รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 264 เข้ามหาวิทยาลัยเย็นจีน

บทที่ 264 เข้ามหาวิทยาลัยเย็นจีน
จงยู่มองจงจิ่วเจินอย่างไม่เข้าใจ ตัวเองเป็นคนตามหาเธอเจอแท้ๆ แต่กลับต้องใช้ชีวิตตัวคนเดียว ไม่ไม่ยุติธรรมไปหน่อยเหรอ？
“ยู่เอ๋อ ที่ตาทำแบบนี้ก็เพื่อหลานและบ้านตระกูลจง”จงจิ่วเจินก็รู้สึกผิดต่อจงยู่เช่นกัน เขาตบหลังมือจงยู่เบาๆพลางพูด：“ตาจะจัดการให้หลานเข้ามหาวิทยาลัยเย็นจีน ให้หลานเรียนต่อให้จบ สถานะของหลานคือนักศึกษาธรรมดาๆคนหนึ่ง！แน่นอนตาจะติดตามหลานตลอดๆ！ไม่ให้หลานลำบากเหมือนที่ผ่านมาอีก！”
เห็นจงยู่ท่าทีงุนงง จงจิ่วเจินก็รู้สึกไม่ดีเช่นกัน แต่เขาจำเป็นต้องทำแบบนี้ จากนั้นจงจิ่วเจินมองไปยังฉินหลั่ง
“คุณฉิน ผมหวังว่าคุณจะอยู่กับจงยู่ ปกป้องเขาไปตลอด แน่นอน ผมจะจ่ายเงินให้คุณปีละ50ล้าน และขอให้คุณระวังด้วย อย่าเผยแพร่สถานะของจงยู่ออกไป”
“ครับ！”ฉินหลั่งตอบตกลงอย่างทันทีทันใด ถึงแม้จงจิ่วเจินไม่บอก เขาก็ต้องอยู่กับจงยู่อยู่แล้ว
“ดีมาก！”จงจิ่วเจินพูดอย่างพอใจ：“ทุกคนกินข้าวกันเถอะ ยู่เอ๋อ หลานกินเยอะๆนะ”
จงจิ่วเจินคีบเนื้อใส่ชามให้จงยู่เยอะแยะไปหมด
ข้าวมื้อนี้กินเสร็จย่างรวดเร็ว จงยู่คิดว่าความรู้สึกที่ได้กินข้าวกับญาติสนิทนั้น มันทั้งอบอุ่นและสบายใจ
“คุณตา หนูอยากไปเคารพหลุมศพแม่หน่อย”จงยู่พูดขึ้น หลายปีมานี้ไม่ได้แสดงความกตัญญู จงยู่รู้สึกผิดต่อแม่มากๆ
“ได้ ให้เส่นซานพาพวกเธอไปนะ แต่หลังจากนี้พวกเธอก็อย่าไปกันตามลำพังนะ”จงจิ่วเจินพูดอย่างจริงจัง จงจิ่วเจินหันไปมองจงเส่นซาน：“เส่นซาน ตอนไปก็ระวังด้วย”
เมื่อจงจิ่วเจินเห็นว่าจงยู่และฉินหลั่งยืนขึ้นพยักหน้าให้ตน เตรียมตัวจะออกไป เขาก็พูดกำชับ：“คุณฉิน ก่อนจะแต่งงานกับยู่เอ๋อ อย่าทำอะไรนอกลู่นอกทางเด็ดขาด！ไม่งั้นก็เท่ากับว่าคุณทำร้ายจงยู่และบ้านตระกูลจง หวังว่าคุณจะจำไว้”
จงยู่และฉินหลั่งหน้าแดงไปหมด จงจิ่วเจินเกรงว่าพวกเขายังเด็กไม่รู้เรื่องรู้ราว อยู่กันได้ไม่นาน ฉินหลั่งรีบพูดทันที：“ท่านจงไม่ต้องกังวล ผมรู้ขอบเขต”
“ยู่เอ๋อ หยกรูปหงส์อันนั้นของแม่หลาน หลานเก็บไว้เองดีกว่า แต่หลานต้องระวังนะ อย่าให้คนนอกเห็นเด็ดขาด”จงจิ่วเจินพูดอย่างจริงจัง
“ค่ะ หนุจะจำคำของคุณตาไว้ คุณตาไม่ต้องห่วง”จงยู่ตอบกลับ เธอรู้สึกถึงความสำคัญของหยกรูปหงส์ชิ้นนี้ ได้จากสีหน้าของจงจิ่วเจิน
จงยู่และฉินหลั่งออกมาจากจวนจงแล้ว ฉินหลั่งให้4สาว“ลม ดอกไม้ หิมะ พระจันทร์”หาโรงแรมพักก่อน ส่วนเขาไปกับจงยู่ จงเส่นซานขับรถมายังสุสานภูเขาปาเป่า
เมื่อเห็นหลุมฝังศพจงเสวี่ยนเย่น แม่ของจงยู่ จงยู่เช็ดป้ายหน้าหลุมศพ ทำความสะอาด กอดป้ายหลุมศพพลางด่าทอ แต่จงเส่นซานเตือนจงยู่ ว่าอย่าร้องออกมาให้มีเสียง เพื่อป้องกันไม่ให้คนอื่นรู้ถึงสถานะของเธอ
โอ้เอ้ในสุสานอยู่ครึ่งชั่วโมง ฉินหลั่งกับจงยู่ก็กลับมายังโรงแรมที่4สาว“ลม ดอกไม้ หิมะ พระจันทร์”จองไว้ ตั้งแต่กลับจากสุสาน จงยู่ก็เปลี่ยนเป็นหดหู่มาก เธอไปยังห้องของตน แล้วนอนพักผ่อนบนเตียง ฉินหลั่งไม่รบกวนเธอ
บนรถตอนขากลับจงเส่นซานได้บอกจงยู่ ว่าพรุ่งนี้ให้เธอไปมหาวิทยาลัยเย็นจีนได้เลย เขาจัดการให้จงยู่เรียบร้อยหมดแล้ว แน่นอนว่าเขาทำได้โดยใช้วิธีลับๆ ทางด้านมหาลัยจะไม่รู้ความสัมพันธ์ของจงยู่กับบ้านตระกูลจง
ส่วนฉินหลั่ง พรุ่งนี้จงเส่นซานให้เขาไปสมัครเป็นรปภ. ที่มหาวิทยาลัยเย็นจีน จากนั้นก็คอยปกป้องจงยู่ในมหาวิทยาลัยเย็นจีนแบบลับๆ
เมื่อกินมื้อค่ำเสร็จ หิมะกับดวงจันทร์ก็มาห้องฉินหลั่ง
ตอนจงยู่กินมื้อค่ำก็ไม่ค่อยพูดค่อยจา ฉินหลั่งไม่ได้เป็นห่วงเธอมากนัก การได้เห็นป้ายบนหลุมฝังศพของแม่ตัวเอง หลังจากผ่านไป20ปี คงรู้สึกไม่ดีมากแน่ๆ
กินข้าวเสร็จฉินหลั่งก็ให้ลมกับดอกไม้ดูแลจงยู่เข้านอน
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ลมกับดอกไม้ก็เข้ามา ฉินหลั่งรีบถามขึ้นทันที：“จงยู่เป็นไงบ้าง？”
“คุณชายฉินไม่ต้องกังวล ฉันกับดอกไม้อาบน้ำให้คุณจงแล้ว และพาเธอเข้านอน ตอนพวกเราออกมาคุณจงได้หลับไปแล้ว”ลมพูดอย่างอ่อนโยน
“งั้นก็ดี！”ฉินหลั่งผ่อนคลายขึ้นมาบ้าง
“คุณชายฉิน คุณก็คงเหนื่อยมาก เมื่อว่าหลังจากที่คุณสู้กับฝู้คายเสร็จ พวกเรายังไม่ได้นวดให้คุณเลย คุณไปอาบน้ำร้อนก่อน จากนั้นเรา4คนจะนวดให้คุณ！”ลมพูดด้วยความเป็นห่วง เธอเห็นความเหนื่อยล้าจากใบหน้าของฉินหลั่ง
“โอเค ฉันไปอาบน้ำก่อน”ฉินหลั่งรู้สึกง่วงนิดหน่อย เขาลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป เขาอาบน้ำร้อนจากนั้นสวมชุดคลุมอาบน้ำออกมา
ฉินหลั่งถอดเสื้อคลุมอาบน้ำออก นุ่งเพียงผ้าขนหนูแล้วนอนลงไปบนเตียง เปลือยเปล่าแผ่นหลังและต้นขา หญิงสาวทั้ง4ยืนนวดให้ฉินหลั่งอยู่ข้างๆ
มือเล็กๆทั้ง8ทั้งนวดและกดไปบนตัว ฉินหลั่งหลับตา รู้สึกสบายมากๆ ตั้งแต่4สาว“ลม ดอกไม้ หิมะ พระจันทร์”มาอยู่กับเขา ฉินหลั่งก็ค่อยๆเสพติดการนวดแบบนี้แล้ว
“จริงสิ ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ฉันกับจงยู่เข้ามหาวิทยาลัยเย็นจีน ฉันอดเป็นห่วงพวกเธอไม่ได้ ฉันว่าพวกเธอซื้อบ้านที่เย็นจีนสักหลังดีไหม อยู่ด้านในและทำธุรกิจอะไรเล็กๆน้อยในเย็นจีน พอฉันว่างฉันจะออกมาหาพวกเธอ…”ฉินหลั่งเงยศีรษะเล็กน้อย มองลมพวกเธอครุ่นคิดพลางพูด
“ไม่！พวกเราเป็นสาวใช้ของคุณชายฉินนะคะ ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน พวกเราก็จะคุณตามไปด้วย！”ลมพูด ส่วนอีก3สาวก็พยักหน้า：“คุณชายฉิน พวกเราก็เคยคิดกันไว้แล้ว ว่าเราจะไปเป็นนักศึกษาในมหาลัยเย็นจีน แบบนี้พวกเราจะได้เจอคุณทุกวัน แล้วก็ได้รับใช้คุณกับคุณจงได้ตลอดด้วย”
ฉินหลั่งมอง4สาว“ลม ดอกไม้ หิมะ พระจันทร์”ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เขาซาบซึ้งอย่างมาก จึงพูดขึ้นอย่างยิ้มๆ：“มหาวิทยาลัยเย็นจีนเป็นมหาลัยที่มีชื่อเสียงมากของจีน พวกเธอจะเข้าไปกันยังไง？”
“พวกเราทุกคนจะจ่ายคนละ5ล้าน ซื้อคอร์สเรียน เชื่อว่าคงไม่ยากอะไร？”ลมพูด
“โอเค พวกเอจัดการกันเองเองแล้วกัน ถ้าฉันจัดการให้คงเกิดความสงสัย พรุ่งนี้ฉันจะไปสมัครเป็นรปภ.ที่มหาวิทยาลัยเย็นจีน พอพวกเธอเข้าไปได้แล้วค่อยติดต่อกัน”ฉินหลั่งพูด：“พวกเธอนวดให้ฉันได้สบายมาก รีบกลับไปนอนกันเถอะ”
4สาว“ลม ดอกไม้ หิมะ พระจันทร์”ขานรับ แล้วห่มผ้าให้ฉินหลั่ง จากนั้นก็ออกกันไป ฉินหลั่งรู้สึกสบายไปทั้งตัว เขาหลับตาลงและหลับไปอย่างรวดเร็ว
วันต่อมา ฉินหลั่งและจงยู่นั่งรถแท็กซี่ มุ่งหน้าไปยังมหาวิทยาลัยเย็นจีนด้วยกัน ฉินหลั่งให้4สาว“ลม ดอกไม้ หิมะ พระจันทร์”อยู่ที่โรงแรม รอให้เรื่องของเขากับจงยู่จัดการเรียบร้อยแล้ว พวกเธอจึงค่อยมา เพื่อไม่ให้ทุกคนสงสัย
หากผู้ชายที่มาสมัครเป็นรปภ.คนหนึ่ง มีสาวสวยราวดอกไม้สีแดง4คนมาด้วย มันดูทะแม่งๆ
มหาวิทยาลัยเย็นจีน เป็นมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงในประเทศ ต้องไม่ธรรมดาอยู่แล้ว
ประตูสีแดงสด ต้นสนสูงๆ สนามหญ้าสีเหลืองในฤดูใบไม้ร่วง อาคารเรียนสูงใหญ่เป็นระเบียบ ระหว่างอาคารห้องทดลอง มีนักศึกษาวัยรุ่นเดินกันไปมา ออร่าความฉลาด เปล่งประกายออกมาจากใบหน้าของพวกเขา คงเป็นพวกสอบได้คะแนนสูงแน่ๆ
ทุกอย่างในมหาลัย บ่งบอกถึงความเก่าแก่100กว่าปีของสถาบันแห่งนี้ และบ่งบอกถึงสถานะในประเทศ！
จงยู่เข้ามาทางประตูมหาวิทยาลัยเย็นจีน สายตาของเธอเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น และความตื่นเต้น
“จากนี้เป็นคุณจะได้เป็นนักเรียนชั้นยอดของจีนแล้ว ตอนนี้รู้สึกภูมิใจมาเลยใช่ไหม？”ฉินหลั่งก้มศีรษะพลางถาม ดูเหมือนว่าจงยู่ จะเดินออกจากความหดหู่ของเมื่อวานได้แล้ว
“ไม่ใช่สักหน่อย ฉันรู้สึกกดดันมากกว่าเดิมอีก จากคะแนนสอบเอนทรานส์ของฉัน ต่อให้มีเพิ่มอีก60คะแนน ก็ยังเข้ามหาวิทยาลัยเย็นจีนไม่ได้เลย ถ้าไม่ใช่เพราะคุณตา……”จงยู่พูดกับฉินหลั่งเสียงเบาๆ แต่ฉินหลั่งก็พูดขัดเธอซะก่อน
ฉินหลั่งมองไปรอบๆ เห็นว่าไม่มีใครสนใจพวกเขา จึงโล่งขึ้นมาหน่อย เขามองจงยู่พลางพูดกระซิบ：“คุณลืมแล้วรึไง ที่ท่านจงบอกว่าห้ามเผยแพร่ความสัมพันธ์ของคุณ กับบ้านตระกูลจงเด็ดขาด จากนี้เวลาจะพูดอะไรก็ระวังหน่อย”
เมื่อวานฉินหลั่งคิดว่า จากสถานะของจงจิ่วเจิน ก็ยังไม่กล้าประกาศตัวตนของจงยู่ เรื่องที่ปกปิดไว้อาจซับซ้อนมากแน่ๆ มีความเป็นไปได้สูงว่าจะเกี่ยวพันไปถึงผู้ที่มีอิทธิพลกว่านี้
“อืม”จงยู่พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง
ฉินหลั่งลูบศีรษะจงยู่ เห็นเธอสวมแหวนแต่งงานที่ตนให้ ฉินหลั่งก็พูดขึ้น：“ตอนนี้คุณโสดแล้วนี่ ภรรยาของผม！”
“คุณดูสิ แหวนที่คุณให้ฉันฉันใส่มันไว้ตลอด”ฉินหลั่งยกมือขึ้นเขย่าๆ เขาสวมแหวนที่จงยู่ให้ไว้ที่นิ้วนาง
จงยู่มองฉินหลั่งที่อยู่ภายใต้แสงแดด เขาหล่อมาก เธอรู้สึกภูมิใจ
ฉินหลั่งเดินเป็นเพื่อนจงยู่จนถึงฝ่ายวิชาการของมหาวิทยาลัยเย็นจีน เมื่อวานจงเส่นซานบอกพวกเขาแล้ว ว่าแค่บอกชื่อกับเจ้าหน้าที่ก็โอเคแล้ว
จงยู่แจ้งชื่อกับเจ้าหน้าที่หญิงฝ่ายวิชาการคนหนึ่ง เจ้าหน้าที่หญิงคนหาในคอมพิวเตอร์ครู่หนึ่ง ก็พบข้อมูลของจงยู่ เธอมองสำรวจจงยู่พลางพูด：
“อ้อ เธอคนที่ด.ร.กงในมหาวิทยาลัยหลินอาน แนะนำให้มามหาวิทยาลัยเย็นจีน และยังได้รับรางวัลชนะเลิศ ในการแข่งขันร้องเพลงที่จัดโดยรัฐบาลเมืองหลินอาน……”
จงยู่และฉินหลั่งอึดอัดใจมาก ด.ร.กงอะไร？รางวัลชนะเลิศอะไร？จงยู่ไม่รู้อะไรทั้งนั้น
แล้วพวกเขาก็เข้าใจอย่างรวดเร็ว ต้องเป็นจงเส่นซานจัดการ เพื่อปกปิดตัวตนของจงยู่แน่ๆ
ไม่นานนัก พนักงานหญิงก็ให้จงยู่กรอกแบบฟอร์ม2-3ใบ แล้วพูดกับจงยู่：
“นิสิตจง ฉันขอเตือนเธอไว้ก่อน เธออย่าคิดว่าเข้ามหาวิทยาลัยเย็นจีนได้ แล้วจะแสดงว่าเธอเก่ง มหาวิทยาลัยเย็นจีนมีอะไรซ่อนอยู่มากมาย อย่างเธอที่มีคะแนนแบบนี้ยังถือว่าอยู่ในระดับกลาง ถ้าเธออยากมีอนาคตที่สดใส ต้องกล้าเข้าไว้！”
“เสร็จแล้ว เธอเอาข้อมูลพวกนี้ไปหาอาจารย์เจี่ยจื้อเวย อาจารย์ที่ปรึกษาของเธอที่อาคารดนตรี เขาจะจัดการทุกอย่างให้เธอ！”เจ้าหน้าที่หญิงยืนกระดาษข้อมูลจงยู่ จากนั้นก็ก้มหน้าทำเรื่องของตัวเองไป
ฉินหลั่งเดินออกมากับจงยู่ จงยู่พูดขึ้น：“ฉันไปหาอาจารย์ที่ปรึกษาเองก็ได้ เมื่อกี้ตอนที่พวกเรามาก็เห็นศูนย์ความปลอดภัยแล้ว อยู่แถวๆนี้เอง คุณไปลงสมัครรปภ.ก่อนเถอะ！”
ในมหาวิทยาลัยเย็นจีนถือว่ายังปลอดภัย ฉินหลั่งเห็นด้วยกับคำแนะนำของจงยู่ เขามองร่างของจงยู่ค่อยๆหายไป ฉินหลั่งเดินตามทางเดินของอาคาร เข้ามาในชั้นแรกฉินหลั่งก็หาห้องทำงานของศูนย์รักษาความปลอดภัยเจอ
ฉินหลั่งจัดแจงเสื้อผ้า แล้วเคาะประตูห้องทำงาน
เมื่อวานจงเส่นซานบอกกับเขา ว่าช่วงนี้มหาวิทยาลัยเย็นจีนขาดตำแหน่งรปภ.อยู่พอดี ให้ฉินหลั่งลองไปสมัครเองก่อน ถ้าไม่ผ่านจงเส่นซานจะช่วยเขาเอง
ประตูถูกเปิดออก คนที่เปิดประตูเป็นผู้ชายหน้าตาน่าเกลียด อายุราวๆ30ปี เขามองสำรวจฉินหลั่งอย่างสงสัยพลางถาม：“นิสิต มีเรื่องอะไร！”
“ผมมาสมัครรปภ.”ฉินหลั่งพูดยิ้มๆ
“มาสมัครรปภ.เหรอ”ชายหนุ่มที่สงสัยอยู่ก็เข้าใจทันที เขารีบเปิดประตูอย่างเป็นมิตร พลางพูด：“เขามาสิ！”
ฉินหลั่งเดินเข้าไปในห้อง ห้องลึกมาก กั้นเป็นช่อง2ช่องโดยใช้กระจก ช่องแรกที่เพิ่งเดินเข้ามาถึง มีผู้ชายสวมชุดรปภ.นั่งอยู่6-7คนอายุราวๆ40ขึ้นไป พวกเขาเล่นโทรศัพท์ไม่สนใจฉินหลั่งแม้แต่น้อย บ้างก็มองฉินหลั่งอย่างเหยียดหยาม สายตาไม่พอใจ
“ตามฉันมา！ห้องหัวหน้าศูนย์อยู่ด้านใน”ชายหนุ่มจูงฉินหลั่งเบาๆ พลางชี้ไปยังห้องด้านใน
ฉินหลั่งยิ้มบางๆ แล้วเดินตามชายหนุ่มเข้าไปด้านใน
เดินผ่านกระจกกั้น เข้าไปยังช่องว่างที่3 บนผนังเต็มไปจอแสดงผล กล้องวงจรปิดทั้งหมดในมหาลัยล้วนอยู่ที่นี่ และมีลุงวัย40กว่าๆ2คนนั่งหน้าจอแสดงผล
มองจากภายนอกเหมือนพวกเขากำลังนั่งดูจอ แต่ความจริงแล้วทั้งสองล้วนหลับตาอยู่ ฉินหลั่งได้ยินเสียงกรนจากหนึ่งคนในนั้นเบาๆ
“ที่นี่คือห้องทำงานของหัวหน้าศูนย์”ชายหนุ่มเดินนำฉินหลั่งไปยังด้านในสุด ยังมีห้องทำงานอีกห้องหนึ่ง ป้ายบนประตูเขียนว่า“ห้องทำงานหัวหน้าศูนย์”
“ขอบคุณครับ”ฉินหลั่งพูกับชายหนุ่มเสียงเบา จากนั้นก็เคาะประตู และมีเสียงดังออกมาทันที：“เข้ามา！”