บุตรอสูรบรรพกาล – บุตรอสูรบรรพกาล ตอนที่ 175 อ่อนซ้อม

 
บุตรอสูรบรรพกาล ตอนที่ 175 อ่อนซ้อม
 
“โอ้ ไปัจเหวิน” หัวหน้าถังที่มาเยี่ยมชมเมืองร้อยแปดอสูรยิ้มร่าพลางโบกมือให้ไปัจูเหวินที่พึ่งเดินทางกลับมาถึงเมืองร้อยแปดอสูร ไม่ทราบทําไมมันถึงมาอยู่ที่ทางเข้าเมืองได้
 
“เป็นแมงมุมที่เด่นจริงๆ แค่ได้เห็นก็รู้ทันทีว่าเจ้มาแล้ว” หัวหน้าถังว่าพลางหัวเราะอย่างอารมดีดูเหมือนว่าหัวหน้าถังจะนําฝูงอสูรมาด้วยเช่นเดิม ทําให้มันต้องฝากเห่า อสูรระดับต่ําเอาไว้ที่เขตเลี้ยงอสูรของกลุ่มนักล่าอสูรเสียก่อน นั่นทําให้มันได้เห็นเหล่ามังกรดินที่ไปัจูเหวินนํามาเป็นแปลงปลูกพืช ทําเอาหัวหน้าถังถามอยู่หลายครั้งว่าผลผลิต เป็นอย่างไรแต่ไปัจูเหวินกังวลเรื่องการนําพวกมันขึ้นเกาะ เสียมากกว่าเพราะเรือปกติคงพาพวกมันไปขึ้นหลังของเต่ายักษ์ไม่ได้แน่ๆ
 
“ข้าได้ยินมาว่าเจ้านําตําราของกลุ่มนักล่าอสูรกลับมาได้งั้นเหรอ” หัวหน้าถังถามขณะนั่งบนหลังของหลินหลินมาด้วยอีกคน
 
“ขอรับ”ไปัจูเหวินตอบเสียงเบาพลางมองท่าที่ร่าเริงของ หัวหน้าถังอย่างอบอุ่น แม้จะไม่ใช่พ่อแต่หัวหน้าถังก็ถือ เป็นญาติของไปัจูเหวินเช่นกันเพราะต้นตระกูลของหัวหน้า ถังก็สืบเชื้อสายมาจาก หวังเฉียน คนที่คาดว่าจะเกี่ยวข้อ งกับไปัจูเหวิน
 
“แล้ว เจ้าฝึกทวนมังกรได้ถึงขั้นไหนแล้วล่ะ” หัวหน้าถังถามอยากสนใจ เพราะมันเคยเห็นบิดาของหวงหลงใช้วิชาทวนมังกรมาก่อน มันเป็นกระบวนท่าที่สุดยอดจริงๆ
 
“ระ เรื่องนั้นไป๋จูเหวินกระอักกระอ่วนไปครู่หนึ่ง แม้มันจะจําเนื้อหาในตําราที่หวงหลงให้มาได้หมดแล้วแต่มันก็ยัง ไม่เคยฝึกทวนมังกรเลยแม้แต่น้อย
 
“ข้ามัวแต่ยุ่งกับงานของสมาคมแพทย์ ก็เลยไปจูเหวินอ้างออกมาด้วยท่าที่ลําบากใจ ความจริงงานของหัวหน้าสมาคมแพทย์ก็ไม่ได้หนักอะไรขนาดนั้น แม้ช่วงแรกๆมันจะยุ่งจนไม่ได้ทําอะไรเลยจริงๆก็ตาม แต่ หลังๆพอสภาพของสมาคมอยู่ตัวแล้วงานของไปัจูเหวินก็เบา ลงมากจนมีเวลาฝึกฝนเหลือเฟือแต่มันกลับเอาเวลานั้นไปสู้ กับอู่หมิงนี่สิ
 
“อะไรกัน หวงหลงให้เจ้าไปเป็นหัสหน้าสมาคมแพทย์งั้นเหรอ” หัวหน้าถังถามด้วยท่าที่ไม่พอใจ
 
“ขอรับ”ไปัจเหวินตอบเสียงเบา
 
“ข้าจะคุยกับมันเอง”อยู่ๆหัวหน้าถังก็โกรธเสียอย่างนั้นไม่ทราบว่าทําไมกัน ตําแหน่งหัวหน้าสมาคมแพทย์เป็นตําแหน่งเทียบเท่าอาวุโสของกลุ่มนักล่าอสูร การได้รับตําแหน่งเช่นนี้มันนึกว่าหัวหน้าถังจะพึงพอใจเสียอีก
 
“หวงหลง เรามีเรื่องต้องคุยกัน” ทันทีที่มาถึงวังมังกร หัวหน้าถึงก็พรวดพราดเข้าไปในห้องประชุมทันที
 
“พี่ถัง มีเรื่องอะไรงั้นหรือ” หวงหลงถามพลางมองไปจูเหวินและเหม่ยหลินที่พึ่งกลับมาพร้อมกัน
 
“เจ้าให้ไป๋จูเหวินไปเป็นหัวหน้าสมาคมแพทย์งั้นเหรอ” หัวหน้าถังถามโดยไม่สนใจเลยว่าเหล่าอาวุโสกําลังนั่งมองอยู่
 
“ใข่ ข้าให้มันไปเป็นหัวหน้าสมาคมแพทย์เอง เพราะมันเป็นคนที่รู้วิชาแพทย์มากที่สุดในกลุ่มพวกเรา” หวงหลงตอบออกไปตามตรง
 
“เจ้าจะบ้าหรืออย่างไรเจ้าเอาพรสวรรค์ของไปัจูเหวินไป หมกอยู่ในหม้อต้มยาชัดๆ แทนที่จะให้มันได้ฝึก วิชาอย่างเต็มที่ เจ้ากลับให้มันทํางานหนักจนแทบไม่ได้ฝึก ฝนวิชาเลย”ได้ยินดังนั้นไปจูเหวินก็เหงื่อออกทันที มันแค่ไม่ มีเวลาฝึกทวนมังกรเท่านั้น แต่มันก็ยังพยายามฝึกพลังวิญญาณและพลังอสูรอยู่ไม่ขาดเหมือนเดิม
 
“เรื่องนั้น…” หวงหลงว่าพลางสัมผัสพลังในร่างของไปัจูเหวิน และก็เป็นอย่างที่หัวหน้าถังพูดพลังของไป๋จูเหวิ
 
นไม่เคลื่อนไหวเลยตั้งแต่สู้กับผานสิง หรือว่างานของหัวหน้าสมาคมแพทย์จะหนักเกินไปจริงๆ
 
“ขอบคุณพี่ถังที่ช่วยแนะนํา ข้าเองก็คิดน้อยเกินไปจริงๆ ” หวงหลงว่าพลางถอนหายใจออกมา แม้ระดับพลังยามนี้ของไป๋จูเหวินจะเหลือเชื่อมากสําหรับคนในรุ่นของไป จูเหวิน แต่การที่ไปัจูเหวินจะรักษาความโดดเด่นเอาไว้ได้จําเป็นต้องเพิ่มพลังไปมากกว่านี้เรียกได้ว่าหัวหน้าถังเป็นห่วงหนาคตของไปัจูเหวินมากกว่าหวงหลงเสียอีก
 
“เอาเป็นว่าหลังจากนี้ให้รองหัวหน้าสมาคมแพทย์รับหน้าที่ไปก่อนส่วนเจ้าก็อยู่ที่นี้ไปก่อนก็แล้วกัน” หวงหลงว่าพลางอาวุโสหน่วยที่ 10 ส่งจดหมายไปแจ้งรองหัวหน้าสมาคมแพทย์ซึ่งเคยเป็นลูกน้องเก่าของมันนั่นเอง
 
“…”ได้ยินทั้งสองคนสรุปออกมาเช่นนั้น ไปจูเหวินก็ได้ แต่แอบสงสารรองหัวหน้าสมาคมอยู่ในใจแต่ตัวมันเองที่ถูก อิหมิงตีตื้นจนเอาชนะได้ก็แอบเห็นด้วยว่าตัวมันต้อ งฝึกฝนให้มากกว่านี้
 
“จริงสิ ข้ากะจะเอาทวนเล่มนี้มาฝากเจ้า ถือว่าเอาไว้ฝึกวิชาทวนมังกรก็แล้วกัน” หัวหน้าถังว่าพลางนําทวนเล่มหนึ่งออกมา
 
“นี่มัน…”ไป๋จูเหวินชะงักไปครู่หนึ่งพลางมองทวนในมือ ของหัวหน้าถังไม่ต้องใช้ดวงตาสีทองมองดูไปัจูเหวินก็เข้าใจ ว่ามันคืออาวุวิเศษอย่างไม่ต้องสงสัย แถมยังเป็นของดีขนาด ที่ว่าด้อยกว่ากระบี่ทัณฑ์สวรรค์ไม่มากอีกต่างหาก
 
“อ่อ พลังธาตุของเจ้าเป็นธาตุศักดิ์สิทธิ์สินะ แถมพลังธาตุของพลังอสูรยังเป็นธาตุรัตติกาลด้วยข้าบังเอิญไปเจอตํารา 2 เล่มนี้ในตลาดมืดเข้า” หัวหน้าถังว่าพลางนําตําราเก่าแก่ 2 เล่มออมกมาจากมิติของมัน
 
“ไม่รู้ทําไม ของมีค่ามากมายถึงหลุดไปในตลาดมืดได้แถมยังขายถูกราวกับคนเอามาขายไม่รู้ราคาของเลย” หัวหน้าถังว่าพลางส่ายหน้าเบาๆ หากมันทราบว่าของเหล่านี้เป็นของที่เฒ่าประทับสวรรค์แจกจ่ายไปทั่วละก็คงตกใจไม่น้อยเลย
 
“ข้าไปจูเหวินยังไม่ทันตอบอะไร หัวหน้าถังก็ยัดของทั้ง 3 อย่างใส่มือไปัจูเหวินเสียแล้ว ทําเอาไปัจูเหวินพูดแทบไม่ออกท่าทางมันคงต้องฝึกฝนทวนมังกรเอาไว้บ้าง แล้ว
 
“ไม่ต้องเกรงใจ ของพวกนี้ขาซื้อมาได้ด้วยราคาไม่กี่แสนเหรียญทองเท่านั้น” หัวหน้าถังว่าพลางหัวเราะออกมาแม้เงินแสนเหรียญทองจะมากสําหรับบางคน แต่สําหรับหัวห น้ากลุ่มผู้ฝึกอสูรแล้วไม่ใช่เงินมากมายอะไรแถมว่ากันตาม ตรงของเหล่านี้สมควรมีราคามากกว่านี้หลายเท่าตัว ลําฟังเพียงอาวุธวิเศษระดับใกล้เคียงกับกระบี่ทัณฑ์สวรรค์ก็ไม่อาจตีค่าได้แล้ว
 
“เช่นนั้นหัวหน้าถังช่วยรับสิ่งนี้ไปด้วยเถอะขอรับ”ไป๋จู เหวินว่าพลางหาของในมิติของมันออกมา ช่วงนี้มันมัวแต่งกับสมาคมแพทย์จริงๆ ของที่มันนึกออกก็มีแต่ยาที่มันลอง ทําเท่านั้นแม้ยาเหล่านี้จะหายากและมีค่ากว่ายาในท้องต ลาดมากมายนัก แต่ก็ยังไม่เท่ากับยาที่น้าราชสีห์ทําให้อยู่ดี
 
“ไม่ต้องหรอก ข้าแค่อยากให้ของขวัญเจ้าเท่านั้น” หัวหน้าถังยิ้มพลางส่ายหน้าเบาๆ
“ไม่ต้องเกรงใจขอรับนี่เป็นยาที่ข้าทําขึ้นเอง”ไปจูเหวินว่าพลางยื่นขวดยาสีขาวให้กับหัวหน้าถัง มันเป็นยารักษาบาดแผลอย่างดีเกือบจะเหมือนยาที่มันเคยให้อูหมิงกินสมัยที่เจอกันครั้งแรก หากบาดเจ็บหนักมันจะช่วยบรรเทาได้ มากทีเดียว
 
“เจ้าทําเอง…”ได้ยินเช่นนั้นหัวหน้าถังก็มีท่าที่ลังเล มันยังคงมองไปัจูเหวินเหมือนลูกชายของมันอยู่ทําให้มัน ออกจะอยากได้สิ่งที่ไปัจูเหวินทําด้วยตนเองไม่น้อยแม้มัน จะไม่ทราบคุณภาพของยาก็ตาม
 
“ถ้าเช่นนั้นก็…” หัวหน้าถังกระแอมกระไอเล็กน้อยก่อนจะ รับยาไปอย่างว่าง่าย
 
หลังจากนั้น หวงหลงก็พาพวกไปัจูเหวินไปพักผ่อนที่อีกห้องเพื่อพูดคุยกันเป็นการส่วนตัวทําให้ไป๋จูเหวินสามาร ถรายงานเรื่องของสมาคมแพทย์และเรื่องของอู่หมิงให้ หวงหลงฟังได้เสียทีต้องบอกว่าโชคดีไม่น้อยที่อู่หมิงสนิทส นมกับตัวหวงหลงอยู่บ้างเพราะพวกมันรู้จักกันกับอาวุโสเทียนหมิงอยู่แล้ว ทําให้เรื่องที่อู่หมิงจะขึ้นค รองบัลลังก์นับเป็นข่าวดีของกลุ่มนักล่าอสูรไม่น้อยเลย
 
แจ้งข่าวจบหวงหลงก็ให้ไปัจูเหวินไปพักผ่อนเสียก่อน พรุ่งนี้ค่อยสั่งงานให้รองหัวหน้าสมาคมแพทย์ผ่านจดหมายทําให้ไปัจูเหวินได้กลับมานอนที่ห้องในวังมังกรเสียทีเพียงแต่พอกลับมาอยู่ที่เมืองร้อยแปดอสูรแล้ว ไป๋จูเหวิ นก็นึกถึงเรื่องๆหนึ่งขึ้นมาได้ ทําให้ในเช้าวันรุ่งขึ้นไป๋จูเหวินก็มุ่งยังเขต 7 ที่มันเคยเข้ามาอยู่อาศัยทันที
 
“ท่านอาวุโส 7″ไปจูเหวินไม่พูดไม่จาเดินไปเคาะห้องของอาวุโส 7 ในทันที
 
“อะไรกัน เจ้าเองเหรอ” อาวุโส 7 ว่าพลางเดินออกมาด้วยท่าที่ง่วงซึมเช่นเดิม
 
“ข้ามีเรื่องอยากจะถามท่านขอรับ”ไปัจูเหวินว่าพลางมอง ท่าทีของนางจะว่าไปหากไม่ได้ออกสํารวจนางก็เอาแต่นอนจริงๆนี่นา นานๆจะได้เห็นนางอยู่ที่ห้องประชุมเสียที 
 
“เรื่องอะไรล่ะ” อาวุโส 7 ว่าพลางหาวออกมาอีกรอบ 
 
“เรื่องของพี่ต้าชิงกับพี่ต้าเฉินขอรับ”ได้ยินสิ่งที่ไปจูเหวินว่าอาวุโส 7 ก็มีท่าที่ลําบากใจออกมาทันที
 
“มันก็เป็นเรื่องปกติสําหรับหน่วยสํารวจนะ”อาวุโส 7 ว่าพลางหลบสายตาไปจูเหวิน
 
“เรื่องปกติ?”ไป๋จูเหวินขมวดคิ้วสงสัย มันเข้าหน่วย 7 มาได้ทํางานสํารวจจริงๆจังๆไม่กี่ครั้งแถมตัวไปัจูเหวินก็ออ กจะห่างไกลจากคําว่าปกติไปเยอะทีเดียว
 
“ก็เป็นเรื่องปกติที่จะมีคนสูญหายไประหว่างออกสํารวจนะสิ”