รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 33 ฉันจะแข่งกับคุณ

บทที่ 33 ฉันจะแข่งกับคุณ
“คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ใช่แฟนฉินหลั่ง”จงยู่ก็ฝืนยิ้มแล้วพูดกับเส้เหวินจี้ง พูดจบ จงยู่ยิ้มให้กับฉินหลั่ง แล้วเดินไปที่ประตูไม่พูดอะไร ฉินหลั่งก็รีบเดินตาม
ส่วนอีกด้านเสี่ยวหงก็ตกใจจนพูดไม่ออก นี่คือแฟนตัวจริงของเจ้านาย อยู่ข้างนอกก็หาใหม่? นี่ก็ไม่มีความรับผิดชอบเกินไปใช่มั้ย? ผู้หญิงอย่างจงยู่ออกจะเป็นคนดี เจ้านายใหม่ก็คงพูดจาหว่านล้อมล่อเธอให้ได้เธอมาจนได้ ซึ่งมันแย่มาก! วันนี้โดนจับได้ ก็สมควรละ!
เสี่ยวหงก็ไม่ได้เข้าข้างฉินหลั่งที่เป็นเจ้านายเลย แต่กลับคิดในใจดีมาก!
“จงยู่ เธอฟังฉันอธิบายก่อน…..”ฉินหลั่งก็คว้ามือจงยู่ไว้ อยากจะอธิบายให้เธอว่า เขาเลิกกับเส้เหวินจี้งแล้ว ตอนนี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาแล้ว
“ไม่ต้องพูดแล้ว ฉินหลั่ง ขอบใจนายมากนะที่หลายวันมานี้ดูแลฉันเป็นอย่างดี เลยทำให้พวกนายเข้าใจผิดกัน ฉันขอโทษ นายควรกลับไปหาแฟนของนาย”จงยู่ก็รู้สึกไม่พอใจฉินหลั่งเล็กน้อย
ทั้งที่เขาก็มีแฟนแล้ว ทำไมยังมาทำดีกับฉันแบบนี้ เขาไม่รู้เลยเหรอว่าหลายวันมานี้ ทำไมเธอไปหาเขาที่ทะเลสาบยุ่นซีวันเพื่ออะไร?
“ฮ่าๆ นังร่าน เธอคิดมากไปหรือเปล่า? ว่าคนอย่างฉันจะเป็นแฟนของผู้ชายธรรมดาอย่างฉินหลั่งได้ยังไง?”ในเวลานั้น เส้เหวินจี้ก็เดินยิ้มเข้าไป เธอก็พูดจาดูถูกฉินหลั่ง: “เธอลองดูสิว่าส่วนไหนของตัวเขาที่พอคู่ควรกับฉัน แต่ว่าดูเหมาะกับเธอดีนะ สภาพก็จนทั้งสอง ต่างคนต่างก็ไม่รังเกียจกัน”
ในใจของจงยู่ก็เกิดความตื่นเต้น รู้สึกที่สูญเสียฟื้นฟู่กลับคืนมา ฉันก็คิดอยู่ว่าฉินหลั่งไม่หลอกฉัน จงยู่ก็จ้องมองไปที่ตาของฉินหลั่ง ก็เกิดเปล่งประกายขึ้นอีกครั้ง
เสี่ยวหงก็ยิ้ม ยังดีที่เจ้านายใหม่ไม่ได้จับปลาสองมือ ไม่อย่างนั้นละก็ ในใจเธอก็คงดูถูกเขา!
เสี่ยวหงรู้สึกไม่พอใจเส้เหวินจี้งเป็นอย่างมาก ผู้หญิงบ้าคนนี้ จงใจหาสร้างปัญหาให้เจ้านายใหม่เหรอ? หล่อนก็ไม่ใช่แฟนฉินหลั่งสักหน่อย คนเขาจะอยู่กับใคร ก็เรื่องของฉินหลั่ง เธอมายกมือวาดเท้าหมายความว่ายัง?
“เหวินจี้ง เลือกเสื้อเสร็จหรือยัง?” ขณะนั้น ข้างนอกก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา ในมือถือเครื่องดื่มอยู่สองขวด รูปร่างผอมสูง ไม่รู้ว่าฉีดสเปรย์ใส่ผมมากแค่ไหน มันดูแล้วเหนียวแข็ง จูจี้เหวินนี่เองจะเป็นใครละ จูจี้เหวินมองเห็นฉินหลั่ง สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นไม่พอใจเล็กน้อย: “ไอ้หมอนี่อยากโดนดีหรือไง ถึงมาตามตื๊อเหวินจี้งอีกแล้ว?”
เขาพูดด้วยท่าทางทีโอ้อวด อย่างกับว่าฉินหลั่งนั้นสามารถรังแกได้ง่ายๆ
“ที่รักคะ ให้คุณไปซื้อน้ำหนึ่งขวด ทำไมไปซื้อนานจัง” เส้เหวินจี้งก็วิ่งไปหาจูจี้เหวิน แล้วกอดเอวของจูจี้เหวิน จากนั้นก็มองไปที่จงยู่อย่างโอ้อวดแล้วพูดว่า: “คนนี้ต่างหากแฟนของฉัน มีเงิน ทั้งสูงทั้งหล่อ ไม่เหมือนผู้ชายธรรมดาอย่างฉินหลั่ง”
“ที่รักคะ วันนี้ฉินหลั่งไม่มาตามตื๊อฉันหรอกค่ะ วันนี้เขาพาแฟนสาวของเขามาซื้อเสื้อผ้า”พูดอยู่ เส้เหวินจี้งก็บุ้ยปาไปทางจงยู่
“โธ่เอ๊ย ดูสิสาวน้อยคนนี้แต่งตัวขี้ริ้วขนาด ดูเหมาะกับผู้ชายธรรมดาอย่างฉินหลั่ง!”จูจี้เหวินวางมือลงเอวล่างของเส้เหวินจี้งแล้วลูบเบาๆ แล้วหัวเราะอย่างสนุกสนาน
“จงยู่ เธอเข้าไปลองดูชุดนี้เหมาะมั้ย”ฉินหลั่งเองก็ไม่อยากสนใจเส้เหวินจี้ง แล้วกระซิบบอกกับจงยู่
“ชุดเดรสชุดนี้ก็สวยดีนะ ฉันเองก็อยากลอง”เส้เหวินจี้งคว้าเสื้อผ้าที่อยู่ในมือของจงยู่ แล้วมองดูอย่างมีชัย: “ผู้หญิงไม่มีเงินอย่างเธอ ก็ไปหาเสื้อผ้าที่เหมาะสมกับเธอใส่ อย่างเช่นราคาไม่กี่สิบหยวนตามตลาดนัด ร้านขายส่งก็เหมาะสมกับเธอดี”
หลังจากพูดเสร็จ ก็ถือชุดเดรสเข้าไปในห้องลองเสื้อ ไม่กี่นาทีต่อมา เธอใส่ชุดเดรสนั้นออก เดินแสดงออกมาอย่างมีชัยมาอยู่ตรงหน้าจงยู่และฉินหลั่ง: “ชุดเดรสชุดนี้ไม่เลว ใส่อยู่บนตัวฉันได้พอดี แต่ถ้าใส่อยู่บนตัวคนบางคน ก็คงจะทำให้กระโปรงนี้พัง”
ฉินหลั่งตอนนี้มองดูเส้เหวินจี้งเหมือนกับคนบ้า และไม่มีใจที่จะสนใจหล่อน
“เราไปดูด้านโน้นกัน”ฉินหลั่งและจงยู่เดินไปอีกอีกด้านหนึ่ง
“เหวินจี้ง ถ้าเลือกเสื้อผ้าเสร็จแล้ว เรากลับกันเถอะ”จูจี้เหวินพูดกับเส้เหวินจี้ง วันนี้เขาพาเส้เหวินจี้มา เตรียมซื้อเสื้อผ้าให้เธอแค่ชุดเดียว ที่CHIU·SHUIเป็นร้านเสื้อผ้าระดับชั้นนำ เขาไม่กล้าที่จะใช้จ่ายทิ้งที่นี่
“กลับ? ล้อเล่นอะไรเนี่ย ฉันยังซื้อไม่พอ!”ตอนนี้เส้เหวินจี้งยังไม่อยากกลับ ฉินหลั่งพาจงยู่มาซื้อเสื้อผ้า ถ้าตัวเองไม่ซื้อเยอะกว่าเขาสองสามชุด เธอก็จะรู้สึกขายหน้าต่อหน้าฉินหลั่ง
ในเวลานี้ในใจของเส้เหวินจี้เสียความมั่นใจ ตัวเองเป็นคนทิ้งฉินหลั่งก่อนไปเอง ก็เพราะรังเกียจที่เขาไม่มีเงิน ถ้าตอนนี้ตัวเองไม่ซื้อเสื้อผ้าสักสองสามชุดต่อหน้าฉินหลั่ง เพื่อแสดงว่าตัวเองมีชีวิตที่ดีกว่าตอนที่คบอยู่กับเขา ฉินหลั่งก็คงจะดูถูกเธออยู่ในใจ
ไม่มีทาง!
เส้เหวินจี้งไม่มีปล่อยให้ฉินหลั่งหัวเราะเยาะตัวเองแน่ เธอต้องซื้อเสื้อผ้ามากกว่าฉินหลั่ง!
เส้เหวินจี้งกำลังคอกอยู่ ฉินหลั่งก็เลือกชุดเดรสพร้อมกับจงยู่ได้หลายชุดแล้ว เขายืมรออยู่ที่หน้าห้องลองเสื้อเพื่อรอให้จงยู่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ
เส้เหวินจี้ควงแขนของจูจี้เหวิน เดินไปทางฉินหลั่งทีละก้าว เกือบจะถึง ประตูห้องลองเสื้อผ้าก็เปิดออก
จงยูในชุดเดรสสีขาวนวลค่อยๆเดินออกมา เส้เหวินจี้งหยุดเดิน เธอเบิกตากว้างแล้วมองไปที่จงยู่ นี่เป็นเด็กสาวลูกเป็ดขี้เหร่คนเดียวกับเมื่อกี้จริงเหรอ?
“เป็นยังไงบ้าง?”จงยู่ใส่ชุดเดรสใหม่เอี่ยม ไม่สามารถเดินต่อไปได้ เดินไปอยู่หยุดตรงหน้าฉินหลั่ง แล้วถามอย่างตื่นเต้น
“สวยมาก”ดวงตาฉินหลั่งเปล่งประกาย พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสุข
“นายโกหก…..”คำพูดฉินหลั่งทำให้จงยู่เขินอาย ในใจก็รู้สึกมีความสุข ในเวลานั้น ฉินหลั่งก็วางมือบนไหล่จงยู่ แล้วค่อยๆหมุนตัว และภาพจงยู่ที่สวยงามก็ปรากฏขึ้นอยู่บนกระจก
ชุดเดรสสีขาวนวลสวมใส่อย่างหรูหราอยู่บนเรือนร่างอันเรียวยาวของจงยู่ ใบหน้าที่ขาวเนียน ริมฝีปากสีชมพู และดวงตาทั้งสองที่เปล่งประกาย นั้นช่างงดงามยิ่งนัก!
จงยู่เห็นตัวเองในกระจก ก็นิ่งอึ้งไปเลย คนในกระจกอย่างกับนางฟ้าบนฟ้าเลย นี่ฉันจริงเหรอ?
“โอเค ถ้าอย่างนั้นช่วยเราห่อชุดนี้ให้เราด้วย”ฉินหลั่งรู้สึกพอใจกับชุดนี้มาก เขามองตาจงยู่ ก็รู้ว่าจงยู่ก็ชอบเหมือนกัน
เสี่ยวหงตอบรับทันที แล้วก็ช่วยจงยู่ถอดชุดเดรสออกมาแล้วก็ห่อให้อย่างดี แล้วก็รับการ์ดของฉินหลั่งไปรูดชำระตามยอด
ถึงแม้ว่าเสี่ยวหงจะไม่เข้าใจ ว่าทำไมฉินหลั่งต้องมาซื้อของในร้านของตัวเอง แล้วเสียเงิน แต่เขามองออกว่า น่าจะเกี่ยวข้องกับจงยู่ ฉินหลั่งทำเพื่อจงยู่ขนาดนี้ ดูไปแล้วเขาก็เป็นผู้ชายที่ดี ในใจของเสี่ยวหงรู้สึกดีต่อฉินหลั่งก็มากขึ้นไปอีก
ฉินหลั่งยังอยากจะเลือกเสื้อผ้าอีกหลายชุดให้จงยู่ แต่จงยู่พูดยังไงก็ไม่เอา ชุดเมื่อกี้ก็หมดไปแล้วหนึ่งพันสองร้อยหยวน ที่นี่ไม่มีเสื้อผ้าชุดไหนที่ราคาถูกเลย จงยู่ไม่อยากให้ฉินหลั่งใช้เงินอย่างไม่จำเป็น
“ถ้าไม่ซื้อ อย่างนั้นเราไปกันเถอะ รอบหน้าค่อยพาเธอมา”ฉินหลังพูดกับจงยู่ด้วยรอยยิ้ม
“อืม ชุดนี้ฉันก็ใส่ได้นานแล้ว”จงยู่พูดเบาๆ ทั้งสองเตรียมจะเดินออกไปทางประตู
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ จะไปละเหรอ?”เวลานี้ เส้เหวินจี้งเดินมาตรงหน้าฉินหลั่งอย่างโกรธๆ
ตอนนี้เธอและจงยู่ก็ซื้อชุดแบบเดียวกัน ซึ่งนั่นแสดงให้เห็นว่าเส้เหวินจี้งไม่ได้ดูสูงส่งไปกว่าฉินหลั่ง ที่สำคัญ ยิ่งไปกว่านั้นจงยู่ที่ใส่เสื้อผ้าใหม่ในตอนนี้ทำให้เธอตกใจ เธอไม่อยากยอมรับ แต่ในใจเธอก็คิดว่า จงยู่ สวยกว่าตัวเอง!
ทำให้เส้เหวินจี้งนั้นโมโหมาก ถ้าไม่เอาคืน เส้เหวินจี้ก็คงจะบ้าตายแน่น!
ฉินหลั่งไม่อยากสนใจเส้เหวินจี้ และต้องการที่จะหลีกเลี่ยง แต่เส้นเหวินจี้ก็เหมือนคนพาล ฉินหลั่งเดินไปซ้าย เส้เหวินจี้ไปขว้างทางซ้าย ฉินหลั่งไปทางขวา เส้เหวินจี้ก็เดินไปขว้างทางขวา ยังไงก็ไม่ให้ฉินหลั่งออกจากที่นี่
“ตกลงเธอจะเอายังไง?”ฉินหลั่งไม่มีคำจะพูดแล้วมองไปที่เส้เหวินจี้
“นายไม่ใช่ว่าพาผู้พื้นบ้านคนนี้มาอวดเหรอ? ถ้ามีปัญญาก็อวดให้มันที่สุดสิ ตอนนี้ฉันจะให้นายแข่งกับฉัน ดูซิว่านายไอ้ผู้ชายธรรมดาอย่างนายจะซื้อเสื้อผ้าได้มากแค่ไหน หรือว่าแฟนฉันซื้อได้มากกว่า!”เส้เหวินจี้งตัดสินใจแล้ว ทำให้ฉินหลั่งอับอาย
จงยู่ดึงมือของฉินหลั่ง แล้วแอบส่ายหัวส่งให้เขาอย่างกังวล เสื้อผ้าที่นี่แพงเกินไป นอกจากนี้ก็ไม่ความหมายอะไร
“ได้ ฉันจะแข่งกับเธอเอง!”ฉินหลั่งส่งสายให้จงยู่สบายใจได้ จากนั้นก็มองไปที่เส้เหวินจี้งแล้วตอบตกลง ถ้าเกิดว่าเขาไม่ตอบตกลง ดูท่าทางเส้เหวินจี้ง ก็คงไม่ยอมปล่อยพวกเขาไป
“ฮ่าๆ ที่รักค่ะ คุณว่าฉินหลั่งหมอนี่สมองมีปัญหาหรือเปล่า สภาพอย่างทันยังกล้าแข่งกับเรา ไม่ดูสภาพตัวเองเลย”เส้เหวินจี้หัวเราะขึ้นอย่างโอหัง
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้จูจี้เหวินในใจก็ไม่ได้มีความสุขขนาดนั้น แข่งซื้อเสื้อผ้าที่CHIU·SHUI บ้าไปแล้วหรือไง? เสื้อผ้าที่นี่แพงกว่าที่อื่นหลายเท่า!
แต่เส้นเหวินจี้งกูก็ได้ว่าพวกเขามาถึงจุดนี้แล้ว จูจี้เหวินก็ไม่แข่งก็ไม่ได้ เขาคิดว่ายังไงก็ตามแข่งกับฉินหลั่ง ตัวเองก็ไม่แน่ใจว่าจะมีโอกาสชนะ ก็แค่ซื้อเสื้อผ้าไม่กี่ชุด ฉินหลั่งก็ยอมแพ้แล้ว
“ฉินหลั่งนะฉินหลั่ง ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าจะชมแกว่าฉลาด หรือชมว่าใจดี เดี๋ยว ฉันจะทำให้แกรู้ ว่าฉันกับแกมันคนละชั้นกัน”จูจี้เหวินยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูด
เมื่อเส้เหวินจี้งทั้งสองได้พูดคำดูถูกออกมา ในใจจงยู่ก็รู้สึกกลัวขึ้นมา แต่ฉินหลั่งและเสี่ยงหงกลับหัวเราะ สองคนนี้บ้าไปแล้วเหรอ?ร้านนี้เป็นของฉัน แกยังกล้ามาแข่งกับฉันใครซื้อเสื้อผ้าได้เยอะกว่า? มันน่าสนใจจริงๆ
แน่นอน ฉินหลั่งก็ไม่พูดออกมา แต่เขายังไม่ต้องการให้ใครรู้ตัวตนของเขา โดยเฉพาะจงยู่
“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ บนตัวนายก็เหลือแค่เงินที่ถูกรางวัล ครั้งที่แล้วก็โง่บริจาคไปแล้วหนึ่งแสนสามหมื่น ฉันคิดดูแล้วบนตัวนายก็ไม่น่าเหลือเงินเท่าไหร่แล้ว?”เส้เหวินจี้ก็ยิ้มขึ้นอย่างเย็นชา: “ฉันจะคอยดูว่าวันนี้นายจะเอาอะไรมาแข่งกับฉัน!”
เมื่อพูดจบ เส้เหวินจี้ ก็เอื้อมมือออกไปและชี้ไปที่กระโปรงจีบ: “ช่วยห่อให้ฉันด้วยนะ”
“จะห่อมั้ยคะ คุณผู้ชาย?”เสี่ยวหงจงใจซักถามจูจี้เหวิน เธอดูออก ว่าจูจี้เหวินนั้นไม่ค่อยมีเงิน การตัดสินใจทั้งหมดขึ้นอยู่กับจูจี้เหวิน
“ห่อ”กระโปรงจีบที่ขายในราคาหนึ่งพันห้าร้อย จูจี้เหวินก็รู้สึกเจ็บปวดเช่นกัน แต่เมื่อกี้ก็ปล่อยพูดออกไปแล้ว ตอนนี้เขาก็จำเป็นต้องซื้อ และแสร้งทำเป็นไม่สนใจ: “ก็แค่หนึ่งพันห้าร้อยเอง ก็แค่เท่ากับอาหารมื้อเดียวของฉันเอง ฉินหลั่ง ฉันมีปัญญามาสิ!”