รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 19 เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของเสี้ยฉีง

บทที่ 19 เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของเสี้ยฉีง
ฉินหลั่งเดินเล่นอยู่ในมหาวิทยาลัยเพียงคนเดียว แล้วตอนนี้ เสี้ยฉีงก็โทรมา ฉินหลั่งจึงรับ: “หัวหน้า ตอนนี้พวกเธอก็คงซ้อมกันอยู่ที่สนามซ้อมฝั่งตะวันตกอีกแล้ว ฉันจะไปเดี๋ยวนี้!”
เสี้ยฉีงหาฉินหลั่งก็ไม่ได้มีเรื่องอื่นหรอก จะให้ตนเองไปย้ายเสื้อผ้าที่สนามซ้อมอีกแล้วแน่ๆ
“ความคิดของนายยังธรรมดาเลยจริงๆ เฮ้อ ฉันดูทั้งมหาวิทยาลัยแล้วก็ไม่มีใครธรรมดาไปกว่านายแล้วแหละ” ในน้ำเสียงของเสี้ยฉีงเต็มไปด้วยการเหยียดหยามอย่างมากทีเดียว: “วันนี้ไม่ได้เรียกนายมาย้ายของ ตอนนี้รีบมาที่ฮิโรชิม่ารักแล้วกัน”
พูดจบ เสี้ยฉีงก็วางสาย
ในใจของฉินหลั่งกลัดกลุ้มทีเดียว เสี้ยฉีงจะพบตนเองมีเรื่องอะไรกันแน่?
ฉินหลั่งรีบเดินออกไปนอกมหาวิทยาลัย
ฮิโรชิม่ารักเป็นร้านเครื่องดื่มชั้นนำแห่งหนึ่งที่อยู่นอกมหาวิทยาลัยจีนหลิง โดยทั่วไปก็จะเป็นนักศึกษาที่มีเงินอยู่บ้างของมหาวิทยาลัยจีนหลิงที่ไปเป็นลูกค้า
ฉินหลั่งเดินเข้าไปในร้าน เพียงมองหาเสี้ยฉีง เสี้ยฉีงยังคงมีสไตล์การแต่งตัวที่สวยงามอ่อนวัย กางเกงยีนส์ รองเท้าส้นเตี้ย ผมสีน้ำตาล แต่งหน้าอย่างประณีตงดงาม
“หัวหน้า แค่เธอคนเดียว?” ฉินหลั่งถามอย่างประหลาดใจ
“ก็แค่ฉันไม่ได้เหรอ?” เสี้ยฉีงพูดอย่างอารมณ์ไม่ดี
“คุณผู้ชาย ดื่มอะไรดีครับ?” พนักงานชายคนหนึ่งเดินเข้ามาถามอย่างนอบน้อม
“คุณไม่ต้องถามเขาหรอก เขาไม่เคยมาที่นี่ค่ะ” เสี้ยฉีงพูดกับพนักงาน: “เอาอะไรมาก็ได้ค่ะคาปูชิโน่ก็ได้”
เสี้ยฉีงพลางดื่มกาแฟ แล้วก็พินิจพิเคราะห์ฉินหลั่งไปด้วย ในหัวก็กำลังพิจารณาอย่างรวดเร็ว สรุปแล้วฉินหลั่งเหมาะสมกับแผนการนั้นของตนเองหรือเปล่านะ
แต่ฉินหลั่งที่กำลังโดนเสี้ยฉีงมองขนาดนี้ ก็รู้สึกว่าทั้งร่างกายไม่อิสระเลย เขารู้สึกอยู่ตลอดว่า ที่เสี้ยฉีงเรียกตนเองมา ต้องมีจุดประสงค์แปลกๆอะไรแน่นอน
ในสายตาของเสี้ยฉีงปรากฏรอยยิ้มออกมา ท่าทางพอใจฉินหลั่งอย่างชัดเจน
“ฉันจะพูดกับนายตรงๆเลยแล้วกันนะ” เสี้ยฉีงกำลังมองฉินหลั่งแล้วพูดขึ้น: “ครั้งนี้ที่ฉันเรียกนายมาก็อยากจะให้นายช่วยฉันเรื่องหนึ่ง ฉันอยากให้นายเป็นแฟนของลูกพี่ลูกน้องฉัน!”
“แฟน!”
ฉินหลั่งตกตะลึงเล็กน้อย ฉินหลั่งเคยได้ยินเธอบอกว่า ลูกพี่ลูกน้องของเสี้ยฉีงอายุเยอะแล้ว ยังไม่แต่งงาน คนในครอบครัวก็เลยเร่งรัดเธอมากๆ ราวกับยังเป็นสาวสวย
“หัวหน้า เธออย่าล้อเล่นหน่า” ในสายตาของเสี้ยฉีง ตนเองก็เป็นแค่คนธรรมดาจนๆคนหนึ่ง เธอจะให้ตนเองเป็นแฟนของลูกพี่ลูกน้องเธอ จะเป็นไปได้ยังไง?
“ใครจะมีเวลามาล้อเล่นกับนาย!” เสี้ยฉีงถลึงตาใส่ฉินหลั่ง: “สำหรับเรื่องแฟนลูกพี่ลูกน้องฉันไม่มีความต้องการอื่น ต้องการเพียงคนที่ซื่อสัตย์ เชื่อฟังเธอ เธอก็จะรับไว้พิจารณาแล้ว ฉันว่า นายตรงตามมาตรฐานนี้มากเลย!”
“แต่ว่า……” ในใจของฉินหลั่งเต็มไปด้วยความสงสัยอย่างยิ่ง
“แต่อะไร? ให้นายเป็นแฟนของลูกพี่ลูกน้องฉัน ทำให้นายไม่ได้รับความเป็นธรรมยังไง?” เสี้ยฉีงพูดอย่างแข็งกร้าว: “อยากจะพูดอะไรก็กลืนลงไปในท้องเลยนะ ต่อไปเป็นแฟนที่ซื่อสัตย์ของลูกพี่ลูกน้องฉันถึงจะถูก!”
“พอแล้ว นายนั่งอยู่ตรงนี้ก่อน อีกเดี๋ยวลูกพี่ลูกน้องฉันจะมาแล้ว ทำตัวให้ดีหน่อยล่ะ!” พูดจบ เสี้ยฉีงก็หยิบมือถือ แล้วเดินออกจากร้านไปโทรหาลูกพี่ลูกน้อง
“ฮัลโหล พี่คะ ใกล้ถึงหรือยัง?”
“ใกล้แล้ว อีก1-2กิโลก็ถึงแล้ว” ลูกพี่ลูกน้องของเสี้ยฉีงกำลังรีบขับรถมาที่นี่: “พี่ให้เธอช่วยหาคนให้ หาเรียบร้อยหรือยัง?”
“เรียบร้อยค่ะ ตอนนี้เขาอยู่ในฮิโรชิม่ารักแล้ว” เสี้ยฉีงพูดอย่างภูมิใจ: “พี่คะ หนูรับรองเลยว่า คนที่หนูหามาให้คนนี้ ธรรมดาและจนสุดๆแน่นอน มหาวิทยาลัยพวกเราไม่มีใครแย่ไปกว่าเขาแล้ว! ถ้าพี่เจอเขาตามถนน จะต้องจินตนาการไม่ออกแน่ๆ ว่าเขาเป็นนักศึกษา ต้องคิดว่าเขาทำงานที่ไซต์ก่อสร้างสักที่แหงๆ!”
“อย่างนี้ ก็ใช้ได้เลยสิ!” ลูกพี่ลูกน้องเธอดีใจอย่างชัดเจน: “แบบนี้พี่ก็ยิ่งมีโอกาส ที่จะได้ครอบครองจ้าวเหว่ยแล้วสินะ”
“พี่ แต่หนูก็ไม่เข้าใจอยู่ดี พี่อยากจะครอบครองจ้าวเหว่ย แล้วทำไมต้องหาคนธรรมดาจนๆมาแกล้งเป็นแฟนด้วย จ้าวเหว่ยนั่นแค่พี่กระดิกนิ้ว ก็จัดการได้แล้วไม่ใช่เหรอ?” เสี้ยฉีงไม่ค่อยเข้าใจวิธีการของลูกพี่ลูกน้องเธอสักเท่าไหร่
“ประสบการณ์เธอยังน้อย จ้าวเหว่ยนั่นเป็นถึงผู้จัดการ รายได้ต่อปีเป็นล้าน มีกำลังแข็งแกร่งกว่าพี่ไม่น้อยเลย แม้ว่าเขาชอบพี่ แต่ถึงที่สุดแล้ว อำนาจที่เป็นฝ่ายกระทำยังคงอยู่ในมือของเขา ฉันอยากจะเปลี่ยนแปลงสถานการณ์อย่างนี้ ก็ต้องทำให้เขามีความรู้สึกไม่ปลอดภัย อย่างนี้ เขาจะได้รีบมาขอพี่แต่งงาน”
“แล้วทำไมพี่ถึงต้องการคนธรรมดาๆจนๆด้วยล่ะคะ?” เสี้ยฉีงยังคงไม่เข้าใจ
“ยัยเด็กคนนี้ เธอลองคิดดู ถ้าคนธรรมดาๆจนๆคนหนึ่งเป็นแฟนพี่ได้ แต่จ้าวเหว่ยกลับไม่ได้ นี่ไม่ได้หมายถึงว่า แม้กระทั่งคนธรรมดาจนๆจ้าวเหว่ยก็สู้ไม่ได้เหรอ? ในใจของจ้าวเหว่ยก็จะไม่สงบนิ่งแล้ว อย่างนี้ ก็จะเห็นคุณค่าในตัวพี่มากขึ้น แล้วก็จะพัฒนาความสัมพันธ์ของเราสองคนให้เร็วยิ่งขึ้น”
“โหว…พี่คะ พี่ยังคงฉลาดอยู่เสมอเลย” ตอนนี้ถือว่าเสี้ยฉีงเข้าใจเจตนาของลูกพี่ลูกน้องอย่างถึงที่สุดแล้ว
วางโทรศัพท์ยังไม่ถึงหนึ่งนาที รถยนต์บิวอิคก์สีดำคันหนึ่งก็จอดอยู่ที่ทางเข้าของฮิโรชิม่ารัก ผู้หญิงที่รูปร่างงดงามคนหนึ่งเดินลงมาจากรถ ผมยาวเป็นลอน เอวเล็กๆ หัวไหล่ราวกับใช้มีดแกะสลัก และขายาวๆที่สวมถุงน่องสีดำ!
แค่เธอลงจากรถ ก็ดึงดูดสายตาของผู้ชายที่เดินผ่านไปผ่านมารอบๆได้อย่างทันที ดูแล้วสาวสวยคนนี้ราวกับเป็นถึงระดับนางแบบ
“พี่คะ” เสี้ยฉีงส่งเสียงเรียกไปทางสาวสวย รีบเดินเข้าไปหาเธอ
“ป่ะ คนที่เธอพามาอยู่ข้างในสินะ? พวกเราเข้าไปกัน” ฝั่งพี่สาวคิด แล้วก็พูดกับเสี้ยฉีง: “เรื่องที่พวกเราใช้เขาเป็นเครื่องมือ เธอไม่ได้บอกเขาใช่ไหม? อย่าเพิ่งบอกเขานะ อย่างนี้คงสมจริงมากขึ้นสักหน่อย จะได้ไม่มีพิรุธต่อหน้าจ้าวเหว่ย!”
“พี่คะ หนูก็ไม่ได้โง่นะ” เสี้ยฉีงยิ้ม: “เพียงแค่คิดว่าพี่ที่เงื่อนไขดีขนาดนี้ แต่อยากจะคบกับคนธรรมดาจนๆแบบเขา หนูก็รู้สึกว่าพี่ไม่คุ้มเลย”
“ไม่เป็นไรหรอก ก็แค่ทำการแสดงเท่านั้นเอง” คนพี่กลับสงบนิ่งอย่างชัดเจน: “กี่วันนี้ใช้ประโยชน์จากเขาสักหน่อย รอให้พี่ได้จ้าวเหว่ยมาครอบครองเสียก่อน คนๆนี้ก็ไม่มีคุณค่าที่จะต้องใช้ประโยชน์อีกแล้ว ถึงเวลาพี่ก็จะทิ้งเขา หวังว่าคนที่เธอหามาคนนั้น หน้าตาคงไม่แย่มากนะ อันที่จริงกี่วันนี้ พี่ต้องเผชิญหน้ากับเขาตลอด”
“หน้าตาเขาพอใช้ได้ค่ะ ตอนนี้พวกเราเข้าไปกันเถอะ” พูดจบ เสี้ยฉีงกับลูกพี่ลูกน้องก็เดินเข้าไปในร้าน
“ฉินหลั่ง พี่ฉันมาแล้ว นายยังนั่งดื่มอยู่อีกนะ!” เสี้ยฉีงกำลังเรียกฉินหลั่งจากด้านหลัง
ฉินหลั่งได้ยินแล้ว รีบลุกขึ้นทันที หมุนตัวกลับมา
ตอนที่เขาได้เห็นลูกพี่ลูกน้องของเสี้ยฉีง ฉินหลั่งก็ตกตะลึงไปแล้ว คนที่มาเป็นคนที่อยู่ในธนาคารซิตี้แบงก์ครั้งนั้น ที่สร้างความอับอายในห้องโถงของเขาผู้จัดการหยางซือฉี!
ตอนที่หยางซือฉีเห็นด้านหลังของฉินหลั่ง ก็รู้สึกว่าคนที่น้องสาวหามาช่างธรรมดาจริงๆ แต่ ตอนที่เธอเห็นใบหน้าของฉินหลั่ง ก็จำได้ทันทีว่าเขาคือผู้ชายคนนั้นที่อยู่ในธนาคาร เธอตื่นตระหนกตกใจแล้ว
วันนั้น เธอได้ยินกับหู ที่ผู้จัดการลูกค้าสัมพันธ์บอกว่า บัตรที่ทรงเกียรติใบนั้น เป็นของฉินหลั่งเอง นี่ก็หมายความว่า ทรัพย์สมบัติของฉินหลั่ง อย่างน้อยที่สุดก็อยู่ที่สามสิบล้าน!
หลังจากนั้น เธอยังเข้าไปขนาบด้านข้างผู้จัดการลูกค้าสัมพันธ์ เคยถามว่าฉินหลั่งรวยขนาดไหนกันแน่ ด้วยข้อมูลจากคำพูดของผู้จัดการลูกค้าสัมพันธ์ หยางซือฉีได้วินิจฉัยด้วยตนเองออกมา ความร่ำรวยของฉินหลั่ง มากมายจนยากที่จะจินตนาการได้!
คนที่อยู่ตรงหน้าเป็นคนรวยเหนือระดับโดยทั่วไปคนหนึ่ง หยางซือฉีไม่รู้จะทำยังไงดีเลย
“สวัสดีค่ะ” แววตาของหยางซือฉีปรากฏความเคารพออกมา ท่าทางก็ค่อนข้างนอบน้อม
“รีบดึงเก้าอี้ออกมาให้พี่ฉันสิ มีตาไหมล่ะนายนี่!” ดวงตาเรียวยาวของเสี้ยฉีงจ้องไปที่ฉินหลั่งพูดขึ้น
“ไม่ต้อง ฉันทำเองได้” หยางซือฉีใช้สายตาห้ามเสี้ยฉีงเอาไว้ ดึงเก้าอี้ออกมาด้วยตนเอง แล้วนั่งลงไป
เสี้ยฉีงรู้สึกแปลกๆอยู่บ้าง พี่เธอเป็นอะไรไป ฉินหลั่งก็แค่คนธรรมดาจนๆคนหนึ่ง ฉันว่าเขาสักหน่อยจะเป็นอะไร? พี่ต้องการแฟนที่ซื่อสัตย์ เชื่อฟังไม่ใช่เหรอ ฉันก็แค่จะแสดงให้พี่ดูว่านายนี่ซื่อสัตย์ขนาดไหน เชื่อฟังขนาดไหนไหม? ทำไมท่าทางถึงดูเหมือนไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่เลย?
คงจะเป็นเพราะพี่อยากจะดีกับเขาก่อนล่ะมั้ง ผูกมัดจิตใจเขาเอาไว้ก่อน แล้วก็ค่อยเพิ่มการควบคุมฉินหลั่ง!
“พี่คะ หนูขอแนะนำพี่หน่อย เขาชื่อฉินหลั่ง นักศึกษาปีสองของมหาวิทยาลัยพวกเรา ซื่อสัตย์ใช้ได้เลย หนูรู้สึกว่าเขาเหมาะสมกับพี่” เสี้ยฉีงกำลังมองพี่สาว บนใบหน้ามีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์แทรกอยู่ด้วย
กำลังมองฉินหลั่งที่ไม่รู้อะไรเลย ในใจของเสี้ยฉีงก็มีความสุขเป็นพิเศษ นายคนนี้ยังไม่รู้อีก ฉันกับพี่กำลังใช้เขาเป็นเครื่องมือ? ยังคงคิดว่าพี่สาวฉันถูกใจนายจริงๆอย่างนั้นเหรอ? รอให้ถึงวันที่พี่สาวฉันทิ้งนายก่อนเถอะ ดูสิว่าตอนนั้นนายจะมีอาการยังไง
เสี้ยฉีงแนะนำฉินหลั่งให้พี่สาวเธอรู้จักแล้ว จากนั้นก็เริ่มสั่งผลไม้กับของหวาน เนื่องจากวันนี้ลูกค้าค่อนข้างเยอะ พนักงานจึงไม่นำมาเสิร์ฟสักที
“ฉินหลั่ง นายจะนั่งนิ่งทำอะไรอยู่อีก? รีบไปถามสิว่าเกิดอะไรขึ้น?” เสี้ยฉีงใช้มือเคาะๆโต๊ะ จ้องไปที่ฉินหลั่งเขม็งพูดขึ้น
“คุณนั่งเถอะ ฉันไปดูให้เอง” หยางซือฉีรีบพูด ให้คนรวยเหนือระดับไปถามพนักงาน ส่วนพวกเธอนั่งรอ หยางซือฉีก็รู้สึกว่าน่าหวั่นเกรงเป็นพิเศษ
เสี้ยฉีงดึงหยางซือฉีที่กำลังจะยืนขึ้นลงมา: “พี่คะ นั่งลง ผู้ชายอย่างเขาจะนั่งอยู่ตรงนี้ แล้วก็ให้พวกเราผู้หญิงสองคนไปงั้นเหรอ?”
สายตาของเสี้ยฉีงจ้องไปที่ฉินหลั่งอย่างไม่พอใจ: “ไปสิ! นายยังคงหน้าหนาขนาดนั้นจริงๆนะ คิดจะให้พี่ฉันไปงั้นเหรอ?”
เสี้ยฉีงปฏิบัติกับเขาด้วยท่าทางอย่างนี้มาโดยตลอด ฉินหลั่งก็ชินตั้งนานแล้ว เขาไม่ได้พูดอะไร ลุกขึ้นเดินไปที่เคาน์เตอร์
ถามอยู่ที่เคาน์เตอร์แล้ว ฉินหลั่งก็ไปเข้าห้องน้ำครู่หนึ่ง เพิ่งจะล้างมือเดินออกมา ก็พบหยางซือฉีกำลังยืนอยู่ซึ่งๆหน้า ยิ้มเล็กน้อยมองเขาอย่างเอาอกเอาใจ
“คุณชายฉิน ขอโทษจริงๆนะคะ เสี้ยฉีงไม่รู้เรื่องรู้ราว ไม่นึกว่าเมื่อกี้จะทำกับคุณขนาดนั้น ฉันขอโทษแทนเธอด้วยนะคะ……” หยางซือฉีพูดอย่างประหม่า
“ไม่เป็นไรครับ เสี้ยฉีงก็ทำกับผมแบบนี้อยู่เสมอ ผมก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจหรอก” ฉินหลั่งยิ้มบางๆ แล้วมองตาของหยางซือฉี: “คุณรู้ตัวตนของผมแล้ว?”
ฉินหลั่งจำได้ว่า คราวที่แล้วจนกระทั่งออกไป หยางซือฉีก็ไม่เชื่อทั้งนั้น ว่าตนเองเป็นลูกคนรวยที่เหนือระดับกว่าคนทั่วไป
หยางซือฉีพยักหน้า
แม้จะไม่ชัดเจนว่าตัวตนของฉินหลั่งคืออะไรกันแน่ แต่เธอแน่ใจว่า ฉินหลั่งเป็นคุณชายผู้ทรงเกียรติที่ยากจะจินตนาการได้ถึงความร่ำรวย!
“ผมไม่ค่อยเข้าใจ คุณก็เงื่อนไขดีขนาดนี้ ทำไมต้องหาคนธรรมดาจนๆมาเป็นแฟนล่ะ?” ฉินหลั่งถามอย่างค่อนข้างแปลกใจ
“อ่า…นี่…” หยางซือฉีตอนนี้ก็ไม่รู้จะตอบคำถามยังไงดี ถ้าให้ฉินหลั่งรู้ ว่าตนเองจะใช้ประโยชน์จากเขา เพื่อไล่ตามอีกคนหนึ่ง นั่นก็จบสิ้นแล้ว!
ฉินหลั่งมีเงินกว่าจ้าวเหว่ยอย่างมากมาย หยางซือฉีรู้สึกว่า คราวนี้เป็นโอกาสที่มีความเป็นไปได้มาก ถ้าได้ครอบครองฉินหลั่ง เธอก็จะบินไปบนยอดไม้กลายเป็นนกฟินิกซ์ ก้าวเข้าไปในตระกูลที่ร่ำรวยกลายเป็นคุณนายที่มั่งคั่ง!
แทบจะในทันทีที่ในหัวของหยางซือฉี ผลุดความคิดที่แจ่มชัดออกมา ใช้โอกาสนี้ ไม่ยอมเปลี่ยนใจจากฉินหลั่ง ต้องครอบครองเขาให้ได้!
“ครั้งที่แล้วที่ธนาคารฉันเข้าใจคุณผิด ในใจของฉันตำหนิตนเองอย่างมาก แล้วก็ไม่สบายใจที่ตนเองเป็นผู้หญิงที่หลงรักคนรวยและรังเกียจคนจน ดังนั้น ฉันจึงตัดสินใจหาใครสักคนที่เงื่อนไขไม่ดี มาช่วยตนเองแก้ไขข้อบกพร่องนี้ แน่นอนว่า ถ้าฉันกับเขาอยู่ร่วมกันอย่างสนิทสนมกลมเกลียว ฉันกับเขาคงมีการพัฒนาต่อไป และสุดท้ายก็เดินเข้าห้องโถงงานแต่งด้วยกัน”
หยางซือฉีพูดอย่างจริงใจ เธอพยายามที่จะแสดงความจิตใจดีของตนเองต่อหน้าของฉินหลั่ง เพื่อให้ได้รับความรู้สึกดีๆจากฉินหลั่ง