รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 16 พวกเขามาเข้าห้องน้ำ

บทที่ 16 พวกเขามาเข้าห้องน้ำ
“ที่รัก พวกเราจะไปกินข้าวที่ไหน?” เส้เหวินจี้งยิ่งมองจูจี้เหวินก็ยิ่งสบายตา
“รออีกเดี๋ยวเดียวเธอก็รู้แล้ว!” จูจี้เหวินยิ้มบางๆ มือหนึ่งกำลังจับพวงมาลัยอยู่ อีกมือหนึ่งยื่นไปวางอยู่บนต้นขาของเส้เหวินจี้ง กำลังลูบๆไล้ๆอยู่
เสือผู้หญิงอย่างเขารู้ว่า ในมหาวิทยาลัยตนเองไว้หน้าเส้เหวินจี้งเป็นอย่างดี ลวนลามเธอแค่นี้ เส้เหวินจี้งจะว่าอะไรได้
เส้เหวินจี้งมอง มือของจูจี้เหวินที่วางอยู่บนต้นขาของตนเอง ก็ไม่ได้พูดอะไร
ในที่สุดจูจี้เหวินก็จอดรถไว้ที่หน้าโรงแรมแห่งหนึ่ง
“ว้าว Sofitel Galaxy Hotel ที่รัก พาฉันมากินข้าวที่นี่เหรอ?” เส้เหวินจี้งเบิกตาโพลง มองตึกที่หรูหราด้านหน้าอย่างไม่กล้าจะเชื่อ
อยากให้รู้ว่า Sofitel Galaxy Hotel เป็นหนึ่งในโรงแรมระดับสูงที่สุดของจีนหลิง!
“ดีใจไหม ตอนนี้พวกเรารีบเข้าไปกันเถอะ ฉันจองโต๊ะไว้แล้ว!” จูจี้เหวินยิ้มบางๆพูดขึ้น วันนี้จองโต๊ะไว้ที่ Sofitel Galaxy จูจี้เหวินก็เสียเงินไปมากมายแล้ว อันที่จริงกินข้าวที่ Sofitel Galaxy ไม่ต่ำกว่าสองพันหยวนแน่นอน สำหรับนักศึกษาคนหนึ่ง กินข้าวหนึ่งมื้อต้องจ่ายถึงสองพันหยวน ก็แพงเกินไปจริงๆ!
แต่เห็นเส้เหวินจี้งมีความสุขขนาดนี้ จูจี้เหวินก็รู้สึกคุ้มค่าแล้ว!
เส้เหวินจี้งกำลังคล้องแขนของจูจี้เหวิน เดินเข้าไปในประตูใหญ่ของโรงแรม
ในทันที บริกรสาวก็เดินเข้ามา ทักทายทั้งสองคน: “สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับสู่…Sofitel Galaxy… ขอถามหน่อย…เอ่อ…ไม่ทราบว่าคุณได้จองโต๊ะไว้หรือยังคะ?” บริกรพูดจบ ก็ยิ้มเขินๆ: “ดิฉันเพิ่งมาใหม่ การทำงานยังไม่ชำนาญนัก โปรดเข้าใจดิฉันด้วยนะคะ”
“ไม่เป็นไร” จูจี้เหวินพูด: “ฉันจองโต๊ะเอาไว้แล้ว เบอร์ 8!”
“เบอร์ 8 ได้ค่ะ ดิฉันจะพาคุณไปเดี๋ยวนี้ ตามดิฉันมาเลยค่ะ!” บริกรพูดจบ ก็เดินนำหน้าไป
เดินตามบริกรขึ้นไปชั้นสอง เดินมาถึงโต๊ะเบอร์ 8
ได้เห็นถึงวิวทิวทัศน์ของโต๊ะเบอร์ 8 จูจี้เหวินกับเส้เหวินจี้งก็พึงพอใจเป็นอย่างมาก สมภาคภูมิที่เป็นโรงแรมใหญ่ระดับสูงของเมืองจีนหลิง เพียงเรื่องการตกแต่งโรงแรมอื่นๆก็ไม่สามารถเปรียบเทียบได้แล้ว!
พื้นที่กว้างขวาง โคมไฟแขวนคริสตัล เชิงเทียนสีทอง เก้าอี้และผ้าปูโต๊ะที่เรียบง่ายแต่ยังคงหรูหรา!
พวกเขาเพิ่งจะนั่งลง นักดนตรีที่ประกอบด้วยกลุ่มของชาวต่างชาติผมทองตาฟ้าที่เป็นระเบียบก็เดินเข้ามา! ดีดหีบเพลง สีไวโอลิน และยังมีวาไรตี้โชว์ที่ใช้จานเปล่าในการแสดงอีกด้วย!
เพียงครู่เดียวตำแหน่งที่นั่งของจูจี้เหวินก็กลายเป็นจุดสนใจของทั้งร้าน!
คนอื่นๆทยอยๆหันมามองแล้วส่งสายตาอิจฉามาที่พวกเขา!
ขณะนี้ เส้เหวินจี้งรู้สึกว่าตนเองมีหน้ามีตาเป็นพิเศษ ราวกับเป็นเจ้าหญิงที่ได้รับความเคารพและชื่นชม!
“ขอบคุณมากๆเลย ที่รัก ฉันมีความสุขสุดๆเลย!” เส้เหวินจี้งกอดจูจี้เหวินด้วยความดีใจ นึกถึงก่อนหน้านี้ที่อยู่กับฉินหลั่ง ทำได้เพียงกินอาหารข้างทางเท่านั้น เส้เหวินจี้งยิ่งดีอกดีใจที่ทิ้งฉินหลั่งไป!
เส้เหวินจี้งจึงถ่ายเซลฟี่: “มา ที่รัก มองกล้อง!”
เส้เหวินจี้งกับจูจี้เหวินเซลฟี่ไปแล้วหนึ่งรูป และเจตนาถ่ายวิวทิวทัศน์ของโต๊ะกินข้าว กับชาวต่างชาติกี่คนนั้นเข้าไปด้วย! โพสลงไปในแวดวงเพื่อน พร้อมทั้งยังระบุตำแหน่งสถานที่เป็นพิเศษอีกด้วย
ครู่เดียว ในแวดวงเพื่อนก็เริ่มมีคนตอบกลับมาแล้ว
“เหวินจี้ง ไม่นึกว่าเธอจะหนีไปกินข้าวที่ Sofitel Galaxy แล้ว! เจ๋งมาก!”
“เมื่อไร่จะพาฉันไปบ้าง เพื่อนฉันยังไม่มีใครเคยไปเลยนะ!”
“คุณนายเศรษฐี เลี้ยงหน่อย!”
ภายใต้เสียงที่อิจฉาและประหลาดใจ ทำให้ความภูมิใจที่ไม่เคยมีมาก่อนของเส้เหวินจี้งขยายตัวมากขึ้น ก็ยิ่งทำให้เธอแน่วแน่ว่า ทิ้งฉินหลั่งเป็นตัวเลือกที่ฉลาดเฉียบแหลมจริงๆ! ถ้าเธอยังคบกับฉินหลั่งอยู่ ชีวิตนี้ ตนเองก็ไม่ต้องคิดจะเหยียบทางเข้าของ Sofitel Galaxy หรอก!
ทางด้านฉินหลั่ง ตอนที่ฉินหลั่งเห็นเส้เหวินจี้งจูบกับจูจี้เหวินต่อหน้าทุกคน ในใจของเขาเจ็บปวดเล็กน้อย แต่ที่มากกว่า กลับเป็นการทอดถอนใจที่เส้เหวินจี้งไม่รู้จักเอาตัวรอดเสียเลย
เขารู้ดีว่า จูจี้เหวินเป็นคนยังไง ไม่นึกว่าเส้เหวินจี้งจะยอมคบกับคนอย่างนี้! โง่เหลือเกินจริงๆ!
จูจี้เหวินขับแค่พาสสาทคันหนึ่ง? ดีมากแล้วเหรอ? เรื่อยๆเปื่อยๆตนเองก็ได้เฟอรารี่มาขับแล้ว!
“นายคงไม่ได้กำลังคิดถึงเธอใช่ไหม?” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นมาข้างกายฉินหลั่ง
ฉินหลั่งกลับมาจากห้วงความคิด แค่มอง ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่หลี่เสี้ย มายืนอยู่ข้างกายตนเอง
“เปล่า แค่รู้สึกว่าเส้เหวินจี้งไม่ค่อยคุ้มค่าเลยก็เท่านั้น!” ฉินหลั่งยิ้มบางๆ
“นั่นก็เป็นกรรมที่เธอเองต้องได้รับแล้วแหละ ทิ้งผู้ชายดีๆที่ไม่มีใครเทียบได้อย่างนาย แล้วไปคว้าจูจี้เหวินขยะสังคมอย่างนั้น” หลี่เสี้ยพูดอย่างไม่พอใจ กำลังมองแววตาของฉินหลั่งแล้วก็มีรอยยิ้มเล็กน้อย: “ไป เย็นนี้พวกเราไปกินข้าวกัน ฉันเลี้ยงนาย! เซียนหย่าจุนนอกมหาวิทยาลัย นายอยากกินอะไรก็ได้”
“อ้อ…” หลี่เสี้ยพูดอย่างนี้ ฉินหลั่งจึงนึกขึ้นได้ ก่อนหน้านี้ตนเองเคยพูดเอาไว้ว่าจะเลี้ยงข้าวหลี่เสี้ย กี่วันนี้มานี้ก็ยังไม่ได้ทำสักที
“ครั้งนี้ฉันเลี้ยงเธอเอง ไป พวกเราไปกินข้าวที่ Sofitel Galaxy Hotel กัน!”
“ฉินหลั่ง ครั้งที่แล้วที่นายเพิ่งอกหัก ที่ขี้โม้เอาไว้ก็ช่างมันเถอะ วันนี้นายยังจะมามุกนี้อีกเหรอ?” หลี่เสี้ยมองฉินหลั่งยิ้มๆพูดขึ้น
Sofitel Galaxy นั่นเป็นสถานที่อะไร หลี่เสี้ยก็รู้ดี ไม่ใช่ที่ที่นักศึกษาอย่างพวกเขาจะไปกินได้อยู่แล้ว
“มากับฉันก็พอ!” ฉินหลั่งก็ขี้เกียจจะอธิบายกับหลี่เสี้ย
ฉินหลั่งดึงหลี่เสี้ยมาจนถึงหน้าประตูมหาวิทยาลัย เรียกรถแท็กซี่คันหนึ่ง ไป Sofitel Galaxy Hotel ทันที
ลงจากรถแล้ว ฉินหลั่งก็ไม่รีรอ ดึงมือของหลี่เสี้ยเข้าไปทันที
หลี่เสี้ยลนลานแล้ว รีบดึงฉินหลั่งเอาไว้ ขมวดคิ้วพูด: “ฉินหลั่ง เลิกเล่นได้แล้ว ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่พวกเราควรจะมานะ”
ฉินหลั่งยิ้มบางๆพูดขึ้น: “เธอสบายใจได้ ในเมื่อฉันพาเธอมาเลี้ยงข้าว ก็ต้องไม่ทำให้เธอเสียหน้าอยู่แล้วสิ” กำลังพูด และไม่สนใจหลี่เสี้ยอีกแล้ว ดึงเธอเข้าไปในโรงแรมทันที
“เดี๋ยวก่อน ฉันอยากไปเข้าห้องน้ำ”
เข้าไปในห้องโถง เห็นการตกแต่งห้องโถงเหลืองอร่ามแวววาวมาก หลี่เสี้ยก็ขี้ขลาดเสียแล้ว เธอรู้สึกว่าขาอ่อนเล็กน้อย ในใจกังวลมากเป็นพิเศษ อยากจะไปผ่อนคลายที่ห้องน้ำสักหน่อย
“อื้ม ฉันไปด้วย!” ฉินหลั่งทอดถอนใจเล็กน้อย
หลี่เสี้ยเข้าไปในห้องน้ำหญิง ฉินหลั่งอยู่ที่อ่างล้างมือ
ตอนนี้ มีคนสองคนเข้ามาจากด้านนอก เป็นเส้เหวินจี้งกับจูจี้เหวินนั่นเอง เมื่อครู่เส้เหวินจี้งไม่ระวังทำของหวานหกใส่เสื้อผ้า จูจี้เหวินจึงพาเธอมาล้างออก
“นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!”
เส้เหวินจี้งคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าฉินหลั่งจะมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่
“เหวินจี้ง……”
ฉินหลั่งก็ประหลาดใจมากทีเดียว
“นายเรียกว่าเหวินจี้งงั้นเหรอ?”
จูจี้เหวินเดินเข้าไปอย่างโมโห ทำปากมุ่ยด่าออกมา ราวกับว่าถ้าฉินหลั่งไม่ยอม เขาก็จะไม่เกรงใจแล้ว: “ฉันจะเตือนนายเป็นครั้งสุดท้าย ต่อไปอย่ามาเรียกชื่อของเหวินจี้ง ยิ่งห้ามคิดอะไรกับเธอทั้งนั้น!”
ฉินหลั่งไม่ได้พูดอะไรกับจูจี้เหวินอีก หันกลับไปล้างมือ
ดวงตาของเส้เหวินจี้งกลอกไปกลอกมา เดินเข้าไปที่ก๊อกน้ำที่อยู่ใกล้ฉินหลั่งที่สุด เปิดก๊อก เอานิ้วมืออุดช่องที่น้ำไหลเอาไว้ เอียงหัวก๊อกน้ำแล้วหันไปมองฉินหลั่ง จากนั้นก็เอานิ้วมือออก น้ำจึงพุ่งไปทางฉินหลั่ง
“เธอ…” หน้าของฉินหลั่งเต็มไปด้วยน้ำที่พุ่งออกมา
“ฮ่าๆ สมน้ำหน้านาย!” เห็นฉินหลั่งที่มีน้ำไหลลงมาจากบนหัว เส้เหวินจี้งก็หัวเราะปลาบปลื้ม
ฉินหลั่งไม่อยากจะทะเลาะกับพวกเขา ในเมื่อไม่ทำให้พวกเขาไม่พอใจ ฉันก็ยังไปไม่ได้อีกใช่ไหม?
ฉินหลั่งอยากจะออกไปจากประตู เส้เหวินจี้งใช้ไหล่กระแทกเข้าไปที่จูจี้เหวินเบาๆ แล้วส่งสายตาให้ จูจี้เหวินเข้าใจและแย่งชิงเอาไว้ก่อนฉินหลั่ง ขวางอยู่ที่ทางเข้า แล้วยังใช้ขาพาดเอาไว้บนประตู
“อยากจะไปแล้วเหรอ? จะง่ายขนาดนั้นที่ไหนล่ะ? นายเรียกว่าพี่ชาย กับพี่สะใภ้สักหน่อยสิ แล้วพวกเราจะปล่อยนายออกไป!”
เส้เหวินจี้งมองฉินหลั่งแล้วยิ้มอย่างเย็นชา: “ฉันดูแล้วนายคงจะแอบเข้ามาสินะ! เป็นแค่คนจนๆก็ยังกล้าที่จะมา Sofitel Hotel นายนี่มันกล้าหาญจริงๆ! ถ้าวันนี้นายไม่เรียก ฉันก็จะเรียกรปภ.ของโรงแรมมา!”
เธอกลับอยากให้ฉินหลั่งได้ลิ้มรส การเรียกแฟนเก่าว่าพี่สะใภ้มันรู้สึกยังไง!
เส้เหวินจี้งรู้สึกว่ายิ่งได้รังแกฉินหลั่ง ในใจตนเองก็ยิ่งมีความสุข
ฉินหลั่งโมโหขึ้นมาบ้างแล้วจริงๆ ฉันยอมอ่อนข้อให้พวกเขามาพอแล้วนะ พวกเขาได้คืบแล้วจะยังเอาศอกอีกสินะ?
พอดีกับตอนนี้ หลี่เสี้ยเดินออกมาจากข้างในแล้ว และเธอก็ได้ยินที่เส้เหวินจี้งพูดเมื่อครู่
“เส้เหวินจี้ง เธอเกินไปหรือเปล่า พวกเราไปยั่วอะไรเธอเหรอ เธอมีสิทธิ์อะไรถึงจะเรียกรปภ.มาจับพวกเรา?” หลี่เสี้ยมองเส้เหวินจี้งอย่างโมโห
“อ้อ เธอก็อยู่ที่นี่สินะ เป็นหมาตัวผู้ตัวเมียคู่หนึ่ง!”
เส้เหวินจี้งยิ้มเย็นชา กลอกสายตาเจ้าเล่ห์ พูดขึ้น: “ฉันมีสิทธิ์อะไรถึงเรียกรปภ.มาจับพวกเธอ เป็นไปได้ว่าพวกเธอสองคนไม่ได้มากินข้าวที่นี่ หึ พวกเธอสองคนคิดว่าที่นี่เป็นKFC ที่พวกเธออยากจะเข้าก็เข้ามาได้งั้นเหรอ!”
ท่าทีที่รุนแรงของเส้เหวินจี้งพูดจนหลี่เสี้ยเงียบกริบ
เมื่อกี้ที่อยู่ในห้องน้ำ หลี่เสี้ยก็เข้าใจแล้ว ฉินหลั่งลากตนเองมาที่นี่ ต้องล้อตนเองเล่นแน่ๆ!
ตอนแรกที่เธอออกมา ก็อยากจะลากฉินหลั่งออกไปจากที่นี่อยู่แล้ว คิดไม่ถึง ไม่นึกว่าจะเจอ เส้เหวินจี้งกับจูจี้เหวินที่นี่
เห็นท่าทางนี้ของเส้เหวินจี้ง กลัวว่าคงจะคุยกันดีๆไม่ได้แล้ว ถ้ายังรอต่อไปเธอก็ไม่รู้ว่าจะมีเรื่องอะไรออกมาอีก รีบออกไปจะดีกว่า
“ฉินหลั่ง พวกเราไปกันเถอะ” หลี่เสี้ยดึงฉินหลั่งเตรียมจะออกไป!
“คิดจะไปอย่างนี้!”
เส้เหวินจี้งกับจูจี้เหวินขวางอยู่ที่ประตูห้องน้ำ เริ่มร้องตะโกนเสียงดัง: “ทุกคนรีบมาดูเร็ว มีคนไม่กินข้าวแต่ตั้งใจมาเข้าห้องน้ำในโรงแรม ทุกคนรีบมาดูเร็ว ผู้จัดการโรงแรมล่ะ ไม่จัดการหน่อยเหรอ?”
เส้เหวินจี้งตะโกนขนาดนี้ แขกที่ผ่านไปผ่านมารอบๆก็โดนดึงดูดเข้ามากันทั้งนั้น
“ทุกคนดูชายหญิงคู่นี้สิ แอบมาเข้าห้องน้ำใน Sofitel โรงแรมเปิดประตูเอาไว้เพื่อทำธุรกิจ คุณจะมาใช้ฟรีๆอย่างนี้ ไม่อายเหรอ? ห้องน้ำชั้นสูงขนาดนี้ ไม่ต้องจ่ายเงินสักเหมาเดียว ก็โชคดีได้ใช้ห้องน้ำดีขนาดนี้แล้ว คุณคิดว่าบนโลกนี้มีเรื่องดีขนาดนี้เหรอ?”
เส้เหวินจี้งพูดอย่างนี้ คนอื่นก็เริ่มคำรามออกมาตามๆกัน:
“นั่นสิ ตอนนี้คุณภาพชีวิตของคนน่ากังวลจริงๆ มาเข้าห้องน้ำสะเปะสะปะได้ยังไง?”
“ด้านนอกก็มีห้องน้ำสาธารณะไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ไปเข้า? ไม่ยอมจ่ายเงินแล้วยังคิดจะเข้าห้องน้ำชั้นสูง ทำไมความคิดดีขนาดนี้?”
“กลัวว่าจะไม่ได้แค่มาเข้าห้องน้ำอย่างเดียวน่ะสิ คงยังคิดจะแอบใช้อินเตอร์เน็ตด้วย ถ้าไม่โดนพบเข้าซะก่อน พวกเขาอาจจะหามุมนอนหลับตรงไหนก็ได้นะเนี่ย”
……
ตอนนี้ ผู้จัดการโรงแรมก็มาแล้ว
เส้เหวินจี้งเดินเข้าไปต่อหน้าของผู้จัดการ ชี้ไปที่พวกฉินหลั่ง พูดเสียงแหลม: “ผู้จัดการ คุณดูสิตอนนี้จะจัดการยังไง? ถ้าใครๆก็สามารถมาเข้าห้องน้ำได้ ฉันว่าโรงแรมพวกคุณก็ไม่ได้ชั้นสูงขนาดนั้นเหมือนกับที่ด้านนอกเค้าพูดกันนะ”
“รอสักครู่นะคะ”
ผู้จัดการยิ้มสู้ แล้วก็หันไปทางฉินหลั่ง: “คุณทั้งสองคะ สิ่งอำนวยความสะดวกทั้งหมดของโรงแรมพวกเราเตรียมไว้เพื่อแขกของพวกเราเท่านั้นค่ะ ไม่ได้บริการคนภายนอก ตอนนี้ ขอให้พวกคุณออกไปเถอะค่ะ ขอโทษนะคะ”
“ฉินหลั่ง พวกเราไปเถอะ” หลี่เสี้ยพูดกับฉินหลั่งอย่างขี้ขลาด โดนคนมากมายมองอยู่ หลี่เสี้ยก็รู้สึกขายหน้าทำตัวไม่ถูกแล้ว
แต่เวลานี้ ฉินหลั่งกลับดึงเธอเอาไว้ มองเธออย่างสุขุม: “พวกเราไม่ไป”
“ผู้จัดการก็ไล่แล้ว พวกเธอยังไม่ไปอีก นี่หน้าไม่อายจริงๆนะ!” เส้เหวินจี้งตอบโต้ขึ้นมาอีก: “พวกเธอยังคิดจะใช้อินเตอร์เน็ตของที่นี่อีกใช่ไหม? ยังคิดจะเดินไปเดินมาต่อหน้าแขกที่เสียเงินขนาดนี้อย่างพวกฉัน ตั้งใจทำให้พวกฉันสะอิดสะเอียน ไม่ให้พวกฉันกินให้อร่อยอย่างเต็มที่ สุดท้ายก็ทำให้ชื่อเสียงของ Sofitel Hotel ฉาวโฉ่ใช่ไหม?”
ผู้จัดการก็คิดแบบนั้น ฉินหลั่งตั้งใจสร้างปัญหา เธอขมวดคิ้วขึ้นมา: “คุณผู้ชายคะ เชิญคุณออกไปตอนนี้เถอะค่ะ ไม่อย่างนั้น ฉันจะเรียกรปภ.แล้วนะคะ!”
ในใจของเส้เหวินจี้งดีใจอย่างยิ่ง เธอคาดหวังว่าจะได้เห็นฉากที่ฉินหลั่งโดนรปภ.พาออกไปจริงๆ
“พวกเขาเป็นลูกค้า แล้วพวกเราไม่ใช่เหรอ?”
ฉินหลั่งมองผู้จัดการแล้วพูดขึ้น: “ฉันจองโต๊ะที่นี่เอาไว้แล้ว”
“พวกนายจองโต๊ะไว้แล้ว?” เส้เหวินจี้งปรากฏท่าทางประหลาดใจ แล้วก็หัวเราะออกมา เธอดูแล้ว ที่ฉินหลั่งพูดอย่างนี้ก็เป็นแค่เรื่องตลก
ถ้าคนจนอย่างฉินหลั่งสามารถจองโต๊ะที่ Sofitel Galaxy Hotel ได้ นั่นก็ลดระดับเกินไปแล้ว และคงไม่โดนเรียกว่าเป็นโรงแรมที่จองโต๊ะได้ยากที่สุดแห่งหนึ่งในเมืองจีนหลิงหรอก!
ฉินหลั่งเอ้ยฉินหลั่ง นายโง่พอแล้วจริงๆ! นายคิดจะใช้ประโยคนี้กู้สถานการณ์เหรอ แต่ผลลัพธ์ก็แค่ ทำให้นายล้มลงไปอย่างน่าเวทนากว่าเดิม!
เส้เหวินจี้งค่อนข้างรอไม่ไหวที่อีกเดี๋ยวจะได้เห็นฉินหลั่งท่าทางเก้ๆกังๆหลังจากโดนถามจนไปต่อไม่ได้แล้ว!
คนอื่นๆก็ยังคงมีท่าทีที่อยากจะดูโชว์นี้ต่อไป เสื้อผ้าของฉินหลั่งดูแล้วก็ไม่เหมือนกับ คนที่สามารถจองโต๊ะที่ Sofitel Hotel ได้จริงๆ
“คุณผู้ชายคะ โปรดอย่าท้าทายความอดทนที่มีขีดจำกัดของฉันเลยค่ะ ถ้าคุณยังสร้างปัญหาต่อไปอีก อย่างนั้น ต้องขอโทษด้วย ฉันคงทำได้เพียงใช้กำลังบีบบังคับตามมาตรการแล้วค่ะ!” ผู้จัดการวางวิทยุสื่อสารไว้ที่ข้างปากแล้ว
หลี่เสี้ยก็กังวลใจ ตอนนี้ในหัวของเธอกำลังครุ่นคิดวิธีกู้คืนสถานการณ์อย่างบ้าคลั่ง แต่อันที่จริงเธอก็เป็นแค่นักศึกษาจนๆ อยู่ใน Sofitel Hotel เธอไม่มีกำลังพอที่จะช่วยเหลืออะไรได้ตั้งแต่แรกแล้ว!
“ฉันจองโต๊ะเบอร์ 8 ของโรงแรมพวกคุณไว้ ไม่เชื่อคุณก็ดู!” พูดแล้ว ฉินหลั่งก็เปิดมือถือของตนเอง เอาข้อความที่จองสำเร็จแล้วให้ผู้จัดการดู!
“ฮ่าๆ พวกนายจองโต๊ะเบอร์ 8? บังเอิญเกินไปแล้ว พวกเราก็จองโต๊ะเบอร์ 8 ไว้พอดี นายว่าน่าสนุกไหมล่ะ?” แค่เส้เหวินจี้งได้ยินฉินหลั่งพูดจบ ก็หัวเราะขึ้นมาทันที
เธอรู้สึกว่า ก่อนที่ฉินหลั่งจะมา เพื่อรับมือกับคนของโรงแรม จึงทำการปลอมแปลงข้อความขึ้นมา แค่คิดไม่ถึง ไม่นึกเลยว่าโต๊ะที่เขาปลอมแปลงจะเป็นโต๊ะของตนเอง
นี่ก็วิ่งชนกำแพงจนหงายหลังแล้วนะ!
ผู้จัดการรับมือถือของฉินหลั่งมาดู บนใบหน้าก็รีบเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มทันที คืนมือถือให้ฉินหลั่งอย่างนอบน้อม: “ขอโทษด้วยนะคะ เมื่อครู่เข้าใจผิดแล้ว เป็นความผิดของพวกเราเองค่ะ ดิฉันจะพาคุณไปเดี๋ยวนี้ค่ะ!”