รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 316 กินยาพิษไปแล้ว

บทที่ 316 กินยาพิษไปแล้ว
วันที่สอง วันนี้ฉินหลั่งพักผ่อน เขามาเดินเล่นที่บริเวณโรงเรียน
เมื่อเขาเดินมาที่สนามออกกำลัง สนามนั้นเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย มีทั้งคนที่เล่นบาสเกตบอล คนที่ตีแบดมินตัน บนลู่วิ่งของสนาม มีนักเรียนหลายห้องมาเรียนวิชาพละกันอยู่
ฉินหลั่งเห็น ว่ามีห้องหนึ่งที่จงยู่อยู่ด้วย
ในตอนนี้ จงยู่กับ “ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์” ทั้งสี่คนยืนอยู่ด้วยกัน เป็นอาหารตาที่ดี เลยทำให้ผู้ชายคนอื่นแอบมองพวกเธอ ผู้หญิงเองก็อิจฉาตาร้อน
มีผู้ชายใจกล้าคนหนึ่งเดินเข้ามาเกี้ยวพาราสี แต่ก็ถูก “ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์” ทำให้เผ่นไปหมด
ฉินหลั่งอดไม่ได้ที่จะขำ หญิงสาวทั้งสี่น่ะ อย่าได้ไปดูถูกพวกนี้เชียวล่ะ
เพียงไม่นาน พวกจงยู่ก็เริ่มวิ่ง ฉินหลั่งนั่งอยู่ตรงเครื่องออกกำลังกาย พลางมองพวกเธอ เมื่อเห็นว่าพวกจงยู่วิ่งเข้ามา ฉินหลั่งก็โบกมือให้ พวกจงยู่ยิ้มให้ฉินหลั่งเล็กน้อย จนทำให้ผู้ชายที่อยู่ตรงนั้นโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
“ฉินหลั่ง ที่แท้คุณก็อยู่ที่นี่นี่เอง！” ในตอนนั้นเอง ข้างๆ หูของฉินหลั่งมีเสียงดังขึ้น แค่ฉินหลั่งได้เห็น ก็รู้ว่าเป็นเย้นนีที่เอากระติกเก็บความร้อนมาด้วย
“คุณมาที่นี่เพื่อหาใครเหรอ？” ฉินหลั่งหยอกล้อ ในใจเขาเห็นเย้นนีเป็นเพื่อนแล้ว
“ดูๆ ไปแล้ว ช่วงนี้อากาศมันเย็นมากขึ้นเรื่อยๆ เลย ฉันเลยทำซุปเต้าหู้เห็ดหอม แต่กินคนเดียวไม่หมด เลยเอามาให้คุณด้วย！” เย้นนียิ้มเบาๆ แต่รอยยิ้มนั้นดูไม่ค่อยธรรมชาติเท่าไหร่
“อ๋อ แบบนี้นี่เอง ไหนๆ คุณก็เอามาแล้ว งั้นฉันเองก็ไม่เกรงใจละนะ！” ฉินหลั่งพูดพลางยิ้มไปด้วย
“ดีเลย ฉันจะเทให้คุณถ้วยหนึ่งนะ！ฉันเอามาสองถ้วย กินด้วยกันนะ！” เย้นนีรู้สึกดีขึ้นในใจ เลยเอากระติกเก็บความร้อนมาวางอยู่บนโต๊ะปิงปองข้างๆ เมื่อเอาถ้วยวางลงสองถ้วยแล้ว ก็หันหลังให้ฉินหลั่ง พลางเทออกมาสองถ้วย
เย้นนีแอบเหลียวมองฉินหลั่ง ก็พบว่าเขากำลังมองไปทางสนามกีฬา โดยที่ไม่ได้สนใจตัวเองเลย เย้นนีแอบเอาน้ำเสียนจิวออกมา ก่อนจะเทใส่แก้วหนึ่ง
“ฉินหลั่ง ดื่มเถอะ！” เย้นนีเอาถ้วยที่มียาพิษอยู่ ก่อนจะส่งให้มือของฉินหลั่ง
“อือ หอมจัง ต่อไปใครที่ได้แต่งงานกับคุณ คงจะมีโชคดีมีความสุขมากเลยนะ！” ฉินหลั่งสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นนั้น ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มเบาๆ พูดไปพลางก็เอาถ้วยมาใกล้ปากมากขึ้น
แววตาของเย้นนีมีความตื่นเต้นรอคอยแสดงออกมา เพียงแค่ฉินหลั่งดื่มยาพิษเข้าไป ทุกอย่างก็จะสำเร็จ！
ในตอนนั้นเอง ที่สนามมีเสียงลอยมา เมื่อฉินหลั่งดู ก็พบว่าจงยู่ที่กำลังวิ่งอยู่นั้นล้มลงแล้ว เขาวางถ้วยลง ก่อนจะรีบวิ่งไปดูจงยู่
“ฉันโกรธมากเลย ไอจงยู่ เมื่อกี้ไม่ล้ม อีกสักพักค่อยล้มก็ไม่ได้ ต้องมาล้มเอาตอนนี้ ตั้งใจทำฉันนี่หน่า！” เย้นนีลุกขึ้นอยู่ที่เดิม ก่อนจะด่าออกมาอย่างร้ายกาจ
ตอนนี้เธอเป็นเพื่อนที่ดีกับฉินหลั่งและจงยู่ จงยู่ล้มลงไป เธอเองก็ควรจะวิ่งไปดูด้วยเหมือนกัน
เย้นนีเอาถ้วยของตัวเองกับถ้วยของฉินหลั่งวางเอาไว้บนโต๊ะปิงปอง ก่อนจะวิ่งไปทางจงยู่
“เป็นอย่างไรบ้าง？” ฉินหลั่งเดินมาข้างหน้าจงยู่ จงยู่ก็ถูกลมกับดอกไม้พยุงขึ้นมาแล้ว
“ไม่เป็นไร ฉันโง่เอง สะดุดนิดเดียวก็ล้มแล้ว！” จงยู่พูดด้วยความเขินอาย
“ไปกันเถอะ ไปนั่งอยู่ตรงนั้นกัน！” ฉินหลั่งขมวดคิ้วพลางมองจงยู่ พลางรู้สึกเจ็บปวดในใจ
“จงยู่ ขาของคุณเป็นอย่างไรบ้าง？หักหรือเปล่า ให้ฉันไปส่งคุณที่ห้องพยาบาลไหม？” เย้นนีวิ่งมาหาจงยู่ ก่อนจะถามจงยู่ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ด้วยท่าทีเป็นห่วงอย่างมาก
“ออกไป จงยู่มีพวกเราก็พอแล้ว ไม่ต้องการความหวังดีของคุณอีก” หิมะพูดด้วยความปากร้าย
เอาเรื่องที่เย้นนีแซงแถวที่โรงอาหารไปบอกกับลมและดอกไม้แล้ว “ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์” ทั้งสี่เลยคิดว่า เย้นนีเป็นคนประหลาด
แต่จงยู่กับฉินหลั่งยังเห็นเธอเป็นเพื่อน มันทำให้พวกเธอเองก็รู้สึกลำบากใจ
“หิมะ！” ฉินหลั่งพูดเสียงเบาๆ ด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ เย้นนีเป็นห่วงเพื่อน หิมะหาเรื่องไม่เข้าท่า แบบนี้มันดูไม่ดีเลย
เมื่อหิมะถูกฉินหลั่งว่า ก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก แต่ในใจของเธอนั้นยังคงไม่ชอบเย้นนีอยู่
“ฉันไม่เป็นไร！คุณไม่ต้องเป็นห่วงฉัน” จงยู่พูดกับเย้นนีด้วยความอ่อนโยน
จงยู่ถูกพยุงมาที่ที่ฉินหลั่งนั่งพักเมื่อสักครู่ หิมะกำลังช่วยนวดแผลให้จงยู่ เมื่อมองอารมณ์ของจงยู่ ก็เห็นว่าคงจะไม่ได้บาดเจ็บมาก
“ฉินหลั่ง จงยู่ไม่เป็นไร จริงสิ เมื่อครู่คุณยังไม่ได้ดื่มซุปเลยนะ！ฉันไปเอามาให้นะ！” เย้นนีพูดด้วยความตั้งใจ
เมื่อเย้นนีมองบนโต๊ะปิงปอง ก็เห็นว่ามีนักเรียนสองคนกำลังตีปิงปองกันอยู่ กระติกเก็บความร้อนกับถ้วยของตัวเองนั้นก็ไม่อยู่แล้ว
“กระติกเก็บความร้อนของฉันล่ะ？” เย้นนีถามด้วยความร้อนรน
“เย้นนี อยู่นี่ไง！” ฉินหลั่งเรียกเย้นนี ที่แท้นักเรียนก็เอากระติกเก็บความร้อนมาวางอยู่ด้านข้าง ฉินหลั่งตาไว เลยมองเห็นก่อน
“ตกใจหมดเลย” เย้นนีเดินไปทางฉินหลั่ง
“ถ้วยนี้ให้คุณ” ฉินหลั่งเลือกถือถ้วยขึ้นมา ก่อนจะส่งให้เย้นนี ส่วนตัวเองก็หยิบอีกถ้วย
เย้นนีงงไปในทันที เพราะว่าสองถ้วยนั้นมันเหมือนกันเลย กลับถูกคนมาเปลี่ยนที่ เธอแยกไม่ออกด้วยซ้ำ ว่าถ้วยไหนมียาพิษ ถ้วยไหนไม่มี
ถ้าเกิดว่าตัวเองดื่มถ้วยที่มียาเข้าไป งั้นตัวเองก็คงต้องนอนเป็นผักปลาล่ะสิ แค่คิดเย้นนีก็กลัวตัวสั่นแล้ว
“อือ อร่อยจังเลย” ขณะที่เธอกำลังร้อนรนนั้น ฉินหลั่งก็ดื่มไปครึ่งหนึ่งแล้ว
“อ๋อ ฉันคิดออกแล้ว จงยู่เจ็บแบบนี้ ตอนนี้เธอคงจะต้องการน้ำซุปนี้เป็นที่สุด！” เย้นนีรีบพูดกลบเกลื่อน พูดไปพลาง เธอก็หยิบถ้วยขึ้นมาส่งให้จงยู่ ก่อนจะพูดว่า： “จงยู่ นี่เป็นซุปเต้าหู้เห็นหอมที่ฉันทำมา อร่อยสดชื่นมากเลย คุณลองชิมดูสิ！”
“ฉันดื่มแล้ว มันอร่อยมากจริงๆ ！” ฉินหลั่งเดินเข้ามา ถ้วยของเขาก็ไม่เหลืออะไรแล้ว
“โอเค……” จงยู่พูดพลางรับถ้วยซุปมา
“จงยู่อย่าดื่มของคนอื่นเลย ไม่รู้ว่าเธอแฝงอะไรร้ายๆ ไว้ในใจหรือเปล่า！” หิมะจับมือของจงยู่พลางพูด
“หิมะ ถ้าคุณยังพูดจาแบบนี้อีก ฉันจะโกรธจริงๆ นะ เย้นนีเป็นน้องสาวของฉัน เธอไม่มีทางทำร้ายฉัน！” จงยู่พูดกับหิมะ
เมื่อพูดจบ จงยู่ก็รับถ้วยมาจากเย้นนี และดื่มเข้าไป
“เย้นนี คุณทำซุปมาได้อร่อยมากจริงๆ ！ถ้าเกิดว่าเปิดร้านอาหาร ร้านอื่นจะต้องเจ๊งแน่นอน！” จงยู่พูดหยอกล้อพลางยิ้มไปด้วย
“อือ” เย้นนียิ้มให้จงยู่ ก่อนจะมองจงยู่ และมองฉินหลั่งอีก ใบหน้าของเธอที่มีรอยยิ้มมันไม่ธรรมชาติ ในใจเหมือนกับหัวใจเต้นรัว มือที่ไพล่หลังทั้งสองข้าง กำลังพยายามถูอยู่ จากนั้นก็รู้สึกไม่ค่อยสบายเท่าไหร่
เมื่อกลับมาที่หอพัก เย้นนีก็เก็บของของตัวเอง จากนั้นก็ออกไปจากมหาวิทยาลัยเย็นจีน
เธอนัดซ่งอวี่เอาไว้ที่โรงแรมฮิลตัน
เมื่อเห็นซ่งอวี่เข้ามา เย้นนีก็รีบปรี่เข้าไปในอ้อมกอดของซ่งอวี่ ก่อนจะพูดเสียงเบาๆ ว่า： “คุณชายซ่ง ฉันกลัวจังเลย คุณชายซ่ง ฉันกลัวจังเลย……”
“เป็นอย่างไรบ้าง เอายาพิษให้ฉินหลั่งกินไปแล้วใช่ไหม？” ซ่งอวี่ไม่ได้สนใจว่าตอนนี้เย้นนีกลัวหรือเปล่า สิ่งที่เขาสนใจก็คือฉินหลั่งจะตายหรือเปล่า
“อือ ฉันเอายาพิษให้เขาแล้ว ไม่สิ ฉันไม่รู้ว่าเขากินหรือเธอกินเข้าไป แต่อย่างไร ก็มีคนกินยาพิษเข้าไปแล้ว！” เย้นนีในตอนนั้นกลัวเป็นอย่างมาก จนทำให้สมองไม่ได้สติมาก
“คุณกำลังพูดอะไรอยู่？ตกลงฉินหลั่งได้กินยาพิษเข้าไปหรือเปล่า？” ซ่งอวี่จับไหล่ทั้งสองข้างของเย้นนีพลางถาม สีหน้าของเขานั้นมืดมน ทำให้ดูแล้วเหมือนเย็นชามาก
“อาจจะเป็นเขาที่กินเข้าไป หรือไม่ก้เป็นแฟนของเขาที่กินเข้าไป คุณชายซ่ง ถึงแฟนสาวจะกินเข้าไป ก็ไม่ได้ต่างอะไรกับการที่ฉินหลั่งกินหรอก เพราะเท่าที่ฉันรู้จักเขา ถ้าเกิดว่าแฟนสาวของเขาตาย เขาเองก็ไม่มีทางอยู่ต่อได้แน่นอน” เย้นนีถูกหน้าตาที่น่ากลัวของซ่งอวี่ทำให้กลัวจนเงียบลง