Chapter 443 : เผชิญหน้า
การได้เห็น โอโรจิมารุ ร้องไห้เพราะหมัดของ ไนโตะ ไม่ได้ทํา ให้คิมิมาโร่ และ ฮาคุ แปลกใจ ด้านข้าง คาริน ค่อนข้างร่าเริง และดูเหมือนเธอตื่นเต้นมากที่ ไนโตะ ต่อย โอโรจิมารุ
แน่นอนว่า ท่านไนโตะ นั้นแข็งแกร่งที่สุด และเขาก็เอาชนะงที่น่าขยะแขยงนั้นได้ด้วยหมัดเดียว
เมื่อคิดอย่างนั้นในใจ คาริน ก็เปิดเผยด้านผีของเธอและแลบลิ้นออกมา แต่ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่ามีนินจามากมายกําลังเข้ามาใกล้และในที่สุดเธอก็กลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง
ฟึ๊บ!
แน่นอนว่าคนแรกที่วิ่งมาถึงคือ อังโกะ เธอมองไปที่สนามแต่ไม่พบ โอโรจิมารุ เธอเม้มปากแล้วเดินไปหา ไนโตะ
“ท่านไนโตะ โอโรจิมารุ…”
เธอรู้เรื่องการถอนตัวและอาชญากรรมของ โอโรจิมา ดังนั้นเธอจึงไม่เคารพเขาอีกต่อไปไนโตะ เอื้อมมือไปตบไหล่ อังโกะ เบา ๆ แล้วพูดว่า “เขาไปแล้ว”
อังโกะ ยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ
ไนโตะ รู้ดีว่ากําลังเกิดอะไรขึ้น อังโกะ รู้เรื่องการทดลองของ โอโรจิมารุ และถ้าไม่ใช่เพราะ ไนโตะ เธอคงเป็นหนึ่งในนั้น ดังนั้นในฐานะผู้รอดชีวิต อังโกะ จึงรู้สึกว่าต้องรับผิดชอบในการพยายามหยุด โอโรจิมารุ ให้เหมือนกับในการ์ตูน อย่างไรก็ตาม โอโรจิมารุ ก็ไม่ได้พลาดให้ถูกเธอจับได้ง่าย ๆ และเธอก็รู้ว่าเธอแข็งแกร่ง เธอมีความทะเยอทะยานและแข็งแกร่งมากกว่าในการ์ตูนมาก
หลังจากตบไหลเธอเบา ๆ แล้ว ไนโตะ ก็หันไปมอง คิมิมาโร่ , ฮาคุ และ คาริน แล้วพูดว่า “การทดสอบรอบ 2 ยังคงดําเนินอยู่ พวกเธอไปทําภารกิจต่อเถอะ”
“ครับ! ท่านไนโตะ”
ทั้ง 3 ตอบแล้วหันหลังกลับ
ทันทีที่พวกเขาจากไป หน่วยลับ 2 คนและผู้คุมาอบอีกหลายคนก็มาถึงที่นี่ ตั้งแต่แรกเห็นพวกเขาสังเกตเห็น ไนโตะ และทักทายเขา
“ท่านไนโตะ”
ความกลัวปรากฏชัดในสายตาของทุกคน
แม้ว่า ไนโตะ จะห่างหายกันไปนาน และถึงแม้ว่าเขาจะเป็น ผู้นําของหมู่บ้านอาเมะ แต่ชื่อของเขาก็ยังน่าเกรงขามใน โคโนฮะ
ไนโตะ เหลือบมองที่ หน่วยลับและผู้คุมสอบ แล้วพวกเขาก็มองไปที่ อังโกะ ที่ก้มหัวอยู่
เมื่อสังเกตเห็นการมาถึงของพวกเขา อังโกะ ก็สงบลงแล้วเงยหน้าขึ้นและพูดด้วยเสียงลึก “ท่านไนโตะ จัดการปัญหาแล้ว ไปกันเถอะ การสอบจะดําเนินต่อไป”
เนื่องจาก ไนโตะ บอกว่า โอโรจิมารุ ไม่อยู่ที่นี่แล้ว ดังนั้นมันก็ควรเป็นความจริง และไม่จําเป็นต้องมีการลาดตระเวนหรือค้นหาอีกต่อไป
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หน่วยลับก็มองหน้ากัน แล้วพยักหน้าและหายตัวไปในควัน
สําหรับผู้คุมสอบ หลังจากที่พวกเขาได้ยินคําพูดของ อังโกะ พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะอยู่ต่อ อังโกะ เองก็น่ากลัวไม่แพ้กับ ไนโตะ เลย
เมื่อมองดูทุกคนกลับไป อังโกะ ก็หันไปมอง ไนโตะ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านไนโตะ ท่านอยากดูการสอบ จูนิน กับหนูต่อไหมคะ?”
เมื่อมองไปที่รอยยิ้มของเธออีกครั้ง ไนโตะ ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มและพยักหน้าอย่างสบายๆ
“งั้นเราไปที่หอคอยกันดีไหมคะ? เราจะได้มองเห็นได้ชัดเจนขึ้น”
อังโกะ ยิ้มและดึงแขนของ ไนโตะ ด้วยรอยยิ้ม ทําตัวเหมือนเด็ก
“ไปกันเถอะ”
ไนโตะ ตอบด้วยรอยยิ้ม แต่ทันใดนั้นก็มีร่องรอยของความประหลาดใจบนใบหน้า และหันไปมองไปยังทิศทางหนึ่ง
อังโกะ เห็นการเคลื่อนไหวกะทันหันของ ไนโตะ และมองไปในทิศทางเดียวกัน แต่เธอไม่เห็นสิ่งผิดปกติใดๆ
อังโกะ ดูงง ๆ มากขึ้น และเมื่อเธอหันไปมอง ไนโตะ เธอก็พบ ไนโตะ หายไปแล้ว
“เอ๊ะ? ท่านไนโตะ”
ลึกเข้าไปในป่าแห่งความตาย
ที่ใจกลางป่า มีหอคอยขนาดใหญ่ที่มีทางเข้าออกหลายทางในทุกทิศทาง
คิมิมาโร่ และทีมอยู่แถวนั้น
พวกเขากําลังเคลื่อนที่เข้าใกล้อย่างระมัดระวัง ในขณะที่อีกด้านของหอคอยก็มีนินจาอีก 3 ทีมกําลังเข้าใกล้ แต่มีทีมหนึ่งที่อยู่ไกลกว่าทีมอื่น ๆ
นั่นเป็นทีมของ ฮินาตะ
หลังจากที่พวกเขาเข้าไปในป่าได้ไม่นาน ฮินาตะ ชิโนะ และ คิบะ ก็พบกับอีกทีมหนึ่ง แม้ว่า ฮินาตะ จะนุ่มนวลและอ่อนโยน แต่ความแข็งแกร่งของเธอก็ไม่อาจปฏิเสธได้ และด้วยความช่วยเหลือจากเพื่อนๆ ของเธอ เธอก็ชิงม้วนคัมภีร์ที่ต้องการได้อย่างง่ายดาย
ในเวลานี้ ฮินาตะ และเพื่อนร่วมทีมของเธอได้พบกับอีก 2 ทีมในระยะไกล แม้ว่า ฮินาตะ จะแข็งแกร่งที่สุด แต่เธอก็ไม่ใช่หัวหน้าทีมเพราะบุคลิกที่อ่อนแอของเธอ
ดังนั้นตามคําสั่งของ คิบะ ทีมจึงมุ่งหน้าเข้าหาอีก 2 ทีม
ทีมนินจา 2 ทีมที่กําลังเผชิญหน้ากันเป็นทีมนินจาที่มาจาก หมู่บ้านซึนะ และอีกทีมมาจากหมู่บ้านทากิ
“เจ้าพวก ซึนะ…โชคร้ายจริง ๆ ที่พวกแกเจอพวกฉันก่อน!”
เกะนินจากทากิ ต่างมองหน้ากันอย่างเย็นชา
ในอีกด้านหนึ่ง คันคุโร่ ก็เพิกเฉย จากนั้นมองไปที่ กาอาระ ที่อยู่ข้างๆ เขาแล้วพูดว่า “นี่ กาอาระ นายรู้ใช่ไหมว่ากติกาเป็นยังไง ถ้าเจ้าพวกนั้นมีม้วนคัมภีร์เหมือนกับของเรา การต่อสู้ครั้งนี้ก็ไร้ความหมาย”
“แล้วยังไง?”
กาอาระ มองดู เกะนินทากิ อย่างเย็นชา และด้วยจิตสังหาร เขาพูดว่า “ทุกคนที่เผชิญหน้ากับเราต้องตาย!”
เมื่อได้ยิน กาอาระ พูดแบบนั้น หน้าผากของ คันคุโระ ก็เต็มไปด้วยเหงื่อ จากนั้นเขาก็หันไปมองพวกเขาและพูดว่า “โชคร้ายจริง ๆ ที่พวกแกมาเจอพวกเรา”
เกะนินทากิ สังเกตว่าพวกเขาถูก กาอาระ และคนอื่นๆ เพิกเฉย พวกเขาจึงโกรธจัดและดึงอาวุธออกมาทันทีและรีบวิ่งเข้าหาทีมของ กาอาระ
เป็นช่วงเวลาเดียวกันที่ ฮินาตะ และทีมของเธอมาถึง และแอบดูการต่อสู้อยู่บนต้นไม้ใกล้ ๆ
เมื่อเห็นการต่อสู้ที่ดุเดือดนี้ คิบะ ก็แสดงท่าทางที่น่าสนใจว่า “พวกเขากําลังสู้กัน พวกนายคิดว่าใครจะชนะ ทีมซึนะ? เจ้าหนูน้อยหัวแดงนั่นดูไม่ค่อยแข็งแกร่งเลย”
อย่างไรก็ตาม เกือบจะในเวลาเดียวกัน เสียงของ คิบะ ก็เบาลง ขณะที่ กาอาระ ยื่นมือออกมา
ซู้ม!!
ทันใดนั้น ทรายก็พุ่งเข้ามาจับที่ขาของ เกะนินทากิ ทําให้พวกเขาเคลื่อนไหวไม่ได้ จากนั้นทรายก็ห่อหุ้มร่างกายทั้งหมดของพวกเขาในชั่วพริบตาก่อนที่พวกเขาจะได้ตอบสนอง
“โลงศพทราย!”
จิตสังหารปรากฏชัดในดวงตาของ กาอาระ ขณะที่เขากํามือแน่น
ทรายที่ห่อหุ้มพวกเขาค่อยๆ หดและบีบเข้าไปข้างในอย่างแรง
ตู้ม!!!
