รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 311 แผนของซ่งอวี่

บทที่ 311 แผนของซ่งอวี่
“คุณชายซ่ง คุณพาฉันมาที่นี่ทำไมกัน？” เมื่อถูกซ่งอวี่ลากเข้ามาในห้องที่หรูหราของโรงแรมฮิลตัน เย้นนีก็ถามโดยที่แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไร
ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าซ่งอวี่กำลังจะทำอะไร？ผู้ชายที่พาผู้หญิงมา แถมยังเปิดห้องที่มีเตียงทรงกลมใหญ่อยู่ด้วย จะทำอะไรได้อีกล่ะ？
“ตอนนี้ให้ฉันได้บอกคุณ ว่าต่อจากนี้พวกเราจะทำอะไร！” ซ่งอวี่ยิ้มร้ายๆ ก่อนจะผลักเย้นนีลงไปบนเตียงใหญ่นั้น จากนั้นก็ถอดเสื้อของตัวเองออก ก่อนจะกระโจนเข้าไปที่เรือนร่างของเย้นนีเหมือนกับสัตว์ร้าย……
หลังจากนั้นชั่วโมงหนึ่ง ห้องก็เละเทะไปหมด ทั้งบนเตียง ที่พื้นเต็มไปด้วยเสื้อผ้าของทั้งสองคน ผ้าห่มก็ตกลงมาอยู่ที่พื้น ขนาดตู้เสื้อผ้าเองก็เหมือนจะถูกขยับด้วย
เย้นนีนอนอยู่บนหน้าอกของซ่งอวี่ทั้งๆ ที่ผมเผ้ายุ่งเหยิง มุมปากก็มีคราบน้ำลายเล็กน้อย
“คุณชายซ่ง เมื่อครู่คุณทำฉันเจ็บขนาดนั้น จนกระดูกของฉันแทบจะหักเลยนะ！” เย้นนี “บ่น” พึมพำ แต่น้ำเสียงของเธอนั้นกลับดูมีความสุขกับมันดี
“คุณรับบัตรใบนี้เอาไว้ ในนี้มีเงินอยู่หนึ่งล้าน！รหัสคือ784692” ซ่งอวี่หยิบบัตรใบหนึ่งออกมา ก่อนจะโยนไปบนตัวของเย้นนี
“ขอบคุณค่ะ คุณชายซ่ง！ขอบคุณ คุณชายซ่งมาก！” เย้นนีหยิบบัตรเครดิตใบนั้นมาดูอย่างเพลิดเพลิน ซ่งอวี่เป็นลูกหลานคนรวยอย่างแท้จริง หยิบเงินออกมาครั้งละหนึ่งล้านเลย นี่มันเท่ากับเงินเดือนตั้งห้าปีของเธอเลยนะ
“เย้นนี ฉันขอบคุณคุณมากจริงๆ คุณให้ความรู้สึกที่ผู้หญิงคนอื่นไม่สามารถให้ฉันได้ พูดตามตรงนะ ฉันอยากจะแต่งงานกับคุณแล้วพาเข้าบ้านจริงๆ ！แต่มีเรื่องหนึ่งที่ถ้าทำไม่ได้ ก็ไม่สามารถแต่งงานกับคุณได้！” จู่ๆ ซ่งอวี่ก็พูดขึ้น
แต่งงานงั้นเหรอ ถ้างั้นตัวเองก็เป็นคุณนายน้อยตระกูลซ่งไม่ใช่เหรอ สมบัติของตระกูลซ่งก็จะถือเป็นของตัวเองแล้วล่ะสิ
“คุณชายซ่ง เรื่องอะไรกัน？ฉันสามารถช่วยคุณได้ไหม？” เย้นนีถาม เธออยากจะแก้ไขเรื่องที่ซ่งอวี่พูดให้เร็วที่สุด เพียงเท่านี้ตัวเองก็สามารถแต่งงานกับซ่งอวี่ได้แล้ว
“ฉินหลั่งคนนั้นน่ะ เมื่อไม่กี่วันก่อน เพราะว่าฉินหลั่ง ครอบครัวของพวกเราเลยขาดทุนเป็นอย่างมาก หลายพันล้านได้เลยล่ะ พ่อของฉันโกรธเป็นอย่างมาก ทั้งครอบครัวตกอยู่ในสภาวะที่ตึงเครียด เป็นเพราะฉินหลั่งทั้งนั้น ถ้าเกิดว่าไม่ได้แก้แค้นนี้ให้สำเร็จล่ะก็ ฉันคงไม่มีอารมณ์จะไปแต่งงาน พ่อเองก็คงจะไม่ยอมให้พวกเราแต่งงานเหมือนกัน！” ซ่งอวี่มองเย้นนีพลางพูดออกมา
“อา…เขาที่เป็นแค่ยามคนหนึ่งทำให้ครอบครัวของพวกคุณเสียเงินไปเป็นพันล้านเลยเหรอ？มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？” เย้นนีถามด้วยความตกใจเป็นอย่างมาก
“เรื่องนี้คุณไม่จำเป็นต้องรู้ เย้นนี ฉันรักคุณจริงๆ ฉันอยากจะแต่งงานกับคุณให้เร็วที่สุด แต่ต้องแก้แค้นให้เสร็จก่อน！คุณยินดีที่จะช่วยฉันไหม？” ซ่งอวี่จับมือของเย้นนี ก่อนจะเอาคางมาชิดกับหน้าผากของเย้นนี
“ตอนนี้ฉันเป็นคนของคุณแล้ว ทำไมฉันถึงจะไม่ยอมล่ะ？” เย้นนีรู้สึกว่าถ้าเกิดว่าตัวเองสามารถแต่งงานกับซ่งอวี่ได้ ชีวิตนี้คงจะสมบูรณ์แบบมาก หลังจากนี้เธอก็สามารถใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้แล้ว
“ได้！เย้นนี ฉันรู้อยู่แล้วว่าคุณจะต้องช่วยฉัน！”
ดวงตาของซ่งอวี่เปล่งประกาย： “ฉันบอกให้นะ คุณไปอยู่ข้างกายของฉินหลั่งให้ได้ ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีใด ก็ต้องทำให้เขาเชื่อได้อย่างสนิทใจ ก่อนหน้านี้คุณเป็นแฟนสาวของเขา มันไม่น่าจะยากสักเท่าไหร่ จากนั้นพวกเราค่อยทำต่อไป！”
ซ่งอวี่บอกแผนที่ตัวเองวางเอาไว้ ให้เย้นนีฟัง ถึงแม้ว่าเย้นนีจะมีลางสังหรณ์ไม่ดี แต่ก็พยักหน้า ก่อนจะพูดเบาๆ ว่า： “คุณชายซ่ง ฉันสามารถทำทุกอย่างเพื่อคุณได้ หลังจากแก้แค้นฉินหลั่งแล้ว คุณไม่อย่าทิ้งกันนะ！”
“ไม่มีทางหรอก หนูน้อยน่ารักของฉัน！” ซ่งอวี่ใช้แขนโอบกอดเย้นนีมาที่หน้าอกของตัวเอง ก่อนจะพูดอย่างอ่อนโยน： “พักเสร็จหรือยัง มีดเล่มใหญ่ของฉันมันเริ่มรู้สึกหิวโหยขึ้นมาอีกแล้วล่ะ……”
“ไม่เอา……” เย้นนีพูดก่อนจะถูกซ่งอวี่กดเอาไว้……
วันที่สอง ฉินหลั่งตื่นขึ้นมาตอนเช้าตรู่ เมื่อวิ่งเสร็จเหมือนเคย ก็กินข้าวจนเสร็จ จากนั้นก็มาอยู่ที่บริเวณลานเจียสู่ พลางมองจงยู่พาลมกับดอกไม้ไปเรียน
ถึงแม้ว่าอยู่เวรมันจะน่าเบื่อมาก แต่ฉินหลั่งกลับไม่แอบอู้งานเลย
เขาคิดว่ามันเป็นการฝึกความอดทนของตัวเอง ตอนเฝ้าเวรเขาก็มักจะท่องบทของ “เทียนหนานเทียนเป่ย” อยู่เบาๆ รับรู้ถึงการกระทำและสัมผัสประสบการณ์อยู่ตลอดเวลาเหมือนกับพระที่กำลังนั่งสมาธิเลยล่ะ ทุกๆ วันฉินหลั่งเองก็ได้รับรู้อะไรมากมาย เข้าใจมันอย่างลึกซึ้งมากขึ้นเรื่อยๆ วรยุทธ์นั้นก็แข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่รู้ตัว
“ข้างหน้านี้คือลานเจียสู่ของมหาวิทยาลัยเย็นจีน คุณพักอยู่ตึกที่หนึ่ง……” ในตอนนี้เอง มีเสียงดังมาจากที่ที่ห่างออกไปไม่ไกลนัก
มีผู้หญิงและผู้ชายเดินมาทางลานเจียสู่ ผู้หญิงก็คือเย้นนี เธอในวันนี้ใส่ชุดที่ดูสวยสง่า แต่งหน้าได้ไม่เข้มและดูโตเท่ากับเมื่อวาน ดูเหมือนนักศึกษาทั่วไปเลย
เพื่อไปรับฉินหลั่ง ซ่งอวี่เลยพาเย้นนีเข้าไปในมหาวิทยาลัยเย็นจีน
เย้นนีซื้อของใช้ไปมากมาย เพื่อให้รุ่นพี่ของมหาวิทยาลัยเย็นจีนคนหนึ่ง พาเธอไปหอพักที่ลานเจียสู่
ฉินหลั่งมองไปทางพวกเขา ผู้หญิงคนนั้นคุ้นตาจริงๆ เลย เป็นเธอนี่เอง！
เย้นนี！
ฉินหลั่งจำได้แล้ว ผู้หญิงคนนี้ก็คือเย้นนีที่ทำร้ายจนจงยู่ตกไปอยู่ในกำมือของหลี่หรุ่ย！
เมื่อเห็นเธอ ในใจของฉินหลั่งก็เต็มไปด้วยความโกรธ ในขณะเดียวกัน เขาก็มีแต่ความสงสัย ว่าทำไมเธอถึงมาที่มหาวิทยาลัยเย็นจีน？
ฉินหลั่งยังจำได้ดี ในตอนแรกที่ตัวเองนอนค้างคืนกับเธอในวันนั้น เป็นวันที่จงยู่หายตัวไป ที่จื่อซวนเกสท์เฮ้าส์นั้นเย้นนียังเอาผลการตรวจออกมาด้วย
ในผลนั้นระบุว่าเยื่อบุร่างกายส่วนล่างของเธอฉีกขาด และมีโอกาสมากที่เธอจะท้องได้ ถ้าเกิดว่าให้เธอเจอกับจงยู่ แล้วให้จงยู่รู้เรื่องนี้ จะทำอย่างไรดี？
ฉินหลั่งเกิดความลังเลขึ้นในใจ
“คุณคือ……ฉินหลั่ง！ฉินหลั่ง ในที่สุดฉันก็หาคุณเจอแล้ว……” ในตอนนั้นเอง เย้นนีวิ่งมาหาฉินหลั่ง ก่อนจะยืนอยู่ข้างๆ ฉินหลั่งพลางพูดออกไป
“คุณออกไปเดี๋ยวนี้นะ！ฉันไม่รู้จักคุณ！อย่ามาขัดจังหวะการทำงานของฉัน！” ฉินหลั่งมองเธอพลางพูดด้วยความโกรธ
“ฉันคือเย้นนีไง ฉินหลั่ง คุณลืมไปแล้ว ที่จีนหลิง ที่บ้านฉัน พวกเรา……” เย้นนีจับเสื้อของฉินหลั่ง ก่อนจะเตือนความจำเขา ในตอนแรกที่จีนหลิง ฉินหลั่งอยู่ที่บ้านของเธอ และมีสัมพันธ์สวาทกับเธอแล้ว
“หุบปาก！” เมื่อได้ยินเย้นนีพูดเรื่องนี้ขึ้นมา ฉินหลั่งก็ผลักเธอออก เขาใช้แรงเยอะเกินไปหน่อยอย่างไม่ได้ตั้งใจ
“ปัง” เสียงดังขึ้น เย้นนีล้มลงกับพื้น ก่อนจะไถลไปกับพื้นราวๆ สองเมตรได้ จนเสื้อผ้าขาดหมด！
“น้องเป็นอย่างไรบ้าง？” รุ่นพี่ที่มากับเย้นนีนั้น รีบพยุงเย้นนีขึ้นมา
เขามอง ก็เห็นว่าเสื้อผ้าของเย้นนีขาดหมดแล้ว แถมมือก็ถูจนเลือดออกซิบๆ ก่อนจะรีบปรี่เข้ามาหาฉินหลั่ง พลางตบตีแทนเย้นนี：
“คุณใจร้ายเกินไปแล้ว ทำไมถึงทำกับผู้หญิงแบบนี้！การกระทำแบบคุณเนี่ย ไม่เหมาะจะเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยที่มหาวิทยาลัยเย็นจีนด้วยซ้ำ！”
รุ่นพี่ยังอยากจะลงมือกับฉินหลั่งอีก แต่เย้นนีเข้ามาดึงเขาไว้จากด้านหลัง
“ขอบคุณรุ่นพี่มาก คุณอย่าทำอะไรเขา ฉันทำผิดกับเขาเอง ตอนนี้เขาทำแบบนี้กับฉันก็เป็นสิ่งที่ฉันสมควรได้รับแล้วล่ะ คุณไม่ต้องสนใจ คุณไปเถอะ ฉันไม่เป็นไร！” เย้นนีพูด
สุดท้าย เพราะเย้นนีห้ามเอาไว้ ความโกรธของรุ่นพี่เลยลดลงก่อนจะเดินจากไป
เย้นนีพาเรือนร่างที่เจ็บปวด เข้ามาหาฉินหลั่ง ก่อนจะพูดว่า： “ฉินหลั่ง ก่อนหน้านี้ฉันทำผิดกับคุณและจงยู่ ฉันมาขอโทษคุณ ตอนนี้ฉันได้สำนึกความผิดในครั้งนี้แล้ว หวังว่าคุณจะให้โอกาสในการปรับปรุงตัว เห็นแก่ความรู้สึกดีๆ ที่เราเคยมีให้กันหน่อยนะ！”
ฉินหลั่งเงียบไม่พูดอะไร เขาไม่มีทางยกโทษให้ได้แน่ กับเรื่องที่เย้นนีเคยทำร้ายจงยู่เอาไว้
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะมาเรียนที่มหาวิทยาลัยเย็นจีน ฉันไม่ขอให้คุณยกโทษให้ ขอเพียงแค่โอกาสในการแก้ตัวเท่านั้นเอง” เมื่อพูดจบ เย้นนีก็เอาของที่ตัวเองซื้อมา ก่อนจะเดินเข้าไปภายในลานเจียสู่
เมื่อมองเงาของเย้นนี จู่ๆ ฉินหลั่งก็รู้สึกว่า ไม่ได้เจอกันไม่กี่เดือน เธอเปลี่ยนไปมาก แต่ฉินหลั่งคิดว่า ตัวเองไม่สามารถให้อภัยได้ กับเรื่องทั้งหมดที่เย้นนีเคยทำเอาไว้ได้