รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 68 ทำไมไม่ให้ฟรี

บทที่ 68 ทำไมไม่ให้ฟรี
ในเวลานี้นั่นเอง หลิวหงเดินไปถึงหน้าเค้าท์เตอร์แล้ว
“คุณคะ ช่วยไปจัดการหาที่นั่งให้พวกเราหน่อยสิ ฉันกับเพื่อนของฉันรอกันมาได้หลายนาทีแล้วนะ”น้ำเสียงของหลิวหง เหมือนกับกำลังขออะไรที่มันเป็นเรื่องเหมาะสมมาก
“ขอโทษด้วยนะคะ เชิญคุณไปเข้าแถวด้วย รอถึงคิวของคุณแล้ว พวกเราจะจัดที่ให้นะคะ”พนักงานหน้าเค้าท์เตอร์พูดอย่างมีมารยาท
“อะไรนะ？ตอนนี้ฉันต้องการที่ เธอไม่รู้จักฉันใช่ไหม ฉันจะบอกให้นะ ฉันเป็นคนที่เธอแตะต้องไม่ได้ ถ้าเธอไม่รีบหาที่ให้ฉัน ฉันสามารถพูดให้เธอได้อย่างชัดเจนว่า งานของเธออาจจะปลิวก็ได้นะ”หลิวหงพูดจาบีบคั้นคน เธอรู้สึกว่าพนักงานหน้าเค้าท์เตอร์คนหนึ่งจะกล้าปฏิเสธคำขอจากเธองั้นเหรอ ไม่เห็นตัวเองอยู่ในสายตาเกินไปแล้ว
“คุณผู้หญิงคะ หวังว่าคุณจะช่วยทำตามกฎของพวกเรา”พนักงานหน้าเค้าท์เตอร์พูดพลางยังรักษารอยยิ้ม“ตอนนี้ไม่มีที่ว่างจริงๆค่ะ ถ้าคุณจะทานอาหารที่นี่ ต้องเข้าแถวก่อนนะคะ พอถึงคุณแล้ว พวกเราจะจัดที่ให้คุณเองค่ะ”
“ไปเรียกผู้จัดการพวกเธอออกมาสิ ฉันจะคอยดูว่าจะหาที่นั่งให้ฉันได้ไหม”หลิวหงคิดในใจ ว่าพนักงานหน้าเค้าท์เตอร์คนนี้จะต้องไม่ได้เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นเป็นแน่ ตนเองพูดกับเขาก็ไม่มีประโยชน์อะไร
“ขอโทษด้วยนะคะ ขออภัยด้วยค่ะ ผู้จัดการมีงานที่ต้องทำ มีเรื่องอะไรก็พูดกับฉันก็ได้ค่ะ”เห็นได้ชัดว่าป้าคนนี้ตั้งใจมาหาเรื่อง ตนเองสามารถขัดขวางได้ก็จะทำเอง ผู้จัดการจะไปมีเวลามานั่งเสียเวลาเหรอ？
“นี่ เด็กผู้หญิงคนนี้ไม่รู้เรื่องรู้ราว”หลิวหงโกรธจนแทบสำลัก เธอทำอะไรเด็กคนนี้ไม่ได้จริงๆ หล่อนกลอกตาให้กับพนักงานหน้าเค้าท์เตอร์ ในใจถามหาพ่อแม่ของเธอหลายครั้ง
“เธอก็เห็นแล้วใช่ไหม เพื่อนฉันก็อยู่ ถ้าในวันนี้อาหารมื้อนี้พังไม่เป็นท่าล่ะก็ บ้านของฉันจะสูญเงินไปเป็นล้านเลยนะ”หลิวหงเห็นว่าไม่สำเร็จจึงเปลี่ยนแผนแสร้งทำเป็นน่าสงสาร ตั้งใจเพิ่มความสำคัญของอาหารมื้อนี้ มากดดันพนักงานหน้าเค้าท์เตอร์คนนี้“เธอดูสิตอนนี้พอจะหาที่ว่างให้ฉันได้ไหม รอธุรกิจพูดคุยกันสำเร็จแล้ว ฉันจะใส่อั่งเปาซองใหญ่ให้เธอหนึ่งพัน”
“คุณก็เห็นแล้วนะคะ ว่าตอนนี้ที่นั่งทุกที่มีคนเต็มหมดแล้ว มีว่างเหลือแค่ห้องจื้อจวน แต่แพงมากเลยนะคะ อย่างน้อยต้องใช้จ่ายห้าหมื่น เกรงว่าคุณคงไม่จองหรอกค่ะ เพราะฉะนั้นฉันก็ทำอะไรไม่ได้จริงๆ”พนักงานหน้าเค้าท์เตอร์พูดอย่างลำบากใจ
“ห้องจื้อจวนว่างอยู่เหรอ เธอก็พูดให้มันเร็วหน่อยสิ ให้ฉันเสียเวลาพูดตั้งนาน เปิดห้องจื้อจวนให้พวกเราเถอะ”หลิวหงพูดอย่างตาเป็นประกาย คราวก่อนพวกหล่อนก็ทานอาหารกันในห้องจื้อจวนนั่นแหละ ยังฟรีอีกต่างหาก ในเมื่อสามารถกินอาหารฟรีในห้องจื้อจวนได้ ทำไมจะไม่กินล่ะ？
“คุณจะทานอาหารในห้องจื้อจวนจริงๆเหรอคะ？”พนักงานหน้าเค้าท์เตอร์ถามขึ้นอย่างตกใจ ที่ห้องจื้อจวนยังเหลือไว้จนถึงตอนนี้ เพราะว่ามันต้องใช้จ่ายแพงมาก แต่เธอดูหลิวหงแล้ว ไม่ว่าเป็นการแต่งตัว หรือจะเป็นมารยาทแล้ว ไม่เหมือนกับคนที่มีเงินจ่ายห้องจื้อจวนไหว
“พูดพล่ามอะไรน่ะ ไม่ใช่ว่าไม่เคยกินอาหารในห้องจื้อจวนสักหน่อย เธอยังคิดว่าพวกฉันจะไม่ยอมจ่ายเหรอ？”หลิวหงพูดอย่างไม่พอใจ
ฟังเสียงของหล่อนพูดอย่าง พนักงานเค้าท์เตอร์ไม่กล้าพูดอะไรอีก รีบพาพวกหลิวหงเข้าไปในห้องจื้อจวนทันที
“หลิวหง ห้องจื้อจวนต้องใช้อย่างน้อยห้าหมื่นเลยนะ ไม่มีปัญหาจริงๆใช่ไหม？”ถึงหลิวหงจะจองห้องจื้อจวนได้ แต่ในใจของเจียงลี่ยังรู้สึกตื่นเต้นไม่เบา เธอพูดด้วยเสียงเบากับหลิวหง
“พี่ลี่ พี่วางใจเถอะค่ะ มื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง วันนี้งานของพี่ก็คือการกิน เรื่องอื่นๆไม่ต้องเป็นกังวลอะไรหรอกค่ะ”หลิวหงพูดไปด้วยยิ้มไปด้วย
พนักงานพาพวกเธอเข้าไปในห้องจื้อจวน ภายในห้องจื้อจวนตกแต่งอย่างสวยงามหรูหรา ทำเสียงจึ๊ๆพูดชมไม่หยุด ดูท่าทางของเจียงลี่แล้ว ในใจของหลิวหงรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก
“อาทิตย์ก่อนพวกเราเคยมาที่นี่ ทำตามเมนูครั้งก่อนที่พวกเรามากินเถอะ”หลิวหงพูดกับพนักงาน
“อ๋า？ครั้งนี้พวกคุณมีกันแค่สี่คนเองนะ สั่งเยอะขนาดนั้นอาจจะทานไม่หมด”พนักงานพูดเตือนอย่างหวังดี
“ให้เธอเสิร์ฟเธอก็เสิร์ฟสิ กินไม่หมดก็ให้เหลือไว้ เธอกังวลอะไรนักหนา”หลิวหงพูดด้วยน้ำเสียงภูมิใจมาก พนักงานถึงได้ถอยออกไป ในใจรู้สึกดีใจมาก ครั้งก่อนเป็นเมนูขึ้นชื่อของร้าน ราคาก็สูงมากเช่นกัน วันนี้ร้านของพวกเธอจะได้กำไรมากขึ้น
“แหม เธอยังรวยเหมือนเดิมเลยนะ อยู่ที่นี่ฉันยังไม่กล้าสั่งอะไรเลย”เจียงลี่พูดอย่างยอมแพ้ มองดูหลิวหงมีความกล้าขนาดนี้ เคยทานอาหารในห้องจื้อจวนจริงๆนั่นแหละ เจียงลี่จึงรู้สึกสบายใจขึ้นมาก
“นี่ ดูพี่พูดเข้าสิ พี่ไม่ค่อยชินกับการมาที่นี่ รอพี่มาหลายๆครั้ง ก็รู้เองว่าความจริงที่นี่ก็งั้นๆแหละค่ะ”หลิวหงพูดอย่าง“ถ่อมตน”ในใจกับล่องลอยไปไกล
อาหารถูกลำเลียงเสิร์ฟขึ้นมาวางบนโต๊ะ อย่างรวดเร็ว
“รีบกินเข้าเถอะค่ะ พี่ลี่ นี่เป็นอาหารฝรั่งที่ทำได้อย่างต้นตำรับที่สุดในจีนหลิง สเต๊กเนื้อกับหอยนางรมอร่อยมากเลยนะคะ”หลิวหงพูดอย่างเข้าใจมาก ความจริงเธอจะไปรู้ได้อย่างไรว่าอาหารฝรั่งอร่อยหรือไม่？
หลิวหงพวกเธอทั้งสามใช้มีดกับซ้อมอย่างไม่คุ้นชิน นานกว่าจะตัดเนื้อได้คำหนึ่ง แต่เจียงลี่กลับใช้ได้อย่างคล่องแคล่ว แต่หลิวหงยังคงแนะนำอาหารฝรั่งว่าควรทานอย่างไรให้กับเจียงลี่อย่างหยุดหย่อน สถานการณ์อย่าเอ่ยถึงเลยว่าดูเสียดสีขนาดนี้
ในเวลานี้เอง ประตูของห้องถูกเปิดออก มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินยิ้มเข้ามาด้านใน นั่นก็คือผู้จัดการโจว คนที่สามารถจองห้องจื้อจวนได้ล้วนเป็นแขกวีไอพี เพราะฉะนั้นทุกครั้งที่มีแขกรับประทานอาหารในห้องจื้อจวน เขาจะเข้ามาชนแก้วด้วยตัวเอง
“สวัสดีครับทุกท่าน……”พอเห็นหลิวหงกับบรรดาป้าๆที่หื่นกระหาย ผู้จัดการโจวจึงตกตะลึงไปครู่หนึ่ง เป็นพวกหล่อนได้อย่างไร ในใจของผู้จัดการโจวรู้สึกโกรธมาก？
แต่หลิวหงกับบรรดาป้าหื่น พอเห็นผู้จัดการโจว ก็รู้สึกดีใจมาก เผยให้เห็นสีหน้ามองด้วยความหื่น
“อาหารถูกปากไหมครับ?ผมมาชนแก้วกับทุกท่านครับ ต้องการอะไรสามารถบอกได้เลยนะครับ”ผู้จัดการโจวใช้มือยกแก้วเบียร์บนโต๊ะขึ้นมา คิดเพียงแค่ว่าอยากจะชนแก้วเสร็จ แล้วรีบเดินออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ดูป้าพวกนี้แล้ว เขารู้สึกสะอิดสะเอียนมาก
“ผู้จัดการโจว เหล้านี่ดูจะแย่ไปหน่อยนะ ในเมื่อคุณอยากมาชนแก้วกับพวกเราแล้ว ก็น่าจะเอาเหล้าที่เหมาะสมออกมาหน่อยนะ เอาหลุยส์สิบสี่คราวก่อนออกมาดีกว่า”หลิวหงมองผู้จัดการโจวด้วยสายตามีความหมาย ป้าอายุห้าสิบกว่าคนหนึ่ง ที่รูปร่างเปลี่ยน ทำท่าทำทางเย้ายวน ภาพนี้พูดได้คำเดียวว่า——บาดตามาก
“ได้ครับ เดี๋ยวผมไปเอาออกมาให้นะครับ”ผู้จัดการโจวพูดจบอย่างมีมารยาท แล้วหันกลับออกไปจากห้องวีไอพี อยู่ข้างในหนึ่งวินาที สำหรับผู้จัดการโจวแล้วเรียกได้ว่าสติแทบระเบิด
“ผู้จัดการโจวรูปร่างหน้าตาดีเนอะ”เจียงลี่พูดพึมพำอย่างไม่รู้ตัว
“พี่ลี่คะ พี่ก็ชอบเขาเหรอคะ ขอแค่พี่มีใจ ฉันสามารถให้เขาอยู่เป็นเพื่อนพี่ได้สองวันนะคะ”หลิวหงยักคิ้วหลิ่วตาให้กับเจียงลี่ แล้วพูดไปหัวเราะไปอย่างมีลับลมคมใน
“เธอล้อเล่นใช่ไหมเนี่ย？เขาเป็นถึงผู้จัดการ จะไปฟังคำพูดเธอได้ยังไงกัน？”เจียงลี่รู้สึกมีใจ ในใจของเธอฟูฟ่อง กำลังลองใจหลิวหงอยู่
“พี่ไม่เชื่อหรอคะ เดี๋ยวฉันจะทำให้พี่ดูนะคะ ว่าเขาฟังคำพูดของฉันไหม”หลิวหงพูดขึ้นอย่างได้ใจ“ใช่แล้วค่ะ พี่คะ ถ้าฉันทำให้ผู้จัดการโจวอยู่เที่ยวเล่นกับพี่ได้สักสองวัน ถ้าอย่างนั้นธุรกิจระหว่างเรา？”
“อ่อ ไม่มีอะไรหรอก ตาแก่ที่บ้านฟังคำพูดของฉันอยู่แล้ว”เจียงลี่พูดอย่างยิ้มๆ
ในเวลานี้นั่นเอง ผู้จัดการโจวเดินเข้ามาพร้อมกับหลุยส์สิบสี่ เปิดเสร็จแล้ว ก็รินให้กับทุกคน
ผู้จัดการโจวเดินไปถึงต่อหน้าของหลิวหง แล้วชนแก้วกับเธอ
“ผู้จัดการโจว คุณดื่มเร็วขนาดนั้นทำไมกัน？ดูสิ เลอะหน้าอกหมดแล้วเนี่ย มาสิ เดี๋ยวพี่ช่วยเช็ดให้”พูดจบ สายตาของหลิวหงก็ไปหยุดอยู่ตรงมือที่แตะบนหน้าอกของผู้จัดการโจว ผู้หญิงเข้าวัยทองอย่างเธอมีประสบการณ์อันโชกโชน มองดูเนื้อนุ่มๆสดใหม่อย่างผู้จัดการโจว เหมือนแมวเห็นปลา
“ผมทำเองดีกว่าครับ”ผู้จัดการโจวถอยไปหนึ่งก้าว เช็ดด้วยตัวเอง
“เหล้านี่แรงดีจริงๆ ฉันมึนจัง”หลิวหงจับไปหน้าผาก แล้วโอนเอนไปทางผู้จัดการโจว เธออยากจะล้มไปซบอกกว้างของผู้จัดการโจว แต่ผู้จัดการโจวรีบหลบไปด้านข้างทันที หลบได้แล้ว หลิวหงเซไปหนึ่งก้าว เกือบจะชนเข้ากับโต๊ะ ยังดีที่เธอยืนได้ทัน
เด็กนี่ไหวพริบดีจริงๆ ชนแกไม่ตายสินะ！
ผู้จัดการโจวแกล้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อครู่แล้วยิ้มกับหลิวหง ชนแก้วกับคนอื่นๆต่อ พวกหล่อนล้วนอยากแต๊ะอั๋งผู้จัดการโจว แต่ผู้จัดการโจวไม่ให้พวกเธอทำสำเร็จ
ผู้จัดการโจวพูดอย่างแสดงความเกรงใจมากี่คำ ก็ขอตัวออกมา
“เอ่อ……ผู้จัดการเขินใหญ่แล้ว พี่ลี่วางใจเถอะค่ะ ภายในสองวัน ฉันจะต้องเอาเขามาอยู่เป็นเพื่อนพี่ให้ได้”หลิวหงยิ้มพลางพูดอย่างเก้อๆ มองดูสีหน้าของเจียงลี่ดูหน้าเสียเล็กน้อย หลิวหงก็รู้สึกลำบากใจมาก เธอคิดว่าอาจเป็นเพราะวันนี้เกาหยวนไม่อยู่ที่นี่ เพราะฉะนั้นผู้จัดการโจวเลยไม่ให้พวกเธอแต๊ะอั๋ง
เจียงลี่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร อาหารฝรั่งที่นี่รสชาติไม่เลวเลยจริงๆ เธอรับประทานอย่างมีความสุข
หลังจากที่อิ่มหนำสำราญกันแล้ว หลิวหงเตรียมจะเดินจากไปพร้อมกับเจียงลี่ พอเดินมาถึงห้องโถง พนักงานด้านหลังก็วิ่งเลิ่กลั่กออกมา
“ขออภัยด้วยค่ะ คุณยังไม่ได้เช็กบิลค่ะ กรุณาชำระเงินแล้วค่อยไปนะคะ”พนักงานขวางอยู่ด้านหน้าของพวกเธอ แล้วพูดอย่างสุภาพ
สีหน้าของหลิวหงมืดคล้ำลงทันที ต่อหน้าของเจียงลี่ พนักงานกับกล้าขอให้เธอจ่ายเงิน นี่เป็นการจงใจหักหน้าเธอไม่ใช่เหรอ?
“เธอมาใหม่ใช่ไหม？ฉันมาที่นี่ยังต้องจ่ายเงินด้วยเหรอ？กลับไปถามผู้จัดการโจวของพวกเธอสิ”หลิวหงไม่รู้สึกว่าตัวเองมีปัญหาเลยแม้แต่น้อย
คำพูดแค่หนึ่งประโยคของเธอทำให้พนักงานตกใจ โชคดีที่ในเวลานี้ ผู้จัดการโจวเดินเข้ามาด้วยตนเอง พอถามพนักงานเกี่ยวกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นแล้ว แล้วดูสีหน้าท่าทางของหลิวหงที่นิ่งเฉยขนาดนี้ ผู้จัดโจวอยากจะตรงเข้าไปตบปากหลิวหง พูดเหมือนเป็นเรื่องใหม่ แกคิดว่าที่นี่เป็นโรงทานรึไงวะ กินข้าวไม่ต้องจ่ายเงิน？
“คุณผู้หญิงครับ กรุณาช่วยชำระเงินด้วยนะครับ”ผู้จัดการโจวพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
“หลิวหงนี่มัน……”เจียงลี่มองไปยังหลิวหง สายตามีความร้อนรน ก่อนหน้านี้หล่อนบอกเองไม่ใช่เหรอว่ากินข้าวไม่ต้องจ่ายเงินไม่ใช่เหรอ？ตอนนี้มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นเนี่ย？
“วางใจเถอะค่ะ”หลิวหงปลอบใจเจียงลี่ไปหนึ่งคำ ไม่รู้ว่าเธอเอาความกล้ามาจากไหน เธอมองไปยังผู้จัดการโจว“ผู้จัดการโจวคะ คุณลืมไปแล้วเหรอ ว่าครั้งก่อนพวกเราเคยมาทานร้านคุณแล้ว ตอนนั้นคุณบอกว่าไม่ต้องจ่ายไม่ใช่หรอคะ？”
“ครับ แต่คราวก่อนที่ไม่ต้องจ่ายเงินมันมีเหตุผลนะครับ ครั้งนี้ต้องขออภัยด้วย เชิญคุณเช็กบิลด้วยครับ”ผู้จัดการจ้องมองไปยังหลิวหง
คราวก่อนเขาลองคิดอย่างละเอียดแล้ว เหมือนกับตอนที่ทานข้าว ฉินหลั่งพูดคุยกับจงยู่สองแม่ลูก คนอื่นๆเขาไม่ได้สนใจอะไร อาศัยจากประสบการณ์ที่สั่งสมมาหลายปี ผู้จัดการโจวคิดว่า หลิวหงกับคนอื่นๆกับฉินหลั่งไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกันมาก
ถ้าหากวันนี้จงยู่สองแม่ลูกมาทานอาหารที่นี่ ผู้จัดการโจวจะต้องไม่คิดเงินแน่ๆ แต่หลิวหงพวกหล่อนเป็นแค่คนธรรมดา ผู้จัดการโจวจะไปให้พวกหล่อนทานอาหารฟรีในห้องจื้อจวนได้อย่างไร
หึ วันนี้ผู้จัดการโจวฉีดเลือดไก่มาใช่ไหม (เป็นสำนวนที่ใช่เปรียบเปรยอาการคึกคักเลือดสูบฉีด)？อยากจะสู้กับฉันนักใช่ไหม ครั้งก่อนเป็นเพราะความสัมพันธ์กับเกาหยวนไม่ใช่เหรอ？
“เอาล่ะ ผู้จัดการโจว คิดไม่ถึงว่าคุณเป็นคนซื่อขนาดนี้เลยหรอ เดี๋ยวฉันจะโทรศัพท์ มีเรื่องอะไรก็พูดกับเขาก็พอแล้ว”หลิวหงถลึงตาใส่ผู้จัดการโจว แล้วล้วงโทรศัพท์ออกมา ไปคุยโทรศัพท์ข้างๆ
“คุณรอก่อนเถอะ ทั้งๆที่เป็นเรื่องเล็กน้อย คุณกลับทำให้มันใหญ่โต ฉันจะคอยดูว่าถ้าเขามาแล้วคุณจะพูดยังไงกับเขา”พอคุยโทรศัพท์เสร็จ หลิวหงก็ไปพูดจาถากถางต่อหน้าผู้จัดการโจว
“วางใจเถอะค่ะพี่ลี่ เดี๋ยวรอคนมาถึงแล้ว ทุกอย่างก็จะเรียบร้อยเอง กินข้าวแค่มื้อเดียวเอง พวกเราสามารถมาถึงร้านนี้ได้ถือว่าให้เกียรติพวกเขาแล้ว พวกเขายังจะไม่ชอบใจอีก ถ้าอย่างงั้นก็รอดูต่อไปเถอะ ”หลิวหงพูดกับเจียงลี่
“ถ้าอย่างนั้นก็ดี”เจียงลี่มองเห็นพวกหลิวหงดูเรียบเฉยมาก ในใจของเธอจึงสงบลง
หัวใจของผู้จัดการโจวรู้สึกราวกับมีคนตีกลอง หรือหล่อนจะโทรศัพท์หาฉินหลั่งกัน？ฉันมองพลาดไปหรอกเหรอเนี่ย？ป้าหื่นกามคนนี้มีความเกี่ยวข้องกับฉินหลั่งจริงๆน่ะเหรอ？
ในใจของเขารอคอยคนผู้นั้นอย่างตื่นเต้น ในใจคิดแผนการ ถ้าเป็นฉินหลั่งจริงๆ ตนเองจะขอโทษขอโพยกับหล่อเอง ขายหน้าหน่อยก็ไม่เป็นไร ดีกว่าผิดใจกับฉินหลั่งเป็นไหนๆ
ในเวลานี้นั่นเอง มีวัยรุ่นคนหนึ่งเดินเข้ามา หลิวหงรีบไปต้อนรับทันที ทำท่าทำทางเหมือนได้รับความไม่ยุติธรรม“เสี่ยวเกา เธอมาแล้วสินะ ถ้าขืนยังไม่มาอีก น้าคงถูกพวกเขาบีบบังคับตายแน่เลย……”