S.P.P: บทที่ 173: การฝึกฝนที่แปลกประหลาด?
“ แต่ก่อนหน้านั้นนายต้องฝึกวิชาปัญญามังกรคชสารให้ ไปถึงขั้นที่สี่!”
โรแกนได้กล่าวออกมา
ต่อมาในวันนั้นเองโรแกนก็ได้ได้สอนคล็อกโคไดล์ถึงสิ่งที่จําเป็นในการฝึกวิชาปัญญามังกรคชสารมันทําให้คล็อกโคไดล์รู้สึกตื่นเต้นมาก เพราะถึงแม้ว่าเขานั้นจะไม่ได้เชี่ยวชาญวิชานี้เท่ากับเจสันแต่เขาก็ทํามันได้ค่อนข้างดี ดังนั้นเขาจึงใช้เวลาไม่นานนักในการทําความเข้าใจ
“แค่ก..”
หลังจากนั้นไม่นานร่างกายของเขานั้นก็เริ่มเกิดการบีบอัดของกล้ามเนื้อตอนนี้เขารู้สึกราวกับว่านี้ไม่ใช่ร่างกายของเขา
เขานั้นคุ้นเคยกับวิชานี้อยู่แล้วเพราะเจสันนั้นเคยสอนเขา แต่มันก็ไม่ได้ดีมากนัก แต่ด้วยการแนะนําของโรแกนนั้นวิชาของเขาก็เริ่มพัฒนาขึ้นทีละขั้นและในพริบตาเขาก็ได้มาถึงขั้นที่สาม
“ มันดีกว่าตอนที่เจสันสอนฉันซะอีก,ดูเหมือนว่าหมอนั้นจะยังไม่เข้าใจอยู่หลายจุดเขาคงจะแค่สอนฉันในสิ่งที่เขารู้”
คล็อกโคไดล์นั้นได้บ่นอยู่ในใจของเขาและในตอนที่เขาลืมตาขึ้นมานั้นเขาก็ได้เห็นโรแกนที่กําลังยิ้มอยู่
“ ขอบคุณ,กัปตัน!”
“ ไม่เป็นไร,ช่วงนี้ก็ขยันฝึกเข้าล่ะ”
โรแกนได้พูดออกมาพร้อมกับยกยิ้มขึ้น
“รับทราบ!”
คล็อกโคไดล์พยักหน้าแล้วเขาก็ก้าวถอยหลังกลับไปและปรับสภาพร่างกายและจิตใจของเขา
“ ครั้งต่อไปเมื่อไหร่ที่นายเจอศัตรูที่แข็งแกร่งกว่า,นายกจะไม่ต้องกลัวที่จะพ่ายแพ้เขาอย่างง่ายดาย!”
ไปเรียกเทรนซุมา,ฉันจะช่วยเขาแก้ไขจุดบกพร่องในการฝึกของเขาให้!”
โรแกนได้พูดออกมา
คล็อกโคไดล์นั้นได้ไปหาเทรนซุในทันทีเพื่อบอกเขาว่ากัปตันนั้นกําลังรอเขาอยู่ หลังจากนั้นเขาก็ได้เดินไปตรงที่เจสันกําลังฝึกอยู่
เขายืนอยู่ตรงนั้นและเฝ้าดูท่าทางของเจสันที่กําลังแผ่บรรยากาศแปลกๆออกมาเคล็อกโคไดล์นั้นไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น
“ ถึงหมอนี้จะดูชื่อบื้อไปหน่อย แต่เขาก็เป็นคนที่สุดยอดมากจริงๆ!”
สามนาทีต่อมาเจสันก็ได้เปิดตาของเขาขึ้นมาอย่างช้าๆ เขาได้ขยับร่างกายของเขาซึ่งมันทําให้ฝุ่นที่เกาะอยู่บนเสื้อผ้าของเขาลอยออกมา
“ เจสัน,ตอนนี้นายฝึกวิชาปัญญามังกรคชสารไปถึงขั้นไหนแล้ว?”
“ ขั้นที่ 7 มีอะไรงั้นหรอ?”
เจสันได้มองไปที่คล็อกโคไดล์และตอบกลับมาด้วยความสงสัย
ดวงตาของคล็อกโคไดล์นั้นเต็มไปด้วยความตกตะลึง เขาไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาทําเพียงแค่เดินหาที่ว่างและเริ่มฝึก
ในตอนนี้คําตอบของเจสันนั้นได้ไปกระตุ้นคล็อกโคไดล์เป็นที่เรียบร้อย
หลังจากที่เขาเรียกเทรนซุมา, โรแกนก็ได้ให้แนวทางการฝึกกับเขาเพื่อทําความเข้าใจในความสามารถของเขา
ในช่วงเวลานี้โบการ์ดที่เป็นสมาชิกใหม่บนเรือลํานี้นั้นเขาก็ได้เห็นฉากแปลกๆ
สมาชิกลูกเรือหลักทั้งสามคนนั้นมักจะแสดงท่าทางที่แปลกๆออกมาอยู่ตลอดหรือไม่ก็นั่งสมาธิจนพระอาทิตย์ตกดิน และในบางครั้งมันก็จะมีเสียงแตกหักที่ดังออกมาราวกับเสียงปืนใหญ่ซึ่งมันเป็นอะไรที่ผิดปกติมาก
สิ่งที่ทําให้เขารู้สึกตกใจมากที่สุดก็คือสิ่งที่ชายร่างใหญ่นั้นทําในทุกครั้งที่เขาฝึกเสร็จ,เขานั้นจะอ้าปากออกมาเพื่อสูดลมหายใจเข้าไป
” พวกเขากําลังทําอะไร?”
ในที่สุดวันหนึ่ง,โบการ์ดก็ทนความสงสัยไม่ไหวและถามออกมา
“บ่มเพาะ”
กลุ่มลูกเรือฝึกหัดได้มองไปที่เจสัน,คล็อกโคไดล์ และเทรนซุด้วยความอิจฉา
“ กัปตันบอกว่าเมื่อไหร่ที่เรากลายเป็นลูกเรืออย่างเป็นทางการ,เราจะสามารถฝึกฝนวิชาพวกนั้นได้แล้วเราก็จะสามารถไปถึงในระดับเดียวกับพวกเขา!”
เขาได้ถามออกมาอีกครั้งด้วยความสงสัย
“ฝึกงั้นหรอ?”
โบการ์ดนั้นรู้ช็อคมาก เขาได้มองไปที่พวกเขาและคิดว่ามันน่าเหลือเชื่อมาก,ในกองทัพเรือนั้นมีวิธีฝึกอยู่มากมายและพวกเขานั้นก็ฝึกฝนอย่างหนักเพื่อผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยม,แต่ไอการทําท่าทางแปลกและนั่งสมาธิมันสามารถแข็งแกร่งได้ด้วยงั้นหรอ?
แน่นอนว่าไม่มีใครตอบเขาได้เพราะลูกเรือฝึกหัดพวกนี้ นั่นก็ไม่ได้รู้ความลับของการบ่มเพาะ
สามวันต่อมา รูทดราก้อนนั้นก็ได้แล่นเข้าไปในช่องทางแปลกๆภายใต้การบังคับของโบการ์ด
“ เส้นทางนี้นั้นถูกสร้างขึ้นมาโดยทหารเรือเมื่อไม่นานมานี้ ซึ่งมันสามารถนําไปสู่ชาบอนดี้ได้และแน่นอนว่าระยะทางของมันนั้นยาวกว่าแต่ก็ปลอดภัยกว่า”
โบการ์ดนั้นได้บอกทุกคนเกี่ยวกับเส้นทางใหม่
ในวันเดียวกันนั้นเอง,ร่างกายของเจสันนั้นก็ได้เกิดการสั่นสะเทือนขึ้นมาพร้อมกับส่งแรงกดดันออกมาอย่างรุนแรง,มันถึงกับทําให้เรื่อถูกกดลงไปในน้ําทะเลเลยที่เดียว
“ ปัญญามักรคชสารขั้นที่ 8!”
เจสันได้เปิดตาของเขาขึ้นมาและปล่อยหมัดออกไป
“บูม!”
หมัดของเขานั้นได้สร้างแรงลมอันมหาศาลออกมาและพัดออกไปไกล
“ คุณเจสัน,นี่คุณแกร่งขึ้นอีกแล้วงั้นหรอ!”
ในเวลานี้เหล่าลูกเรือฝึกหัดนั้นต่างก็มองมาที่เขาอย่างอิจฉา
“ อย่าอิจฉา,พวกนายก็สามารถมีพลังแบบนี้ได้ถ้าตั้งใจฝึก”
เจสันได้ตะโกนออกมา
ในเวลาเดียวกันนั้นเองร่างของคล็อกโคไดล์ก็สั่นสะเทือนขึ้นมา
“ ฮ่า ฮ่า,คล็อกโคไดล์นายก็ด้วยหรอเนี่ย!”
เจสันได้ตะโกนออกมาพร้อมกับหัวเราะเสียงดัง
“ อย่าลืมฉันสิ!”
เทรนซุที่กําลังนั่งสมาธิอยู่นั้นได้พูดขึ้นมาและในทันใดนั้นเอง เขาก็ได้ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับแสงไฟที่ส่องประกายออกมาจากดวงตาของเขา เขาได้ยืนมือขวาของเขาออกมาพร้อมกับแสงสีฟ้าจางๆที่ปกคลุมมือขวาของเขา
“ ฮ่า ฮ่า คิดว่าไง!”
เขาได้ลุกขึ้นมาอย่างช้าๆและก้าวไปข้างหน้า เพียงก้าวเดียวเขาก็ได้มาปรากฏอยู่ตรงหน้าของเจสันและคล็อกโคไดล์
“ เทรนซุนนายทะลวงขั้นกําลังภายในได้แล้วนั้นหรอ เป็นการพัฒนาที่ดีมาก!”
เจสันนั้นรู้สึกประหลาดใจมากที่เทรนซุนั้นก็สามารถพัฒนาได้เช่นกัน
“ ถ้าฉันยังทําแบบนี้ต่อไปละก็ฉันก็จะสามารถบ่มเพาะที่แท้จริงได้แล้ว”
เทรนซุได้ยกยิ้มขึ้นมา
“ พวกนายสามคน,มานี่หน่อย!”
หลังจากนั้นเสียงของโรแกนก็ได้ดังขึ้นมา
พวกเขานั้นได้เดินเข้าไปในห้องของโรแกนในทันที
เมื่อเห็นว่าทั้งสามได้เข้าไปในห้องของโรแกนแล้ว,เหล่าลูกเรือฝึกหัดก็ได้หันมามองหน้ากันด้วยความอิจฉา
“ พลังของพวกเขาแข็งแกร่งขึ้นอีกแล้ว,ตอนนี้พวกเขาน่ากลัวยิ่งกว่าเดิมซะอีก!”
“ ใช่ ฉันสามรถสัมผัสได้เลยว่าพลังของคุณคล็อกโคไดล์นั้น เปลี่ยนไปจนน่าเหลือเชื่อ!”
“ แล้วก็เทรนซู,ช่วงที่ผ่านมานี้ฉันสนิทกับเขามากและฉันก็สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงที่มือของเขาด้วยมันดูราวกับดาบที่ดุร้าย!”
“เมื่อไหร่กัปตันจะสอนพวกเราบ้างนะ?”
“ ไม่ต้องกังวลหรอก,เราจะต้องแข็งแกร่งแน่ในอนาคต และกัปตันจะต้องสอนพวกเราแน่!”
“ ใช่ จากนี้ไปพวกเราจะทํางานให้หนักขึ้น!”
ในขณะที่เหล่าลูกเรือฝึกหัดกําลังกระซิบกระซาบกันอยู่นั้น,โบการ์ดซึ่งอยู่ที่หางเสือเรือก็แอบฟังเรื่องที่พวกเขาคุยกันอย่างระมัดระวังในตอนนี้เขารู้สึกสงสัยมาก
“ นี่มันคือการฝึกประเภทไหนกัน?”
“ มันแตกต่างจากวิธีของกองทัพเรือโดยสิ้นเชิง แถมมันยังขับพวกสิ่งสกปรกออกมาจากร่างกายด้วย!”
“ แล้วก็โรแกนคนนี้เขาเป็นใครกันแน่? แม้แต่คุณการ์ปก็ยังช่วยเขา!”
คําถามนี้นั้นอยู่ในใจของเขามานานแล้ว แต่จนกระทั่งตอนนี้เขาก็ยังหาคําตอบไม่ได้
