รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 78 อาการสาหัส

บทที่ 78 อาการสาหัส
ฉินหลั่งขับรถอยู่บนท้องถนนด้วยความเร็ว 120ไมล์ต่อกิโลเมตร
แซงรถ！
แซงรถ！
หนึ่งคัน！
อีกหนึ่งคัน！
คนขับรถที่อยู่ข้างๆเขาตกใจและอึ้งไปหมด สิ่งที่มีมากกว่านั้นคือพวกที่อยู่ด้านหลังและตะโกนด่าไม่หยุด！
ไม่สนแม้กระทั่งไฟแดง ไปถึงทางแยกมีผู้ชายที่ขับรถไฟฟ้าหลีกทางจนล้มลงกองพุ่งหญ้า และถูกหนามแทงจนจะเจ็บตายอยู่แล้ว อยากจะตะโกนเรียกฉินหลั่ง แต่ฉินหลั่งขับออกไปไกลแล้ว
ขับรถซิ่งไม่หยุดระยะทาง 40นาทีเขาขับเหลือเพียง 20นาที
“พี่ฝ่าไฟแดงมากี่ครั้งแล้ว ใบขับขี่เล่มนี้ต้องเป็นโมฆะแน่ๆ”
คนขับรถพูดกับฉินหลั่งด้วยน้ำเสียงที่น่าสงสาร เมื่อกี้ระหว่างทางหัวใจของเขาจะกระเด็นออกมาแล้วและเสียใจที่เอารถยืมให้เขาขับ นี่ไม่ใช่เรื่องของเงินแต่เป็นเรื่องของชีวิตแค่คิดก็กลัวแล้ว
ฉินหลั่งไม่สนใจคนขับรถและรีบลงจากรถแล้วเปิดประตูพยุงจงยู่ออกมา
“นายวางใจได้ ใบขับขี่ของคุณต้องไม่เป็นโมฆะแน่ๆ”ฉินหลั่งได้ขับรถของเขาก็จะไม่ให้เขาเสียเปรียบแน่นอน จะให้คนอื่นมาจัดการเรื่องรถ หลังจากนั้นเขาก็พยุงจงยู่เดินเข้าไปในโรงพยาบาล
ฉินหลั่งไปถึงที่ห้อง icu เสิ่นวั่นเชียนรออยู่นอกห้องตลอดเวลา พอเห็นฉินหลั่งเดินมา เขาก็รีบเดินไปหา
“คุณฉินหลั่ง คุณจงยู่ พวกคุณมาแล้วหรอ”ตอนที่มีคนอื่นอยู่เสิ่นวั่นเชียนจะไม่เรียกว่า “คุณชายใหญ่”
“เป็นยังไงบ้าง？” ฉินหลั่งขมวดคิ้วแล้วถาม จงยู่ดิ้นออกจากอ้อมกอดเขาและพุ่งไปที่ประตูหน้าห้อง มองผ่านกระจกเข้าไปด้านในด้วยสีหน้าที่เต็มด้วยความเป็นห่วง
เห็นแต่ในห้องผู้ป่วยมีหมอหลายคนล้อมรอบเตียงและดูตัวเลขที่คลองชีพจรตลอดเวลา แถมยังมีนางพยาบาลคอยเช็ดเหงื่อให้……
“ผู้หญิงคนนั้น อย่าไปดูมั่ว！”แล้วในตอนนี้ผู้อำนวยการโรงพยาบาลเดินมา ก็เห็นจงยู่ยืนอยู่หน้าประตูทันทีรีบมาบอก
คนที่อยู่ในห้อicuนั้นคือคนที่เสิ่นวั่นเชียนส่งมา เขาไม่กล้าลีลาแม้แต่น้อย เริ่มตั้งแต่วินาทีที่เสิ่นวั่นเชียนเข้ามาเขาก็ไม่ได้ทำตามกระบวนการใดทั้งสิ้นและเข้าไปในห้องicuทันที และ เรียกหมอที่ดีที่สุดที่พาหยุดในบ้านมาที่โรงพยาบาลด้วย
“คนที่อยู่ในห้องคือคุณแม่ของคุณจงยู่”เสิ่นวั่นเชียน ขมวดคิ้วแล้วพูดกับผู้อำนวยการโรงพยาบาล
พอเห็นสีหน้าของเขา ผู้อำนวยการโรงพยาบาลก็ตกใจรู้ว่าจงยู่ต้องเป็นคนที่สำคัญมากๆ
“ขออภัยครับ ผมล่วงเกินแล้ว”ผู้อำนวยการโรงพยาบาลรีบขอโทษกับจงยู่ แต่ในตอนนี้จงยู่ฟังอะไรไม่เข้าหูเลยในสมองของเธอมีแต่แม่คนเดียว
ได้ยินเสิ่นวั่นเชียนบอกว่าตอนนี้ยังไม่รู้อาการของช่ายหนง ฉินหลั่งเดินไปข้างๆของจงยู่และไปกอดที่ไหล่ของเธอ มองไปในห้องผู้ป่วยไม่พูดอะไรสักคำฉินหลั่งรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าตัวของเธอสอนเบาๆ
หลังจากนั้น 1ชั่วโมง หมอจบการรักษาและออกจากห้องicu
“คุณหมอคะ แม่ฉันเป็นยังไงบ้าง！แม่ฉันเป็นไงบ้าง？” จงยู่ไปดึงแขนเสื้อหมอและถามอย่างใจร้อน
หมอเหอมองไปทางเสิ่นวั่นเชียนหลังจากที่เห็นสีหน้าที่ได้รับอนุญาตถึงจะยอมพูดความจริงกับจงยู่
“อาการของผู้ป่วยซับซ้อนมาก ตอนนี้พวกเราเคยช่วยเหลือได้ชั่วคราว แต่มีปัญหาอะไรพวกเราจะต้องทำการประชุมก่อน……”
พอได้ยินแบบนั้นนี้จงยู่ก็งงไปเลย เธอขาอ่อนทันที ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะฉินหลั่งพยุงไว้ เธอคงจะล้มลงบนพื้น
“ไม่ต้องกลัว หมอบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าตอนนี้อาการไม่ได้ร้ายแล้ว เชื่อฉันสิว่าน่าจะไม่เป็นอะไรทั้งนั้น……” ฉินหลั่งขมวดคิ้วแล้วปลอบใจจงยู่
“ฉันจะไปดูแม่……”จงยู่ฟังแล้วไม่เข้าหูเลย ตอนนี้เธอรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก ระหว่างที่พูดนี้ก็จะไปที่ icu
“คุณใจเย็นๆตอนนี้ผู้ป่วยอ่อนแอมาก ที่ตัวก็เต็มไปด้วยสายต่างๆ ต้องการที่จะพักผ่อนอีกอย่างตอนนี้พวกเราทำการสลับกับผู้ป่วยถึงไม่เข้าไปก็ทำกันไม่ได้……”หมอห้ามจงยู่ไว้
“ฟังที่หมอพูดเถอะ เข้าไปด้านในอาจทำให้อาการของน้าไม่ดี……”ฉินหลั่งขมวดคิ้วแล้วพูด มองดูสภาพของจงยู่ในตอนนี้เธอรู้สึกเจ็บปวดหัวใจมาก “คุณดูสิพยาบาลที่อยู่ในห้องกำลังดูแลน้าอยู่ ไม่ต้องเป็นห่วง น้าจะไม่เป็นอะไรทั้งนั้น……”
เพราะคำพูดของฉินหลั่ง จงยู่จึงไม่เข้าไป แต่เธอก็ยังยืนดูอยู่ที่กระจกด้านนอก
ฉินหลั่งมองไปทางเสิ่นวั่นเชียน“ตอนนี้รีบไปหาหมอที่ชื่อดังมากที่สุดมาให้หมด ถ้ารักษาน้าไม่ได้ก็ให้คนพวกนั้นไสหัวไป！”
“ครับ ผมจะไปหาทันที”เสิ่นวั่นเชียนตอบอย่างเกรงกลัว เขาไม่เคยเห็นฉินหลั่งใจร้อนขนาดนี้ พูดจบก็รีบเดินไปจัดการ
ผู้อำนวยการโรงพยาบาลและหมอที่อยู่ข้างๆต่างก็ตกตะลึงไป ผู้ชายคนนี้ที่ดูเหมือนเป็นนักศึกษา กล้าสั่งเสิ่นวั่นเชียนและเสิ่นวั่นเชียนยังเชื่อฟังขนาดนี้ ยิ่งทำให้พวกเขาตกใจไปใหญ่
จงยู่ดูอยู่ที่กระจกราว 3ชั่วโมง ฉินหลั่งก็อยู่ข้างๆเธอตามเวลาที่เธออยู่ เสิ่นวั่นเชียนบอกฉินหลั่งว่าคนที่มีชื่อเสียงในเมืองกำลังมาทางโรงพยาบาลกันหมดแล้ว และทางโรงพยาบาลก็ได้เรียกประชุมด่วนด้วย
“พักผ่อนเถอะ”ฉินหลั่งไปจับที่ไหล่ของจงยู่และพาเธอไปนั่งที่เก้าอี้จงยู่ที่นั่งลงศอกมือไว้บนเข่า มือทั้งสองจับศีรษะ เธอกำลังเป็นห่วงแม่อยู่
“เชื่อฉันสิดีขึ้นแน่นอน……”ฉินหลั่งไปตบที่หลังของเธอเบาเบา เห็น สีหน้าที่ลำบากของเธอยิ่งทำให้ฉินหลั่งเจ็บใจไปใหญ่
“เกิดอะไรขึ้น”เร็วหน่อยตอนนี้ก็มีเสียงกรี๊ดส่งดังจากห้อง icuและมีนางพยาบาลวิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว
จงยู่ตกใจและรีบลุกขึ้นมาเดินไปตรงหน้าประตูห้อง icuพอมองเข้าไปก็เห็นนางพยาบาลกำลังทำอะไรอยู่ไม่รู้ช่ายหนง ตื่นแล้ว หายใจรุนแรงมากและอุปกรณ์ที่อยู่ข้างๆก็มีแสงไฟกะพริบไม่หยุด
“แม่–”จงยู่ตกใจหมดเลย เธอตบประตูอยากจะเข้าไปด้านใน
นางพยาบาลที่อยู่ด้านในรีบออกมาเปิดประตูจงยู่อยากจะเข้าไปแต่นางพยาบาลห้ามไม้
“คุณใจเย็นๆ มีแต่หมอที่เข้ามาได้ ถ้าคุณเข้ามาช่วยอะไรไม่ได้เลย ตอนนี้อาการของผู้ป่วยสาหัสมากพวกเราไปเรียกหมอมาแล้ว ขอให้คุณให้ความร่วมมือด้วย……”นางพยาบาลก็รีบพูด
“จงยู่คุณใจเย็นๆ เข้าไปก็ช่วยอะไรไม่ได้เพราะเราต้องเชื่อหมอ……”ฉินหลั่งกอดจงยู่ไม่ให้เธอวิ่งเข้าไป
“ปล่อยฉัน ฉันจะไปหาแม่……”จงยู่อยากจะดึงออกจากมือของฉินหลั่ง เธอในตอนนี้ไม่มีสติแล้ว
ในขณะเดียวกันหมอที่ทำการรักษาเมื่อกี้ก็วิ่งมากันแล้วฉินหลั่งกอดจงยู่หลีกทางให้หมอเดินเข้าไป
“เชื่อฉันสิ ที่นาเป็นแบบนี้ฉันก็ไม่สบายใจเหมือนคุณ แต่พวกเราช่วยอะไรไม่ได้เลย……ฉันให้ไปเสิ่นวั่นเชียนหาหมอที่เก่งที่สุดมาแล้ว เชื่อฉันสิว่าน้าจะไม่เป็นอะไรแน่นอน”ฉินหลั่งปลอบใจดังดัง
จงยู่ถึงไม่อยากจะเข้าไปดูแม่เหมือนเดิม แต่สมองจากรถของเธอก็รู้ว่าที่เขาพูดคือความจริง ก็เลยไม่ได้เด้งเหมือนเมื่อกี้
แต่หลังจากนั้น 10นาทีบ่ที่วิ่งเข้าไปเมื่อกี้ก็วิ่งออกไปอย่างกระวนกระวาย เขาเดินไปตรงหน้าของเสิ่นวั่นเชียนพูดด้วยความหวาดกลัวว่า “คุณ…คุณเสิ่น ทุกอวัยวะของผู้ป่วยกำลังลดลงอย่างรวดเร็ว เกินคาดที่พวกเราจะรักษาได้ หมอเหอ บอกว่าอาจจะไม่ได้แล้ว”
“อะไรนะ！”เสิ่นวั่นเชียนได้ยินแบบนี้ก็รีบมองไปทางฉินหลั่ง เห็นแต่ฉินหลั่งน้ำตาคลอเบ้า และจงยู่ที่อยู่ข้างๆ ฉินหลั่ง ก็เริ่มโวยวายกว่าเดิมเธออยากจะพุ่งเข้าไปในห้อง icu
“ถ้าผู้ป่วยเป็นอะไรก็ไสหัวไปเลย ไปรักษาต่อสิ！” เสิ่นวั่นเชียนตะคอกให้หมอ
“แต่…หมอเหอ บอกว่าอาการของผู้ป่วยหนักมากแล้ว……”หมอคนนี้พูดเบาเบา
ฉินหลั่งได้รับข่าวสารบางอย่างจากปากของหมอ เขาปล่อยตัวจงยู่และเดินไปตรงหน้าห้องไอซียูพร้อมกับเธอ
“พวกคุณทำอะไร ห้องicuห้าม……” หมอที่อยู่ตรงหน้าเสิ่นวั่นเชียนพูด
“เพี้ย”
เสิ่นวั่นเชียนตบไปที่หน้าของเขา“คุณฉินหลั่ง คือคนที่แกจะว่าได้หรอ？เปิดประตู！”
“ครับครับ”หมอรีบไปเปิดประตูห้องให้
ฉินหลั่ง จงยู่ เสิ่นวั่นเชียนเดินเข้าไปด้านในจงยู่ยืนอยู่ข้างเตียงเอามือปิดปากมองไปทางไม่ได้อยู่บนเตียง เห็นแต่หน้าของแม่ซีดขาวไปหมด ที่ตัวมีหลอดเต็มไปหมด
รอบเตียงช่ายหนง ก็เต็มไปด้วยหมอจงยู่ยืนอยู่ที่เดิม เธอกลัวว่าจะไปขัดจังหวะรักษาแม่ หัวใจของเธอเหมือนมีมีดมากรีดทีละกรีดทีละกรีด
“ช่ายหนง เป็นยังไงบ้าง？”เสิ่นวั่นเชียนถามหมอที่รับผิดชอบ
มองไปทางสีหน้าที่เคร่งเครียดของเสิ่นวั่นเชียนหมอทุกคนต่างก็กลัวกันหมด
“ก่อนหน้านี้พวกเราควบคุมอาการได้แล้ว แต่ตอนนี้เกิดอาการกะทันหันขนาดนี้ อวัยวะลดการทำงานทั้งหมด แถมยังมีปัญหาเรื่องการหายการหายใจและลำไส้……” หมอเหอพูดตามความจริง เมื่อกี้ที่เขาเข้ามาในห้องก็ตกใจ เพราะก่อนหลายชั่วโมงนี้ทุกอย่างก็ดีไปหมดแล้ว นี่เป็นอาการที่เขาไม่เคยพบเห็นมาก่อน
“แค่บอกว่ารักษาได้ไหม！”เสิ่นวั่นเชียนไม่มีความอดทนแล้ว
“อ้า……”หมอเหอตกใจ คนอื่นไม่กล้าหายใจแรงเลย
“คง…ไม่ได้”หมอเหอใช้แรงมากมายกว่าจะพูดออกมา
“รักษาไม่ได้ก็ไม่ต้องอยู่ต่อที่โรงพยาบาลแล้ว！”เสิ่นวั่นเชียนด่าจนหมอเหอคุกเข่าลงบนพื้นตามด้วยหมอแล้วนางพยาบาลผู้อื่นที่ตกใจ
“คุณเสิ่นให้อภัยพวกเราด้วย อาการของผู้ป่วยพิเศษ มีอาการป่วยหนักขนาดนี้ภายในสาม สี่ชั่วโมง และรวดเร็วขนาดนี้เป็นสิ่งที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน ถ้าอยากจะรั้งชีวิตไว้ถึงแม้จะเป็นแพทย์ที่เก่งที่สุดก็คงทำไม่ได้……”หมอเหอคุกเข่าอยู่บนพื้นและอธิบายหวังว่าเสิ่นวั่นเชียนจะเข้าใจ
และในตอนนี้ช่ายหนงที่บนเตียงอยากจะยกมือขึ้น เพราะร่างกายอ่อนแอก็เลยยกไม่ขึ้น ที่มือของเธอมีเข็มปักอยู่ ทำให้ดูแล้วน่าสงสารมาก
จงยู่ทนไม่ไหวอีกต่อไปเธอพักหมอออกมาเดินไปหน้าเตียง มองไปทางหมอที่อยู่ข้างๆ “ไม่ฉันจะเอาเครื่องช่วยหายใจออก”
คนอื่นไม่รู้แต่จงยู่รู้ว่าแม่ต้องการอะไร
หมอเหอเอาเครื่องช่วยหายใจออก
เห็นแต่ช่ายหนงหน้าที่ซีดขาวพูดกับเสิ่นวั่นเชียนเบาๆ ว่า“คุณ…คุณเสิ่น ที่ฉันป่วยไม่โทษพวกเขาเป็นปัญหาของฉันเอง ตอนนี้… ฉันมีอะไรอยากจะคุยกับจงยู่ขอให้คุณเชิญพวกเขาออกไปก่อน”
“นี่……”หมอออกไปผู้ป่วยจะต้องตายแน่แน่เสิ่นวั่นเชียน มองไปทางฉินหลั่ง。
“ออกไปเถอะ”ฉินหลั่งก็รู้ว่าไม่มีอะไรที่จะเปลี่ยนแปลงได้แล้วฉินหลั่ง เสิ่นวั่นเชียนและหมอทั้งหลายออกไปดันนอก
“ฉินหลั่ง ขอให้คุ