รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 352 มีดปลายแหลมเดือนเสี้ยว

บทที่ 352 มีดปลายแหลมเดือนเสี้ยว
“ดี ดี ดีมาก”ผู้พิทักษ์ฉานเย่วเช็ดเลือดที่มุมปากออก มองด้วยสายตาอาฆาต และรู้สึกประหลาดใจในเวลาเดียวกัน
พลังที่เขาใช้ไปเมื่อครู่นั้น หนักกว่ารถบรรทุกหลายสิบคันอีก แต่ฉินหลั่งไม่เป็นอะไรเลย เหลือเชื่อจริงๆ
แต่ทว่าผู้พิทักษ์ฉานเย่วกลับได้รับบาดเจ็บภายใน ถึงแม้จะไม่เป็นอะไรมาก แต่ก็เป็นเรื่องที่ไม่เคยเจอมาก่อน ในช่วงหลายสิบปีที่ผ่านมา
“ผู้พิทักษ์สามคนอื่นๆ วันนี้พวกเราเจองานหินซะแล้ว ลุยพร้อมกันเถอะ”ผู้พิทักษ์ฉานเย่วค่อยๆพับแขนเสื้อของตน ทำให้เห็นผิวขาวๆราวหิมะ เขาเป็นผู้ชายที่คล้ายผู้หญิง ทำให้คนใจเต้นได้ไม่น้อยเลย
ฉินหลั่งกระโดดออกมาจากหลุม ด้วยความรู้สึกจริงจัง ถึงแม้ผู้พิทักษ์ฉานเย่วจะพ่ายแพ้ไปแล้วหนึ่งครั้ง แต่ก็ไม่อาจประมาทได้
เมื่อได้ยินเสียงผู้พิทักษ์ฉานเย่ว ผู้พิทักษ์สามก็กระจายกันล้อมฉินหลั่งไว้ เหมือนสร้างป้อมปราการไว้รอบๆฉินหลั่ง ทั้งเย็นยะเยือกและน่ากลัว วิชาที่พวกเขาฝึกมานั้นล้วนแข็งแกร่ง ท่าทางดุร้ายทำให้คนเห็นแล้วขนลุก หายใจไม่สะดวก
“ลุย！”แทบจะทันทีที่ผู้พิทักษ์ฉานเย่วเปล่งเสียงออกไป ผู้พิทักษ์เห้าเย่ว หลั่งเย่ว เฟิงเย่ว และฉานเย่วทั้ง4ก็เอามีดปลายแหลมเดือนเสี้ยวออกมา มีดนี่เปล่งประกายระยิบระยับภายใต้แสงไฟ ปลายมีดคมมากๆ！
ผู้พิทักษ์ฉานเย่วโบกมีดไปมา และจู่ๆก็กระโดดสูงขึ้นหลายฟุต แล้วเสียบมีดมาที่อกของฉินหลั่ง ท่าทะยานนั่นเร็วกว่ากระสุนปืนใหญ่ซะอีก ด้านผู้พิทักษ์เห้าเย่วก็ร้องออกมาเสียงดัง พลางพุ่งไปยังคอของฉินหลั่ง ส่วนผู้พิทักษ์เฟิงเย่วโจมตีฉินหลั่งจากทางด้านหลัง และผู้พิทักษ์หลั่งเย่วโจมตีฉินหลั่งด้านล่าง！
การโจมตีของทั้ง4ผู้พิทักษ์นี้ ล้วนเร็วปานสายฟ้า ส่วนน้ำหนักของการลงมีดก็หนักมาก เหมือนฟ้าจะแตกอย่างไรอย่างนั้น
โดนปิดล้อมทั้ง4ด้าน ฉินหลั่งจึงตกอยู่ในอันตรายทันที ไม่ว่าจะหลบไปทางไหนก็อาจได้รับบาดเจ็บถึงชีวิตได้
ในสถานการณ์แบบนี้ ฉินหลั่งกลับยังมีสติอยู่ เขาประกบมือเข้าด้วยกันพลางเหาะขึ้นไป ทันใดนั้นก็จับมีดจันทร์เสี้ยวของผู้พิทักษ์ฉานเย่ว ทำให้คมมีดปาดนิ้วฉินหลั่งจนเลือดออก
มีดจันทร์เสี้ยวทำมาจากวัสดุที่แข็งที่สุดในโลก เป็นมีดที่คมมากๆ แต่นิ้วของฉินหลั่งกลับรับต่อความคมของมีดเล่มนี้ได้ และได้ยินเพียงเสียงมีดจันทร์เสี้ยวหักดังแกร๊กแยกเป็นสองส่วน
“เห้ย？！”ผู้พิทักษ์ฉานเย่วเห็นแล้วตกตะลึงมาก พลางมองมีดส่วนที่เหลือในมือตน คือช่วงแห่งความลังเล ฉินหลั่งถือมีดส่วนที่เหลือด้วยมือที่เต็มไปด้วยเลือด คมมืดหันออกด้านนอก และแทงไปยังหน้าอกผู้พิทักษ์ฉานเย่ว ผู้พิทักษ์ฉานเย่วยังไม่ทันได้ร้องออกมาซักแอะ ก็ล้มลงบนพื้นทันทีอย่างจัง
“ผู้พิทักษ์เอก！”ผู้พิทักษ์สามคนอื่นๆหน้าถอดสีทันที และหันคมมีดไปหาฉินหลั่ง การโจมตีฉินหลั่งครั้งที่สองได้เริ่มขึ้นแล้ว เกิดการปะทะกันกลางอากาศ มีดปักลงบนไหล่ผู้พิทักษ์เฟิงเย่วที่หลบไม่ทัน ผู้พิทักษ์เฟิงเย่วทำเสียงฟึดฟัด แล้วเดินออกไปทั้งๆที่ไหล่ยังมีมีดคาอยู่ เหมือนกำลังจะหนีอย่างไรอย่างนั้น
ฉินหลั่งมองฝ่ายตรงข้ามที่จากไปเพราะความพ่ายแพ้ แต่ผู้พิทักษ์เห้าเย่วกับผู้พิทักษ์หลั่งเย่วกลับเปลี่ยนตำแหน่ง โจมตีขนาบข้างอย่างบ้าคลั่ง ฉินหลั่งไม่ได้หลบ เสื้อจึงโดนมีดจันทร์เสี้ยวปาดขาด แต่ทว่าฉินหลั่งเตะไปข้างหลัง จนผู้พิทักษ์หลั่งเย่วลอยกระเด็นออกไป ผู้พิทักษ์หลั่งเย่วร้องเสียงหลงออกมา ได้รับบาดเจ็บภายในอย่างเห็นได้ชัด
ตอนนี้คมมีดของผู้พิทักษ์เห้าเย่ว ห่างจากตัวฉินหลั่งเพียงไม่กี่มิลลิเมตร ฉินหลั่งออกมือทั้งสองข้างไปรับคมมีด ปะทะกับผู้พิทักษ์เห้าเย่ว สายตาที่ทั้งกล้าหาญและเด็ดเดี่ยวของฉินหลั่ง จ้องไปยังสายตาราวหมาป่าที่ดุร้ายของผู้พิทักษ์เห้าเย่ว พลังของผู้พิทักษ์เห้าเย่วนั่นแข็งแกร่งมาก เขาคือคนที่สามารถฉีกคนเป็นๆให้แหลกเป็นชิ้นๆได้ เขาจับมีดด้วยมือทั้งสองข้าง จนแขนขึ้นกล้ามและใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อ ทั้งสองคนดันกันไปมาโดยใช้กำลังที่มากที่สุด
ทันใดนั้น จู่ๆฉินหลั่งก็ปล่อยมีดปลายแหลมเดือนเสี้ยว ผู้พิทักษ์เห้าเย่วไม่ทันระวัง ทำให้เสียศูนย์และเอนไปด้านหน้า ในจังหวะนี้เอง ฉินหลั่งจึงเตะไปยังผู้พิทักษ์เห้าเย่ว ความแรงของขานั้นแข็งแกร่งราวก้อนหิน แต่ทว่าผู้พิทักษ์เห้าเย่วหลบได้ทัน และตอนที่เขาพลิกตัวหลบแล้วนั้น ฉินหลั่งก็ถีบขาคู่ไปยังหน้าอกผู้พิทักษ์เห้าเย่วอย่างเร็วทันที จนผู้พิทักษ์เห้าเย่วกระอักเลือดออกมาแล้วกลิ้งล้มลงไปกับพื้น พลางจับบาดแผลอย่างตะเกียกตะกาย
“แย่ละ！จงยู่โดนพวกเขาจับตัวไปแล้ว！”ไม่รู้ใครตะโกนออกมา ฉินหลั่งใจเต้นรัวรีบหันมองไปยังห้องโถงทันที และเห็นเพียงห้องที่ว่างเปล่า แต่ไม่เห็นผู้พิทักษ์เฟิงเย่วและผู้พิทักษ์หลั่งเย่ว พวกเขาคงเอาตัวจงยู่ไปด้วย
การต่อสู้เมื่อครู่นั้นดุเดือดมาก จนไม่มีใครทันสังเกตตอนที่จงยู่โดนจับไป
ฉินหลั่งรีบเหาะออกไปเกาะบนหลังคา แต่ทว่าเมื่อมองออกไปก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของจงยู่……
เรื่องคับขันแบบนี้ ถึงแม้ฉินหลั่งจะร้อนใจ แต่ก็ทำได้เพียงกลับยังห้องโถงอีกครั้ง ไปถามคนอินเดีย2คนนั้น บางที่อาจจะรู้ว่าจงยู่ไปไหน
ขณะนี้ ณ ห้องโถง ผู้พิทักษ์ฉานเย่วกับผู้พิทักษ์เห้าเย่วต่างบาดเจ็บสาหัสนอนราบไปกับพื้น ส่วนคนอื่นๆที่เหลือรอดต่างพากันกอดและร่ำไห้ คนในบ้านตระกูลจงมีมากกว่า300คน แต่โดนฆ่าไปเหลือแค่40-50กว่าคน ซากศพกองเป็นพะเนิน ผู้คนที่พบเห็นต่างรู้สึกหวาดกลัวและเศร้าโศก
“คุณฉิน ขอบคุณมาก……”
“คุณฉิน ขอบคุณมาก……”
ผู้คนต่างมาคำนับฉินหลั่งพร้อมน้ำตา ไม่รู้จะทำยังไงดี
ฉินหลั่งหดหู่เป็นอย่างมาก วิกฤตในตอนนี้ เขาไม่มีเวลาปลีกตัวออกไปช่วยจงยู่ได้เลย บ้านตระกูลจงตายกันไปกว่าครึ่ง แต่ยังไงก็ช่วยไว้ได้ ทว่ายู่เอ๋อของเขานั้นกลับหายตัวไป
เมื่อแก้พิษที่ผู้พิทักษ์ฉานเย่วทำใส่จงเส่นซานเสร็จแล้ว ผู้พิทักษ์ฉานเย่วและผู้พิทักษ์เห้าเย่วก็ฟื้นขึ้น ความรู้สึกของคนในห้องโถงฮึกเหิมมาก แทบอยากถลกหนังผู้พิทักษ์ทั้งสองออกมา ทุกคนโกรธแค้นมาก จ้องมองไปที่ผู้พิทักษ์ทั้งสองอย่างเยือกเย็น
ผู้พิทักษ์ฉานเย่วหน้าซีดเผือด แต่ยังคงรอยยิ้มเอาไว้ เขายิ้มอย่างน่าเวทนา：“พ่อหนุ่ม คุณชนะแล้วล่ะ ไม่คิดว่าคนอย่างผมจะมีวันนี้”
“คนชั่ว ปีศาจ วุ่นวาย！” ผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งออกมา ถือมีดที่ใช้กินข้าวอยู่ในมือ พลางแทงไปบนหน้าผู้พิทักษ์ฉานเย่วหลายที ผู้พิทักษ์ฉานเย่วไม่สามารถหลบได้ ใบหน้าเต็มไปด้วยบาดแผล ฉินหลั่งเห็นแล้วรีบตะโกนห้าม：“คุณออกไปก่อน……”
เพิ่งพูดจบ ผู้พิทักษ์ฉานเย่วที่เลือดเต็มหน้า จู่ๆก็กัดลิ้นตัวเองและคอพับลงไป ไม่มีเสียงอะไรออกมาอีก ส่วนผู้พิทักษ์เห้าเย่วก็กัดลิ้นฆ่าตัวตายเหมือนผู้พิทักษ์ฉานเย่ว
ฉินหลั่งโล่งอกเล็กน้อย สองคนนี้ทนการโดนดูถูกไม่ได้ จึงฆ่าตัวตายกันไป เดิมทีเขาอย่างให้ทั้งสองคนพูดถึงสาเหตุของเหตุการณ์ทั้งหมด ถามเรื่องจงยู่ แต่ผู้หญิงบ้านตระกูลจงทำเช่นนี้ เบาะแสเดียวได้หายไปแล้ว
จงจิ่วเจินร้องไห้เสียใจอยู่อีกด้าน สีหน้าจงเส่นซานดูไม่ได้เลย หวังเฉินที่รอดมาได้ก็มาทักทายฉินหลั่ง ด้วยใบหน้าเศร้าสลดเช่นกันหลังจากนั้นไม่นาน ตำรวจติดอาวุธครบครันได้มาถึงที่เกิดเหตุ พวกเขาต่างช็อคกับภาพตรงหน้า
“คุณฉิน ผมรู้ว่าคุณอยากไปตามหายู่เอ๋อ ไม่ต้องเป็นห่วง เธอจะไม่เป็นอันตราย ผมจะบอกให้ ผมรู้เรื่องทั้งหมด……”
จงจิ่วเจินพูดด้วยน้ำเสียงโศกเศร้า