รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 6 ใครส่งของขวัญให้มากที่สุดกันแน่

บทที่ 6 ใครส่งของขวัญให้มากที่สุดกันแน่
“หนึ่งวันก็คือวันหนึ่ง : ฉันด่านายแล้วทำไม ไอ้หนูน้อย คิดว่าส่งแค่ห้าหยวนแล้วจะแน่เหรอ จะต่อปากต่อคำกับฉันก็ต้องคิดให้ดีๆก่อน ในกระเป๋าอันโล่งโจ้งของคนน้ำหน้าอย่างนาย จะมีทุนอยู่สักเท่าไหร่กันเชียว”
“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันส่ง (ปืนธนบัตร) ให้ 1ชิ้น”
“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันส่ง (ปืนธนบัตร) ให้×2ชิ้น”
“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันส่ง (ปืนธนบัตร) ให้×3ชิ้น”
“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันส่ง (ปืนธนบัตร) ให้×4ชิ้น”
“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันส่ง (ปืนธนบัตร) ให้×5ชิ้น”
วันหนึ่งก็คือหนึ่งวัน ส่งให้5ชิ้นรวด (ปืนธนบัตร) 5ชิ้น ก็เทียบเท่ากับสามร้อยหยวน5อันเชียวนะ !
จางเจียซินถูกสิ่งนี้ทำให้ตกตะลึงมาก เธอเบิกตาโต ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับ ดูฉากนี้บนไลฟ์สดอย่างไม่อยากจะเชื่อ
สองมือของเธอกุมไว้ที่อก ท่าทางปลื้มอกปลื้มใจเป็นอย่างมาก “คุณพี่วันหนึ่ง พี่ส่งของขวัญให้ฉันมากมายขนาดนี้ ฉัน…ฉันดีใจมากจริงๆนะ” จางเจียซินรีบส่งจูบแบบมีเสียงมาทางหน้าจอหลายๆครั้งทันที
“พี่วันหนึ่งคะ พี่เป็นเพื่อนร่วมห้องของฉันหรือเปล่าคะ” จางเจียซินกะพริบตาปริบๆ
“เกาหยวน” วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันส่งคำสั้นๆออกมาสองคำ
“เกาหยวนเจ้าหลานนี่ มีเงินหน่อยแล้วคิดว่าแน่เหรอ ฉันละอยากเอายายมันจริงๆ !” หยินห้าวด่าออกมาอย่างเกรี้ยวกราด
เกาหยวนพูดขึ้นอีกครั้ง “เจียซิน ตั้งให้ฉันเป็นผู้ดูแล !”
“ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา” จางเจียซินรีบพยักหน้า ดำเนินการบนโทรศัพท์ครั้งสองครั้ง แล้วเกาหยวนก็ถูกตั้งให้เป็นผู้ดูแล
“เมื่อกี้เจ้ายาจกหยินห้าวมันกล้าด่าฉัน ฉันจะให้นายด่าอีก” พอเกาหยวนส่งข้อความนี้ออกมาแล้ว บนหน้าจอก็มีข้อความจากระบบแจ้งขึ้นมา “ปลาที่บินได้ถูกผู้ดูแลปิดเสียงเป็นเวลาหนึ่งวัน”
“บ้าเอ้ย ฉันถูกปิดเสียงแล้ว” หยินห้าวกดมือถืออย่างร้อนรน แต่ข้อความที่พิมพ์เสร็จแล้วกลับไม่สามารถส่งออกไปได้
เกาหยวนพูดต่อไปบนหน้าจอสาธารณะ “หยินห้าวเจ้าคนยาจก ถ้ามีปัญญานายก็ลองส่งมาอีกสิ นายลองส่งมาดูสิ ฮ่าฮ่า”
“ขอบคุณพี่เกาที่ส่งของขวัญให้ฉันอย่างมากมายนะคะ ตอนนี้ฉันจะเต้นให้พี่เกาดูโดยเฉพาะเลยนะคะ” พอพูดจบ จางเจียซินก็ยืนขึ้นมา แล้วเริ่มเต้นรำ
แถบข้อความก็ระเบิดแล้วเช่นกัน ข้อความถูกเลื่อนอย่างรวดเร็ว
“เฟย์หว่องไล่ฉันไปครึ่งถนน : ฉันก็ว่าบัญชีที่มีความหมายขนาดนี้เป็นของใครกัน ที่แท้ก็พี่เกานี่เอง พี่เกาเจ๋งไปเลย”
“หนุ่มหล่อ : พี่เกาออกตัวก็ต้องไม่ธรรมดาอยู่แล้ว ในห้องเราก็มีแต่พี่เกานี่แหละที่รวยที่สุด”
“หล่อจนไม่กล้าเข้าห้องน้ำ : พี่เกา ตอนนี้เล่นอยู่ที่ไหนเหรอ”
“ตอนนี้กินเหล้าอยู่กับพี่น้องที่อาคารอ้วยขวง พอถึงกลางคืนจะไปโรงแรมสุ่ยจิง ส่วนเรื่องที่ว่าไปทำอะไร ขอไม่พูดกับพวกนายดีกว่า ฮ่าฮ่า” เกาหยวนคุยสนทนาอย่างออกรส
“ยังต้องถามอีกหรือไง วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันไง ฮ่าฮ่า พี่เกาเจ๋งมาก” มีคนออกมาประจบเกาหยวนอีกครั้ง
“หยินห้าวไอ้หน้าxนั่น ส่งแค่ห้าหยวนยังกล้ามาท้าทายฉัน ดูสภาพขาดสารอาหารกับท่าทางปัญญาอ่อนของมันสิ แค่เห็นฉันก็อยากจะอ้วกแล้ว”
“เกาหยวนเจ้าหมอนี่มันอยากโดนอัดสินะ” หยินห้าวโกรธควันออกจมูก ขายหน้าต่อหน้าคนอื่นเขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมาก แต่ประเด็นหลักก็คือนี่มันอยู่ในไลฟ์สดของจางเจียซิน
ยินถิงทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว ก็เลยส่งข้อความออกไป
“จากรังไหมสู่ผีเสื้อ : เกาหยวน ยังไงก็เพื่อนร่วมชั้นกัน พูดแบบนี้เหมาะสมแล้วเหรอ
“ไฮ ไอ้หน้าXXXมาอีกคนแล้ว” เกาหยวนตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว
“ไอ้คนข้างบนจะต้องเป็นยินถิงหรือไม่ก็ฉินหลั่งแน่นอน พวกที่อยู่กับหยินห้าวก็มีแค่เจ้ายาจกสองตัวนี้เท่านั้นแหละ !”
เกาหยวนกำลังด่าอย่างเมามัน “ยาจกเดนตายอย่างพวกนายสองคน จนกว่าไอ้หยินห้าวอีก มีเงินหรือไงถึงได้กล้าออกหน้าแทนคนอื่น มีปัญญาก็มาแข่งส่งของขวัญกับฉันสิ ฉันยอมให้พวกนายร่วมมือกันทั้งสามคน กล้าไหม? ฉันจะทุบให้ระเบิดในหมัดเดียวเลย”
“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันส่ง (ปืนธนบัตร) ให้ 1ชิ้น”
“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันส่ง (ปืนธนบัตร) ให้×2ชิ้น”
“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันส่ง (ปืนธนบัตร) ให้×3ชิ้น”
“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันส่ง (ปืนธนบัตร) ให้×4ชิ้น”
“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันส่ง (ปืนธนบัตร) ให้×5ชิ้น”
เกาหยวนส่งออกมาอีกห้าชิ้นรวด
“ขอบคุณค่ะพี่เกา ขอบคุณมากจริงๆ ยังไม่เคยมีคนส่งของขวัญให้ฉันมากมายขนาดนี้มาก่อนเลย พี่นี่เยี่ยมที่สุดเลย รอพี่กลับมามหาวิทยาลัยแล้ว ฉันจะเลี้ยงไอศกรีมนะคะ” จางเจียซินสองมือกอดอก ยิ้มหวานแล้วขอบคุณเกาหยวนสารพัด
“หนุ่มหล่อ : เจ๋งไปเลย พี่เกา !”
“ฉันเป็นคนเลี้ยงหมูที่อยู่ห้องข้างๆ : wow ไม่เคยเห็นใครใจกว้างเท่าพี่เกามาก่อนเลย พี่เกาจะกลับมาเมื่อไหร่ เดี๋ยวน้องไปรับเอง”
“สุนัขตัวที่สอง : มีใครเห็นไหมว่ารูปโปรไฟล์ของพี่เกาหล่อสุดๆไปเลย รสนิยมที่ไม่ธรรมดาจะมีใครเทียบได้อีก”
……
เพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆก็ทยอยกันออกมาประจบประแจง และมุมมองการเลียแข้งเลียขาของทุกคนก็สุดยอดมาก
“ฉินหลั่งกับยินถิงเจ้ายาจกสองตัวนั้นเห็นรึยัง นี่ก็คือสิ่งที่ผู้คนต้องการ คนอย่างพวกนายกล้ามาสู้กับฉัน หึหึ ไม่รู้จักประมาณตน” เกาหยวนส่งเสร็จ ก็ปิดเสียงบัญชีของยินถิงด้วยอีกคนทันที
“ปัง” ยินถิงโกรธจนทุบโต๊ะคอมพิวเตอร์หนึ่งที
“ยินถิง ไม่เป็นไรใช่ไหม อย่าใส่ใจคำพูดของไอ้หลานเกาหยวนนั่นเลย !” หยินห้าวพูดปลอบใจยินถิง เพราะยังไงที่ยินถิงไปกระตุ้นเกาหยวนเข้าก็เพราะช่วยออกหน้าแทนเขา
“เจียซิน รอบตัวฉันมีเศรษฐีเต็มไปหมดเลยนะ ต่อไปถ้าดูเธอไลฟ์สด ฉันจะลากพวกเขาทั้งหมดเข้ามาด้วย จะได้ช่วยส่งของขวัญให้เธอไง” เกาหยวนเริ่มโอ้อวดอีกครั้ง “บัญชีสองอันของพวกหยินห้าวฉันจะช่วยเธอเก็บไว้ก่อน รอให้แฟนคลับเยอะแล้ว ค่อยบล็อกพวกเขา พวกยาจกอยู่ในไลฟ์สดไปจะมีประโยชน์อะไร ฉันยังรู้สึกขายหน้าแทนพวกเขาเลย”
ในขณะนั้นเอง ข้อความจากระบบก็ปรากฏขึ้นในช่องไลฟ์สดอีกครั้ง
“ซิงเฉินส่ง (เรือรบอวกาศ) ให้ 1ชิ้น”
จางเจียซินยังคงดื่มด่ำอยู่กับปืนธนบัตรห้าอันที่เกาหยวนส่งให้เธอเมื่อครู่ คนที่กำลังดูไลฟ์สดคนอื่นก็เลยเห็นเข้าก่อน ทันใดนั้นแถบข้อความก็เดือดขึ้นอีกครั้ง
“หนุ่มหล่อ : พระเจ้า มีคนส่งเรือรบอวกาศให้ด้วย !”
“กรกฎาคม ไร้เดียงสา : พวกรวยซ่อนรูปเหรอ ! คนในชั้นเราเหรอ ใครกัน !”
“ไม่หล่อไม่คิดเงิน : แค่นี้ก็ได้…เรือรบอวกาศแล้วเหรอ ? ไลฟ์สดมันง่ายขนาดนี้เลยเหรอ ฉันก็อยากไปเปิดไลฟ์สดบ้างแล้ว”
“ยู่เซิ่ง หัวใจล้มเหลว : จางเจียซิน นี่เป็นแฟนเธอเหรอ เจอเศรษฐีรุ่นที่สองเข้าหรือไง”
จางเจียซินตอนนี้ถึงได้สังเกตเห็น เธออึ้งไปครู่หนึ่ง สองมือปิดปาก ยังไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีคนส่งเรือรบอวกาศให้เธอจริงๆ พอเข้าไปใกล้หน้าจอโทรศัพท์แล้ว ก็ตื่นเต้นจนไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมาดี ทำให้แค่หัวเราะโง่ๆเท่านั้น
“พระเจ้า นี่ใครกัน เรือรบอวกาศราคาห้าพันหยวนเลยนะ คนในชั้นเราเหรอ” หยินห้าวเบิกตาโตอ้าปากค้างมองหน้าจอมือถือ
“ต้องไม่ใช่คนในชั้นเราแน่ๆ คนในชั้นเรานอกจากเกาหยวนแล้ว คนอื่นๆก็เป็นคนธรรมดาหมด ใครจะมีเงินส่งให้มากขนาดนั้น” ยินถิงจ้องหน้าจอโทรศัพท์ ต่างก็งงงวยไปด้วยเหมือนกัน
“หึ แค่ส่งเรือรบอวกาศแล้วคิดว่าจะแน่หรือไง คิดว่าคืนอื่นเขาจะไม่มีปัญญาส่งหรือไง รอก่อนเถอะ ฉันก็ส่งอันหนึ่ง ถ้าแข่งเรื่องเงิน เกาหยวนคนนี้ยังไม่เคยแพ้ใครมาก่อนเลย” เกาหยวนเห็นว่าเดิมทีบนแถบข้อความมีแต่คนชื่นชมเขา จู่ๆตัวเด่นก็เปลี่ยนไป ทำให้รู้สึกรับไม่ค่อยได้
ข้อความของเกาหยวนพึ่งจะเด้งขึ้นมาบนหน้าจอ ข้อความของระบบดูเหมือนจะเป็นลูกหมีที่วิ่งออกจากรัง เด้งขึ้นมารัวๆ
“ซิงเฉินส่ง (เรือรบอวกาศ) ให้ 1ชิ้น”
“ซิงเฉินส่ง (เรือรบอวกาศ) ให้×2ชิ้น”
“ซิงเฉินส่ง (เรือรบอวกาศ) ให้×3ชิ้น”
“ซิงเฉินส่ง (เรือรบอวกาศ) ให้×4ชิ้น”
“ซิงเฉินส่ง (เรือรบอวกาศ) ให้×5ชิ้น”
……
“ซิงเฉินส่ง (เรือรบอวกาศ) ให้×10ชิ้น”
“พระพระพระ…” ตั้งแต่ตอนที่ซิงเฉินส่งเรือรบอวกาศอันที่ห้าออกมา ในปากของหยินห้าวก็เหลือแค่คำว่า”พระ”อยู่แล้ว
ข้อความในแถบข้อความของช่องไลฟ์สด กระโดดขึ้นด้วยความเร็ว3เท่าของเมื่อครู่แล้วในตอนนี้ ข้อความชื่นชม ประจบสอพลอ ไม่รู้ว่ามากขึ้นกว่าเมื่อกี้ไปกี่เท่าต่อกี่เท่าแล้ว
จางเจียซินเกือบจะถูกซิงเฉินทำให้ตกใจจนแทบเสียสติอยู่แล้ว เธอสองมือจับผม ไม่ว่ายังไงก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมซิงเฉินถึงส่งข้อความให้เธอมากมายขนาดนี้ เรือรบอวกาศสิบเอ็ดชิ้น นี่ก็เท่ากับว่าเป็นเงินห้าหมื่นห้าพันเลยนะ !
“ขอบคุณพี่ซิงเฉินนะคะ ตอนนี้ฉันได้บ้าไปแล้ว ฉันคิดไม่ออกเลยว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริง พี่ซิงเฉิน พี่บอกมาเถอะ ว่าพี่อยากเห็นเจียซินแสดงอะไร ฉันจะฟังพี่ทุกอย่างเลย” จางเจียซินจ้องมองหน้าจอด้วยดวงตาเป็นประกาย
“ให้ฉันเป็นคนดูแล ให้ฉันเป็นผู้ดูแลแค่คนเดียวก็พอ” ซิงเฉินส่งข้อความออกมา
“ได้ค่ะ ฉันจะตั้งค่าให้พี่เดี๋ยวนี้เลย” จางเจียซินรับปากทันทีโดยไม่ต้องคิด ซิงเฉินส่งมาตั้งห้าหมื่นห้าเลยนะ คำขอของเศรษฐีแบบนี้ยังไงก็ต้องตอบสนอง !
จางเจียซินกดตั้งค่าบนหน้าจอโทรศัพท์ เมื่อกี้ซิงเฉินพูดว่า ให้เขาเป็นผู้ดูแลแค่คนเดียวก็พอ มองดูบัญชีของเกาหยวน แววตาของจางเจียซินก็แน่วแน่ ปลดเกาหยวนออกจากตำแหน่งผู้ดูแล แล้วตั้งซิงเฉินให้เป็นผู้ดูแล
“พี่ซิงเฉินคะ ฉันตั้งค่าเสร็จแล้วนะ ผู้ดูแลมีแค่พี่คนเดียว” ตั้งค่าเสร็จ จางเจียซินก็ส่งยิ้มหวานมาทางหน้าจอ
ระบบแจ้งเตือนขึ้น
“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันถูกผู้ไลฟ์ปลดออกจากตำแหน่งผู้ดูแล”
“ซิงเฉินถูกผู้ไลฟ์ตั้งค่าให้เป็นผู้ดูแล”
เพียงแค่ครึ่งนาทีสั้นๆ บนหน้าจอก็มีข้อความแจ้งเตือนเด้งขึ้นมาอีกครั้ง
“ปลาที่บินได้ถูกปลดล็อกจากการปิดเสียง”
“จากรังไหมสู่ผีเสื้อถูกปลดล็อกจากการปิดเสียง”
“ฉันพูดได้อีกครั้งแล้ว ! ฮ่าฮ่า พี่ซิงเฉินผู้มีความชอบธรรมคนนี้ ฉันชอบ !” หยินห้าวลิงโลดทันที หัวเราะปากกว้าง
หยินห้าวส่งข้อความเข้าไปในไลฟ์สดอีกครั้ง “เกาหยวน สบายดีไหม ก้าวออกมาหน่อยสิ !”
ยินถิงเมื่อครู่ก็โมโหจนจุกพอสมควร ก็ออกมาพูดบ้าง “ห้าหมื่นห้าสำหรับนายก็เป็นแค่ตัวเลขน้อยๆสินะ ส่งมาให้ทุกคนเบิกเนตรหน่อยสิ”
“พี่ซิงเฉิน ขอบคุณมากนะคะ ฉันจะเชิญพี่มามหาวิทยาลัยจีนหลิง ฉันจะพาพี่ทัวร์มหาวิทยาลัยเอง แล้วจะเลี้ยงข้าวพี่ด้วย !” จางเจียซินกะพริบตาปริบๆ ท่าทางออดอ้อนน่าดึงดูดใจเป็นพิเศษ
“ไม่ต้องหรอก แค่เงินเล็กน้อย” ซิงเฉินพูดขึ้น
“ฉันก็แค่อยากบอกคนบางคนว่า นายมีเงินก็ดี แต่มีเงินแล้วยังวางท่า ดูถูกคนนั้นคนนี้ แบบนี้ไม่ดี ทุกคนก็เป็นคนเหมือนกัน ควรเคารพซึ่งกันและกัน อย่ารังแกคนอื่นให้มากนัก !” ซิงเฉินส่งประโยคที่ให้ข้อคิดออกมาคำหนึ่ง