รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 266 พฤติกรรมเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

บทที่ 266 พฤติกรรมเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว
“ประธานจง สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าท่านมีคำสั่งอะไรหรอครับ？”เหยาจวี้นเจี๋ยพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่น
เขาอยู่ที่เย็นจีนเป็นเพียงแค่กุ้งน้อยๆตัวหนึ่ง จงเส่นซานหาเขาแน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะมาคุยเรื่องธุรกิจกัน น่าจะมาสั่งให้เขาทำอะไรให้สักอย่าง
“ก่อนหน้านี้มีวัยรุ่นคนหนึ่ง ไปสัมภาษณ์งานที่แก ให้เขาเข้าทำงาน！”จงเส่นซานพูดด้วยคำพูดที่เรียบง่ายไม่กระชับและรัดกุม สำหรับบุคคลต่ำๆอย่างเหยาจวี้นเจี๋ยแล้ว เขาไม่อยากจะเปลืองน้ำลายเลยแม้แต่นิดเดียว
ได้ยินจงเส่นซานโทรมาหา เพราะฉินหลั่ง ที่เขาได้ไล่ไปก่อนหน้านี้ จังหวะการเต้นของหัวใจเหยาจวี้นเจี๋ยก็ได้เต้นหลุดไปหนึ่งจังหวะเลยทีเดียว พฤติกรรมการกระทำที่หยิ่งและดูถูกฉินหลั่งเมื่อกี้ จะย้อนกลับมาทำร้ายตนเพราะเหตุนั้นหรือเปล่า？
“ครับ ครับ ผมจะให้เขาเข้าทำงานเดี๋ยวนี้เลยครับ！”เหยาจวี้ยเจี๋ยพูดอย่างเร่งรีบ
“เรื่องนี้ห้ามเอาไปบอกใครเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นฉันรับประกันได้เลยว่าแกจะเสียใจอย่างมาก！”จงเส่นซานพูดด้วยความเย็นชา
“ครับ ข้าน้อยรับทราบ ประธานจงไว้ใจได้เลยครับผม！”เหยาจวี้นเจี๋ยเพิ่งพูดจบ จงเส่นซานก็ได้วางสายตามอย่างรวดเร็ว
เหงื่อเย็นของเหยาจวี้นเจี๋ยได้ไหลออกมาถี่ๆ เส้นประสาทในสมองก็ตึงอย่างมาก ลมหายใจที่รวดเร็วตื่นเต้น เหนื่อยกว่าการที่เขาได้เปิดศึกกับสาวมหาลัยในโรงแรมเป็นชั่วโมงเสียอีก
โดนบ้านตระกูลจงในเย็นจีนเล็งไว้ชั่งกดดันเหลือเกิน
“รับเขาเข้าทำงาน รับเขาเข้าทำงาน…”เหยาจวี้นเจี๋ยดึงสติกลับมา สติปัญญาที่ตึงเครียด ปากที่พูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตอนนี้เขาคิดแค่ว่า ถ้าฉินหลั่งไม่ได้เข้าทำงาน งั้นผลที่ได้รับเขาต้องฉิบหายมากแน่ๆ！
เหยาจวี้นเจี๋ยรีบลุกขึ้นมาทันที พุ่งตัวออกไปจากออฟฟิศ
“หัวหน้าเหยา”
“หัวหน้าเหยา”
รปภ.หลายคนที่ลุกขึ้นยืนทำความเคารพทักทายเหยาจวี้นเจี๋ย พวกเขามองเหยาจวี้นเจี๋ยที่เหงื่อท่วมหน้า ในใจรู้สึกสงสัย
“หัวหน้าเหยา คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ？คุณร้อนมากเลยหรอครับ？เป็นไปไม่ได้นี่นา นี้ก็เริ่มเข้าฤดูหนาวแล้ว”
“ไสหัวไป！ไปหาคุณฉินหลั่งกับฉันให้หมด ถ้าหาคุณฉินไม่เจอแล้วก็ พวกมึงแต่ละคนก็เตรียมตัวไสหัวไปจากที่นี้ได้เลย！”เหยาจวี้นเจี๋ยพูดด้วยน้ำเสียงที่โมโหดุเดือดมาก：“คุณฉินเดินไปทางไหนแล้ว！”
“คุณฉิน？”คนอื่นแม้แต่ชื่อของฉินหลั่งก็ยังไม่รู้เลย พวกเขายังไม่รับรู้อะไรสักอย่างเลย คุณฉินที่เหยาจวี้นเจี๋ยพูดถึงคือใครกันแน่นะ
“ก็คือหนุ่มหล่อที่มาสัมภาษณ์งานเมื่อกี้ไง！ไอ่พวกโง่！”เหยาจวี้นเจี๋ยหัวเสียพูดด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรน
“อ๋อ พวกเขาไปทางทิศใต้แล้วครับ！”รปภ.คนหนึ่งพูด
เหยาจวี้ยเจี๋ยรีบผลักประตูออกแล้วพุ่งออกไป วิ่งไปตรงประตูทางออกทิศใต้โดยตรง รปภ.คนอื่นก็สัมผัสได้ถึงสถานการณ์ที่ไม่ดี ตามหลังเหยาจวี้นเจี๋ยไปด้วย
เหยาจวี้นเจี๋ยเพิ่งจะวิ่งออกมาจากอาคารอำนวยการ ก็ได้เห็นฉินหลั่งกับต้ายเฉียนโป๋นั่งอยู่ตรงเก้าอี้แถวข้างบ่อดอกไม้ ในใจของเขาดีใจมาก รีบวิ่งไปหา
ฉินหลั่งนั่งอยู่บนเก้าอี้แถวอย่างชิวๆสบายๆ ต้ายเฉียนโป๋กลับรู้สึกงงไม่เข้าใจ ทำไมหัวหน้าเหยาถึงได้พาคนมาเยอะขนาดนี้？
“คุณฉินครับ คุณอยู่นี่นี่เอง ดีจริงๆเลย！”เหยาจวี้นเจี๋ยวิ่งไปอยู่ตรงหน้าของฉินหลั่ง บนหน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ ใบหน้าที่มีรอยยิ้มอันเร่งรีบและตื่นเต้น：“ผมตกลงกับการที่คุณจะเข้ามาร่วมมือกับพวกเรานะครับ เชิญคุณตามผมเข้ามาได้เลยครับ เรามาเซ็นสัญญาการร่วมมือกันได้เดี๋ยวนี้เลยครับ！”
คำพูดของเหยาจวี้นเจี๋ยทำให้ทุกคนต้องตกตะลึงหนักมาก เมื่อยี่สิบนาทีที่แล้ว เหยาจวี้นเจี๋ยยังทำท่าทางหยิ่งๆอยู่เลย ท่าทางที่มีใครหล่อเท่ห์ได้มากกว่ากูอีกมั้ย ทำไมตอนนี้ถึงได้เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้？
“ออ？หัวหน้าเหยาครับ คุณพูดเองไม่ใช่หรอครับว่าผมไม่เหมาะกับงานนี้ ให้ผมไปหางานอื่นทำไม่ใช่หรอ？”ฉินหลั่งหัวเราะแล้วถาม
ดูจากสีหน้าของเหยาจวี้นเจี๋ยแล้ว เขาก็สามารถรับรู้ได้เลยว่าเหยาจวี้นเจี๋ยตกใจจากจงเส่นซานไม่เบานะเนี่ย
“ไม่ครับ ก่อนหน้านี้ผมพูดตามใจปากไปหน่อย พูดไปเรื่อย ผมไม่รับผิดชอบเองครับ！คุณฉินครับ ไม่ว่าจะส่วนสูงหรือหน้าตาของคุณ ก็เป็นคุณสมบัติที่ยอดเยี่ยมที่สุดสำหรับการที่จะเป็นรปภ.แล้วครับ คณะที่เกี่ยวกับการดูแลความปลอดภัยมหาวิทยาลัยเย็นจีน ไม่สามารถที่จะพลาดบุคคลดีๆอย่างคุณไปได้เลยครับ”เหยาจวี้นเจี๋ยพูดอย่างเร่งรีบ
“ความหมายของคุณก็คือผมเกิดมาก็เหมาะที่จะเป็นรปภ.เลยหรอครับ？”ฉินหลั่งถามกลับ
“ไม่ครับ ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น”เหยาจวี้นเจี๋ยรีบปฏิเสธทันที
สังคมยุคนี้ ตำแหน่งของรปภ.ก็ไม่ได้สูงอะไรมากมาย ตนบอกว่าฉินหลั่งเหมาะสมที่จะเป็นรปภ. นี่เป็นการดูถูกเขาชัดๆเลยไม่ใช่หรอ：“ผมหมายความว่า จากตัวคุณแล้วเนี่ย ไม่ว่าจะทำงานอะไรก็ทำได้ดีและเหมาะสมกับคุณแน่นอน”
“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง งั้นผมไปหางานอื่นทำดีกว่า”ฉินหลั่งยืนขึ้นทำท่าทางเหมือนจะเดินจากไป
“รอก่อนครับคุณฉิน”
เหยาจวี้นเจี๋ยรีบไปยืนบังอยู่ตรงหน้าของฉินหลั่ง เขากังวลจนใกล้จะร้องไห้อยู่แล้ว จับแขนของฉินหลั่งเอาไว้ กล่าว：“กรุณาอยู่ที่มหาวิทยาลัยเย็นจีนเถอะครับ ผมสามารถให้เงินเดือนคุณได้8000หยวนเลยครับ ให้คุณนั่งอยู่ในออฟฟิศทุกวัน ไม่ต้องไปเดินตรวจไม่ต้องเข้าเวรด้วยครับ”
ในมือของเหยาจวี้นเจี๋ยก็มีสิทธิพิเศษเท่านี้แล้วแหละ มอบให้กับฉินหลั่งไปทั้งหมดแล้ว
รปภ.ของมหาวิทยาลัยเย็นจีนก็ได้เงินเพียง5000หยวนเท่านั้น เหยาจวี้นเจี๋ยรับปากว่าจะให้เงินเดือนแก่ฉินหลั่ง8000หยวน คือตัวเขาเองจะเอาส่วนต่าง3000หยวนจากเงินเดือนของเขามาให้ฉินหลั่ง
ถ้ารั้งฉินหลั่งไว้ไม่ได้ก็จะมีเรื่องกับบ้านตระกูลจง ผลกระทบที่จะได้รับเป็นผลกระทบที่เขาแบกรับไว้ไม่ไหวแน่นอน “แล้วยังมีพวกแกอีกนะ！ยังไม่รีบขอโทษคุณฉินอีกหรอ！”เหยาจวี้นเจี๋ยมองไปทางรปภ.คนอื่นๆแล้วพูด
รปภ.คนอื่นๆต่างก็ไม่เข้าใจว่าตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ว่าในเมื่อเหยาจวี้นเจี๋ยได้ออกคำสั่งแล้ว พวกเขาก็ได้แต่ทำตามคำสั่งเท่านั้น แต่ละคนก็รีบขอโทษฉินหลั่งแล้วพูดจาไพเราะเอาอกเอาใจกันใหญ่เลย
“ก่อนหน้านี้ผมไม่ดีเองครับ อะไรที่บอกว่าวัยรุ่นทำงานไม่ดีประมาท ผมพูดไปเรื่อยครับ แบบนั้นเรียกว่าลุยต่างหาก！”ลุงที่ใส่แว่นตากล่าว
“ถูกต้องครับ คุณฉินหน้าตาหล่อเหลาขนาดนี้ ได้ทำงานร่วมกับคุณเป็นเกียรติสำหรับผมอย่างมากเลยครับ”วัยรุ่นกล่าว
“อายุ20กว่าปี แข็งแรงอุดมสมบูรณ์ มาเข้าร่วมทำงานกับพวกเราก็เป็นการเพิ่มพลังอย่างหนึ่ง คุณฉินสามารถมาร่วมงานกับพวกเรา ดี ดีมากๆเลยครับ ถ้าภายในรั้วมหาลัยมีเรื่องอะไรกะทันหัน มีวัยรุ่นที่แข็งแรงอยู่ในสถานการณ์ด้วย พวกลุงๆอายุ 40-50อย่างเราก็จะรู้สึกสบายใจขึ้นมาหน่อย”ลุงหน้ากลมกล่าว
ทันทีทันใด คำพูดคำจาของพวกรปภ.ก็ได้เปลี่ยนแปลงไปทันที
ฉินหลั่งได้เห็นเหยาจวี้นเจี๋ยตกใจจนสีหน้าจืดซีดไปหมด ในใจก็รู้สึกสะใจขึ้นมาทันที จึงจะพูดอย่างช้าๆว่า：“โอเค งั้นผมก็จะอยู่เป็นรปภ.ที่มหาวิทยาลัยเย็นจีนนี้แหละ สำหรับคำพูดที่คุณพูดเมื่อกี้ ที่บอกว่าจะเพิ่มเงินเดือนลดเงินเดือนอะไรของคุณนั้นอะ ผมไม่ต้องการครับ ควรทำยังไงก็ทำอย่างนั้นเลย”
ถ้าเป็นการให้สิทธิพิเศษกับตน คนอื่นๆต้องรู้สึกไม่พอใจอย่างแน่นอน มันส่งผลต่อการที่เขาจะสานสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ อีกอย่าง ฉินหลั่งก็ไม่ใช่คนที่เห็นแก่อะไรเล็กๆน้อยๆด้วย
“ดีครับ ดีมากๆเลยครับผม！”เหยาจวี้นเจี๋ยปาดเหงื่อเย็นที่ไหลอยู่บนหน้าผากออก หัวใจดวงน้อยๆที่ถูกแขวนอยู่กลางอากาศก็ได้หล่นลงมาสักที เขาใช้มือทำท่าทาง “เชิญ”：“คุณฉินครับ ผมจะทำเรื่องเซ็นเอกสารที่รับคุณเข้าทำงานเดี๋ยวนี้เลยครับผม”
“ก็ดีครับ！”ฉินหลั่งกำลังอยากจะเดินไป ทันใดนั้นก็ได้เห็นต้ายเฉียนโป๋ที่ยังคงนั่งอยู่ตรงเก้าอี้แถว จึงถามเหยาจวี้นเจี๋ย：“หัวหน้า แล้วเขาหล่ะ จะทำอย่างไร？”
“อันนี้…”
ในใจของเหยาจวี้นเจี๋ยยังคงคิดว่า จะฉวยโอกาสจากตำแหน่งของต้ายเฉียนโป๋นี้ เพื่อที่จะเอากำไรเงิน5000หยวนเข้ากระเป๋าตนเอง เขาพูดอย่างระมัดระวัง：“ต้ายเฉียนโป๋เป็นโรคโลหิตจาง จะให้ร่วมงานกับเพื่อนคนอื่นๆก็จะมีช่องว่างระหว่างกัน เขาไม่ค่อยเหมาะกับงานนี้สักเท่าไหร่”
ได้ยินคำติจากเหยาจวี้นเจี๋ย ภายในใจของต้ายเฉียนโป๋ก็รู้สึกแย่มาก รู้สึกว่าอนาคตข้างหน้ามืดมนเหลือเกิน ในใจยิ่งรู้สึกอิจฉาฉินหลั่งแล้ว
“ผมกลับรู้สึกว่าคุยถูกคอกับเขามากเลยครับ ถ้าเกิดว่าเขาไปจากที่นี้แล้ว ผมอยู่เป็นรปภ.ที่นี้ก็ไม่ได้มีความหมายอะไรเลย หัวหน้าเหยาครับ ผมต้องขออภัยจริงๆนะครับ”ฉินหลั่งกล่าว พูดจบ ก็เตรียมตัวหันหลังแล้วจากไป
“คุณฉินครับ！”เหยาจวี้นเจี๋ยลังเลไปไม่กี่วินาที ในที่สุดก็พูดด้วยความไม่พอใจ：“ต้ายเฉียนโป๋จะอยู่เป็นรปภ.ต่อที่นี้ก็ได้ ผมจะไม่ไล่เขาออกแล้วครับ”
“จริงหรอครับ！”
สำหรับต้ายเฉียนโป๋แล้ว นี้เป็นความบังเอิญที่โชคดีมาก เขารีบลุกขึ้นมา เดินไปตรงหน้าของเหยาจวี้นเจี๋ย ทำความเคารพกล่าวขอบคุณทันที：“ขอบคุณมากครับหัวหน้าเหยา ผมจะทำงานให้ดีที่สุดครับ……”
ในใจของเหยาจวี้นเจี๋ยไม่ได้ดีใจเลยแม้แต่นิดเดียว กลับมีความรู้สึกว่าเหมือนไปให้หมาคุ้มไปซะงั้น เงินหนึ่งหมื่นที่จะถึงมือแล้วแท้ๆ กลับหายไปในพริบตา แค่เรื่องนี้ก็ทำให้เขาเครียดได้อีกหลายวันเลย
“คุณฉินครับ เชิญตามผมมาได้เลย เรามาเซ็นสัญญากันเถอะครับ！”เหยาจวี้นเจี๋ยพาฉินหลั่ง กลับเข้าไปในออฟฟิศ เร็วมากก็ได้ทำเรื่องเซ็นเอกสารต่างๆเสร็จไปทั้งหมดแล้ว ฉินหลั่งก็ได้เป็นรปภ.ของมหาวิทยาลัยเย็นจีนอย่างเป็นทางการแล้ว
“เรียบร้อยแล้วครับคุณฉิน ตอนนี้ก็ให้ต้ายเฉียนโป๋พาคุณเดินรอบๆหน่อยละกัน อธิบายเกี่ยวกับการทำงานให้ฟัง หลังจากที่กลับมาแล้ว ก็สามารถมาปรึกษากับผมได้ ว่าคุณอยากจะทำงานด้านไหนของรปภ. ผมจะจัดการให้คุณเอง”เหยาจวี้นเจี๋ยพูดด้วยน้ำเสียงที่เกรงใจ
“ขอบคุณมากครับหัวหน้าเหยา ทีหลังคุณเรียกผมว่าฉินหลั่งก็พอแล้วครับ！คุณเป็นหัวหน้าของผม ผมจะทำตามคำสั่งของคุณทั้งหมดเลยครับ！”ฉินหลั่งกล่าว
เดินออกจากออฟฟิศของเหยาจวี้นเจี๋ย คนอื่นๆที่ได้เห็นฉินหลั่ง ก็ใช้สายตาที่แปลกประหลาดมองฉินหลั่งกันทั้งนั้นสามารถทำให้หัวหน้าเหยาที่พูดหนึ่งก็จะไม่พูดสอง เปลี่ยนแปลงพฤติกรรมคำพูดไป180องศาได้ ภายในระยะเวลาๆ20นาทีสั้นๆ หรือว่าเบื้องหลังของฉินหลั่งมีอะไรซ่อนอยู่？
ฉินหลั่งก็ไม่ได้สนใจอะไรพวกเขา ยิ่งเขาพูดมากเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้น่าสงสัยมากขึ้นเท่านั้น
ฉินหลั่งเรียกต้ายเฉียนโป๋ออกมา ให้เขาพาตนคุ้นเคยกับงานของรปภ.หน่อย
ทั้งสองเดินอยู่ภายในมหาลัยไปด้วยกัน แววตาที่ต้ายเฉียนโป๋มองฉินหลั่งก็ได้มีอะไรบางอย่างที่แปลกประหลาดแฝงอยู่ ทำให้ฉินหลั่งมองแล้วรู้สึกใจไม่ดี เขาตบที่ไหล่ของต้ายเฉียนโป๋ไปทีหนึ่ง พูดด้วยความสงสัย：“แกเป็นเกย์ปะเนี่ย？มองฉันแบบนี้？”
“ถุ้ย ฉันเป็นลูกผู้ชายแท้จริงเถอะ”ต้ายเฉียนโป๋เกือบหายใจไม่ทั่วปอดซะแล้ว ตบที่หน้าอกของตนแล้วกล่าว：“ฉันก็แค่สงสัย ว่าตกลงแกเป็นใครกันแน่ ถึงสามารถทำให้หัวหน้าเหยาตามใจแกได้ขนาดนี้？”
“เห้อ ฉันก็เป็นแค่บุคคลธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น ฉันคิดว่าหัวหน้าเหยาน่าจะกลัวฉันไปฟ้องร้องเขาที่มหาลัย จึงกลัวฉัน”ฉินหลั่งจับที่จมูก พูดโกหกไปเล็กน้อย
“อ๋อแบบนี้นี่เอง ฉันก็คิดว่าแกเป็นคุณชายบ้านรวยที่ไหนซะอีก ฉันคงคิดมากไปเองแหละ”ต้ายเฉียนโป๋ทำท่าทาง งงๆแล้วเกาที่หลังศีรษะ ขำแห้งแล้วพูด：“แต่ไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องขอบใจแกมากเลยนะ ถ้าไม่ใช่เพราะแก ฉันก็คงโดนไล่ออกไปแล้ว น้องสาวฉันก็คงไม่ได้เรียนหนังสือแล้วเช่นกัน”
ฉินหลั่งมองท่าทางของต้ายเฉียนโป๋ที่ดูซื่อสัตย์จริงใจ หลายครั้งที่ได้ยินเขาพูดถึงน้องสาวของเขา เหมือนกับว่าไม่ว่าเขาจะยากลำบากขนาดไหนก็ไม่ได้สนใจหรือแคร์อะไร ขอเพียงแค่น้องสาวของเขาได้เรียนหนังสือ ก็เป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่ของเขาแล้ว
ทั้งสองได้เดินไปทางทิศเหนือสุดของมหาลัย ที่นี่มีต้นหลิวจำนวนมาก และยังมีอาคารที่พักอาศัยสูง 6 ชั้น ซึ่งเป็นลานประจำตระกูลของมหาวิทยาลัยเย็นจีน
ในขณะที่ฉินหลั่งกับต้ายเฉียนโป๋กำลังเดินๆกันอยู่ ก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งได้เดินมาทางนี้พร้อมอ่างล้างหน้าในมือและของใช้ในชีวิตประจำวันต่างๆ ฉินหลั่งรู้สึกดีใจ เด็กผู้หญิงที่เดินเข้ามาได้มัดผมหางม้าเอาไว้ คิ้วใบหน้าที่เสมือนกับภาพวาด ใช่เลยนั้นคือจงยู่
ฉินหลั่งรีบวิ่งเข้าไปหาอย่างเร่งรีบ ได้ถามจงยู่แล้ว ว่าถูกจัดให้อยู่ในลานเจียสู่ ฉินหลั่งบอกกับจงยู่，เขาเข้าสมัครเป็นรปภ.ก็ได้สำเร็จแล้ว
มีต้ายเฉียนโป๋อยู่ในสถานการณ์ด้วย ฉินหลั่งกับจงยู่ก็ต้องระมัดระวังหน่อย ป้องกันเพื่อที่จะไม่ให้เขาสงสัย พูดคุยกันไปแค่ไม่กี่ประโยค จงยู่ก็ได้เดินเข้าไปทางด้านในแล้ว
มองจงยู่ที่เดินเข้าไปในลานเจียสู่ สายตาของฉินหลั่งจึงได้เก็บกลับคืนมา
“ฉินหลั่ง แกนี่มันไม่เลวนิ ยังมีเพื่อนที่มาเรียนอยู่ในมหาลัยเย็นจีนด้วย！”ต้ายเฉียนโป๋หัวเราะแล้วกล่าวแล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ต่ำอีกว่า：“แต่ว่าแกก็ไม่ต้องเห็นแก่ว่าเธอสวย แล้วก็มาหวั่นไหวนะ เพราะไม่ว่ายังไงแกก็มีครอบครัวแล้ว！”
สายตาของต้ายเฉียนโป๋ไปหยุดอยู่ที่แหวนบนนิ้วนางของฉินหลั่ง หัวเราะแล้วกล่าว
ฉินหลั่งหัวเราะฮ่าฮ่าไปสองที พูดในใจ แหวนวงนี้ที่อยู่บนนิ้วฉัน ก็เป็นผู้หญิงคนเมื่อกี้นั้นแหละที่สวมให้ฉัน
“พี่ต้าย ลานเจียสู่ตรงนี้ก็ต้องการให้พวกเรามาเข้าเวรเหมือนกันใช่ปะ？กลับไปเดี๋ยวผมจะไปบอกกับหัวหน้าเหยาว่าเราสองคนจะรับผิดชอบตรงนี้เอง พี่ว่าไงครับ？”ฉินหลั่งกล่าว
ต้ายเฉียนโป๋อายุ 32 ปีแล้ว ถ้าเทียบตามอายุฉินหลั่งก็ควรเรียกเขาว่าพี่ชาย เข้าเวรที่ลานบ้านครอบครัว ก็จะได้เจอจงยู่ทุกวัน เกิดเรื่องอะไร ก็จะสามารถรับรู้ได้อย่างรวดเร็ว เข้าเวรตรงนี้ดีเยี่ยมที่สุดแล้ว！