TMFH ตอนที่ 142 : เลือดต้องล้างด้วยเลือด!
“บา! โจว!”
เมื่อดูพี่น้องของเขาถูกฆ่าด้วยกรงเล็บอันแหลมคมของเด็กหนุ่มที่ดูป่วย อาซานเดอะบอลด์ก็โกรธแค้นอย่างมาก
พี่น้องของเขากระอักเลือดออกมาทีละคน!
ชีวิตของพวกเขาแต่ละคนนั้นต่างเสียสละเพื่อตัวเขาและ เพื่อภารกิจที่ได้รับมอบหมายมา!
เหล่าชายชุดดําแลกชีวิตของตนเพื่อรักษาชีวิตของอาซาน
ดังนั้นอาซานจึงแทบจะคลั่ง!
“อาซานรีบวิ่งหนีไป ตามหาเจ้านายของเรา!”
ชายในชุดดําพยายามจับต้นขาของเฒ่าเขมือบใจด้วยแขนของเขา ขณะที่เขาตะโกนออกมาด้วยเสียงแหบแห้ง
ฉัวะ!
หัวใจของเขาถูกแทงทะลุ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ไม่ขยับตัวอีกแล้ว
อย่างไรก็ตามร่างกายของเขายังคงไม่ปล่อยมือ
“บ้าชิบ!”
เด็กหนุ่มที่ดูป่วยแสดงสีหน้าออกมาอย่างน่ากลัวและโมโหเขาไม่คิดเลยว่าพวกมดแมลงจะไม่ย่อท้อถึงขนาดพยายามหยุดยั้งเขา แม้จะต้องแลกด้วยชีวิตแบบนี้ด้วยซ้ํา
“ถ้าจะเอาอย่างนี้ ฉันจะทําให้พวกแกทุกคนพอใจเอง!”
หลังจากเด็กหนุ่มที่ดูป่วยพูดจบ เขาก็ตัวสั่นด้วยความโกรธและเกลียดชัง!
เปรียะ! เปรียะ! เปรียะ!
เขาปลดปล่อยพลังฉีที่แข็งแกร่งออกมา
ชายในชุดดําทั้งหมดที่อยู่รอบตัวเขา ถูกส่งลอยกระเด็นไปในอากาศ
ทุกคนกระอักเลือดออกมา ร่างกายของเขาถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ !
‘ตายแล้ว!’
‘ทุกคนตายหมดแล้ว!’
อาซานทิ้งตัวลงบนพื้นด้วยใบหน้าซีดเผือด
ทั้ง 9 คนล้วนเป็นเพื่อนและพวกพ้องของเขาทั้งสิ้น
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เกิดในเวลาเดียวกัน แต่พวกเขาทุกคนนั้นต่างถูกฆ่าตายในเวลาเดียวกัน!
ทุกคนเสียชีวิตอย่างน่าเวทนาโดยเหลือไว้เพียงแต่อาซานเดอะบอลด์ ดังนั้นความรู้สึกของอาซานตอนนี้เขาโกรธจนแทบจะคลั่ง
เขาอยากเสี่ยงชีวิตเพื่อเข้าต่อสู้กับเด็กหนุ่มที่ดูป่วย แต่เมื่อเขาสัมผัสกับห่อพัสดุในอ้อมแขนของเขา เขาก็รู้ว่าเขามีเพียงภารกิจเดียวในใจเท่านั้น!
“พี่น้องทุกคน! รอฉันด้วยนะ! เมื่อฉันพบเจ้านายของเราฉันจะล้างแค้นให้พวกนายทุกคน!”
หลังจากเช็ดน้ําตาที่นองหน้าของเขาแล้ว อาซานเดอะบอลด์ก็ลุกขึ้นแล้ววิ่งไปข้างหน้าอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทําได้
เนื่องจากความเกลียดชังที่ฉายชัดอยู่ในแววตาของเขา ความเร็วของเขาจึงมากกว่าที่เคยเป็นมา
“หึหึ… เจ้ามดแมลง ยังไงแกก็ต้องตายไม่ว่าจะวิ่งเร็วแค่ไหน!”
เด็กหนุ่มที่ดูป่วยพูดด้วยท่าทางที่น่ากลัว หลังจากเขาก้าวไปข้างหน้า เพียงแค่ก้าวเดียวเขาก็อยู่ห่างจากอาซานเดอะบอลด์แค่ 10 เมตรเท่านั้น
จากนั้นเขาก็ทะยานตัวไปข้างหน้า ด้วยการเขาถีบพื้นอย่างแรงและปรากฏตัวขึ้นด้านหลังอาซาน
แล้วเขาก็ยื่นมือออกไป!
ฉัวะ!
นิ้วอันแหลมคมของเขาสร้างรอยเลือดและบาดแผลไว้ที่แผ่นหลังของอาซาน!
หลังจากรู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรง อาซานก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว ขณะที่เขาพยายามเร่งความเร็วเพิ่มขึ้น
ในทางกลับกันเด็กหนุ่มที่ดูป่วยก็พยายามเร่งความเร็วของเขาเช่นกัน!
เขารีบตามอาซานเดอะบอลด์ไปทีละก้าวอย่างรวดเร็ว พลางฉีกกระชากผิวหนังและเนื้อของอาซานอย่างต่อเนื่อง!
ฉัวะ!
หลังของอาซานมีเลือดสีแดงสดไหลออกมาจนชุ่ม!
จากนั้นเนื้อบริเวณต้นขาของเขาก็ฉีกขาดอย่างแรง!
แล้วกระดูกบริเวณไหล่ของเขาก็แตกหักออกจากกัน!
เด็กหนุ่มที่ดูป่วยนั้นกําลังทรมานอาซานอย่างโหดเหี้ยม
ในพริบตาร่างของอาซานเดอะบอลด์ก็ถูกปกคลุมไปด้วยเลือด
เขาดูเหมือนสัตว์ประหลาดที่ร่างกายขาดวิ่น
อาซานล้มลงกับพื้นเสียงดังตึง
เขาไม่สามารถวิ่งได้อีกต่อไปแล้ว เนื่องจากการสูญเสียเลือดจํานวนมาก เขานั้นแทบจะหมดสติ
“แก…แกเป็นใครกันแน่ ?”
อาซานเดอะบอลด์ถามออกไปด้วยความเกลียดชังลึก ๆ ที่แสดงออกอยู่ในดวงตาของเขา
หลังจากได้ยินคําพูดของเขา เด็กหนุ่มที่ดูป่วยก็ยิ้มมุมปาก และตอบว่า “หึหึ…ฉันก็เป็นแค่ผู้คร่าชีวิต! ในขณะที่เจ้านายของแกได้สังหารนายน้อยของเรา นายหญิงของเราจึงขอให้ฉันฆ่าพวกแกทุกคน!”
‘นายน้อย ?’
‘นายหญิง ?’
อาซานเดอะบอลด์เริ่มสับสน
จากนั้นเขาก็ตัวสั่นสะท้าน เมื่อนึกถึงความทรงจําที่เลือนลางของเขา
“แก…แกมาจากตระกูลเล้ง ที่อยู่ในเมืองเจียงนานงั้นเหรอ ?”
“หึหึ…แกเข้าใจถูกแล้ว! ใช่! กงหยุนเฟยเป็นนายน้อยของฉัน และเล้งฮันซวงคือนายหญิงของฉันเอง!”
เด็กหนุ่มที่ดูป่วยตอบด้วยสีหน้ากระหายเลือด
หลังจากได้ยินคําพูดของเขา อาซานเดอะบอลด์ก็ตัวสันอีกครั้ง
‘เล้งฮันซวงเป็นผู้หญิงที่น่ากลัวที่สุดในเมืองเจียงนาน’
‘ในที่สุดเธอก็เริ่มแก้แค้นพวกเรา!’
ร่างกายของอาซานเดอะบอลด์ขนลุกไปทั้งตัว
จากนั้นเด็กหนุ่มที่ดูป่วยก็เอื้อมมือไปคว้าคอของอาซานก่อนจะยกเขาขึ้น “หึหึ… แกมันรู้มากเกินไปแล้ว! ได้เวลาไปลงนรกแล้ว!”
“แค่จําไว้ว่าแกถูกฆ่าโดยเฒ่าเขมือบใจเวลาตอบคําถามกับยมบาลในนรก!”
หลังจากพูดจบเด็กหนุ่มที่ดูป่วยก็เผยรอยยิ้มที่น่ากลัวออกมา ขณะที่เขาแทงนิ้วแหลมคมของเขาไปที่หัวใจของอาซานเดอะบอลด์!
อาซานเดอะบอลด์สิ้นหวังอย่างถึงที่สุด!
‘นี่ฉันกําลังจะตายงั้นเหรอ ?’
ชายหนุ่มในชุดดําปรากฏขึ้นในความคิดของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า
อาซานติดตามเด็กคนนั้นตั้งแต่เขาฆ่าอสรพิษหกดัชนีและกงหวู่!
เขาติดตามเด็กหนุ่มคนนั้นระหว่างที่เขาพิชิตกองกําลังผิดกฎหมายและตระกูลใหญ่ ๆ ทั่วเมืองเจียงซี!
เขาเป็นทั้งปีศาจและเทพเจ้าสําหรับเขา!
ทั้งหมาป่าคลั่งและทุกคนที่อยู่ภายใต้เขาล้วนแต่มองว่าเด็กหนุ่มคนนั้นเป็นเทพเจ้า!
“เจ้านาย… อาซานเป็นคนไร้ประโยชน์! ผมไม่สามารถติดตามคุณเพื่อพิชิตโลกนี้ได้อีกต่อไปแล้ว!”
เมื่อน้ําตาอุ่น ๆ ไหลลงมาที่ใบหน้าของเขา อาซานก็หลับตาลงและรอความตาย!
ฉัวะ!
ด้วยเสียงเบา ๆ เลือดสีแดงฉานปกคลุมใบหน้าของอาซาน!
อาซานเดอะบอลด์ตกตะลึงในทันที เพราะเขาไม่รู้สึกเจ็บปวดที่หน้าอกของเขาแม้แต่น้อย
เมื่อเขาลืมตาขึ้น อาซานเดอะบอลด์ก็ตกใจอย่างมาก
กรงเล็บแหลมคมของเฒ่าเขมือบใจอยู่ห่างจากหัวใจของเขาเพียงแค่ 3 ซม.!
ทว่าระยะห่างนั้นเหมือนช่องว่างที่ฝ่ามือนั้นไม่สามารถจะผ่านมาได้
นอกจากนี้ยังมีเลือดไหลออกมาจากฝามือของเฒ่าเขมือบใจอีกด้วย!
ทันใดนั้นภายใต้สายตาที่ยังคงตกตะลึงของอาซาน ฝ่ามือแห้งเที่ยวของเฒ่าเขมือบใจก็ร่วงลงไป!
‘เป็นไปไม่ได้!’
ตาของเฒ่าเขมือบใจแทบจะโผล่ออกมาจากเบ้า
จนกระทั่งถึงเวลานั้นความเจ็บปวดอย่างรุนแรงก็แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเขา โดยเริ่มจากข้อมือที่ฉีกขาด
“ใครกันวะ ?”
เฒ่าเขมือบใจทิ้งอาซานลงกับพื้น ขณะที่เขาหันกลับมาและมองไปที่ร่างด้านหลังเขา
เขานึกไม่ถึงว่าจะมีคนสามารถตัดกรงเล็บอันแหลมคมของเขาออกได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!
จากนั้นเขาก็เห็นชายหนุ่มในชุดดํายืนอยู่ไม่ไกล
เด็กหนุ่มคนนั้นดูเหมือนเขามาจากนรกพร้อมกับดาบเก่าขึ้นสนิมในมือ!
คมดาบของเขานั้นยังคงมีหยดเลือดอาบอยู่
“เจ้านาย!”
เมื่อเห็นภาพของเด็กหนุ่ม อาซานก็ตื่นเต้นอย่างมากจนน้ําตาไหลออกมาอีกครั้ง
ก่อนหน้านี้เขาแน่ใจว่าเขาถึงคราวที่จะต้องตายแล้ว!
เขาไม่คาดคิดว่าเย่เพิ่งจะมาถึงทันเวลาพอดี
ทันทีที่เย่เพิ่งมองเห็นอาซานในสภาพร่างกายฉีกขาดและ ซากศพของเหล่าชายชุดดําอยู่บนพื้น เขาก็ปล่อยพลังฉีที่รุนแรงและพูดว่า “เลือดต้องล้างด้วยเลือด! แกสมควรตาย!”
หลังจากได้ยินคําพูดไม่กี่คําของเขา เฒ่าเขมือบใจก็รู้สึกหนาวเหน็บไปในทันที
ดวงตาเฒ่าเขมือบใจเบิกกว้างพลางจ้องมองไปที่เย่เพิ่ง และถามว่า “เจ้านาย ? แกคือเย่เพิ่งงั้นเหรอ ?”
“เป็นไปไม่ได้! มันเป็นไปไม่ได้!”
เฒ่าเขมือบใจ แสดงสายตาราวกับไม่เชื่อในขณะที่เขากล่าวว่า “ด้วยพลังภายในของแก แกแค่ระดับพลังชั้นหนึ่งยอดเยี่ยม! แล้วแกฆ่าอสรพิษหกดัชนีหักแขนของเฒ่า ทารกและตัดมือฉันออกได้ยังไงกัน ?”
เฒ่าเขมือบใจตกใจอย่างมาก
เขาคิดเสมอว่าเย่เพิ่งต้องเป็นผู้มีพลังระดับ SS หรือไม่ก็ SSS
ทว่าเขาไม่เคยคิดเลยว่าเย่เพิ่งจะเป็นเพียงผู้มีพลังระดับชั้นหนึ่งยอดเยี่ยมเท่านั้น!
“ทั้ง ๆ ที่ฉันอยู่ระดับ SSS แต่มือของฉันถูกมันสับด้วยความแรงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น! นี่มันเป็นไปไม่ได้
เย่เพิ่งไม่ตอบ เขาค่อย ๆ เดินไปที่เฒ่าเขมือบใจ
แต่ละก้าวที่เขาเดินไปข้างหน้าดวงตาของเขานั้นก็ดุร้ายมากยิ่งขึ้น
“แกชอบกินหัวใจใช่ไหม? ลองชิมของตัวเองดูไหมล่ะ ?”
