รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 28 ฉินหลั่งจีบส้งเส่นเอ๋อ

บทที่ 28 ฉินหลั่งจีบส้งเส่นเอ๋อ
ฉินหลั่งขับรถไป ก็พาหรั่นหญิงเขามาส่งที่โรงเรียน หรั่นหญิงเป็นคนที่เรียนในโรงเรียนสุขภาพจินหลิงที่อยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัยจีนหลิง
ตอนนี้สีท้องฟ้าก็เริ่มหม่นหมองลง สองข้างทางเริ่มเปิดไฟส่ง ในรถก็มีบรรยากาศที่แตกต่างออกไป
“ไม่คิดเลยว่า รถยนต์คันนี้จะเป็นของคุณ” หรั่นหญิงเอ่ยปากพูดตามปกติ แสงไฟกระทบลงบนใบหน้ารูปไข่เธออยู่แวบๆ เมื่อเห็นแล้วรู้สึกดีเป็นพิเศษ
“ทำไมเหรอ คุณไม่ชอบ?”
เมื่อได้ยินฉินหลั่งพูดเช่นนั้น หรั่นหญิงก็เอาหน้าออกไปทางด้านนอกหน้าต่าง ใบหน้ารูปไข่แดงระเรื่อ
“ไม่ใช่ ฉันก็แค่ชอบคุณที่เป็นเมื่อก่อนเท่านั้น” หรั่นหญิงกลับไปคิดถึงครั้งแรกที่เคยเจอกับฉินหลั่ง “ก่อนหน้านี้คุณ ที่อยู่รอบตัวคุณต่างรังแกคุณ กดคุณให้จมดิน แต่ว่าคุณเองก็ไม่ได้ใส่ใจ ฉันก็เห็นสายตาที่มุ่งมั่นและไม่ยอมแพ้ของคุณ”
“ตอนนี้ล่ะ?” ฉินหลั่งไม่คิดว่าความคิดของหรั่นหญิงจะละเอียดรอบคอบแบบนี้
“คุณขับรถคันนี้ได้ ก็สามารถพูดได้ว่าฐานะของคุณกับพวกสวี่ฮ่าวนั้นมันเหนือกว่า อีกอย่างคุณก็ปกปิดจนมิดชิดขนาดนี้ ขนาดฉันเองยังดูไม่ออก แค่เรื่องนี้ พวกเขาก็สู้คุณไม่ได้!”
พูดไป หรั่นหญิงก็ก้มหน้าก้มตาลง สองมือบีบแน่น ท่าทางผิดหวังอยู่มาก
ฉินหลั่งได้ยินคำพูดของหรั่นหญิง ก็จับความรู้สึกน้อยใจได้
มิน่าล่ะ การที่ฉินหลั่งมาขับรถMercedes-Benz G500 ราคา 4 ล้านกว่า ดูจากภายนอกแล้ว ฐานะทางบ้านของฉินหลั่งเหนือกว่าหรั่นหญิงพวกเขามากนั้น แต่ความจริงแล้ว ฐานะทางบ้านของฉินหลั่งนั่นร่ำรวยมาก เมื่อเอามาเปรียบเทียบแล้ว คนอื่นๆ ขนาดมดตัวจ้อยยังเอามาเทียบเคียงไม่ได้เลย
เรื่องนี้แหละเป็นเรื่องที่ฉินหลั่งกังวลมาโดยตลอด ว่าหลังจากเปิดเผยฐานะแล้วจะเกิดเรื่องยุ่งยากขึ้น
หรั่นหญิงเป็นเด็กสาวที่ดี ฉินหลั่งเป็นห่วงเพื่อนคนนี้เป็นพิเศษ
“หรั่นหญิง ความจริงแล้วพวกคุณเข้าใจผิด ความจริงแล้วรถคันนี้ไม่ใช่ของผม ผมไปยืมคนอื่นมา” ฉินหลั่งตัดสินใจกุเรื่องโกหกขึ้น
“ยืมคนอื่นมา? จริงเหรอ?’ หรั่นหญิงกะพริบตาไปมา
“ผมสาบานเลย รถคันนี้เป็นรถคนอื่นๆ จริงๆ ไม่งั้นผมขอให้ไม่ตายดี’ ฉินหลั่งก็พูดตามความจริง ว่ารถคันนี้เดิมมันเป็นของหลัวเชี่ยน
“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง คุณเกือบทำให้พวกเราถูกหลอกแล้ว” หรั่นหญิงยิ้มไปพูดไป ในใจยินดีเป็นอย่างมาก
เวลานั้นเอง ฉินหลั่งก็ขับรถมาถึงด้านหน้าประตูโรงเรียนสุขภาพจินหลิง หรั่นหญิงพูดลาก่อนกับฉินหลั่ง และก็เดินเข้าโรงเรียนไป
หลังจากที่ฉินหลั่งขับรถไปที่ศูนย์ซ่อมบำรุงแล้ว ฉินหลั่งก็เรียกรถกลับมา จากนั้นก็กินข้าวที่โรงอาหาร เวลาประมาณเกือบ 4 ทุ่มได้ ฉินหลั่งก็ยังไม่ได้เอ่ยปากพูดกับจงยู่เรื่องวิลล่าเลย ได้แต่กลับไปนอนที่หอพัก
เช้าวันต่อมา ฉินหลั่งกำลังนอนหลับอยู่ก็ถูกหวงเกอลากให้ลุกจากเตียง หลังจากล้างหน้าล้างตาแล้ว ก็ไม่ได้บอกว่าทำอะไร ก็ลากเข้าออกมาร้านเครื่องดื่มที่อยู่ด้านนอกมหาวิทยาลัย
โจวซินรออยู่ที่นั่นแล้ว และก็ดื่มเครื่องดื่มเรียบร้อย ครั้งนี้โจวซินก็เรียกฉินหลั่งมาด้วย เพราะว่ามีเรื่องจะพูดด้วย
ที่แท้สองวันที่ผ่านมานี้ ความสัมพันธ์ระหว่างส้งเส่นเอ๋อกับจางเชื๋อพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว แต่โจวซินรู้สึกว่าจางเชื๋อไม่ได้จริงจังกับส้งเส่นเอ๋อ ดังนั้น เธอเลยอยากจะให้ฉินหลั่งไปตามไล่จีบส้งเส่นเอ๋อ อย่างน้อยก็ไม่ให้ส้งเส่นเอ๋อดีกับจางเชื๋อโดยง่าย
“เอ่อ… ผมว่าพวกคุณไปหาคนอื่นเถอะ” ฉินหลั่งคิดถึงเรื่องก่อนหน้านี้ที่ส้งเส่นเอ๋อทำกับตนเอง เลยไม่อยากช่วยเรื่องนี้จริงๆ
“ฉินหลั่ง ความจริงแล้วเส่นเอ๋อก็แค่ปากจัด แต่นิสัยดีนะ เทอมที่แล้ว ทางโรงเรียนรับสมัครคนไปช่วยสอนที่หมู่บ้านชนบทที่อยู่บนเขา เส่นเอ๋อเป็นคนลงชื่อไป และก็ไปใช่ชีวิตอยู่บนหมู่บ้านชนบทที่อยู่บนเขาที่เมืองเสฉวนนั่นครึ่งเดือนถึงกลับมา”
เรื่องนี้ทำให้ฉินหลั่งตกใจอยู่เล็กน้อย เขาไม่คิดจินตนาการมาก่อนเลยจริงๆ ว่า ภาพที่ส้งเส่นเอ๋อจะไปใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางหมู่บ้านในชนบทที่อยู่บนภูเขาได้
“คราวที่แล้วที่แกเอาข้าวไปให้เส่นเอ๋อ นั่นก็หมายความว่าแกเป็นห่วงเป็นใยเส่นเอ๋อ ฉันคิดว่าแกก็ไม่อยากเห็น เส่นเอ๋อกับจางเชื๋ออยู่ด้วยกัน?”
ฉินหลั่งหนักใจ ครั้งที่แล้วที่เขาเอาข้าวมาเปลี่ยนให้ไม่ใช่เอาไปให้ส้งเส่นเอ๋อ ก็แค่คิดเองเออเอง พูดเสียงแข็งว่าเอามาเธอแค่นั้นเอง
ถึงแม้ว่าฉินหลั่งจะไม่ได้รู้สึกดีกับส้งเส่นเอ๋อ แต่ว่าเมื่อคิดว่าจางเชื๋ออาศัยกินแรงของเขา สำหรับตัวตนของเขาก็น่าสงสัย แต่ก็ไม่อยากให้ส้งเส่นเอ๋อไปอยู่กับเขา ดังนั้นเลยตอบตกลง
“งั้นมันก็ดีมาก ก่อนหน้านี้ฉันเคยพูดกับเส่นเอ๋อมาก่อน วันนี้เราจะไปเที่ยวสวนสนุกด้วยกัน ฉินหลั่ง คุณต้องคว้าโอกาสนี้เอาไว้ หรือว่าคุณอยากให้เส่นเอ๋อถูกจัดการจริงๆ” โจวซินยิ้มให้ตอนที่พูดออกมา
“เธอมาจริงๆ เหรอ?” ฉินหลั่งก็ไม่ได้ใส่ใจ เขารู้ดีถึงนิสัยของส้งเส่นเอ๋อ รู้ว่าถ้าตนเองอยู่แล้ว ต้องไม่มาแน่ๆ
“ไม่ เธอต้องมาสิ คุณวางใจได้เลย พวกคุณนั่งลง ฉันจะเดินออกไปดูเส่นเอ๋อที่ด้านนอก” โจวซินพูดเสร็จ ก็เดินออกไปนอกร้าน
เวลานั้นเอง ส้งเส่นเอ๋อก็สะพายกระเป๋าเข้ามา
“เส่นเอ๋อ รีบเข้ามา พวกเรากับฉินหลั่งมากันนานแล้ว” โจวซินดึงส้งเส่นเอ๋อ แล้วเดินเข้าไปด้านใน
จากนั้นส้งเส่นเอ๋อก็ไม่ยอมขยับ พร้อมทั้งจ้องมองโจวซินอย่างไม่ชอบใจ “ฉันไม่อยากเจอหน้าฉินหลั่ง โจวซิน ฉันรู้ว่านี่มันหมายความว่ายังไง แต่ก็ชัดเจนแล้ว ว่าฉันกับฉินหลั่งมันอยู่กันคนละโลก!”
ส้งเส่นเอ๋อก็รู้ความหมายจากปากของโจวซินแล้ว ครั้งที่แล้วฉินหลั่งเอาของอร่อยมาตั้งมากมาย ก็เพราะว่าเขาไปทำงานที่ร้านอาหาร เถ้าแก่เลยให้เขามากินฟรี ดังนั้นตอนนี้ฉินหลั่งในสายตาของเธอนั้น ยังคงเป็นคนจนขี้ขอที่ไม่ได้เรื่องได้ราว
“เส่นเอ๋อ ดูแกสิมาถึงแล้วเนี่ย เดี๋ยวเราไปเที่ยวด้วยกันก็ไม่มีอะไรแล้ว หรือว่าคอยพูดคุยกับฉินหลั่ง แกจะเห็นข้อดีบนตัวเขาอีกเยอะ!” โจวซินก็ไม่อยากจับคู่เธอกับฉินหลั่ง และก็ไม่อยากให้ส้งเส่นเอ๋ออยู่กับจางเชื๋อด้วย
“ฉันกับเขาไม่มีทางเป็นไปได้” ส้งเส่นเอ๋อยิ้มอย่างข่มขื่น “แต่ว่าวันนี้ฉันไว้หน้าแก ผ่านวันนี้ไปแล้ว ถ้ามีงานที่มีฉินหลั่งอยู่ด้วย อย่าเรียกฉันอีก!”
เมื่อได้ยินอารมณ์ของส้งเส่นเอ๋อ หัวใจของโจวซินนั้นเย็นจี๊ดขึ้นมาทันที
เมื่อสองคนเดินเข้าไปในร้าน
“ฉินหลั่ง เส่นเอ๋อมาแล้ว นี่คุณยังยืนบื้ออยู่ทำไม?” โจวซินส่งสายตาให้กับฉินหลั่ง
“เส่นเอ๋อ คุณมาแล้ว” ฉินหลั่งตกปากรับคำโจวซินแล้ว เลยพยายามทำตัวดีกับส้งเส่นเอ๋อ
“ฉันมีชื่อแซ่ ต่อไปเรียกฉันเต็มๆ ด้วย” ส้งเส่นเอ๋อไม่ยอมมองหน้าฉินหลั่งตรงๆ พร้อมทั้งพูดอย่างหยิ่งจองหอง
แค่ประโยคเดียวทำให้ฉินหลั่งเก้อเขินเล็กน้อย โจวซินกับหวงเกอดูมั่นใจมาก พอส้งเส่นเอ๋อเห็นเขาก็ออกอาการแบบนี้ แล้วให้ฉินหลั่งไปตามจีบส้งเส่นเอ๋อ เป็นไปได้ไหม?
“พอแล้ว คนมาครบแล้ว งั้นเราออกเดินทางได้แล้ว!” โจวซินเสนอแนะ ฉินหลั่ง หวงเกอก็เตรียมตัวออก
“รอเดี๋ยว ยังมีคนมาไม่ถึง” ส้งเส่นเอ๋อมุมปากแสยะยิ้มอย่างเลือดเย็น
“ยังมีคนมา เส่นเอ๋อ ฉันไม่ได้บอกแกแล้วนี่ว่า ทางพวกเราจะไปเที่ยวกัน 4 คนไม่ใช่เหรอ? แกยังเรียกใครมาอีก?” โจวซินเริ่มไม่พอใจ เธอจงใจจะพูดเน้นกับส้งเส่นเอ๋อ ส้งเส่นเอ๋อก็ตกปากรับคำซะอย่างดิบดีในตอนนั้น
ส้งเส่นเอ๋อไม่ได้ตอบ คนคนนั้นก็ปรากฏตัวขึ้น
เห็นว่าผู้ชายอวบเล็กน้อยเดินเข้ามา เขาใส่เสื้อยืดคอกลมยี่ห้อsupreme บนหัวก็ใส่หมวกเบสบอลยี่ห้อ ny
“จางเชื๋อ คุณมาแล้ว!” ส้งเส่นเอ๋อยิ้มหน้าบานพร้อมทั้งเดินไปหาจางเชื๋อ จากนั้นก็เกาะแขนของจางเชื๋อ
“เส่นเอ๋อ จางเชื๋อจะมา ทำไมแกไม่บอกเราสักคำ?” เมื่อเห็นว่าส้งเส่นเอ๋อกับจางเชื๋อไม่ได้สนิทสนมมาก สีหน้าของโจวซินก็หม่นหมองลงเล็กน้อย
“โอ้ย โจวซินจางเชื๋อก็แต่ผ่านทางมาที่นี่เอง ดังนั้นฉันเลยเรียกเขามา” ส้งเส่นเอ๋อทำเหมือนไม่รู้ว่าตนเองได้ทำเกินไปแล้ว
เธอพูดกระแอม แล้วจ้องมองโจวซินแล้วเอ่ยปากขึ้น “ความจริงแล้ว วันนี้ฉันยังมีเรื่องหนึ่งจะประกาศให้รู้ ฉันยอมรับเป็นแฟนกับจางเชื๋อ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เราสองคนเป็นแฟนกัน”
เรื่องนี้เมื่อพูดออกมา ใบหน้าของโจวซินตึงเครียดทันที
หวงเกอตกใจหนักกว่า พร้อมทั้งมองไปทางฉินหลั่งอย่างมีความหมาย
ฉินหลั่งตกใจอยู่เล็กน้อย และก็ก้มหัวลงเล็กน้อย พร้อมทั้งส่ายหัวไปมาแล้วยิ้มเล็กน้อย เขาสามารถเดาได้ว่า ที่ส้งเส่นเอ๋อยอมตกลงรับจางเชื๋อเป็นแฟน แน่นอนว่าต้องเป็นเรื่องที่ก่อนหน้านี้จางเชื๋อเคยช่วยเหลือทางบ้านของเธอ แต่จางเชื๋อเป็นคนที่แอบอาศัยแรงเขา ส้งเส่นเอ๋อมาอยู่กับคนที่ไม่จริงใจ แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องที่เสียหายเอามาก!
เมื่อเห็นอารมณ์สีหน้าของฉินหลั่งแล้ว ในใจของส้งเส่นเอ๋อสบายไปมาก เพราะเธอคิดว่าฉินหลั่งคงผิดหวังไปไม่น้อย
เชอะ คนไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้าก็กล้าบุกเข้ามาที่ธนาคารซิตี้แบงก์ แถมยังคิดเป็นคางคกแล้วอยากจะกินเนื้อหงส์ เก็บอาการหน่อย ตัวเองไม่มีอะไรมาในใจก็ควรรู้บ้างสิ? ดูแกสิว่าต่อไปจะกล้าทำเรื่องดีๆ
ฉินหลั่งคิดว่า ถึงแม้ว่าตอนนี้ส้งเส่นเอ๋ออยากจะอยู่กับจางเชื๋อ ตนเองก็ได้ตกปากรับคำกับโจวซินไปแล้ว เลยไม่มีวิธี เลยต้องหาข้ออ้างเพื่อไปจากที่นี่
ส้งเส่นเอ๋อได้ใจ ฉินหลั่งคนพรรค์นี้รู้ตัวแล้ว เลยไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อ
“ฉินหลั่ง แกก็มาแล้ว อีกอย่างบัตรพวกเราก็จองให้แกแล้วด้วย เดี๋ยวไปเดินให้สบายดีกว่า!” โจวซินพูดเกลี้ยกล่อม
หวงเกอก็เข้ามาเกลี้ยกล่อมฉินหลั่ง การที่ให้ฉินหลั่งกลับไปนั้น ความรู้สึกโจวซินกับหวงเกอนั้นก็ไปไม่รอด
“ฉินหลั่ง ดูคุณสิ โจวซินกล้าเชื้อเชิญคุณแบบนี้แล้ว แกก็อย่ามาเต๊ะท่าอยู่เลย เราเป็นเพื่อนกัน ไปเที่ยวด้วยกันสิ” ส้งเส่นเอ๋อยิ้มให้เล็กน้อยอย่าง “มีน้ำใจ” เชื้อเชิญให้ฉินหลั่ง
“ใช่สิ แกดูนะเส่นเอ๋อก็พูดออกมาแบบนี้แล้ว ฉินหลั่ง แกอยู่ต่อเถอะ” โจวซินได้ยินคำออดอ้อนของฉินหลั่งแล้ว ในใจดีใจมาก หรือว่ามาเที่ยวกับส้งเส่นเอ๋อหนึ่งวันแล้ว ฉินหลั่งจะแย่งส้งเส่นเอ๋อมาจากมือจางเชื๋อ
ส้งเส่นเอ๋อพูดดึงตัวฉินหลั่งอยู่หลายประโยค
“งั้นดี ฉันจะไปเที่ยวกับพวกแก” ส้งเส่นเอ๋อเป็นคนเชิญด้วยตัวเองเลย ไม่ไว้หน้าเธอ ก็ดูไม่ดี
“คุณตกลงแล้ว ดีมาก!” ส้งเส่นเอ๋อปรบมือพร้อมทั้งกระโดดโลดเต้น “ตอนที่เราไปเล่นสนุกกัน ก็มีคนคอยดูกระเป๋าให้พวกเราแล้ว!”