บรรลุอรหันต์กับระบบพุทธองค์ – ตอนที่ 12

ตอนที่ 12 ข้าวผลึก
ฟางเจิ้งนั่งอยู่หน้าประตูวัดตัวเองพลางถอนหายใจ “นี่ระบบ ฉันต้องเป็นนักบวชไปทั้งชีวิตจริงๆ เหรอ?”
“จี้กงกินเนื้อกินเหล้าได้ หากพระธรรมนายสูงส่งพอแล้วจะทำได้โดยธรรมชาติเช่นกัน หากรักในพระพุทธก็จะมีภรรยามีลูกได้” ระบบตอบอย่างหมิ่นเหม่
แต่ฟางเจิ้งกลับไม่คิดอย่างนั้น ทำเสียงขึ้นจมูก “อย่าขี้โม้ รักในพระพุทธก็ต้องอยู่เป็นโสดไม่ใช่เหรอ? อย่างมากสุดก็แค่ป้าบๆๆ กับผู้หญิงหรือแค่แลกเปลี่ยนกันเท่านั้น ไม่ใช่จะมีภรรยามีลูกกันสักหน่อย นายบอกมาเถอะว่าชีวิตนี้ฉันจะสึกได้หรือเปล่า!”
ระบบเงียบไปครู่หนึ่งแล้วตอบกลับ “หากนายสำเร็จอรหันต์[1]ก็จะสึกได้ตลอดเวลา”
“สำเร็จอรหันต์…ดี นี่ถือว่าเป็นเป้าหมายเล็กๆ ในชีวิต ถึงจะเลือนรางอยู่บ้างก็เถอะ…” ฟางเจิ้งส่ายหน้าอย่างจนปัญญา เขาล้มเลิกความคิดที่จะถามต่อ ตอนนี้ต้องคิดถึงปัญหาเรื่องปากท้อง โอ่งข้าวเหลือก้นโอ่งแล้ว ผักดองก็มีไม่มาก…
“ระบบ ถือว่านายชนะ นายขายเมล็ดยังไง?” ฟางเจิ้งถอนหายใจ ลงเขาไม่ได้ก็ใช้เงินแปดร้อยไม่ได้ ได้แต่ซื้อกับร้านขายของระบบ
“เนื่องจากนายไม่มีความสามารถพอในการเปิดภารกิจของระบบที่มากกว่านี้ ดังนั้นตอนนี้นายจึงได้แต่ซื้อข้าวผลึกจากฉัน หนึ่งเมล็ดหนึ่งร้อยหยวน” ระบบตอบ
“เวร…หนึ่งเมล็ดหนึ่งร้อยหยวน? ทำไมนายไม่ปล้นกันเลยล่ะ?” ฟางเจิ้งใกล้จะบ้าแล้ว
“ข้าวผลึกมีปริมาณที่มาก เติบโตเร็ว” ระบบตอบอย่างมั่นใจ
“เติบโตเร็วแล้วจะมีประโยชน์อะไร? เมล็ดนึงให้ข้าวกี่เม็ด? คงไม่พอกับข้าวมื้อนึงล่ะมั้ง?” ฟางเจิ้งถามต่อ
“ข้าวผลึกไม่ใช่ข้าวธรรมดา เป็นข้าวที่นักบวชใต้เขาพระสุเมรุ[2]ใช้ประทังชีวิต หนึ่งเมล็ดให้ผลหนึ่งจิน[3]! ไร้สิ่งสกปรก เป็นประกายแวววาว เมื่อกินแล้วจะไม่เกิด เศษกากใดๆ จะถูกร่างกายสูบไปทั้งหมด ร่างกายจะได้รับพลังงานเพราะกินข้าวผลึก และจะไม่เกิดการเจ็บป่วยเพราะมัน ข้าวแบบนี้ หนึ่งเมล็ดหนึ่งร้อยหยวนแพงรึไง?” ระบบถามกลับ
ฟางเจิ้งตอบไม่ถูก จึงพูดด้วยหน้าเหยเก “หากเป็นอย่างที่นายว่าจริงๆ ก็คงไม่แพง ซื้อมาลองสักเมล็ดก่อนก็ดี ถามอีกข้อ ที่นายบอกว่าไม่มีเศษกาก หมายความว่ากิน ข้าวผลึกแล้วจะไม่ต้องถ่ายเหรอ?”
“ใช่!”
“เจ๋ง!” ฟางเจิ้งยกนิ้วโป้งให้
ฟางเจิ้งกำลังคิด แต่ก็ไม่มีวิธีอื่นแล้วจึงลองดูก่อนแล้วค่อยว่ากัน
แต่เมื่อกล่าวไป ในมือฟางเจิ้งมีเมล็ดข้าวยาวหนึ่งเซนติเมตรเพิ่มมาหนึ่งเมล็ด สีสันแวววาว อิ่มเอิบเต็มเปี่ยม เมล็ดข้าวไม่มีเปลือกนอก มองยังไงก็ไม่คล้ายเมล็ดปกติ ข้าวบ้านใครแบบนี้คงจะเจ๊งไม่มีเสื้อใส่ล่ะมั้ง?
ขณะฟางเจิ้งงึมงำในใจก็หยิบเงินออกมาจากในถุง พูดในใจ ‘เหมือนว่าระบบจะไม่ได้เก็บเงินไป หรือว่าเห็นเราเป็นไต้ซือเลยให้ฟรี?’
แต่แล้วเงินกลับเหลือเพียงห้าร้อยหยวน!