รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 102 แลกด้วยชีวิต

บทที่ 102 แลกด้วยชีวิต
ดาวอังคารลอยขึ้นสู่ฟากฟ้า
“พูดต่อ……”ฉินหลั่งเปิดไดอารี่ของจงยู่ พลางพูดกับหลีหรุ่ยไปด้วย
“ครับ……”หลีหรุ่ยตอบด้วยเสียงสั่นเทา เขารู้ว่าสิ่งที่จะพูดต่อไปนี้อาจทำให้ฉินหลั่งระเบิดความโมโหออกมา
ฉินหลั่งเปิดไดอารี่ไปดูวันที่ 25 พฤษภาคม ซึ่งเป็นวันที่จงยู่ออกเดินทางไปที่เซี่ยงไฮ้
“25 พฤษภาคม เมื่อลงมาจากเครื่องบินฉันก็เริ่มคิดถึงฉินหลั่งเสียแล้ว ฉันมันไม่ได้เรื่องเลย ถ้าฉินหลั่งรู้ความคิดของฉันในตอนนี้ คงจะทำให้เขาขำตายเลยแหละ……วิดีโอคอลหาฉินหลั่ง ถึงแม้ปากจะยืนหยัดไม่ให้เขามา แต่ก้นบึ้งของหัวใจกลับหวังอยากให้เขามามากเหลือเกิน อยากให้เขาอยู่ข้างกายตลอดเวลา……”
“26 พฤษภาคม ตอนกลางคืนเห็นเย้นนีกับย่าหนานมีแฟนหนุ่มมารับพวกเธอ ฉันรู้สึกอิจฉามาก รู้สึกไม่ดีเลยที่ฉันต้องนั่งรถประจำทางคนเดียวทุกวัน……”
“29 พฤษภาคม ไม่ได้คุยโทรศัพท์กับฉินหลั่งหลายวันแล้ว ฉันกลัวว่าเมื่อเห็นหน้าฉินหลั่งแล้วจะควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้จนต้องร้องไห้ออกมา ให้ฉินหลั่งมาหาฉันมันเป็นสิ่งที่น่าขายหน้ามาก ฉันต้องไม่เป็นตัวถ่วงความเจริญของฉินหลั่ง……”
“30 พฤษภาคม ฝนตกชุกมาก วันนี้เซี่ยงไฮ้ถึงได้หนาวมากกว่าเดิม เมื่อกลับมาถึงโรงแรมที่พัก ร่างกายของฉันก็เปียกไปพอประมาณแล้ว ถึงฉันจะมุดอยู่ใต้ผ้าห่มก็ยังคงรู้สึกหนาวมากอยู่ดี ขณะนั้นฉันเอียงหน้าไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ที่เป็นทิศทางของเมืองจีนหลิง พร้อมกับพูดในใจว่า “ฉินหลั่งฉันคิดถึงคุณแล้ว คุณมาอยู่เป็นเพื่อนฉันที่เซี่ยงไฮ้เถอะ ฉินหลั่งคุณสัมผัสถึงคำเรียกขานของฉันไหม？”
……
จากตัวหนังสือที่สละสลวยในไดอารี่ ฉินหลั่งรับรู้ได้ถึงความเปล่าเปลี่ยวของจงยู่ในตอนนั้น ในใจของเขารู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก ทำไมตอนนั้นเขาไม่เด็ดขาดอีกสักนิดหนึ่ง หากเป็นเช่นนี้จงยู่ก็คงไม่ต้องว้าเหว่อยู่ที่เซี่ยงไฮ้เพียงลำพังแล้ว
ในที่สุดฉินหลั่งก็เปิดไดอารี่ของจงยู่ไปถึงหน้าสุดท้าย ตอนแรกเขาอยากหาเบาะแสการหายตัวไปของจงยู่ แต่คิดไม่ถึงว่าเนื้อหาที่จงยู่บันทึกจะเกินความคาดการณ์ของเขาไปเสียแล้ว
“4 กรกฎาคม จากสภาพอากาศที่มืดครึ้มได้เปลี่ยนมาสดใสอีกครั้ง วันนี้ฉันไปเข้าร่วมประกวด《Hello，girls》……”
“…ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเย้นนีจะปองร้ายฉัน หล่อนวางยา‘หลอกลวงดอกทอง’ในน้ำดื่มของฉัน ในขณะที่ขึ้นแสดงบนเวทีอยู่นั้น ฉันรู้สึกปวดอย่างรุนแรง ทุกการขยับราวกับมีเข็มมาทิ่มแทงบนตัวฉัน……”
“……เย้นนีใส่ร้ายว่าฉันเป็นคนวางยาพิษกับสุนัขตัวโปรดของหลิวอันฉี……หลิวอันฉีตบหน้าฉันอย่างชังไปสองที……”
“…… มีเพียงพี่เฉินกับย่าหนานช่วยฉันพูด ฉันพูดไม่เข้าใจ…สุนัขได้วิ่งไล่กัดฉันในขณะที่ฉันปวดท้องจนขยับไม่ได้แล้ว แต่ว่าฉันก็ยังได้แต่วิ่งหนี ทุกก้าวที่วิ่งออกไปก็เหมือนกับมีคนเอาสว่านไฟฟ้ามาเจาะบนร่างกายของฉัน ……”
แววตาของฉินหลั่งเริ่มฉายแสงขึ้นมา เขากำมือแน่นกว่าเดิมจนไดอารี่ได้เปลี่ยนสภาพไปจากเดิมโดยที่เขาไม่รู้ตัวเลย
“ในน้ำที่เย็นจี้ สุนัขได้กัดฉันไม่ปล่อย ฉันรู้สึกเหมือนตายทั้งเป็น หากมีลมหายใจอยู่บนโลกนี้ต่ออีกหนึ่งวินาทีก็จะทำให้ฉันต้องทนทุกข์ทรมานมาก สุดท้ายฉันจึงเลือกที่จะยอมแพ้ ……”
“เมื่ออยู่ใต้น้ำ ทุกอย่างก็ยุติลงจนเงียบสงบ เมื่อฉันเห็นสร้อยคอเพชรก็นึกถึงฉินหลั่งขึ้นมา ฉันรู้สึกผิดต่อเขาที่ไม่ได้บอกลาก่อนที่ฉันจะจากไปจากโลกใบนี้ ……ฉันไม่ได้โทษเขาเลยสักนิด หวังเพียงแค่ให้เขามีชีวิตที่เป็นสุขตลอดไปและแคล้วคลาดปลอดภัยจากอันตรายทั้งปวงไปได้ ……”
น้ำตากับน้ำมูกของฉิงหลั่งไหลลงมา สองมือของเขาเริ่มสั่นคลอ เขาไม่กล้าจินตนาการเลยว่าวันนั้นจงยู่ต้องเผชิญหน้ากับเหตุการณ์ที่ร้ายแรงขนาดไหน
“……ต่อมาฉินเทียนได้ช่วยฉันไว้……ฉันได้โทรหาฉินหลั่ง แต่เขาไม่ได้รับสาย……เขาส่งข้อความบอกฉันว่าจะให้เพื่อนมารับฉัน……ฉันก็กลับเมืองจีนหลิงเลย ฉันจะพยายามสุดแรงเพื่อไม่ให้ฉินหลั่งรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในเซี่ยงไฮ้ ไม่เช่นนั้นเขาจะรู้สึกไม่สบายใจได้……”
“อา…..”เมื่ออ่านไดอารี่ของจงยู่จบ ฉินหลั่งก็นั่งคุกเข่าลงกับพื้น พลางพูดด้วยความเจ็บปวดใจ ลายมือที่สวยงามในไดอารี่ของจงยู่เหมือนลูกศรธนูอันแล้วอันเล่าที่ยิงเข้าตรงกลางหัวใจของเขา เขาจำได้แล้ว คืนนั้นเขาอยู่ที่เซียนหย่าจุนในห้องวีไอพีจนถึงเช้า ในเวลาที่จงยู่ต้องประสบกับภัยอันตราย ซึ่งเป็นเวลาที่ต้องการการปกป้องจากเขามากที่สุด แต่เขากลับดื่มเหล้าอย่างเมามันส์ ฉินหลั่งปวดใจราวกับโดนมีดกรีด คนที่เขาเกลียดที่สุดในบัดนี้ก็คือตัวเอง
เขาตบหน้าตัวเองแรงๆสองครั้ง จากนั้นก็วางสองมือคลานลงกับพื้น เขาร้องไห้ด้วยความปวดใจ น้ำเสียงที่คร่ำครวญชวนให้คนอื่นพลอยรู้สึกโศกเศร้าไปด้วย
“คุณชาย……”ท่าทางของฉินหลั่งที่มาอย่างกะทันหัน ทำให้คนที่อยู่ในนั้นต่างรู้สึกตัวชาไปหมด โข่งลิ่งเสียนกับเสิ่นวั่นเชียนยิ่งรู้สึกสะเทือนใจ โข่งลิ่งเสียนขมวดคิ้วก้มตัวลงแล้วประคองฉินหลั่งขึ้นมา
ฉินหลั่งร้องไห้เสียใจจนไม่สามารถประคองตัวเองลุกขึ้นมาได้ ตอนนี้น้ำตาเอ่อล้นเต็มใบหน้าของเขาแล้ว เขามองไปยังหลีหรุ่ยที่ถูกลูกน้องจับตัวไว้ เขาใช้แรงทั้งหมดที่มีอยู่ถึงจะเปล่งเสียงออกมาได้ “บอกมาสิ นายพาเธอไปที่โรงแรมแล้วทำอะไรต่อ？ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน……”
“ผ๊ะโธ๊ะ”เกิดเสียงหลีหรุ่ยคุกเข่าลงกับพื้น ภรรยาของเขาก็กลัวจนจะตายอยู่แล้ว จึงได้คุกเข่าตามหลีหรุ่ย ท่าทางในตอนนี้ของฉินหลั่งช่างน่าเกรงกลัวเป็นอย่างมาก หัวใจทั้งสองคนเกือบจะหลุดลอยออกมาทางลำคอกันเลยทีเดียว
“……ผมพาเธอไปที่โรงแรม……ตอนแรก…ตอนแรก……อยากมีเพศสัมพันธ์กับเธอ……”พูดประโยคออกมา ฉินหลั่งก็ถีบหลีหรุ่ยไปคลานอยู่กับพื้น“ไอ้สารเลว……”
ฉินหลั่งกระทืบเท้าบนใบหน้าของหลีหรุ่ยไปหลายรอบ หลีหรุ่ยหดตัวงอเป็นรูปวงกลมแล้วเอามือบังหัวไว้โดยที่ไม่ต้องต่อต้านแต่อย่างใด
พอฉินหลั่งหยุด หลีหรุ่ยก็รีบคุกเข่าพลางโขกหัวกับพื้นต่อหน้าฉินหลั่ง“ขอโทษครับคุณชายฉิน ผมมันสารเลว ฉันสมควรตาย ฉันมันสัตว์เดรัจฉาน……”
“หลังจากนั้นล่ะ”ฉินหลั่งบันดาลโทสะเขารู้สึกกลัวกับสิ่งที่หลีหรุ่ยจะพูดต่อไปนี้เล็กน้อย
“ต่อมาผมไม่ได้……”หลีหรุ่ยกำลังคิดจะพูดอธิบายว่าอันที่จริงตนไม่ได้มีอะไรกับจงยู่ เพื่อคลายความโกรธของฉินหลั่งให้น้อยลง แต่บัดนี้ตรงลานบ้านด้านนอกมีเสียงที่ก้าวร้าวของผู้หญิงคนหนึ่งส่งเข้ามา
“พวกนายเป็นใครกัน ปล่อยฉัน…”มันคือเสียงของเย้นนี
“คุณชายครับ คุณโข่งครับ พวกเราตรวจดูประวัติการโทรของหลีหรุ่ยก็พบว่า ข้อความที่คุณจงยู่ได้รับว่าคุณชายจะให้เพื่อนไปรับเธอ คือผู้หญิงคนนี้เป็นคนส่งข่าวต่อ……”ลูกน้องที่จับตัวเย้นนีเข้ามาคนนี้ เมื่อเข้ามาก็พูดกับฉินหลั่งด้วยสีหน้าที่จริงจัง
ฉินหลั่งจ้องมองเย้นนีด้วยแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเกลียดชัง เขาน่าจะเดาออกตั้งนานแล้วว่าเป็นฝีมือของเย้นนี แต่เป็นเพราะเช้านี้เขากับเย้นนี“ร่วมรักชั่วค่ำคืน” จึงได้เกิดความเมตตาใจอ่อนกับหล่อน
สายตาที่เย็นชาของฉินหลั่งทำให้เย้นนีหวาดกลัว ลูกน้องทั้งสองคนกดตัวเย้นนีลงเพื่อให้เย้นนีคุกเข่าลงไป
“พูดต่อไป”สายตาของฉินหลั่งกลับมาจ้องมองหลีหรุ่ยใหม่อีกครั้ง ความจริงในตอนนี้ทำให้ฉินหลั่งรู้สึกกลัว“หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น？”
“ผมกับเธอ……”บัดนี้หลีหรุ่ยนึกคำพูดของเย้นนีที่เคยบอกตนเอาไว้ก่อนหน้านี้ขึ้นมา เขาแอบเล็งสายตาไปมองเย้นนีแวบหนึ่งพบว่าเย้นนีกำลังจ้องมองตนเองอย่างใจจดใจจ่ออยู่ ดวงตาที่คมแหลมของเธอทำให้หลีหรุ่ยต้องสะดุด ตอนนี้เขาเชื่อสนิทใจแล้วว่าเย้นนีมีชาติตระกูลที่สูงส่งคอยหนุนหลังอยู่ ตอนนี้ตัวเองจะมีชีวิตรอดไปได้หรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับการร้องขอความเมตตาของเย้นนีแล้ว
หลีหรุ่ยเห็นว่าตอนนี้เขาต้องเชื่อฟังคำพูดของเย้นนีถึงจะมีชีวิตอยู่รอดต่อไปได้
“ผมกับเธอ……ขอโทษครับคุณชาย ผมมันโรคจิต ผมมีเพศสัมพันธ์กับเธอแล้วครับ ฉันผิดต่อคุณ ผมมันสัตว์เดรัจฉาน เทียบไม่ได้กับหมูกับหมาเลย……”
ได้ยินคำพูดของหลีหรุ่ย สมองของฉินหลั่งก็เกิดความมึนเบลอจนเกือบล้มไปกองอยู่กับพื้น
“นายกล้าแตะต้องตัวคุณจงยู่เหรอ！”โข่งลิ่นเสียนเห็นฉินหลั่งมีปฏิกิริยาเช่นนี้ จึงให้ลูกน้องทุบตีหลีหรุ่ย แต่ถูกฉินหลั่งห้ามไว้ก่อนฉินหลั่งมองหลีหรุ่ย“ต่อมาล่ะ”
“จากนั้นภรรยาของผมก็มา ผมกลัวเธอก็รู้ จึงได้พาจงยู่ไปอยู่ที่ด้านนอกหน้าต่าง หลังจากที่ภรรยาผมเข้ามาถึง…เธอ……”พูดถึงตรงนี้หลีหรุ่ยกลับจนขวัญอ่อนเสียแล้ว
“ยังไง พูด！”
“คือ…ภรรยาของผมเปิดหน้าต่างออก คุณจงยู่ก็…ตกลงไป……”หลีหรุ่ยพูดจบก็คลานแนบตัวอยู่กับพื้น“คุณชายฉินผมขอโทษ ผมสมควรตาย ผมมันไม่ใช่คน……”
ฉินหลั่งต้องเจ็บปวดใจเพิ่มอีกครั้ง“ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน？”
“ผมกับภรรยาวิ่งลงจากตึกไปดูก็ไม่เห็นคุณจงยู่แล้ว ผมก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอไปไหนแล้ว อาจจะมีคนผ่านไปมาส่งไปที่โรงพยาบาลแล้วก็ได้ครับ……”
“คือคือ……”บัดนี้ภรรยาของหลีหรุ่ยก็ตกใจกลัวมาก
“ตอนนี้แจ้งไปบอกทุกคนว่าให้พวกเขาไปหาทุกโรงพยาบาลในเมืองจีนหลิง！”โข่งลิ่งเสียนสั่งลูกน้องคนหนึ่ง ลูกน้องคนนั้นจึงรีบออกไปทำตามคำสั่งทันที
หลีหรุ่ยคลานอยู่กับพื้นด้วยความสั่น เขาแอบเหลียวไปมองเย้นนีแวบหนึ่ง เขาได้ทำตามแผนการที่เย้นนีเคยบอกเขาแล้ว เขาหวังว่าเย้นนีจะทำตามสัญญาช่วยชีวิตเขาเอาไว้
เย้นนีส่งสายตาให้หลีหรุ่ยวางใจ
ฉินหลั่งหลับตาลง น้ำตาสองสายอุ่นๆได้ไหลออกมาจากซอกเปลือกตา เขารู้สึกเศร้าโศกเสียใจเหลือเกิน ยิ่งรู้สึกไม่พอใจและเกลียดตัวเอง
“โครมโครมโครม”เสียงฟ้าร้องบนท้องฟ้าเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ฝนยิ่งตกยิ่งแรงจนท่วมพื้นเล็กน้อย
“อา–”ฉินหลั่งตะโกนสุดเสียง พลางลืมตาขึ้น ดวงตาของเขากลายเป็นสีแดงราวกับไทแรนโนซอรัส ฉินหลั่งแตะหลีหรุ่ยให้พลิกตัวกลับมาอยู่กับพื้น จากนั้นก็กระทืบไปที่หน้าท้องของหลีหรุ่ยอย่างแรง จนหลีหรุ่ยนอนร้องคำรามด้วยความเจ็บปวดและพ่นน้ำลายไหลออกมาอยู่กับพื้น
“เพี๊ยะ”เกิดเสียงฉินหลั่งถีบภรรยาของหลีหรุ่ยอีกครั้ง บัดนี้ฉินหลั่งไม่สนใจแล้วว่าเธอจะเป็นเพศหญิงหรือไม่ เพราะเธอก็เหมือนกับหลีหรุ่ยนั่นแหละ หลังจากที่กระทืบไปได้สักพัก ภรรยาของหลีหรุ่ยก็อยู่ในสภาพเจียนตาย
“ฉินหลั่ง คุณคิดจะฆ่าพวกเขาตายหรือยังไง？คุณมีสติหน่อย！จงยู่ถูกล่วงเกินแล้ว มันเป็นความจริงที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้แล้ว！”บัดนี้เย้นนีที่คุกเข่าอยู่กับพื้นตะโกนพูดเสียงดัง เธอจำเป็นต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อรักษาชีวิตของหลีหรุ่ยเอาไว้ ไม่เช่นนั้นหลีหรุ่ยอาจจะกลับคำ แล้วทำให้แผนการของเธอล้มเหลวได้
“หุบปาก！”ฉินหลั่งตะคอกด่าเย้นนีหนึ่งประโยค
“ฉันพูดความจริง อย่าโง่หน่อยเลย จงยู่เคยถูกผู้ชายคนอื่นเชยชมแล้ว ถึงคุณจะช่วยจงยู่แก้แค้นแล้วจะยังไงล่ะ？หรือคุณชายตระกูลฉินอย่างคุณยังจะยอมรับผู้หญิงที่ถูกคนอื่นล่วงเกินมาแล้วอีกเหรอ？ในเมื่อไม่ใช่ ตอนนี้คุณก็ระบายความโกรธพอแล้วก็ควรปล่อยพวกเขาไปได้แล้ว ถ้าตีพวกเขาตายคุณต้องรับผิดชอบตามกฎหมายนะ！”
ฉินหลั่งจ้องมองเย้นนี พลางก้าวเดินไปหาหล่อน
“อันที่จริงตอนนี้จงยู่อยู่ไหนก็ไม่สำคัญแล้วไม่ใช่เหรอ？คุณวางใจได้ สิ่งที่จงยู่ให้คุณ ฉันก็จะให้คุณได้……”เย้นนีเห็นแววตาที่ฉินหลั่งมองตนไม่ค่อยจะดีนัก เธอจึงเริ่มตื่นตระหนกขึ้นมา“คุณฉิน ฉันแค่ช่วยคุณ……”
“ผั๊วะ—-”ฉินหลั่งตบหน้าเย้นนีอย่างไม่เกรงใจ เย้นนีล้มไปอยู่ที่พื้น เมื่อหล่อนเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นมีเลือดสดๆไหลออกมาจากปาก
“เอาปืนมา！”ฉินหลั่งจ้องมองสองผัวเมียหลีหรุ่ยที่นอนคลานอยู่บนพื้นอย่างโมโห จากนั้นก็ยื่นมือไปยังโข่งลิ่งเสียนพลางตวาดเสียงดัง
“ครับ…”โข่งลิ่งเสียนตกตะลึง ฉินหลั่งในตอนนี้โหดร้ายทารุณแบบที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน โข่งลิ่งเสียนรับมือมาจากลูกน้องแล้วส่งไปที่มือของฉินหลั่ง
“คุณชายฉิน ขอร้องคุณไว้ชีวิตผมด้วย ผมไม่กล้าแล้ว ผมไม่กล้าอีกต่อไปแล้ว ขอคุณอย่าฆ่าผมเลย ผมจะเป็นทาสรับใช้คุณไปตลอดชีวิตเลย……”หลีหรุ่ยร้องขอขมาอย่างบ้าคลั่ง
“คุณชายค่ะ ปล่อยฉันไปเถอะฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ขอร้องคุณปล่อยฉันไปเถอะค่ะ……”ภรรยาของหลีหรุ่ยก็ขอขมาเช่นกัน
“จงยู่เป็นผู้หญิงของผม ใครจะมาแตะต้องตัวเธอไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นนายยัง……”ฉินหลั่งเล็งปืนไปยังหลีหรุ่ย
“ไม่ใช่ครับ คุณชายฉินคุณฟังผมพูดก่อน อันที่จริงผมไม่ได้……”บัดนี้หลีหรุ่ยอยากจะอธิบายให้ฉินหลั่งรู้ว่าตนไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางเพศกับจงยู่ ทุกอย่างแค่พูดตามแผนที่เย้นนีเคยสอนเขาไว้ก่อนหน้านี้เท่านั้น
“เปี้ยง！”
“เปี้ยง！”
เสียงปืนดังต่อเนื่องสองนัด หลีหรุ่ยไม่มีโอกาสพูดอธิบายเลยสักนิด เขากับภรรยาของเขาก็ถูกยิ่งเข้าที่หัว เลือดสดเข้มไหลออกมาทางรู ทั้งสองล้มอยู่กับพื้นอย่างไร้หนทางสู้ ในไม่ช้าบนพื้นก็เต็มไปด้วยกองเลือดสด……