รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 312 หน้าด้านหน้าทน

บทที่ 312 หน้าด้านหน้าทน
ตอนเที่ยง เย้นนีเดินออกมาจากลานเจียสู่ ก็ทักทายฉินหลั่งก่อน แต่ฉินหลั่งไม่มองเธอเลยแม้แต่น้อย ฉินหลั่งรู้สึกเกลียดเธอ
เย้นนียิ้มเบาๆ ด้วยท่าทีรู้สึกผิด พอเธอเดินออกไปไกลแล้ว ก็แอบหันกลับมามองฉินหลั่ง ก่อนจะบ่นพึมพำ：
“ไอบ้าเอ๊ย คุณคิดว่าฉันอยากจะประจบคุณมากงั้นเหรอ？ถ้าเกิดว่าไม่ใช่เพราะคุณชายซ่งขอให้ฉันมาเข้าใกล้คุณ ดูสภาพคุณตอนนี้สิ ถึงผู้ชายจะตายไปทั้งโลกแล้ว ฉันก็ไม่ชอบหรอก ตอนนี้ยังกล้ามาทำตัวเย่อหยิ่งอีก！น่าขำจังเลย！เดี๋ยวจะต้องได้เห็นน้ำตาแน่”
เย้นนีเดินมาที่โรงอาหาร เธอตักข้าวก่อน จากนั้นก็เดินไปที่หน้าต่างอีกที่เพื่อตักข้าวอย่างอื่นมา
ในตอนนั้นเอง พอดีว่าหิมะกับดวงจันทร์เองก็กำลังมาตักข้าวไปให้ฉินหลั่ง
ตั้งแต่ “ลมดอกไม้หิมะพระจันทร์” มาจนถึงมหาวิทยาลัยเย็นจีน พวกเธอก็มักจะตักข้าวไปให้ฉินหลั่ง
ลมกับดอกไม้เรียนกับจงยู่อยู่ที่ห้องสมุด วันนี้เลยให้พวกเธอสองคนมาตักข้าวไปให้
ขณะที่ทั้งสองคนกำลังต่อแถวอยู่นั้น เย้นนีก็รีบเดินเข้ามา ก่อนจะแซงแถวข้างหน้าพวกเธอ แล้วพูดกับคุณป้าที่ตักข้าวว่า： “เอาเซ็ตข้าวชุดหนึ่งค่ะ！”
ลมกับดอกไม้นั้นโกรธเป็นอย่างมาก พวกเธอมาที่มหาวิทยาลัยเย็นจีนหลายวันแล้ว นักเรียนในมหาวิทยาลัยเย็นจีนนั้นทำตามกฎได้ดี ทำไมวันนี้ถึงมีผู้หญิงแบบนี้มาทำผิดกฎ มาแทรกแถวแบบนี้น่ะ？
“เพื่อน ตอนนี้ถึงคิวเราตักอาหารแล้ว คุณไปต่อคิวทางด้านหลังเถอะ คุณดูสิหลังจากพวกเรายังมีนักเรียนต่อคิวอยู่เยอะเลย” หิมะพูดกับเย้นนีด้วยความเกรงใจ
ตอนแรกเย้นนีอยู่ที่บริษัทช่างเมิ่งมิวสิค จำกัด เป็นดาราที่ไม่มีชื่อเสียง ในตอนนั้นยังมีแฟนหนุ่มเป็นลูกหลานเศรษฐีอีกด้วย เลยทำให้นิสัยของเธอนั้นเอาแต่ใจมาก
ในตอนนั้นเองเมื่อเห็นว่าหิมะกับดวงจันทร์หน้าตาสะสวยกว่าเธอ ในใจก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมาในทันที
“ฉันหิวมาก ให้ฉันตักก่อนเถอะ ถึงอย่างไรเดี๋ยวก็ถึงตาคุณแล้วนี่！” เย้นนียิ้มเย็นชา พลางพูดออกมา เมื่อเธอพูดจบ ก็ถูกคนเปิดโปงคำโกหกของเธอในทันที
“ไม่ใช่ เมื่อกี้ฉันเห็นว่าเธอกินหมดแล้ว！” มีนักเรียนรุ่นน้องที่ใส่แว่นต่อแถวอยู่ทางด้านหลังพูดขึ้น
“ตอนนี้คุณจะมาหาข้ออ้างอะไรได้อีก คุณหิว แล้วคนอื่นไม่หิวหรือไง？ถ้าเกิดว่าทุกคนแซงคิวแบบคุณ งั้นทั้งโรงอาหารก็เละเทะหมดเลยงั้นสิ？” หิมะจ้องเย้นนีพลางพูด
“นั่นสิ พวกเราเองก็หิวเหมือนกันนะ！”
“ไปต่อแถวข้างหลังเถอะ มหาวิทยาลัยเย็นจีนเป็นมหาวิทยาลัยที่สูงที่สุดของประเทศจีน มีคนแบบคุณจะทำให้มหาวิทยาลัยเย็นจีนเสีนชื่อเอานะ”
นักเรียนคนอื่นเองก็เริ่มต่อว่าเย้นนี
ขนาดป้าที่ตัดข้าวให้ยังทนไม่ไหว จนต้องพูดกับเย้นนีว่า： “สาวน้อย ไปต่อแถวข้างหลังเถอะ คุณมาแซงคิวแบบนี้ฉันไม่ตักข้าวให้หรอก！”
เย้นนีถูกคนจำนวนมากมายต่อว่าแต่ก็ไม่กลัว！นักเรียนกลุ่มแค่นี้มีอะไรให้กลัวเหรอ？ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะว่าสัญญากับคุณชายซ่งเอาไว้ เธอคงไม่มาเป็นนักเรียนที่นี่หรอก
“วันนี้ฉันจะแซงคิวแล้วมันจะทำไมเหรอ！พวกคุณมีอะไรงั้นเหรอ มีอะไรก็พูดออกมาสิ！พวกคุณคิดว่าพวกคุณคนเยอะกว่าแล้วฉันจะกลัวเหรอ！ฉันจะบอกพวกคุณเอาไว้ให้นะ อยู่ต่อหน้าฉันเนี่ย พวกคุณก็เป็นแค่เด็กน้อยเท่านั้นแหละ！”
เย้นนีพูดด้วยความเอาแต่ใจ จากนั้นก็มีท่าทีหน้าด้านหน้าทนไม่เกรงกลัวอะไรเลย ก่อนจะมองไปทางป้าที่ตัดอาหารพลางพูด： “ได้ คุณไม่ตักข้าวให้ฉันใช่ไหม？งั้นก็ดี ไม่ต้องมีใครกินแล้ว ฉันจะยืนขวางอยู่ตรงนี้แหละ พวกคุณไปกินที่หน้าต่างช่องอื่นเถอะ！”
“นี่！”
หิมะมีท่าทีเย็นชาลง ผู้หญิงคนนี้ไร้เหตุผลจริงๆ เธออยากจะเอามีดพกฟันเข้าไปสักที เพื่อสั่งสอนเย้นนีสักหน่อย！
แต่มือของเธอนั้นถูกดวงจันทร์กดเอาไว้ ดวงจันทร์ส่ายหัวให้หิมะเบาๆ พวกเธอไม่สามารถมามีเรื่องในโรงเรียนได้ ไม่อย่างนั้นจะลำบากฉินหลั่งเอา
เพื่อคุณชายฉิน หิมะเลยเก็บความเกลียดชังเอาไว้ในใจ
“ทำไมไม่ต้องกินพร้อมกันไปเลยล่ะ หึ ถึงอย่างไรฉันก็กินอิ่มแล้ว ดูสิว่าใครจะทนได้มากกว่ากัน” เย้นนีพูดด้วยความโอ้อวด ดูท่าทีไม่เกรงกลัวใครเลย
“โอเคๆ ฉันจะตักข้าวให้คุณ！ฉันทำงานที่มหาวิทยาลัยเย็นจีนมาสิบปีแล้ว ยังไม่เคยเห็นนักเรียนคนไหนมารยาทแย่ขนาดนี้มาก่อนเลย！” ถึงแม้ว่าป้าคนตักข้าวจะโกรธ แต่เมื่อเย้นนีก่อเรื่องขนาดนี้แล้ว คนที่จะแย่คือเธอกับนักเรียนคนอื่นๆ ดังนั้นเลยทำได้แค่ยอมไป
ไม่นาน ป้าคนตักข้าวก็ตักข้าวให้เย้นนีจนเสร็จ
“ขอบคุณนะ！” เย้นนีรับข้าวที่ตักเสร็จแล้วมา ก่อนจะมองหิมะกับดวงจันทร์ด้วยความภูมิใจ พลางเดินจากไป
“นี่มันคนแบบไหนกันนะ！น่าโมโหจริงๆ ！” หิมะมองเงาของเย้นนี ก่อนจะบ่นด้วยความโกรธ
“หึ มามีเรื่องกับฉัน พวกคุณยังอ่อนหัดเกินไป！” เย้นนีเดินออกมาจากโรงอาหาร เพราะว่าเรื่องเมื่อครู่ เธอเลยอารมณ์ดีเป็นอย่างมาก เพราะเธอชอบกลั่นแกล้งคนอยู่แล้ว
ตอนที่จะเดินออกไปจากลานเจียสู่ เย้นนีก็รีบทำตัวเป็นนักเรียนใสซื่อปกติ
“ฉินหลั่ง นี่เป็นข้าวที่ฉันตักมาให้คุณ ฉันว่าคุณเฝ้าเวรอยู่คงจะเหนื่อยแย่เลย ดังนั้นฉันเลยเอากลับมาให้คุณ คุณรีบกินเถอะ” เย้นนีเดินมาทางข้างหน้าของฉินหลั่ง ก่อนจะยื่นข้าวชุดนั้นให้ พลางพูด
“ไม่ต้อง…” ฉินหลั่งดันข้าวออก ก่อนจะเดินเข้าไปในหอของตัวเอง
เย้นนีเดินตามหลังฉินหลั่งไปอย่างไม่ยอมแพ้
“คุณชายฉิน！” ในตอนนั้นเอง มีเสียงดังมาจากทางด้านหลัง หิมะกับดวงจันทร์เองก็เอาข้าวที่เพิ่งตักเสร็จมาให้ฉินหลั่งอย่างรวดเร็ว
“ให้ตายเถอะ พวกเธอนี่เอง หรือว่าพวกเธอเองก็รู้จักฉินหลั่งเหรอ？” เมื่อเห็นผู้หญิงสองคนที่เพิ่งจะทะเลาะกับตัวเองที่โรงอาหารไป เย้นนีก็รู้สึกไม่ดี
“นี่คุณ！” หิมะกับดวงจันทร์เดินมาข้างๆ ฉินหลั่ง พอเห็นเย้นนี ก็รู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก
“คุณมาที่นี่ทำไม？รีบไปเถอะ！” หิมะจ้องเย้นนีพลางพูด จากนั้นก็หันไปหาฉินหลั่งก่อนจะบอกเรื่องที่เกิดขึ้น： “คุณชายฉิน เมื่อครู่ผู้หญิงคนนี้แซงคิวเรา แถมยังไม่ให้คนอื่นตักข้าวอีกด้วย คนปากร้ายจริงๆ ！”
“ไม่ใช่นะ！” เย้นนีรีบปฏิเสธ ถ้าเกิดรู้ว่าหญิงสาวทั้งสองคนนี้รู้จักฉินหลั่งล่ะก็ เธอคงไม่ไปแซงคิวแบบโง่ๆ อย่างนั้นหรอก！
เย้นนีรีบแต่งเรื่องขึ้นในหัว ถ้าเกิดไม่ได้ใกล้ชิดกับฉินหลั่ง แต่กลับทำให้เขาเกลียดอีก มันก็แย่เกินไปแล้ว：
“คืออย่างนี้ ฉันรู้ว่าฉินหลั่งทำงานที่นี่เหนื่อยมาก เลยอยากจะเอาข้าวมาให้เขาเร็วๆ หน่อย เมื่อครู่ฉันรีบไปหน่อย เลยทำแบบนั้นลงไป แต่ฉันมีความตั้งใจดีนะ นักเรียนทั้งสองคน ถ้าเกิดว่าเมื่อครู่ฉันทำอะไรไม่ดีกับคุณลงไป ฉันต้องขอโทษพวกคุณด้วยนะ ขอโทษจริงๆ ！”
“ถุย ใครจะไปเชื่อคุณ！อย่ามาทำตัวปลอมๆ แบบนี้ เห็นแล้วจะอ้วก！” หิมะด่าออกไปด้วยความไม่เกรงใจเหมือนเคย จากนั้นก็มองฉินหลั่งพลางพูด： “คุณชายฉิน พวกเราไปซื้อข้าวให้คุณ รีบกลับไปกินที่หอพักเถอะ！”
หิมะดวงจันทร์ตามหลังฉินหลั่ง ก่อนจะเดินไปที่หอพัก
“ฉินหลั่ง ฉันเองก็ซื้อข้าวมาให้คุณเหมือนกัน คุณเองก็รับไว้เถอะ นี่เป็นความตั้งใจของฉันเลยนะ！” เย้นนีรีบตามมา เพราะอยากจะเอาข้าวส่งให้ฉินหลั่ง
“ออกไป！” หิมะผลักออกไป จนข้าวในมือของเย้นนีนั้นหกลงกับพื้น กับข้าวก็หกระเนระนาด หิมะจ้องเย้นนีพลางพูด： “ใครจะไปอยากกินข้าวของคุณ เอาออกไป！”
“ลมดอกไม้หิมะพระจันทร์” มักจะทำเรื่องคอขาดบาดตายกับคน พวกเธอไม่มีทางใจอ่อนแน่นอน หิมะเองก็ไม่ได้มีความรู้สึกผิดอยู่ในใจเลย
แต่เมื่อเห็นข้าวที่เย้นนีตักมาหกลงกับพื้น ในใจฉินหลั่งก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียดาย
ถึงอย่างไรมันก็เป็นข้าวที่เย้นนีบอกว่าตักมาเพื่อตัวเองโดยเฉพาะ
“คุณชายฉิน พวกเราไปกันเถอะ อย่าไปสนใจยัยปากร้ายนี่เลย！” หิมะพูดไปพลาง ก่อนจะเดินไปกับดวงจันทร์และเข้าไปในหอพักพร้อมกับฉินหลั่ง