนี้ ฉันต้องการหนังสือสงครามให้คนงี่เง่าจ้านอู๋หยา ฉันเจ้านายของยาวเย่วกงกับจ้านอู๋หยาจะต่อสู้กัน ถ้าไม่มาก็คือหลายชาย ก็คือเต่าหัวหด” ฉินหลั่งพูดเหมือนนักเลง ด้วยโมเมนที่ไม่ยอมถอย
“ยาวเย่วกง คุณเป็นเจ้านายของยาวเย่วกง” เหลียงชิงหย่วนตรวจมองฉินหลั่งอีกครั้ง สีหน้าตกใจเล็กน้อย
เขาเคยได้ยินหัวหน้าแก๊งพูดถึงยาวเย่วกง นั่นคือสำนักกลุ่มศิลปะการต่อสู้ที่ไม่มีใครรู้จักในประเทศจีน เมื่อก่อนตอนที่หัวหน้าแก๊งพูดถึงเป็นสำนักต้นๆเลย และเขาก็จำชื่อนี้มาตลอด
“อืม นี่คือตราหยกของเจ้านายยาวเย่วกงที่ฉันพกติดตัวตลอด ส่งต่อกันมาสองพันปีแล้ว คุณสามารถดูได้” ฉินหลั่งหยิบหยกสีเขียวออกจากตัว แค่มองแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นสมบัติล้ำค่าที่มีไม่มากบนโลกนี้
ดวงตาของเหลียงชิงหย่วนถูกดึงดูด เขาเคยศึกษาเกี่ยวกับหยก ดูออกทันทีว่าหยกชิ้นนี้มีมูลค่าประมาณ 2 พันล้านในตลาด
แต่ส่วนใหญ่เป็นของล้ำค่า ไม่ใช่ว่าขายไม่ได้ แต่ไม่มีใครกล้าซื้อของของยาวเย่วกง
เหลียงชิงหย่วนเริ่มเชื่อแล้ว รปภ. เล็กๆคนนี้ที่ต่อสู้เป็นแต่ไม่มีสถานะใดๆในสังคม ทันใดนั้นก็กลายเป็นคนละคนที่แตกต่างกันมาก
“อืม เป็นตราหยกของเจ้านายจริงๆ บนนั้นยังมีสัญลักษณ์พระจันทร์สีแดงขอยาวเย่วกงสลักอยู่” เหลียงชิงหย่วนเคยศึกษาเกี่ยวกับสำนักต่างๆของจีนมาไม่น้อย ดังนั้นเขาถึงแยกแยะของจริงของปลอดได้อย่างรวดเร็ว
แก๊งหัวชิงเคยถูกสำนักต่างๆของจีนขับไล่ออกไปต่างประเทศ หลายปีที่ผ่านมา หัวหน้าแก๊งทุกรุ่นให้ศิลปะการต่อสู้ของจีนเป็นศัตรูตัวฉกาจ พวกเขารวบรวมข้อมูลมากมาย พวกเขาเข้าใจยาวเย่วกงที่แข็งแกร่งมากกว่าสำนักจีนหลายสำนักอีก
“ตีสิ” สาวเซ็กซี่ข้างหลังที่ถือโทรศัพท์ไว้ในมือ และกำลังจ่อปืนบนหัวของเหลียงชิงหย่วนอยู่