รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 20 พี่ตบฉันทำไม

บทที่ 20 พี่ตบฉันทำไม
“เหรอครับ?” ฉินหลั่งมองตนเองจากในดวงตาของหยางซือฉี ก็ยังคงเห็นความหมายอื่นๆเพียงเล็กน้อยอยู่ดี
“ฉันรับรอง ต่อหน้าของคุณ ฉันไม่กล้าโกหกแม้แต่คำเดียว ถ้าฉันโกหกแล้วล่ะก็ ขอให้ฉันไม่ตายดี!” เพื่อแลกกับความเชื่อมั่นของฉินหลั่ง หยางซือฉีถึงกับกล้าพูดคำสาบานที่เป็นภัยต่อตนเอง
“เอ่อ…” ในสายตาของฉินหลั่งมีการสำรวจที่ไม่สามารถสังเกตเห็นได้อย่างง่ายดายเพิ่มขึ้นอยู่เล็กน้อย: “แต่ว่า คุณรู้ตัวตนของผม ผมอาจจะไม่เหมาะสมกับคุณนะครับ”
ฉินหลั่งยังคงรู้สึกว่าหยางซือฉียังมีความคิดอื่นอยู่ดี ควรถือโอกาสตีตัวออกห่างจากเธอสักหน่อยดีกว่า
แต่ หยางซือฉีกลับไม่ยอมทิ้งโอกาสที่ดีขนาดนี้แน่นอน ต่อให้ฉินหลั่งจะปฏิเสธเธออีก ยังไงก็ตามหยางซือฉีตัดสินใจอย่างถี่ถ้วนแล้ว จะต้องครอบครองฉินหลั่งให้ได้!
“คุณชายฉิน จริงๆครั้งนี้ที่ฉันรีบร้อนหาแฟนขนาดนี้ ยังมีอีกเหตุผลหนึ่งค่ะ ครอบครัวเราจัดการเรื่องการแต่งงานให้ฉัน แต่ผู้ชายที่ชื่อ “จ้าวเหว่ย” คนนั้น ฉันไม่ชอบเขาแม้แต่นิดเดียวเลยจริงๆ ดังนั้น ตอนนี้ฉันจึงจำเป็นต้องหาแฟน มาทำให้ผู้ชายคนนั้นเลิกตามจีบฉัน คุณชายฉิน ฉันขอร้องคุณช่วยฉันเถอะนะคะ!”
ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว หยางซือฉียังคิดจะทำให้จ้าวเหว่ยรีบมาขอตนเองแต่งงานอยู่เลย แต่ตอนนี้พอรู้ว่าฉินหลั่งมีเงินเยอะกว่าจ้าวเหว่ย ก็ “ไม่ชอบเขาแม้แต่นิดเดียว” ทันที
หยางซือฉีเห็นหน้าของฉินหลั่งค่อนข้างลังเล จึงตั้งใจบีบน้ำตาออกมา ในน้ำเสียงแทรกไปด้วยเสียงสะอื้น: “คุณชายฉิน ตอนนี้ฉันโดนบีบบังคับจนหมดหนทางแล้ว ฉันรู้ว่าคุณเป็นคนที่มีเมตตา คุณโปรดช่วยฉันเถอะนะคะ!”
หยางซือฉีแสดงออกมาราวกับเป็นเรื่องจริง ด้วยใบหน้าที่สวยงามของเธอ น้ำตาที่ไหลออกมาจากเบ้าตา ยิ่งทำให้คนสงสารเอ็นดูอย่างชัดเจน
“อย่างนี้เอง…งั้นก็ได้ครับ” ฉินหลั่งแค่ใจอ่อน สุดท้ายก็ตอบตกลงไปแล้ว
“ขอบคุณนะคะคุณชายฉิน” หยางซือฉียิ้มทั้งน้ำตาขึ้นมาทันที
“แต่ผมมีเงื่อนไขหนึ่งข้อ” ฉินหลั่งคิดๆ แล้วพูดขึ้น: “ผมไม่อยากให้คนอื่นรู้ตัวตนของผม รวมถึงเสี้ยฉีงด้วย”
ฉินหลั่งไม่อยากเปิดเผยตัวตน ตัวตนของเขาถ้าโดนทุกคนรู้เข้า ก็คงไม่ใช่ปัญหาเล็กๆ
“ไม่มีปัญหาค่ะ!” หยางซือฉีเอ่ยปากตอบตกลง
จริงๆตั้งแต่แรก หยางซือฉีก็ไม่คิดจะบอกเสี้ยฉีงอยู่แล้ว เธอชัดเจนเรื่องนิสัยที่ชอบคนรวยรังเกียจคนจนของลูกพี่ลูกน้องเธออยู่แล้ว ถ้าให้เธอรู้ว่าจริงๆฉินหลั่งเป็นคนรวยสุดๆ เธอต้องเป็นเหมือนตนเองแน่ๆ คงจะไม่ยอมแพ้จากฉินหลั่ง เสี้ยฉีงกับฉินหลั่งอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน ต้องมีโอกาสมากกว่าตนเองอยู่แล้ว
หยางซือฉีจึงไม่อยากหาศัตรูหัวใจให้ตนเอง แม้ว่าจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอเอง
ในเวลาเดียวกัน หยางซือฉียังมีความรู้สึกยินดีในความโชคร้ายของคนอื่นอยู่เล็กน้อย น้องสาวเธออยู่ใกล้กับคนรวยอย่างฉินหลั่งขนาดนี้ แต่กลับไม่รู้ ยังคงโง่ที่คิดว่าฉินหลั่งเป็นคนธรรมดาจนๆคนหนึ่ง
ตกลงกันดีแล้ว หยางซือฉีกับฉินหลั่งก็เดินตามกันมาติดๆกลับมาที่นั่งของตนเอง
“นายมันไม่มีประโยชน์ ให้นายไปถามว่าเกิดอะไรขึ้น นายก็เลยถามนานขนาดนี้?” เสี้ยฉีงมองฉินหลั่งอย่างไม่พอใจ
“เสี้ยฉีง พูดอะไรน่ะ!” หยางซือฉีขมวดคิ้วจ้องไปที่เสี้ยฉีง แล้วยิ้มให้ฉินหลั่งอย่างอ่อนโยน: “รีบนั่งลงเถอะ ผลไม้กับของหวานพวกนี้อร่อยใช้ได้เลย คุณลองชิมดูสิคะ”
พูดเสร็จ หยางซือฉียังใช้ตะเกียบคีบขนมหวานเชอรี่สีชมพู ส่งไปไว้ในจานด้านหน้าของฉินหลั่งด้วย
“โอ้ว พี่คะ นี่เริ่มปกป้องกันแล้วเหรอ ฮ่าๆ” เสี้ยฉีงมองหยางซือฉีแล้วพูดหยอกล้อ
แน่นอน เธอไม่รู้อยู่แล้ว ว่าหยางซือฉีทำดีกับฉินหลั่งด้วยความจริงใจ ยังคงคิดว่าหยางซือฉีทำเพื่อหลอกฉินหลั่ง ดังนั้นจึงตั้งใจทำดีกับเขาขนาดนี้
สายตาของเสี้ยฉีงกำลังมองหยางซือฉีอย่างซุกซน ราวกับกำลังพูดว่า: “พี่คะ พี่หลอกคนอื่นยังคงมีลูกไม้ซะด้วยนะ!”
ทั้งสามคนเริ่มกินขนมหวาน ดื่มเครื่องดื่ม เสี้ยฉีงใช้ให้ฉินหลั่งทำนู่นทำนี่ให้จนติดเป็นนิสัยไปแล้ว ไม่ให้ฉินหลั่งหยิบกระดาษ ก็ให้ไปหยิบน้ำตาล สรุปแล้วแค่ไม่อยากให้ฉินหลั่งอยู่ว่างๆนั่นเอง
หยางซือฉีเห็นเจตนาอย่างนี้ของน้องสาว ก็ไม่สบายใจเป็นพิเศษ เสี้ยฉีง เธอรู้ไหมว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่? คนที่เธอกำลังชี้นิ้วสั่งตอนนี้ มีทรัพย์สินเพียงพอที่จะให้เธอใช้ไปอีกกี่สิบปีก็ยังใช้ไม่หมด คนอย่างนี้เธอวางอำนาจรังแกได้เหรอ?
ตอนนี้เธอกำลังเล่นไฟอยู่นะ ถ้าไม่ระวังทำให้ฉินหลั่งโมโหขึ้นมาจริงๆ ถึงตอนนั้นเธอจะเสียใจก็คงไม่ทันแล้ว!
หลังจากกินเสร็จดื่มเสร็จ เสี้ยฉีงใช้ทิชชู่เช็ดๆปาก แล้วถามขึ้น: “ฉินหลั่ง นายคิดว่าพี่สาวฉันเป็นยังไงบ้าง?”
“ดีทีเดียว” ฉินหลั่งพูดเรียบๆ
ในใจของหยางซือฉีรู้สึกได้ถึงความอ่อนหวาน ไม่นึกว่าในร่างกายจะมีความตื่นเต้นอยู่เล็กน้อย ความรู้สึกที่ฉินหลั่งมีต่อตนเองไม่เลวเลย ความหวังที่ตนเองจะได้ครอบครองฉินหลั่งไม่ใช่ว่าใหญ่มากขึ้นอีกหน่อยแล้วเหรอ?
“บื้อจริงๆ พี่สาวฉันสวยขนาดนี้ ให้นายมาเป็นแฟน ทำให้นายสบายจริงๆ” เสี้ยฉีงหัวเราะเหยียดหยาม แม้เธอกับหยางซือฉีกำลังใช้ฉินหลั่งเป็นเครื่องมือ แต่ ฉินหลั่งได้เป็นแฟนพี่สาวเธอสักกี่วัน ก็ไม่ขาดทุน แถมยังได้เปรียบอีกด้วย!
“นายก็คงจะมองออก ว่าพี่ฉันเป็นสาวสวยสมบูรณ์แบบ ครั้งนี้คงต้องพูดจาไม่น่าฟังสักหน่อยนะ นายมันก็แค่คางคกที่อยากจะกระตายหมายจันทร์ นายคงจะรู้ตัวเองดีใช่ไหม?” เสี้ยฉีงพูดด้วยท่าทางที่อยู่เหนือกว่า
พูดจบ ยังมองไปที่หยางซือฉีด้วยความภูมิใจ!
พี่คะ ดูที่ฉันเชิดชูพี่เอาไว้สูงๆนะ ตอนนี้ฉันจะแสดงให้เห็นถึงช่องว่างระหว่างพี่กับฉินหลั่งออกมา ถึงเวลานั้นที่ทิ้งเขาจะได้ง่ายขึ้นมากเลย นี่ฉันก็กำลังช่วยพี่อยู่นะ ทำไมพี่ยังไม่ชื่นชมฉันอีกล่ะ?
เธอจะรู้ไหม หยางซือฉีคิดจะชื่นชมเธอที่ไหนกัน แต่อยากจะตีเธอที่หุนหันพลันแล่นน่ะสิ!
เสี้ยฉีงพูดขนาดนี้ ไม่ใช่กำลังพังเรื่องดีๆของเธอเหรอ?
อะไรที่เรียกฉินหลั่งว่าเป็นคางคกอยากกินเนื้อห่านฟ้า ถ้าคางคก ก็คือฉันหยางซือฉีต่างหากที่เป็นคางคก! ฉินหลั่งไม่เพียงแต่ไม่ใช่คางคก แต่เป็นนกยักษ์ในตำนานที่บินฉวัดเฉวียนอยู่บนท้องฟ้าน่ะสิ!
เพียงแค่ได้ครอบครองฉินหลั่ง ต่อให้เสียเงินก็จะได้เงินกลับมาแทนที่ แม้จะเป็นคนรัก เป็นเมียน้อยของเขา หยางซือฉีก็ปรารถนาอย่างยิ่ง!
“อะไรคางคก อะไรห่านฟ้า เสี้ยฉีง อย่าพูดเหลวไหล” หยางซือฉีสีหน้าอึมครึมมองไปที่เสี้ยฉีง
เสี้ยฉีงไม่เข้าใจ ที่หยางซือฉีสีหน้าอึมครึมเป็นเพราะอะไรกันแน่ เธอคิดว่าพี่สาวเธออยากจะเล่นบทไม้อ่อนไม้แข็งกับเธอเพื่อแก้ไขสถานการณ์ให้คลี่คลายลง และจะได้ควบคุมฉินหลั่งไว้ในฝ่ามืออย่างสมบูรณ์!
“พี่ฉันคบกับนาย นั่นก็เรียกว่ากล้ำกลืนความไม่เป็นธรรมเพื่อรักษาหน้าของทุกฝ่ายเอาไว้ นายต้องเชื่อฟังเธอ ห้ามยอกย้อน โดนตีห้ามตอบโต้ โดนว่าห้ามเถียง รู้ไหม?” เสี้ยฉีงเสนอคำขอกับฉินหลั่งต่อไป!
ใบหน้าที่หม่นหมองของหยางซือฉียิ่งอึมครึมมากขึ้นแล้ว
“แม้ว่านายจะคบกับพี่ฉัน แต่ไม่ได้หมายความว่านายจะสามารถแตะต้องเธอได้ นายห้ามคิดอะไรกับเธอทั้งนั้น จับมือก็ไม่ได้!”
คำพูดนี้พี่สาวเธอคงไม่เหมาะสมที่จะพูดแน่ๆ เสี้ยฉีงก็เลยตัดสินใจพูดกับฉินหลั่งด้วยตนเอง
ไม่อย่างนั้น คนธรรมดาจนๆอย่างฉินหลั่งที่ไม่ค่อยได้เจอสาวสวยสักเท่าไหร่ จะคิดว่าได้คบกับพี่สาวเธอแล้ว ก็จะเริ่มแตะต้องตัวได้ ยังงั้นพี่สาวเธอไม่เสียหายแย่เหรอ?
แต่หยางซือฉีได้ยินคำนี้ ก็โมโหจนเลือดในร่างกายพลุ่งพล่านไปหมด อดกลั้นจนหน้าแดงไปหมดแล้ว
แม้กระทั่งจับมือก็ไม่ได้ อย่างนั้นฉันกับฉินหลั่งจะมีการพัฒนาได้ยังไง? ถึงเวลานั้นหยางซือฉีกับฉินหลั่งก็ช้าเกินกว่าจะแก้ไขอะไรได้แล้วล่ะสิ นี่เสี้ยฉีงไม่ได้ตั้งใจสร้างความวุ่นวายใช่ไหม?
“พอแล้ว เสี้ยฉีง เธอเลิกพูดเหลวไหลได้แล้ว พี่มาหาแฟนนะ ไม่ได้มาหาคนรับใช้ มันร้ายแรงอย่างที่เธอพูดที่ไหนกัน?” น้ำเสียงของหยางซือฉีไม่พอใจมากๆแล้ว
เสี้ยฉีงกลับยังไม่รู้สึกถึงว่า ตอนนี้หยางซือฉีโมโหขึ้นมาแล้วจริงๆ ยังคงพูดต่อไปไม่ยอมหยุด: “แม้ว่านายจะเป็นแฟนของพี่ แต่ทั้งสองคนยังต้องมีเวลาส่วนตัวเป็นของตนเอง และสิทธิในการเลือกความสุขใหม่อีกครั้ง!”
“หมายความว่ายังไง?” ฉินหลั่งถามเรียบๆ
“นายนี่โง่จริงๆเลยนะ ฉันก็บอกนายไปแล้วไง”
เสี้ยฉีงใช้น้ำเสียงเหยียดหยามด่าขึ้นมา แล้วพูดอย่างสบายใจ: “ตอนที่พี่ฉันคบกับนาย พี่ก็มีอิสระของตนเอง ถ้าพี่เจอผู้ชายที่น่าสนใจ ก็สามารถลองคบกันดูได้ ถึงกับบางครั้ง ต่อหน้านาย พี่ก็จับมือ กอด จูบกับผู้ชายอื่นได้ แล้วนายก็ห้ามพูดอะไรด้วย แม้ว่าต่อไปจะเลิกกับนาย นายก็ต้องตกลงอย่างว่าง่าย”
เสี้ยฉีงเข้าใจอย่างชัดเจน ถึงเหตุผลที่พี่สาวเธอให้ฉินหลั่งมาแกล้งเป็นแฟน ต่อไปพี่ก็ต้องเดตกับจ้าวเหว่ย เรื่องนี้รีบพูดกับฉินหลั่งให้ชัดเจนคงดีกว่า ทั้งนี้ตอนที่นายคนจนสูญเสียแฟนที่สวยขนาดนี้อย่างพี่สาวเธอไปจะได้ไม่เสียใจจนทนไม่ได้ แล้วทำเรื่องอะไรที่เกินไปออกมา!
“ความหมายของเธอคือ ฉันคบกับพี่เธอ แต่ห้ามฉันแตะต้องพี่เธอแม้แต่นิดเดียว แต่ผู้ชายคนอื่นกลับกอด หรือถึงขั้นจูบพี่เธอได้ ต่อให้ฉันเห็นแล้ว ก็ห้ามพูดอะไร” ฉินหลั่งหรี่ตาขึ้นมาเล็กน้อย
“นายเริ่มเข้าใจแล้วสินะ ถูกต้อง ฉันก็หมายความอย่างนี้แหละ” เสี้ยฉีงพูดขึ้นยิ้มโดยไม่ถือถ้าจะเป็นเช่นนั้น
“เพี๊ยะ—-”
หยางซือฉีทนไม่ไหวอีกแล้ว ฝ่ามือตบลงไปบนหน้ารูปไข่ของเสี้ยฉีง
คนอื่นๆในร้าน ก็ส่งสายตามาที่โต๊ะของหยางซือฉี
ใช่ หยางซือฉีใจร้อนจริงๆ
อันที่จริงหยางซือฉีทนไม่ไหวแล้ว ตอนที่เธอได้ยินน้องสาวยิ่งพูดก็ยิ่งทำเหมือนฉินหลั่งไม่ใช่คน ท่าทางแย่ขึ้นเรื่อยๆ ถึงขั้นสบประมาทฉินหลั่งตอนที่พูดเหมือนให้เขาเป็นแค่ชู้ ในใจของหยางซือฉีก็เครียดจะแย่แล้ว