รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 44 เฝ้ารอวันที่จะได้พบกัน

บทที่ 44 เฝ้ารอวันที่จะได้พบกัน
ในใจของฉินหลั่งโทษตัวเองอย่างมาก ตอนนี้ในหัวเขามีแค่ภาพเดียวคือ —-จงยู่
ตอนนี้เขาอยากหาจงยู่เจอทันที แค่ได้เจอเธอ ในใจของฉินหลั่งก็จะสบายใจขึ้นมา
เขารู้ จงยู่เป็นไปได้ที่จะอยู่ในสองที่ หอพักกับทาวน์เฮาส์ชุ่ยเต่าหัวถิง
เมื่อวานเธอผิดหวังตัวเองขนาดนั้น ความหวังที่จะย้ายกลับไปที่ทาวน์เฮาส์ริบหรี่
แต่ฉินหลั่งก็ยังเลือกไปที่ชุ่ยเต่าหัวถิง
น่าจะเป็นเพราะในใจเขาขี้ขลาดไป ยังไม่กล้าเผชิญหน้ากับจงยู่ เขาน่าจะคาดหวังปาฏิหาริย์อยู่หนึ่งอย่าง ก็คือจงยู่ยกโทษให้ตัวเองแล้ว ตอนนี้กำลังรอตัวเองในทาวน์เฮาส์
ฉินหลั่งมาที่หมู่บ้านชุ่ยเต่าหัวถิงด้วยอารมณ์ที่ยุ่งเหยิง เดินเข้าไปที่ทาวน์เฮาส์ทีละก้าว
เขาเปิดประตูทาวน์เฮาส์อย่างเต็มไปด้วยความหวัง แต่ไม่มีปาฏิหาริย์
ทาวน์เฮาส์ไม่มีใครสักคน
ในใจของฉินหลั่งจมดิ่ง ตอนนี้จงยู่มีท่าทีอย่างไรกับตัวเองกันแน่ ฉินหลั่งคิดแล้วก็รู้สึกกลัว
เขามาถึงมหาวิทยาลัยจีนหลิงอีกครั้ง จงยู่ไม่อยู่ทาวน์เฮาส์ ต้องอยู่ที่หอพักแน่นอน
ถึงแม้เขาจะกลัวท่าทีของจงยู่มาก แต่ไม่เจอจงยู่ ในใจเขาก็ทรมานสุดๆ ถึงจะถูกจงยู่ด่าสักหน่อย หรือกระทั่งทุบตีตัวเอง ในใจของฉินหลั่งก็ดีกว่าตอนนี้
ถือโอกาสตอนที่ป้าคุมหอไม่ทันสังเกต ฉินหลั่งรีบเข้าไปในหอพักหญิง
เขาหาหอพักของจงยู่เจอแล้ว ดันประตูเข้าไป
“จงยู่…”ฉินหลั่งเรียกอย่างร้อนใจ แต่ในห้องก็ไม่มีจงยู่ มีแค่พวกเจิ้งเย่นสามคน
“ไสหัวไป ไอ้คนลามก！”เจิ้งเย่นชี้แล้วว่าฉินหลั่งไปด้วยความโกรธ
“จงยู่อยู่ไหน？”ฉินหลั่งเป็นห่วงอาการตอนนี้ของจงยู่มาก ยัยโง่นี่หายไปไหนกันนะ？
“จงยู่ไอ้หมาตัวนั้นอ่ะนะ ฉันจะไปรู้ได้ไงว่าหมานั่นไปหาไรกินที่ไหนอีก？”เจิ้งเย่นพูดชิลๆ พูดจบ ผู้หญิงอีกสองคนก็มองตากัน หัวเราะอย่างมีนัย
“รีบบอกผมมาจงยู่ไปที่ไหน！”ฉินหลั่งพูดเสียงดัง เขาจะมองไม่ออกได้ไง พวกเธอรู้เบาะแสของจงยู่ แต่กำลังแกล้งตัวเองอยู่
“บอกคุณแล้วไง ยัยหมานั่นไปทำอะไรที่ไหนพวกเราไม่รู้ คุณหูหนวก หรือว่ามีปัญหากับความเข้าใจ？”เจิ้งเย่นพูดกับฉินหลั่งด้วยรอยยิ้มเยือกเย็นแล้วมองไป ผู้หญิงอีกสองคนก็หัวเราะหนักขึ้น
“รีบไสหัวไป แค่คุณมาที่หอพักพวกเราก็รู้สึกเหม็นสุดๆ กี่ปีแล้วที่ไม่อาบน้ำน่ะ？”เจิ้งเย่นเริ่มดันฉินหลั่งออกไปด้านนอก ผู้หญิงอีกสองคนก็ยืนขึ้น เตรียมดันฉินหลั่ง
ตอนนี้เอง ฉินหลั่งโกรธพวกเธอสุดๆ เขาจึงจับผมเจิ้งเย่น ออกแรงดึง จนเจิ้งเย่นร้องอวดโอยออกมา ผู้หญิงอีกสองคนก็อยากเข้ามาทุบตีฉินหลั่ง แต่ขาของฉินหลั่งเตะพวกเธอไปที่ประตู จนตัวล็อกของประตูหอพังหมด
เจิ้งเย่นก็กลัวขึ้นมา
“พูดมา ตอนนี้จงยู่อยู่ไหนกันแน่！”ฉินหลั่งถามอย่างโหด ตอนนี้ถ้าเจิ้งเย่นยังกวนเขาอีกละก็ จะเกิดอะไรขึ้น ฉินหลั่งก็ควบคุมไม่อยู่แล้ว
“เธอลาออกไปแล้ว”เจิ้งเย่นพูดอย่างตื่นตระหนก
ฉินหลั่งตะลึง เขาไม่เคยคิดถึงความเป็นไปได้นี้เลย คนอย่างจงยู่ จะลาออกได้ไง？
“ไร้สาระ เธออยู่ที่ไหนกันแน่！ไม่บอกผมจะตีคุณตายแน่！”ฉินหลั่งร้องอาละวาดออกมา
“เธอลาออกแล้วจริงๆ ตอนเช้าที่เข้าเรียน อาจารย์ของพวกเราบอกกับพวกเราเอง ไม่เชื่อ คุณก็ไปถามพวกเธอดู”ตอนนี้เจิ้งเย่นกลัวมาก กลัวฉินหลั่งทำเรื่องเกินขอบเขต
สายตาของฉินหลั่งมองไปที่หญิงสาวสองคนที่ล้มไปที่พื้น
“ใช่ใช่… อาจารย์พวกเราบอก”หญิงสาวสองคนม้วนคอ รีบพูดออกไป
เธอลาออกแล้วจริงเหรอ？ทำไม？ที่จีนหลิงเธอไม่มีคนสนิทเลย ตอนนี้จงยู่อยู่ไหน？
“เธอไปตั้งแต่เมื่อไหร่？”ฉินหลั่งถามอย่างเย็นชา
“เมื่อคืนนะ ประมาณห้าทุ่มเที่ยงคืน เธอเก็บเสื้อผ้าของตัวเอง พวกเราก็ไม่สนใจ ไม่คิดว่าเธอจะลาออก”ผู้หญิงอีกคนที่อยู่ตรงพื้นพูดอย่างระวัง
ฉินหลั่งปล่อยเจิ้งเย่น เจิ้งเย่นรีบหลบไปอีกฝั่ง มองฉินหลั่งอย่างกลัวๆ
และฉินหลั่งในตอนนี้หมุนตัวออกไปด้านนอกเหมือนเสียสติ
“ไอ้หนุ่ม ไม่ละอายใจหน่อยเหรอเข้ามาหอพักหญิง？”เวลานี้ ป้าคุมหอพักก็มา เธอมองเจิ้งเย่นแวบหนึ่งที่อยู่หอพักพวกเธอ：“สาวน้อย หอพวกคุณโดนตาหนุ่มนี่ทำใช่ไหม？ตอนนี้ฉันจะแจ้งโรงเรียน ให้บันทึกเขาสักหน่อย！”
“ไม่ใช่ ไม่เกี่ยวกับเขา”เจิ้งเย่นพูดพร้อมจัดการผมที่ยุ่งเหยิงของตัวเอง
“ไม่ใช่จริงเหรอ？งั้นก็ไม่ยุ่งกับพวกคุณแล้ว”ป้าคุมหอพักพูดอย่างสงสัย แล้วก็ผลักฉินหลั่งไปอย่างแรง：“รีบไป！พวกแฟนหนุ่มมาหาแฟนสาวยังต้องขออนุญาต คุณมันคนโสด มาหอพักหญิงทำไมกัน？หน้าไม่อาย”
“เจิ้งเย่น ทำไมคุณไม่ให้ป้าคุมหอจดบันทึกฉินหลั่งไปล่ะ？ตานี่เพิ่งจะถูกแจ้งข้อหาลักทรัพย์อาจารย์ซูไปสองล้าน พวกเราก็เพิ่มความผิดให้เขาอีกอย่างหนึ่ง ตานี่ได้กลิ้งกลับบ้านไปแน่！”ผู้หญิงอีกคนนวดเอวที่ปวด ถามอย่างไม่เข้าใจ
“ปล่อยไอ้คนระยำฉินหลั่งไปแล้วเราจะแก้แค้นกันยังไง？”ใบหน้าเจิ้งเย่นมีรอยยิ้มเยือกเย็นปรากฏ เสียงของเธอก็ยิ่งเย็นยะเยือกมากขึ้น：“อีกอย่าง คนของแก๊งชิงหลงพวกเรามีเรื่อง ถ้ายังฟ้องโรงเรียนไป เรื่องเผยแพร่ไปจะทำให้คนอื่นขำได้”
ฉินหลั่งโทรหาจงยู่ ไม่มีคนรับ
เขาหาทุกซอกทุกมุมของโทรเรียนและละแวกรอบๆเหมือนคนบ้า ก็ไม่มีแม้แต่เงาของจงยู่
เที่ยงคืนตรง ฉินหลั่งไปที่ทะเลสาบยุ่นซีอย่างเสียสติ นั่งอยู่บนก้อนหินก้อนนั้นที่เขากับจงยู่เคยนั่งกินอาหารทะเลด้วยกัน มองไปที่แสงจันทร์เต็มดวงบนผืนน้ำอย่างไร้สีหน้าใดๆ
แสงจันทร์ขาวนวล ค่ำคืนที่เยือกเย็นเงียบเหงา โดดเดี่ยวอยู่คนเดียว
จงยู่ยิ้ม เสียใจ เขินอาย เดิน เรียน ……ทุกๆท่าทาง เหมือนกับว่าแวบเข้ามาในหัวฉินหลั่ง แต่เขาจินตนาการสภาพจงยู่ตอนนี้ไม่ออก
เขาไม่กล้าคิด จงยู่ที่โดดเดี่ยว ตอนนี้จะหวาดกลัวหรือว่าอยู่ในสถานการณ์ที่ทำอะไรไม่ถูก
น้ำตาข้างหนึ่งไหลลงมาจากเบ้าตาฉินหลั่ง จากนั้น ก็เป็นทั้งสองข้าง
ฉินหลั่งหามาสามวันติดแล้ว ก็ไม่มีข่าวคราวจงยู่สักนิด เหมือนว่าบนโลกนี้ไม่เคยมีคนอย่างจงยู่อยู่
จนวันที่สี่ ฉินหลั่งหมดหวังแล้ว จิตใต้สำนึกของเขาก็เริ่มยอมรับว่า จงยู่ไม่ปรากฏตัวอีกแล้ว
สองสามวันจากนั้น ฉินหลั่งก็เหมือนกับคนป่วยโรคประสาท ไม่ไปเรียน ทั้งวันเอาแต่หมกตัวอยู่บนเตียง เวลาส่วนมากก็มีใบหน้าไร้อารมณ์ บางครั้งก็เสียใจจนร้องไห้อย่างเจ็บปวด ใครโน้มน้าวยังไงก็ช่วยไม่ได้
เหรินห้าวเป็นห่วงฉินหลั่ง แต่ถามฉินหลั่งว่าเกิดอะไรขึ้น ฉินหลั่งก็ไม่พูดอีก พวกเขาคิดว่าฉินหลั่งปวดใจเรื่องที่ต้องหาเงินคืนสองล้านนั่น ทำให้พวกเขาช่วยไม่ได้จริงๆ
ช่วงนี้ถ้าไม่ใช่พวกเหรินห้าวส่งข้าว ส่งน้ำให้ฉินหลั่ง ฉินหลั่งจะมีชีวิตอยู่ไหมนะนั่นคือคำถาม
ในที่สุด พวกเหรินห้าวก็ทนไม่ไหว ฉินหลั่งเป็นแบบนี้ต่อไปก็จะแย่แล้ว วันนี้ พวกเขาสามคน ก็พาฉินหลั่งลงจากเตียง พาเขาไปห้องน้ำ อาบน้ำให้สะอาด
“ฉินหลั่ง วันนี้คุณจะอยู่ในหออีกไม่ได้แล้วนะ ก่อนสี่ทุ่ม คุณกลับมาหอไม่ได้ทั้งนั้น ตอนนี้ไปในที่ๆตัวเองอยากไปเถอะ！”เหรินห้าว พวกเขาพูดอย่าง“ใจร้าย”เสร็จ ก็ปิดประตูหอพักดัง“โครม”
พวกเขาสามคนเป็นห่วงฉินหลั่งมาก 5นาทีต่อมาเปิดประตูดู ฉินหลั่งก็ไม่อยู่แล้ว
ฉินหลั่งออกไปจากหอพัก แล้วมาที่ข้างทะเลสาบยุ่นซีอีกครั้ง นั่งเงียบๆอยู่ข้างทะเลสาบยุ่นซีมาหนึ่งชั่วโมงแล้ว เขาก็คิดออกว่า ถ้าให้จงยู่มาเห็นสภาพแย่ๆของตัวเองตอนนี้ เธอจะยิ่งผิดหวังแน่ ตัวเองควรจะมีสภาพดีๆมารอการปรากฏตัวของเธอใหม่อีกครั้ง
ฉินหลั่งสูดหายใจเข้าลึกๆ ยืนขึ้น เขามาที่นอกประตูโรงเรียน เหมารถแท็กซี่ ให้คนขับพาตัวเอง วนไปมารอบๆเมืองจีนหลิง เพื่อพักใจ
มองวิวนอกหน้าต่างรถ ในใจของฉินหลั่งยังคิดถึงจงยู่ หวังมากว่าจะเห็นเงาของจงยู่บ้าง
4ชั่วโมงถัดมา คนขับรถต้องเปลี่ยนกะ ก็เลยปล่อย ฉินหลั่งลง
ตอนนี้บ่ายโมงครึ่งพอดี ฉินหลั่งเข้าไปในร้านอาหารตะวันตกสุดหรู นั่งลงไป ฉินหลั่งคิดถึงเมื่อก่อนที่ตัวเองเคยคิดว่า จะพาจงยู่มากินอาหารแบบนี้ที่จีนหลิงสักมื้อ และตอนนี้ไม่ต้องรอให้เขาทำตามคำสัญญานี้ ก็ไม่รู้ว่าจงยู่ไปอยู่ไหนแล้ว
“คุณผู้ชายครับ คุณจะสั่งอาหารไหม？”พนักงานข้างๆถามไปด้วยรอยยิ้ม ลูกค้าคนนี้แปลกจริงๆ ทำไมแค่กินข้าวยังดูเศร้าขนาดนี้？
ฉินหลั่งจึงได้สติคืนมา
“กุ้งมังกรอบเนย ซุปปลาไหล ต้มซุปทะเล ซุปไก่ตุ๋นยาจีน สเต๊กพริกไทยดำ ซุปเนื้อตุ๋น ซุปฟักทอง ……”ฉินหลั่งสั่งไปทั้งหมด10อย่าง
“คุณผู้ชาย คุณคนเดียวกินอาหารมากมายขนาดนี้หมดเหรอ？”พนักงานบริการอ้าปากถาม
“คุณเอามาเสิร์ฟเถอะ”ฉินหลั่งพูดไปนิ่งๆ
พนักงานยังไม่วางใจ จนกระทั่งฉินหลั่งจ่ายเงินก่อน ที่ตัวเขายังมีเงินสด พนักงานจึงไม่พูดอะไร แล้วก็รับปากฉินหลั่งว่าจะนำอาหารเสิร์ฟทันที
จงยู่ เมื่อไหร่กันที่ผมจะพาคุณมากินข้าวที่นี่สักมื้อได้นะ เพื่อชดเชยที่หลายวันนี้ ผมทำให้คุณเจ็บปวด？
แล้วอาหารก็ถูกวางไว้ที่โต๊ะเรื่อยๆ
“เอาภาชนะมาสองชุดนะครับ”ฉินหลั่งพูดกับพนักงาน
“ที่แท้คุณก็นัดเพื่อนนี่เอง”พนักงานยิ้ม บอกว่ากินสองคน อาหารพวกนี้ก็เยอะเหมือนกัน เขารีบเอาภาชนะมาให้ฉินหลั่ง2ชุด
ฉินหลั่งมองที่นั่งตรงข้ามที่ว่างเปล่า ในใจก็เศร้าโศก
“จงยู่”
ฉินหลั่งหนีบกุ้งมังกร วางใส่จานที่อยู่ตรงข้าม：“คุณชิมนะ กุ้งนี้เป็นไงบ้าง ผมจำได้ว่าก่อนหน้านี้คุณเคยพูด คุณชอบกินกุ้งมากที่สุด”
ฉินหลั่งหยิบไวน์แดงมาอีกครั้ง เทไวน์ใส่แก้วตรงข้าม：“นี่คือไวน์แดงของโรงแรมที่ฝรั่งเศส เป็นไวน์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลก คุณลองชิมดู”
พนักงานบริการตะลึงไป เขาอ้าปาก มองฉินหลั่งอย่างไม่อยากจะเชื่อ แล้วก็ขยี้ตา มองไปที่ตรงข้ามของฉินหลั่งอย่างตั้งใจ ก็ไม่มีคนนี่？
เขาลองเรียกสติฉินหลั่ง แต่เหมือนฉินหลั่งไม่ได้ยิน ยังคงพูดกับสิ่งว่างเปล่าตรงข้าม เหมือนว่าเขานั่งกับคนจริงๆอย่างนั้น
พนักงานคนนั้นตะลึงสุดขีด เขามองฉินหลั่งด้วยความหวาดกลัว เขาผีเข้าเหรอ？ที่นั่งตรงข้ามเขาคือผี ผมมองไม่เห็น ส่วนเขามองเห็น และยังไม่ได้ยินที่ผมพูด
ผีที่ไหนล่ะ ก็แค่ฉินหลั่งหลอกตัวเองกับคนอื่นอยู่
“ผู้ชายคนนี้มีความรู้สึกที่ลึกซึ้งจริงๆเลยนะ”
“ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นที่ควรนั่งตรงข้าม หนีไป หรือว่าตายจากไปแล้ว”
“น่าปวดใจจัง”
แขกผู้หญิงรอบๆคิดอย่างละเอียดลออ แค่ดูก็รู้แล้ว ฉินหลั่งกำลังคิดถึงผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจ
“โห เพื่อนๆมาดูกันแล้ว ทางนั้นมีคนโง่อยู่น่ะ พูดกับอากาศแหละ！”เวลานี้เอง เสียงที่อยู่ไม่ไกลก็พูดขึ้นมา