รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 317 ไม่มีทางรักษา

บทที่ 317 ไม่มีทางรักษา
“คุณพูดจริงเหรอ？แฟนสาวของเขาสำคัญสำหรับเขามากเลยเหรอ？” ซ่งอวี่จ้องเย้นนีอย่างจริงจัง
เขาไม่เคยเห็นผู้ชายที่หลงในความรักขนาดนี้มาก่อนเลย
“ฉันไม่ได้โกหกคุณแน่นอน ก่อนหน้านี้ที่จีนหลิงมีลูกหลานเศรษฐีอยู่ เพราะว่าแฟนสาวไปมีเรื่องกับพวกอันธพาล พอพวกอันธพาลฆ่าแฟนสาวของเขาแล้ว เขาก็ได้เจอกับมือปืนของอีกฝ่าย จากนั้นก็แก้แค้นให้แฟนสาวโดยที่ไม่สนใจอะไรเลย สุดท้ายตัวเองก็โดนไปหลายนัด ฉินหลั่งก็เหมือนกับลูกหลานเศรษฐีคนนี้เลย！” เย้นนีพูด
ตอนนั้น ฉินหลั่งอยู่ที่มหาลัยจีนหลิงได้เจอข่าวคราวของแก๊งชิงหลงอย่างไรบ้าง ถึงแม้ว่าจะถูกโข่งลิ่งเสียนกดลงแล้ว แต่ก็ยังมีข่าวคราวโผล่มาบ้าง เพียงแต่ทุกคนรวมไปถึงเย้นนี ไม่มีใครรู้เลย ว่าลูกหลานเศรษฐีคนนั้นจริงๆ ก็คือฉินหลั่ง
“ก็ได้ ฉันจะเชื่อคุณสักครั้ง” ซ่งอวี่พูด
“คุณชายซ่ง รอให้ฉินหลั่งตาย พวกเราก็ค่อยแต่งงาน จากนั้นก็ไปฮันนีมูนที่ต่างประเทศ สักครึ่งปีค่อยกลับมา ฉันอยากจะลืมเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นนี้ให้เร็วๆ” เย้นนีมองซ่งอวี่พลางพูด
“พูดได้ๆ รอให้ฉินหลั่งตายก่อน ก็พูดได้ทุกอย่างแล้ว” ซ่งอวี่พึมพำด้วยความเหม่อลอยเบาๆ
เป็นไปตามที่คิด จงยู่ดื่มซุปยาพิษลงไปคืนนั้น ร่างกายก็เริ่มมีอาการไม่ดีออกมา
จงยู่นอนอยู่บนเตียง ก่อนจะนอนด้วยความปวดหัว สติสตางค์ยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่ “ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์” ทั้งสี่คิดว่าจงยู่แค่ป่วยธรรมดาๆ แต่ก็ไม่ได้บอกเรื่องนี้กับฉินหลั่ง
จนกระทั่งวันที่สอง อาการของจงยู่ยิ่งแย่ลงไป พวกเธอถึงจะรู้ว่าเริ่มไม่ดีแล้ว เลยบอกฉินหลั่ง
ฉินหลั่งกับ “ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์” ทั้งสี่คนรีบพาจงยู่ไปส่งโรงพยาบาล
“หมอ เป็นอย่างไรบ้าง？” หลังจากตรวจร่างกายเสร็จ ฉินหลั่งก็ดึงหมอเอาไว้ก่อนจะถามด้วยความร้อนใจ
“เธอได้รับยาพิษเยอะมาก ตอนนี้ตรวจเจอยาพิษกว่าสิบชนิด มันเป็นพิษที่สกัดจากพิษงู พิษของพืชและดอกไม้ต่างๆ จากแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตอนนี้อาการของเธอไม่ดีเลย ถ้าเกิดว่าพิษออกฤทธิ์ ฉันต้องบอกตามตรง ว่าโรงพยาบาลของพวกเราเองก็คงทำอะไรไม่ได้……” หมอพูดกับฉินหลั่ง
เขาคิดว่าฉินหลั่งเป็นแค่ผู้รักษาความปลอดภัย ส่วนผู้ป่วยก็เป็นแค่นักเรียนธรรมดา เลยมีเงินไม่เท่าไหร่！ถึงจะมีเงิน แต่สถานการณ์ของคนไข้ในตอนนี้ พวกเขาเองก็คงจะช่วยอะไรได้ไม่มาก ดังนั้นเมื่อดูตอนนี้ คนไข้ก็เหมือนจะต้องตายอยู่แล้ว
“ทำอะไรไม่ได้ หมายความว่าอะไร？หมอ ขาดเงินหรือเปล่า？ฉันมีเงินนะ ร้อยล้านพอไหม……” สมองของฉินหลั่งเริ่มเลอะเทะไปหมดแล้ว พลางถาม
“ญาติผู้ป่วยต้องใจเย็นๆ ก่อนนะ นี่มันชีวิตคน บางทีอาจจะแก้ไขอะไรไม่ได้ คุณทำใจเอาไว้เถอะ” หมอคิดว่าฉินหลั่งกำลังจะเป็นบ้า เพราะผู้รักษาความปลอดภัยตำแหน่งเล็กๆ จะไปมีเงินร้อยล้านได้อย่างไร
ฉินหลั่งพาจงยู่ โรงพยาบาลหลายที่ในเมืองเย็นจีน สุดท้ายก็ต้องเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลเสเหอ โรงพยาบาลเสเหอบอกเขา ว่าตอนนี้พวกเขาเองก็ยังไม่มีทางรักษาพิษที่จงยู่ได้รับ แต่ว่าพวกเขามียาที่สามารถยับยั้งพิษนั้นได้ เพื่อต่อชีวิตของจงยู่
ยานี้มันแพงมาก อาจจะต้องใช้ถึงหนึ่งล้าน！
แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉินหลั่งสนใจ เขาต้องการเพียงแค่ต่อชีวิตแข็งแรงๆ ของจงยู่
เมื่อมองจงยู่ที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงผู้ป่วย ใจของฉินหลั่งก็แตกสลาย
ฉินหลั่งเอาข่าวนี้ ไปบอกกับบ้านตระกูลจงในทันที
เมื่อได้รับข่าวนี้ จงจิ่วเจินก็รู้สึกแย่เป็นอย่างมาก เขาอยากไปดูอาการของจงยู่จนทนไม่ไหว แต่เพื่อปกป้องจงยู่ ปกป้องบ้านตระกูลจง เขาเลยไม่สามารถเกิดความผิดพลาดระหว่างความสัมพันธ์ของจงยู่กับบ้านตระกูลจงได้ ดังนั้นจงจิ่วเจินเลยไม่สามารถไปได้
ขนาดคนในครอบครัวของบ้านตระกูลจงเองยังไปไม่ได้เลย
จงจิ่วเจินเลยทำได้แค่ขอให้ฉินหลั่งมาที่บ้านตระกูลจง แล้วเล่าเรื่องราวอาการที่เกิดขึ้น
“ท่านจง ขอโทษ！ฉันดูแลจงยู่ไม่ดีเอง！” ด้วยการนำทางของจงเส่นซาน ฉินหลั่งเดินเข้ามาในห้องของจงจิ่วเจิน พอเข้ามาก็คุกเข่าลงกับพื้น จากนั้นก็พูดกับจงจิ่วเจิน
เขาคิดอะไรหลายอย่างในหัวเต็มไปหมด ว่าจะทำอย่างไรกับจงยู่ดี จงยู่เป็นหลานสาวของจงจิ่วเจิน เขาจัดให้ตัวเองไปดูแลจงยู่ข้างกาย ก็เพื่อให้ตัวเองดูแลจงยู่ แต่ตอนนี้ จงยู่กลับเข้าใกล้ความเป็นความตายมากขึ้นเรื่อยๆ ฉินหลั่งรู้สึกผิดต่อบ้านตระกูลจง
“ฉินหลั่ง ลุกขึ้นมาเถอะ！” จงจิ่วเจินรีบพาฉินหลั่งพยุงขึ้น เขาขมวดคิ้วก่อนจะพูดความในใจออกมาอย่างจริงจัง： “คุณเป็นคนที่มีบุญคุณต่อบ้านตระกูลจง ฉันจะรับคำขอโทษจากคุณได้อย่างไรกัน？เมื่อเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแล้ว ฉันรู้ ว่าในใจของคุณเองก็ไม่ได้รู้สึกแย่น้อยไปกว่าฉันเลย！”
“ตอนนี้อาการของจงยู่เป็นอย่างไรบ้าง？” จงจิ่วเจินถามคำถามที่เขาเป็นห่วงมากที่สุด
“ร่างกายของเธอมีพิษมากมาย ทุกๆ โรงพยาบาลก็บอก ว่าอาการของจงยู่นั้น…ช่วยเอาไว้ไม่ได้แล้ว ตอนนี้จงยู่นอนอยู่ที่โรงพยาบาลเสเหอ โรงพยาบาลเสเหอสามารถยื้อชีวิตเอาไว้ได้ช่วงหนึ่ง แต่ว่าพวกเขาเองก็ไม่ได้มั่นใจขนาดนั้น！”
“ห๊ะ…” เมื่อจงจิ่วเจินได้ยินฉินหลั่งพูด ก็รู้สึกสงสาร ก่อนจะล้มลงด้วยความมึน ยังดีที่ถูกจงเส่นซานพยุงเอาไว้ได้
“พ่อ เป็นอย่างไรบ้าง？” จงเส่นซานมองพ่อด้วยความเป็นห่วง พอเห็นสีหน้าของพ่อดีขึ้นหน่อย จงเส่นซานก็หยิบโทรศัพท์มา ก่อนจะเปิดรูปหนึ่งออกมาให้เขาดู： “นี่เป็นผลตรวจของจงยู่”
จงจิ่วเจินหยิบมาดูด้วยตัวเอง
ฟอสโฟลิเปส A2！
α-Neurotoxin！
สารหนูไตรออกไซด์！
เตโตรโดทอกซิน！
……
เมื่อเห็นส่วนประกอบ สีหน้าของจงจิ่วเจินก็สั่นเกร็งและดูไม่สู้ดีสักเท่าไหร่
“นี่คือน้ำเสียนจิว！” จงจิ่วเจินพูดด้วยความไม่สบายอารมณ์
“อะไรนะ！ท่านจง คุณบอกว่าสิ่งที่จงยู่ได้รับพิษเข้าไปคือน้ำเสียนจิวเหรอ？” ฉินหลั่งรีบถาม
จงจิ่วเจินพยักหน้า ด้วยท่าทีเศร้าหมองและสงสาร พลางพูด：
“นี่อาจจะเป็นยาพิษที่ซื้อมาจากอินเทอร์เน็ตอย่างลับๆ ！ตอนที่ฉันไปที่อเมริกา เห็นแก๊งอันธพาลของอเมริกาซื้อมา！น้ำเสียนจิวเป็นของเกาะหนึ่งในอินโดนีเซีย รวมพิษงูทั้งหลาย พืชมีพิษต่างๆ รวมไปถึงยาพิษที่คนสมัยนี้ทำขึ้นมาเอามาผสมกัน ตอนนี้โลกนี้ยังไม่มียารักษาเลย”
ไม่มียารักษา！
ใจของฉินหลั่งระเบิด เหมือนกับระเบิดปรมาณูที่ระเบิดอย่างเต็มแรง！ความหวังที่ฉินหลั่งมีนั้น มันเหลืออยู่เล็กน้อยเท่านั้น！
“ทำไมถึงเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นได้นะ？ฉินหลั่ง จงยู่ได้รับยาพิษนี้เข้าไปได้อย่างไรกันนะ！” จงจิ่วเจินเอามือทาบอกที่เริ่มเจ็บปวด ดวงตาก็มีน้ำตาไหลวนอยู่ พลางถาม
กินยาพิษเข้าไปได้อย่างไร？
ฉินหลั่งไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้ให้ชัดเจน ในตอนนั้นเอง สมองของเขาก็มีภาพปรากฏขึ้น ตอนที่อยู่ที่สนามกีฬาเมื่อสองวันก่อน ฉากที่เย้นนีเอาซุปมาให้จงยู่ดื่ม
ตอนนั้นท่าทีของเย้นนีเริ่มดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ก่อนหน้านี้เย้นนีจะมาหาตัวเองทุกวัน แต่ว่าเมื่อวาน ฉินหลั่งไม่เห็นเย้นนีเลย แล้วตั้งแต่เมื่อวาน ร่างกายของจงยู่ก็ดูไม่ค่อยปกติ
หรือว่าคือเธอ！
ฉินหลั่งหลับตาลง พลางคิดถึงเรื่องที่เย้นนีทำเมื่อหลายวันมานี้！
เป็นเธอ！
เป็นเธอนี่เอง！
ฉินหลั่งมั่นใจแล้ว ว่าคนที่วางยาคือเธอ！
วันนั้น เย้นนีเอากระติกเก็บความร้อนมา หาตัวเองด้วยตัวเอง อันที่จริงเป้าหมายของเธอคือการวางยาตัวเอง แต่คิดไม่ถึงเลยว่ามันจะสลับกันภายหลัง เธอไม่มั่นใจ ดังนั้นตัวเองเลยดื่มถ้วยที่ไม่มียาพิษลงไป แต่เย้นนีกลัวว่าจะต้องดื่มถ้วยที่มียาพิษ เลยให้จงยู่ดื่มไป
คนที่ควรจะนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยควรจะเป็นตัวเอง เพราะตัวเองทำร้ายจงยู่ไปแล้ว！
“จงยู่ต้องมากินยาพิษไปก็เพราะฉัน ฉันเป็นต้อนเรื่องเอง！” ฉินหลั่งโทษตัวเองอย่างสุดใจ ในขณะเดียวกันในหัวก็นึกถึงท่าทีของเย้นนี ก็เกียดเข้ากระดูกดำ
เมื่อออกจากบ้านตระกูลจง ฉินหลั่งก็กลับไปที่โรงพยาบาล ระหว่างทาง เขาโทรหาเย้นนี เป็นไปตามคาดเย้นนีไม่รับโทรศัพท์แล้ว
“คุณชายฉิน จงยู่ตื่นแล้ว อยากเจอคุณ！” เมื่อเห็นฉินหลั่งกลับมา “ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์” ทั้งสี่ก็รีบพาฉินหลั่งเข้าไปในห้องพักผู้ป่วยของจงยู่
“ฉินหลั่ง……” จงยู่ที่อยู่บนเตียงป่วย ใบหน้าซีดเซียว ลืมตาไม่ขึ้นด้วยซ้ำ เสียงที่พูดออกมาก็ไร้เรี่ยวแรง นี่เป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดของน้ำเสียนจิว เพราะยาพิษค่อยๆ เข้าสู่ร่างกาย คนที่โดนยาพิษก็ค่อยๆ อ่อนแอลง และมันจะออกฤทธิ์เรื่อยๆ จนกระทั่งคนที่โดนยาพิษนั้นทรมาน จนลาจากโลกนี้ไป