Emperor of Steel-กำเนิดใหม่จักรพรรดิเหล็กไหล – ตอนที่ 40 แผนการของหอคอยเวทมนตร์เวอร์ริทัส (1)

บทที่ 40 แผนการของหอคอยเวทมนตร์เวอร์ริทัส (1)
แม้ว่าบริษัทอารอนจะมีชื่อเสียงในด้านธุรกิจทำเงิน แต่ในอาณาจักรบาล็อค มันก็ยังตกเป็นเหยื่อที่ใครหลายๆคนหมายตา
กว่า 100 ปีที่บริษัทมีสิ่งประดิษฐ์ที่มีชื่อเสียงมากมายและยังสามารถทำกำไรไปได้มากพอจะใช้ถมที่ดิน นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมบริษัทนี้จึงเป็นเป้าสายตาของเหล่าขุนนาง
เทรินซึ่งเป็นหนึ่งในผู้จัดการของบริษัทเองก็ถูกขอให้ไปเยี่ยมสำนักงานใหญ่ในเมืองหลวงของจักรวรรดิ
สถานที่ที่เขาถูกเรียกไปนั้นเป็นห้องขนาดใหญ่และมีโคมไฟเพียงอันเดียวแขวนอยู่บนห้อง
ตอนนั้นเอง คนที่เทรินกำลังรออยู่ก็ได้มาถึงและกำลังยื่นมือมาหาเขา มันให้ความรู้สึกเหมือนกับสามัญชนกำลังจะได้จับมือกับจักรพรรดิ
อึก!
‘เขาคือหัวหน้าการพาณิชย์อย่างนั้นหรอ? คนแบบนี้ต้องการอะไรจากข้ากันนะ…?”
ก่อนหน้านี้เทรินได้เคยไปพบกับเจ้านายของเขาก่อนที่จะไปที่นั่น
เจ้านายของเขาซึ่งเป็นลุงของเขาเองก็เตือนเขา
“เจ้าอย่าได้ไปทำอะไรที่เป็นการเสียมารยาทต่อเขาเชียว เพราะเขาถึงเป็นหัวหน้าการพาณิช”
แน่นอนว่ามันน่าแปลกใจที่ได้รู้ว่าหัวหน้าการพาณิชได้เรียกเขาเข้าพบ แต่สิ่งที่ทำให้เขากังวลมากที่สุดคือการแสดงออกที่น่ากลัวบนใบหน้าของลุงของเขา
ลุงของเขานั้นไม่เคยเกรงกลัวใครแม้กระทั่งขุนนางชนชั้นสูงเองก็ตาม มันจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้เทรินคิดว่าเขาอาจจะเป็นจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิ
ในขณะที่เขากำลังงงงวย เขาก็ได้ยินเสียงที่ฟังดูบึ้งตึงดังจากด้านหน้าของเขา
“อ่า.. เจ้า.. คือ.. เทริน.. คนนั้น?”
เมื่อเทรินยินวิธีการพูดของเขา เขาก็เริ่มคาดเดาอายุของชายตรงหนใหม่อีกครั้ง
เทรินตอบด้วยน้ำเสียงตึงเครียด
“ใช่ครับ แต่เหตุผลอะไรที่ทำให้ท่านเรียกข้ามาที่นี่?”
“ปีที่แล้ว.. เจ้าใช่ไหม.. ที่ได้ทำเรื่องดูแล.. การซื้อขายของ.. ปราสาทของเซย์ม่อน หึๆ.. มานี่ ขยับเข้ามาใกล้ๆสิ”
‘ฮึก? รับทราบ!”
ทันทีที่เขาได้ยินคำถาม ใบหน้าของเทรินก็แข็งทื่อไป
เขาจำได้ว่าในตอนนั้นเขาทำภารกิจไม่สำเร็จ
เทรินเริ่มร้องไห้และล้มลงบนพื้นทันที
“ได้โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย ข้ายังอยากมีชีวิตอยู่!”
“คิๆ นี่เจ้า.. คิดว่า.. ข้าจะ.. ฆ่าเจ้า .. งั้นรึ? จงบอกข้ามา.. ทำไม.. เจ้าถึงทำ..  ถารกิจล้มเหลว”
เทรินคิดว่าผู้ชายคนนั้นอาจกำลังโกหก เขาจึงลังเลอยู่ชั่ววินาทีก่อนจะตอบออกไป
ด้วยเหตุผลบางอย่างเขารู้สึกได้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนดี
“ฮะ ลอร์ดหนุ่ม ไปที่. สนามปรพลอง. กิกันท์.  ในเมืองลาเมอร์.. เลยได้เงิน.. ด้วยการ. พนัน. ทั้งหมด. ข้าง. เจ้าหญิงเรย์น่า..?”
“ถูกแล้ว นั่นคือข้อมูลที่ข้าได้มา”
“อืมถ้าอย่างนั้น เคานต์โมนาร์ช. ก์คงจะ.. อยู่ไม่นิ่งแน่นอน..”
“ตามพฤติกรรมของท่านเคานต์ เขาคงคิดที่จะตอบโต้เจ้าหนุ่มนั่นอย่างแน่นอน”
“หึหึ.. ความตะกละของหมู.. ก็เหมือนกับคนนี่แหละ”
เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่ทำให้ชายตรงหน้ารู้สึกไม่ดี เทรินจึงเอ่ยถามด้วยความระมัดระวังว่า
“แต่เกี่ยวกับปราสาทของราชาปีศาจ…?”
“อะไร.. เกี่ยวกับมัน. นี่เจ้า.. ซื้อมัน.. ไปแล้วหรอ?”
“ไม่! แม้ว่าจะมีอัศวินและผู้คนมากมายที่สรรเสริญและชื่นชอบในการกระทำของรากันต์ผู้ยิ่งใหญ่ แต่มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรมาก เพราะมันไม่สามารถที่จะสร้างเม็ดเงินให้กับพวกเราได้มากนัก…”
แม้ว่าเขาจะทำตามคำแนะนำจากคนที่สูงกว่า แต่เทรินก็มักจะสงสัยเกี่ยวกับคำสั่งเหล่านั้น
“หึๆ.. ปราสาทนั่น. และ. . พื้นที่รอบๆ.. มันมี.. ความลับ.. ที่.. ผู้คน.. ไม่รู้.. ซ่อนอยู่..”
“ความลับ?”
“ใช่. ข้าเอง.. ก็พึ่งรู้.. เกี่ยวกับ.. มันเมื่อ. ไม่กี่. ปี.. ที่ผ่านมา.. ปราสาท. และ. พื้นที่บริเวณนั้น.. มัน.. ตั้งอยู่. ใน. สถานที่. ที่. . กระแสมานา. ของธรรมชาติ.. ไหลผ่าน.. มันทำให้.. มานาที่นั่น.. มีความเข้มข้น.. และนั่น.. คือ. ตัวช่วย.. ที่อัศวิน.. คนหนึ่ง. จะ. สามารถแสดง..ความเร็ว. ใน. การเจริญเติบโต.. ได้.. มันจึง.. เป็นทำเลที่ดี… ในการก่อตั้ง..  หอคอยเวทมนตร์..  หรือ.. ห้องวิจัย”
“ทุ่งมานารอบปราสาทราชาปีศาจ?”
การมีกระแสมานานั่นหมายถึงการที่กระแสมานาจะมารวมตัวกัน
ผู้คนเรียกพื้นที่ดังกล่าวว่าทุ่งมานาและถือว่าสถานที่เหล่านั้นดีรับการอวยพรจากมานา
หอคอยเวทมนตร์ต่างๆนาทวีปนี้เองก็ตั้งอยู่ในทุ่งมานาเช่นกัน
นอกจากนี้สถานที่ต่างๆเช่นพระราชวังและสถานศึกษาของทุกประเทศก็ยังตั้งอยู่ในสถานที่ที่มีระดับมานาที่แตกต่างกัน
“ตอนนี้.. เจ้าก็เข้าใจ… แล้วใช่ไหม… ว่าทำไม.. ข้าถึง.. ต้องการ… สถานที่.. นั่น..”
“ใช่ ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้ว…เข้าใจอย่างชัดเจน!”
เทรินที่เข้าใจเหตุผลก็พยักหน้า
ทุ่งมานานั้นนับเป็นพื้นที่ที่ผู้คนต่างก็คลั่งไคล้ที่จะได้ครอบครอง
มันเป็นเรื่องปกติมาก ที่จะเห็นทหารหลายหมื่นคนต้องตายในสนามมานา
ดังนั้นถึงแม้พวกเขาจะรู้ว่าดินแดนของพวกเขามีทุ่งมานาอยู่ แต่ลอร์ดส่วนใหญ่ก็เลือกที่จะไม่พูดถึงเรื่องนี้
แต่คนเหล่านี้รู้ความลับนั้น!
“ข้า.. ข้า.. ข้า…ไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อน ข้าจะไม่พูดถึงสิ่งที่ข้าได้ยินในวันนี้!”
“ถ้าอย่างนั้น.. ข้าก็ควร.. จะปล่อยเจ้าไป..?”
“ได้โปรดให้ข้าได้มีชีวิตอยู่…เอ๊ย!”
ทันใดนั้นชายตรงหน้าเขาก็เริ่มขยับเข้ามาใกล้
ในที่สุดเทรินก็ได้ทราบว่าเขานั้นเป็นพ่อมด
สัญลักษณ์ที่สลักไว้บนเสื้อคลุมคือดอกลิลลี่ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของพ่อมดผู้สูงศักดิ์แห่งหอคอยเวทมนตร์เวอร์ริทัส ซึ่งเป็นหนึ่งในสองหอคอยเวทย์มนตร์หลักในทวีป
สัญชาตญาณดั้งเดิมและความกลัวเริ่มบอกให้เขาวิ่งหนีออกไป
เมื่อเทรินมองกลับไปที่พ่อมด เขาก็เห็นหวักะโหลกที่มีออร่าที่ดูชั่วร้ายเล็ดรอดออกมาและดวงตาที่เป็นออบซิเดียน
เขาก็คือลิช สิ่งมีชีวิตที่เป็นอมตะด้วยพลังแห่งความมืด
“มา.. นี่.. เจ้าจะ..  ไม่เจ็บหรอก..”
“หยึย! ไม่! ปล่อยกูไป! อ้าก!”
ขณะที่เทรินกำลังดิ้นรน ร่างกายของเขาก็เริ่มถูกลากเข้าหาลิซดดยไม่สามารถทำอะไรได้
“อย่า..กลัวไป..เจ้า..จะ..ได้เป็น..ส่วนหนึ่ง..ของข้า!”
จึก!
ในขณะเดียวกันกับที่เสียงดังขึ้น เทรินก็ถูกแทงเข้าที่หน้าอกและถูกตวักหัวใจออกมาในที่สุด
ลิชเริ่มกัดกินหัวใจของเทริน
น้อมนาม! หยด!
ทุกครั้งที่เขากัดไปที่หัวใจของเทริน เลือดก็จะหยดลงไปบนพื้น ภายใต้แสงเทียน โครงกระดูเริ่มสร้างกล้ามเนื้อและเปลี่ยนร่างเป็นเทริน มันไม่ได้เปลี่ยนไปแค่รูปลักษณ์เท่านั้น มันยังคงเปลี่ยนเสียงตามไปด้วยเหมือนกัน
“รากันต์.. พวกแกนี่มันน่ารำคาญจริงๆ ท้ายที่สุดแล้วข้าก็ต้องลงมือเองสินะ”
รอยยิ้มเริ่มปรากฎขึ้นบนใบหน้าของลิช
ไม่นานสิ่งมีชีวิตที่มาจากความมืดก็จางหายไปอีกครั้ง
ร่างที่ถูกแทงของเทรินก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยและแล้วแสงเทียนก็ดับลง…