Emperor of Steel-กำเนิดใหม่จักรพรรดิเหล็กไหล – ตอนที่ 44 ความตื่นเต้นในหอคอยเวทมนตร์ (3)

บทที่ 44 ความตื่นเต้นในหอคอยเวทมนตร์ (3)
“พระอาทิตย์ใกล้จะตกแล้ว ไหนๆเราก็มาถึงที่นี่แล้วด้วยมันคงจะเป็นอะไรที่น่าเสียดายแน่นอนหากแก้วของเรายังว่างเปล่า”
หลังจากเยี่ยมชมสถานที่ท่องเที่ยวสองสามแห่งตลอดช่วงบ่ายลุคก็กล่าวขึ้นมา
ในเวลานั้นดวงตาของฟิลิปเป็นประกายเมื่อได้ยินคำพูดของลุค
“นี่นายท่านกำลังจะสื่อว่า…”
“ใช่ ตามที่เจ้าเข้าใจ”
เมื่อลุคพยักหน้าทั้งสองคนก็ตกใจ
เนื่องจากสถานการณ์ทางการเงินของตระกูลมันจึงทำให้ค่าจ้างของวกเขาไม่เพียงพอที่จะเหลือพอเอาไปดื่ม
และมีอีกอย่างหนึ่ง
ในดินแดนของรากันต์นั้นมีแต่บาร์แห่งเดียวซึ่งเป็นบาร์ราคาถูก
“ปลดเข็มขัดและดื่มพวกมันเข้าไปเท่าที่พวกเจ้าต้องการเลย”
พวกเขาทั้งสามคนไปที่บาร์ตรงชานเมืองและดื่มกันสักพัก
ไม่มีใครเกลียดแอลกอฮอล์ นั่นจึงเป็นสาเหตุที่โรเจอร์สและฟิลิปเทเบียร์ใส่แก้วของพวกเขาอย่างบ้าคลั่ง
ท้ายที่สุดในตอนดึก ทั้งโรเจอร์สและฟิลิปก็มีสภาพเมาเหมือนหมา
ลุคเรียกบริกรแล้วให้ทิปเขาอย่างดีและถามว่า
“มีโรงแรมใกล้ๆที่นี่ไหม? ข้าต้องการจะย้ายพวกเขาไปสักหน่อย”
“ขอรับนายท่าน”
บริกรเรียกเพื่อนร่วมงานของเขามาและเริ่มพยุงอัศวินทั้งสองไปบังห้องพักของพวกเขา
ลุคตรวจดูพวกเขาอยู่สักพักแล้วจึงออกมาจากที่นั่น
“หุหุหุ พวกเรามาไกลมาก แต่ข้าก็อดไม่ได้ที่จะไปที่นั่นเป็นครั้งที่ 2”
สถานที่ที่ลุคอยากไปอีกเป็นครั้งที่สองคือรถพ่วง
มันเป็นสาขาของหอคอยเวทมนตร์เวอร์ริทัสที่พวกเขาเคยไปแล้วถูกทำให้อับอาย
“มันจะต้องเป็นออะไรที่ดีกว่าแน่นอนที่จะตอบแทนพวกมันที่ดูแลเราอย่างดีในวันนี้”
ในความเป็นจริงแล้วลุคไม่ได้คิดที่จะหยุดพักตามที่ฟิลิปขอ
คำขอจากฟิลิปเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น ความจริงแล้วลุคมีแผนที่จะบุกเข้าไปในสาขาของหอคอยเวทมนตร์เวอร์ริทัส
มันจะไม่ใช่จุดจบของรากันต์ แต่ลุคคิดว่ามันจะดีกว่าที่จะตอบแทนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
ไม่ สาขานี้จะโชคดีพอที่จะไม่ถูกบดขยี้
นั่นเป็นสาเหตุที่ลุคยอมให้ฟิลิปและโรเจอร์สเมาแล้วแอบร่ายมนตร์หลับใส่พวกเขา
หากพวกเขาตื่นขึ้นมา พวกเขาก็จะต้องต่อต้านการกระทำดังกล่าวอย่างแน่นอนโดยให้เหตุผลว่ามันอันตรายเกินไป และพวกเขาก็ไม่เต็มใจที่จะเข้าร่วมแน่นอน
และพวกเขายังไม่สามารถโน้มน้าวใจเกี่ยวกับเวทมนตร์แห่งความมืดได้
“ล่องหน!”
เมื่อลุคร่ายเวทมนร์ของเขาเสร็จ แสงสีม่วงที่สว่างไสวรอบร่างของเขาเริ่มหลอมรวมกับความมืด
มันเป็นสิ่งที่ดูเหมือนเป็นฉากที่เกิดขึ้นในเทพนิยายเท่านั้น มันน่าเสียดายมากที่ไม่มีใครได้มาเห็นฉากนี้
หลังจากเตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว ลุคก็เริ่มบุกเข้าไปในสาขาของหอคอยเวทมนตร์เวอร์รทัสโดยการปีนข้ามกำแพง
“ฮ่าา! ไอ้กระจอก!”
นอกเหนือจากเวิร์คช็อปกิกันท์แล้ว หอคอยเวทมนตร์เวอร์ริทัสสาขาแบรนดอนยังมีอาคารขนาดใหญ่และขนาดเล็กรวม 12 อาคาร
อาคารทางเหนือสุดเป็นห้องสมุดแม้จะมืดมิดและเงียบสงัด แต่ก็ยังได้ยินเสียงพึมพำของชายหนุ่มอยู่หนึ่งคน และปีเตอร์ก็คือชื่อของเขา
เขาเป็นลูกชายคนที่สองของตระกูลขุนนางและเป็นจอมเวทแห่งการรักษาขั้นที่ 3  เขานั้นเป็นผู้มีพรสวรรค์ที่โดดเด่นในหอคอยเวทมนตร์หลักของเมืองหลวงจักรวรรดิ
อย่างไรก็ตามเป็นเพราะพ่อของเขาเป็นคนดี(?)และจ่ายสินบนไปเป็นจำนวนมาก ทุกอย่างจึงไม่ได้ขึ้นอยู่กับพรสวรรค์ของเขาเอง
แต่เขาชอบขุดแร่
อย่างไรก็ตามไม่มีใครเคยจู้จี้เกี่ยวกับงานอดิเรกของเขา จนถึงช่วงเวลาที่เขาได้ไปติดต่อกับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นลูกหลานของเมส์เตอร์
“ไอ้เวรเอ้ย ทำไมอีกะ*รี่นั่นถึงมาอยู่ที่นั่นได้นะ”
ไม่ว่าจะเรื่องมันจะเป็นเช่นไร สุดท้ายปีเตอร์ก็ถูกจับโดยพวกเมย์เตอร์ที่ชั่วร้าย และถูกย้ายให้ไปทำงานที่สาขาแบรนดอน
และเนื่องจากครอบครัวของเขาก็กำลังจะล้มละลาย ปีเตอร์จึงทำอะไรมได้มากนักนอกจากทนทำงานต่อไป
พวกพ่อมดมักจะทำงานล่วงเวลาของพวกเขา ซึ่งทำให้ปีเตอร์ที่เป็นคนคอยเก็บกวาดอีกทีตต้องทำงานล่วงเวลายิ่งกว่า
มันเป็นสิ่งที่เขาต้องทำทุกวัน
มันมีพ่อมด 5 คนที่ต้องทำความสะอาดเหมือนกับปีเตอร์แต่ไม่ว่าอย่งไรก็ตาม ทมีเขาเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ต้องทำงานในขณะที่คนอื่นๆไปเดินเล่นกัน
“ไอ้บ้าเอ้ย ทำไมหอคอยที่รวยล้นฟ้าแบบนี้ถึงได้ไม่จ้างคนทำความสะอาดมาทำกันนะ? ไอ้งานพวกนี้มันไม่ใช่เรื่องตลกเลย”
เนื่องจากหอคอยเวทมนตร์เวอร์ริทัสนั้นเป็นหนึ่งในหอคอยเวทย์มนตร์ที่ยิ่งใหญ่ทวีปที่สุด กิ่งก้านสาขาของมันจึงเหมือนกับขนาดของหอคอยเวทมนตร์ขนาดเล็กหรือขนาดกลาง
และลำพังเพียงห้องสมุดของพวกเขาเพียงอย่างเดียวก็มีขนาดใหญ่มากแล้ว มันมีหนังสือมากกว่า 5,000 เล่ม ที่จัดเก็บอยู่ในนั้น
มีเรื่องเล่าว่ามันมีการคัดลอกเอกสารประมาณ 10,000 ฉบับจากห้องสมุดหลัก
อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้มีหนังสือเล่มใดที่สำคัญเลย
หนังสือเวทย์มนตร์ตั้งแต่ขั้น 5 ขึ้นไป และเอกสารงานวิจัยที่มีค่าอื่นๆถูกเก็บไว้ในห้องสมุดเพิ่มเติม
มันมีเพียงผู้จัดการสาขาและผู้บริหารของสาขาขึ้นไปเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เข้าไป
มันเป็นสถานที่ที่เหมือนฝันสำหรับปีเตอร์
“ไอ้เวร ถ้าข้ารู้ว่าข้าจะต้องทำงานแบบนี้ ตอนนั้นข้าก็คงจะตั้งใจเรียนไปแล้ว”
ปีเตอร์เสียใจกับการกระทำของเขาและกำลังพูดกับตัวเอง ถ้าเขาเป็นพ่อมดที่ดีพอ เขาก็จะไม่ต้องมาทำอะไรแบบนี้
“เจ้ากำลังบ่นเรื่องอะไร”
“เอ่อ หัวหน้าเจมสัน!”
เมื่อผู้จัดการสาขาปรากฏตัวขึ้น ปีเตอร์ก็ยิ้มออกมา
“อ๊ะฮ่าฮ่าฮ่า ทำไมท่านถึงมาที่นี่ในเวลานี้ละ”
“อืม พอดีข้ามีงานวิจัยที่ต้องทำน่ะ”
เจมสันลูบเคราของเขาขระเดินผ่านปีเตอร์ และเดินเข้าไปในห้องสมุด
เขายืนอยู่หน้าประตูของห้องสมุดภายใน เพื่อปลดล็อกคาถารักษาความปลอดภัย ในตอนนั้นเองที่เขาเผลอทำหนังสือเล่มหนึ่งที่เขากำลังหนีบอยู่ใต้รักแร้ตก
“ฮึ!”
“อา ข้าเก็บให้เอง”
เมื่อพูดเสร็จ ปีเตอร์ก็รีบวิ่งไปหยิบหนังสือและม้วนหนังสือที่ตกทันที
และเขาก็ได้เห็นเนื้อหาของม้วนหนังสือที่คลี่ออกมาครึ่งม้วนโดยไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นภาพวาดเชิงกลที่ซับซ้อนและสูตรเวทมนตร์
เขาไม่แน่ใจว่าว่าสิ่งที่เขาเห็นนั้นมันคืออะไร แต่การออกแบบของมันนั้นคล้ายกับของกิกันท์อย่างมาก
“เจ้าเห็นอะไรรึเปล่า!”
อ้าาาาาา!
เจมสันตะโกนออกมาและตบเข้าไปที่หน้าของปีเตอร์
“อุ๊ย!”
ปีเตอร์จับแก้มของตัวเองและมองไปที่ผู้จัดการสาขาด้วยสีหน้าไม่สบายใจ
“เชอะ เจ้ากล้าดียังไงมาแอบดูเอกสารวิจัยของข้า?”
หลังจากได้รับหนังสือคืนทั้งหมด เจมสันก็ขมวดคิ้วด้วยความโกรธ
“ไม่นะ ข้าแค่…”
“ถ้าเจ้าพยายามขโมยงานของข้าอีก เจ้าจะถูกไล่ออกจากหอคอยเวทมนตร์แน่นอน!”
เจมสันเปิดประตูและเข้าไปข้างใน
ใบหน้าของปีเตอร์พังยับเหมือนกระดาษชำระที่ใช้แล้ว
“เออไอ้สัตว์…ถ้ากูโดนไล่ออกจริงๆกูจะกระทืบมึงก่อนแล้วค่อยออก”
“ใช่ ข้าก็ว่าเจ้าควรทำแบบนั้น”
ตอนนั้นเองที่มีเสียงแปลกๆดังมาจากด้านหลังของปีเตอร์
ปีเตอร์รีบหันหน้าไปมองว่ามีใครเข้ามาบ้าง แต่มันก็ไม่มีใครอยู่
“ข้าเข้าใจผิดเหรอ…เอ่อ”
ในช่วงเวลาที่ปีเตอร์พยายามสงบสติอารมณ์ มันก็มีแสงส่องเป็นเงาตรงชั้นหนังสือ!
“เอ่อ ผี…!”
อ้าก!
ปีเตอร์ที่ตกใจเมื่อได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ก็ล้มลงโดยไม่มีแม้แต่เสียงกรีดร้อง
ในที่สุดเงาที่ปีเตอร์เห็น ก็เริ่มก้าวเข้ามาและในไม่ช้าเขาก็กลายเป็นเด็กผู้ชายผมแพลตตินั่ม
เงานั้นก็คือลุคที่ตัดสินใจบุกสาขา
“นี่พวกเขาใส่คาถารักษาความปลอดภัยไว้ประมาณ 5 อันรึเปล่านะ? ดูเหมือนว่าจะต้องใช้เวลานิดหน่อยซะแล้วสินะ”
แม้ในห้องสมุดจะมีการติดตั้งเวทมนตร์รักาความปลอดภัยระดับสูง แต่สำหรับลุคที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นจอมเวทขั้น 9 มันก็ไม่ได้มีอะไร
กร๊ากกก!
ในที่สุดเวทมนตร์รักษาความปลอดภัยทั้งหมดที่วางไว้ก็ถูกปลดล็อกและประตูบานหนาก็เปิดออก
ลุคที่ซึมเข้าสู่เงามืดก็ก้าวเข้ามาอย่างเงียบๆ….
 
อ่านจนหัวแตก อ่านประหยัด อ่านอย่างยืนหยัดอดทน