กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม – ตอนที่ 947 เป็นกันเองมาก

“ไปบ้านหนูดีกว่าค่ะ” เด็กสาวดึงเธอไว้ เด็กสาวไม่ยอมให้เธอปฏิเสธกอดแขนเธอไว้ไม่ปล่อย แล้วพูดเป็นภาษาจีนว่า “ยังไงคุณก็ไม่มีที่ไปอยู่แล้วนี่คะ”
ชายหนุ่มขมวดคิ้วมองไปที่มือของลูกสาว
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแล้ว ขอแค่เธอชอบและคิดว่าอีกฝ่ายสวยเธอก็จะพากลับบ้านด้วยตลอด
จงเหยียนซีมองลงไปที่เด็กสาวด้วยความตกใจ เธอพูดภาษาจีนได้ด้วยเหรอ
ชายหนุ่มเห็นเธอตกใจ จึงพูดอธิบาย “เธอมาเล่นที่นี่บ่อยๆ แม่ของคุณสอนเธอพูดครับ”
จงเหยียนซีพยักหน้า
“ไปเถอะนะคะ ไปกันเถอะ” เด็กสาวกระตือรือร้นมาก
จงเหยียนซีม้มปาก แล้วมองไปที่ชายหนุ่ม “งั้นก็ขอรบกวนด้วยนะคะ”
“ไม่รบกวนครับ คุณเดินได้ไหม” ชายหนุ่มมองมาที่เธอ “เจ็บข้อเท้าข้างไหนครับ?”
“ข้อเท้าซ้ายค่ะ” เธอตอบ
ชายหนุ่มก้มตัวลง “ขอผมดูได้ไหมครับ”
จงเหยียนซีก้าวถอยหลังตามสัญชาตญาณ จนแทบจะยืนไม่อยู่ เธอรู้สึกว่าไม่ได้สนิทกัน จะให้เขาดูก็น่าอายเกินไป
“ผมเรียนทักษะทางการแพทย์มาเล็กน้อย แค่จะช่วยคุณดูว่ามีอาการบาดเจ็บที่กระดูกหรือเปล่า ไม่มีอะไรอย่างอื่นแอบแฝงครับ” ชายหนุ่มพูด
จงเหยียนซีเห็นว่าเขาไม่ได้ดูป็นคนไม่ดี ถ้าเธอยังบิดตัวไปมาต่อคงดูไม่ดี เธอดึงชายกระโปรงขึ้นเผยข้อเท้าออกมา
ชายหนุ่มเอื้อมมือไปตรวจดู หลังจากนั้นสักพักก็พูดว่า “ไม่นตรายถึงกระดูก ข้อเท้าของคุณบวมแดงเล็กน้อย ประคบเย็นจะช่วยบรรเทาได้ สองสามวันก็อาการดีขึ้น”
จงเหยียนซีพูด “ขอบคุณค่ะ”
“ถ้าไม่เป็นอะไรก็ไปกันเถอะ” เด็กสาวเอ่ยพูด
จงเหยียนซีมองดูเธอ เธอทำตัวสนิทสนมเร็วกว่านี้ ไม่กลัวคนแปลกหน้าไม่ค่อยดี ดังนั้นเธอจึงพูดกับพ่อของเธอว่า “ลูกสาวของคุณน่ารักมาก และไม่กลัวคนแปลกหน้าด้วย ข้างกายควรจะ
มีคนคอยดูแล ถ้าเจอคนไม่ดีจะทำยังไง”
ชายหนุ่มรู้ดีว่าทำไมลูกสาวของเขาถึงเป็นแบบนี้ ข้างกายเธอมีสาวใช้ติดตาม แต่เธอซนมาก และเธอมักจะสลัดคนที่ติดตามเธอทิ้ง
“ผมจะระวังไว้ครับ” ชายหนุ่มเอื้อมมือออกไป แล้วพูดอย่างสุภาพบุรุษ “ผมประคองคุณเดินดีกว่าครับ”
จงเหยียนซีจับมือของเขาไว้ “ขอบคุณค่ะ ฉันชื่อจงเหยียนซี จะให้ฉันเรียกคุณยังไงคะ”
“ผมชื่อซงเก้น มูติชาครับ” ชายหนุ่มพูด
ชื่อของพวกเขาตรงข้ามกับเรา ของเรานามสกุลจะเขียนก่อนชื่อ ส่วนของพวกเขาชื่อจะเขียนก่อนนามสกุล
ที่นี่ห่างจากตัวเมืองที่เจริญรุ่งเรืองเล็กน้อย เหตุผลที่เขาอยู่ที่นี่ ก็เพราะเป็นบ้านที่สืบทอดกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษของเขา
มียศถาบรรดาศักดิ์ ในอดีตเป็นถึงขุนนางชนชั้นสูง และสืบทอดมาจนถึงทุกวันนี้
เขาสืบทอดตำแหน่งนั้น รับผิดชอบปกป้องศักดิ์ศรีของตระกูลมูติชากับสมบัติมหาศาลที่บรรพบุรุษของเขาสะสมไว้
ข่าวลือพูดไว้ว่าความมั่งคั่งของตระกูลมูติชาที่สะสมมานั้น ร่ำรวยล่มบ้านล่มเมือง
เวลาผ่านไป ตัวเมืองมุ่งเน้นพัฒนาไปทางฝั่งใต้ ยิ่งพัฒนาไปทางใต้ความเจริญรุ่งเรื่องก็ยิ่งมากขึ้น บ้านเรือนที่เหลือทางฝั่งทิศเหนือเป็นบ้านเรือนที่พวกเขาเก็บรักษาไว้
บางครอบครัวตกต่ำจึงขายทิ้งไป บางครอบครัวคอยซ่อมแซมและบำรุงรักษาเพื่อเก็บไว้ให้คนรุ่นหลัง
แต่มีผู้คนอาศัยอยู่ไม่มากนัก เพราะแบบนี้ แถบนี้จึงดูเงียบสงบมาก
แบบนี้จึงเป็นสถานที่ที่หมาะสำหรับคนที่ชื่นชอบความเงียบสงบ
และแน่นอน ไม่ใช่คนธรรมดาที่สามารถซื้อบ้านที่นี่ได้ บ้านเหล่านี้ราคาสูงมาก คนส่วนใหญ่ซื้อไม่ไหว
ใช้เวลาเดินสักใหญ่กว่าจะถึงจุดหมาย
คฤหาสน์สีเหลือง ครอบคลุมพื้นที่ขนาดกว้างขวาง ดูเหมือนจะได้รับการดูแลร้กษามาอย่างดี ถึงแม้การก่สร้างจะไม่ได้มีความหลากหลายเท่าสถาปัตยกรรมสมัยใหม่ แต่ก็ยังคงสภาพ
ความเจริญรุ่งเรืองของยุคนั้นเอาไว้
พอเดินเข้าไปในบ้าน จะสัมผัสได้ถึงสตล์คฤหาสน์ชนชั้นสูงหลังนี้ ประตูโค้งสูง เครื่องประดับตกแต่งที่วิจิตรงดงามทำจากทองคำบริสุท ธิ์ ผ้าม่านกำมะหยี่สีแดงเข้มที่ปล่อยลงมาจากด้านบน กระจกของหน้าต่างแต่ละบานถูกขัดจนเงาวับ พอยืนอยู่ในห้องโถง ทำให้รู้สึกเหมือนอยู่ในวัง
คนไทยชอบเครื่องใช้ที่ทำมาจากทองคำ ถ้วยแก้วและภาชนะบนโต๊ะอาหารอันวิจิตรเคลือบไปด้วยขอบทอง