ตอนที่ 146 ชายบนดวงจันทร์
หลังจากผ่านไปนาน,มีเสียงฝีเท้าหนักแน่นกําลังตรงดข้ามาจากระยะไกล พลังฉีเยือกแข็งในอากาศกลายเป็นน่าหวาดกลัว
“มันกําลังมา!” เซียวเฉินเป็นกังวลเล็กน้อย;เขาไม่แม้แต่จะกล้าหายใจแรงเขาเร่งกระแสพลังของเขาจนถึงขีดสุด
ลิงน้ําแข็งสูงกว่าสิบเมตรปรากฏเข้ามาในสายตาของเซียว เฉินมันปกคลุมไปด้วยขนสีขาวและลุกเดินเหมือนมนุษย์เมื่อมองมันจากระยะไกล,บางคนอาจจะเข้าใจผิดเป็น ชายชราผมสีขาวได้
ไม่ช้าเลิงน้ําแข็งโตเต็มวัยก็มาถึงที่ข้างหน้าผาและเห็นลิงน้ําแข็งวัยเยาว์นอนตายน่าสังเวช มันโห่ร้องอย่างเกรี้ยวกราดพร้อมกับดวงตาที่แดงก่ํามันกระทืบพื้นอย่างรุนแรง และกระโดดขึ้นมาถึงช่องข้างหน้าผาในทันที
“รวดเร็วอะไรเช่นนี้!” เชี่ยวเฉินตกตะลึง ความเร็วของลิงน้ําแข็งโตเต็มวัยเกินกว่าที่เซียวเฉินคาดการณ์เอาไว้เขาสามารถมองเห็นได้เพียงเส้นแสงสีขาวจางๆ
เซี่ยวเฉินไม่อาจรอช้าอีกต่อไป เขากระโดดออกจากพี่มหญ้าและทําประทับมือ,ตะโกนขึ้นมา “ระเบิด!”
ในทันทีที่เซี่ยวเฉินออกมาเลิงน้ําแข็งหมุนหัวของมันมาทันใด หัวใจของมันเต็มไปด้วยความโกรธพร้อมกับกระแสพลังร้ายกาจเติมเต็มไปในบรรยากาศ
อย่างไรก็ตามในขณะที่มัน กําลังจะขยับ,ประกายแสงอันไร้ขอบเขตถูกจุดขึ้นในถ้ํา
มีเสียงระเบิดสั่นสะเทือนสวรรค์แผ่นยันธ์สายฟ้าระดับ 3 สิบแผ่นระเบิดขึ้นพร้อมกัน พลังอํานาจของมันเกินกว่าทักษะต่อสู้ระดับปฐพี ยิ่งกว่านั้น, พลังของมันยังอันตราย น่ากลัวยิ่งกว่า
ศพของเหล่าลิงน้ําแข็งวัยเยาว์ระเบิดหายกลายเป็นเศษในทันทีคลื่นกระแทกอันหนาแน่นเหวี่ยงลิงน้ําแข็งลอยสูงขึ้นไปในอากาศทันที
ชั้นหน้าผาพังลงมาเกิดเสียงดังสนั่น,พื้นดินสั่นไหวไม่หยุดเศษหินนับไม่ถ้วนถูกยิ่งขึ้นไปบนฟ้าและตกลงมาหาพื้นดินเซียวเฉินถอยออกอย่างรวดเร็ว,หลบเลี่ยงหินก้อนใหญ่ที่บรรจุไปด้วยพลังมหาศาล
“ซว!”
ร่างสีขาวร่วงลงมาจากท้องฟ้าลงมาใกล้เซี่ยวเฉิน ฝ่ามือ ของมันยืดออกมาและพลังฉีเยือกแข็งอันไร้ขอบเขตขยายออก มีพลังฉีเยือกแข็งหนาแน่นบนกรงเล็บทั้งห้าของมันขณะที่พวกมันพุ่งเข้ามาหาเซียวเฉิน
เซี่ยวเฉินตกใจในตอนที่มองไปยังร่างสีขาว เขาเห็นชั้นน้ําแข็งหนาเป็นเปลือกหุ้มตัวมันไว้แผ่นยันต์ระดับ 3 สิบแผ่น ไม่ได้ทําความเสียหายอะไรมากมาย
“แคร้ง!”
เขาดึงกระบี่เงาจันทร์ออกมาจากฝักของมัน แก่นกลางปีศาจระดับ 6 ของมันถูกปลดปล่อยออกมาอย่างสมบูรณ์ ประกายแสงสายฟ้าอันไร้ขอบเขตเดือดดิ้น เซี่ยวเฉินกวัดแกว่งกระบีและกวาดไปรอบๆตัวเขาปกคลุมไปด้วยประกาย สายฟ้า,ขัดขวางกรงเล็บอันแหลมคมของลิงน้ําแข็งที่เต็มไป ด้วยพลังฉีเยือกแข็ง
“แคร้ง! แคร้ง!”
ลิงน้ําแข็งมีแขนขาที่ยาวใหญ่มันใช้มือเท้าสลับกันมันเคลื่อนตัวไปรอบๆอย่างรวดเร็ว, ความเร็วของมันพุ่งขีดสุด มันแปรเปลี่ยนไปเป็นร่างสีขาวเลือนลาง,โจมตีใส่ เซี่ยวเฉินอย่างต่อเนื่อง
ยิ่งเซียวเฉินป้องกันได้มากเท่าไหร,มันก็ยิ่งยากลําบากมา กขึ้นเท่านั้นไม่ช้า,เขารู้สึกถึงบางอย่างผิดปกติ พลังฉีเยือก แข็งโดยรอบหนาแน่นขึ้นเป็นอย่างมากทุกอย่างก้าวของเขาช่างยากลําบาก,สองเท้าของเขาเหมือนจะกลายเป็นแข็งที่อ
ลิงน้ําแข็งร้องออกมาอย่างแปลกประหลาด,อุณหภูมิโดยรอบลดลงอย่างชัดเจน เซี่ยวเฉินไม่ทันระวังตัวและเท้า ของเขาโดนแช่แข็ง
ลิงน้ําแข็งใช้โอกาสนี้และจับไปที่กระบี่เงาจันทร์,เมินเฉยต่อประกายสายฟ้าบนตัวกระบี่ จากนั้นมันก็ส่งกรงเล็บอีกข้างหนึ่งตรงไปที่หัวของเซียวเฉิน
ฝ่ามือของลิงน้ําแข็งขนาดประมาณหัวคน;เซียวเฉินตัวขนาดเท่าทารกสําหรับมัน,หัวจะต้องแหลกด้วยการบีบเพียงเบาๆ
“พรึ่บ!”
ขณะที่ฝ่ามือพร้อมกรงเล็บอันแหลมคมกําลังจะจับไปที่หัวของเซี่ยวเฉิน,เปลวเพลิงอันไร้ขอบเขตในดวงตาขวาของเซียวเฉินแปรเปลี่ยนไปเป็นสายเปลวเพลิงและยิงออกมา
เปลวเพลิงลุกลามไปทั่วทั้งแขนของลิงน้ําแข็งในทันทีและขยายไปทั่วทั้งร่างของมัน ทั่วทั้งตัวมันลุกเป็นไฟในทันทีลิงน้ําแข็งร้องออกมาอย่างเจ็บปวด, พลังฉีเยือกแข็งโดยรอบแตกสลายไปในทันที
พลังฉีร้อนพัดไปรอบตัวของเซียวเฉิน,และเขาก็ฟื้นคืนสู่สภาพเดิม เขาปลดปล่อยตัวเองเป็นอิสระและถอยหนีอย่างเร่งด่วน
“หัตถ์จับมังกร!”
มือสีตัวใหญ่ยักษ์ปรากฏออกมาจากความว่างเปล่าและจับตัวลิงน้ําแข็งที่กําลังลุกเป็นไฟ ในทันทีที่มือสีดํากําลังกําเป็นหมัด,เซียวเฉินพบการต่อต้านที่รุนแรง,ทําให้มือยักษ์สีดําไม่อาจจับลิงน้ําแข็งได้อีกต่อไป
เซียวเฉินปล่อยมันไปทันทีเขารู้ว่าร่างกายของลิงน้ําแข็งยืดหยุ่นได้อย่างไม่น่าเชื่อ เขาไม่มีความจําเป็นต้องไปฝืนมือยักษ์สีดํากําหมัดและชกออกไป
มีเสียงดังสนั่นพร้อมกับพื้นดินที่สั่นสะเทือน ลิงน้ําแข็งกอัดลงไปกับพื้น เซี่ยวเฉินถอนกลับมายืนตัวตรง;เขาปาดเม็ดเหงื่อบนหน้าผากทิ้ง การเผาผลาญพลังปราณของทักษะต่อสู้ตกทอดอันนี้มากกว่าทักษะต่อสู้ธรรมดสทั่วไป
แม้ว่าเขาจะทําให้ลิงน้ําแข็งบาดเจ็บได้,เซี่ยวเฉินก็ไม่กล้า ที่จะประมาทเขาหยิบเอาธนูล่าวิญญาณและประทับลูกศรปราณแสงเขาดึงสายธนูพร้อมกับเร่งสมาธิขึ้นสูงสุด
มีเสียง กลิ้ง กิ่ง กิ่ง” ดังออกมาจากพื้นมันชัดเจนว่าเป็น เสียงของชิ้นน้ําแข็งเซี่ยวเฉินตกตะลึงเป็นไปได้ว่าเพลิงแท้อัสนีม่วงไม่อาจทําลายชั้นน้ําแข็งบนตัวของลิงน้ําแข็งได้?
มีแสงสีขาววูบผ่านลิงน้ําแข็งยืนขึ้นอีกครั้ง มันสัมผัสได้ถึงกระแสพลังของธนูล่าวิญญาณทันที่ที่มันลุกขึ้นได้,มันหมุนตัวไปรอบๆและเคลื่อนที่เป็นรูปตัว +S’ ,สร้างพายุหมุนขึ้นมา
เซี่ยวเฉินปล่อยลูกศร เขาได้ทําสัญลักษณ์ไว้ที่หน้าอกของลิงน้ําแข็งโดยใช่สัมผัสวิญญาณก่อนหน้านี้ ไม่ว่าลิงน้ําแข็งน้ําจะจะรวดเร็วถึงเพียงใดมันก็ไม่อาจหลบลูกศรนี้พ้น
มันพุ่งผ่านไปอย่างสง่างามลูกศรปราณแสงกลายไปเป็นอุกกาบาต,พุ่งทะลุพายุหมุนที่ลิงน้ําแข็งสร้างขึ้นมาและซัดเข้า ที่หน้าอกของมัน
“แคร้ง! แคร้ง!”
ชิ้นน้ําแข็งหนาปรากฏขึ้นที่หน้าอกของลิงน้ําแข็ง,ขัดขวางลูกศรปราณแสงลูกศรปราณแสงแตกสลายแต่ชิ้นน้ําแข็งหนาก็ไม่อาจคงรูปได้อีกต่อไป มันร่วงลงพื้นไปพร้อมกับน้ําแข็งที่แตกสลาย
ลูกศรแบกพลังมหาศาลและทําให้ลิงน้ําแข็งโซเซถอยหลังไปห้าก้าวเซี่ยวเฉินเห็นชิ้นน้ําแข็งหนาบนพื้น,และครุ่นคิดในใจของเขา,ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจะสร้างน้ําแข็งหนาออกมาได้เรื่อยๆไม่มีวันหมด
เซียวเฉินแน่วแน่เข้ายิงลูกศรปราณแสงออกไปหลายดอกโดยไม่เก็บกักทันใดนั้น,ลูกศรนับไม่ถ้วนบินไปในอากาศ
ไม่ว่าลิงน้ําแข็งจะทําเช่นไร,กระโดดขึ้นบนฟ้าหรือหลบไปซ้ายขวา,ลูศรก็สามารถผลักมันถอยไปราวกับสายฟ้า
ในพริบตาเดียว,เซียวเฉินยิงลูกศรปราณแสงไปมากกว่าหนึ่งร้อยดอก แม้ว่าเซี่ยวเฉินจะใช้พลังกายเพียงอย่างเดียวในการง้างธนูล่าวิญญาณ,เซียวเฉินก็รู้สึกเหนื่อยล้า
อย่างไรก็ตามเลิงน้ําแข็งยังดูเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้นกับมันเศษซากน้ําแข็งและลูกศรปราณแสงปกคลุมพื้นดิน ลิงน้ําแข็งพุ่งมาที่เซียวเฉินอย่างมุ่งมั่น
“สยายปีก,เชือดเฉือน!”
หลังจากเซียวเฉินใช้ลูกศรปราณแสงจบ,เขาเก็บธนูล่าวิญญาณกลับไป เขาตะโกนขึ้นเบาๆ และกระบี่ที่ดูแสนธรรมดาฟันลงไปที่ลิงน้ําแข็ง
“ปัง!”
ทั้งคนทั้งสัตว์อสูรถอยกลับไปหลายก้าว เซี่ยวเฉินตกตะลึงเล็กน้อยในใจ,และจากนั้นเขารู้สึกดีเล็กน้อย พลังที่บรรจุมาในฝ่ามือของลิงน้ําแข็งไม่ได้รุนแรงเทียบเท่าก่อนหน้านี้
“สยายปีก,ร่ายรําพันปี!”
เซียวเฉินก้าวขึ้นหน้าและกระโดดขึ้นไปในอากาศ ร่างของเขาเปลี่ยนท่าทางไปอย่างต่อเนื่องกลางอากาศ ทนใด นั้น ความเร็วของเขาถูกยกขึ้นสูงสุด:กระบี่แสงนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้น
สายลมโห่ร้องพร้อมกับลิงน้ําแข็งซัดฝามีออกมาอย่างต่อ เนื่อง มีหนึ่งคนหนึ่งสัตว์อสูร,หนึ่งลอยตัวอยู่ในอา กาศ, หนึ่งตั้งมั่นอยู่บนผืนดิน;พวกเขาเคลื่อนที่ไปอย่างรวด เร็ว
เสียงของโลหะปะทะโลหะตั้งขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทุกครั้งที่กระบีและฝามือปะทะกัน เกิดเป็นคลื่นกระแทกใหญ่ คลื่นกระแทกก่อเกิดเป็นเส้นสายลม,ตบฝุ่นควันลอยขึ้นไปในอากาศ
ในจังหวะที่เซียวเฉินกําลังลงมาถึงพื้น,เขาส่งกระบี่แสงไปมากกว่าหนึ่งพัน น้ําแข็งหนาบนร่างของลิงน้ําแข็งแตกร้าวร่วงหล่นอย่างต่อเนื่อง เมื่อน้ําแข็งทั้งหมดร่วงหล่นสู่พื้น,มีบาดแผลอยู่บนหน้าอก,แขนและหลังของลิงน้ําแข็ง
บาดแผลไม่ได้ลึกมาก แต่มันก็เข้าถึงเนื้อของมัน เลือดสีแดงฉาบลงบนขนสีขาวของมัน เซียวเฉินรู้สึกถูกปลอบโยน;ตราบใดที่เขาเร่งความเร็วจนถึงขีดสุด,เขาก็สามารถโจมติใส่มันได้
หลังจากแลกเปลี่ยนกันมาหลายท่า, น้ําแข็งปรากฏขึ้นบ นหน้าอกของมันอย่างขี้โกง,มันสามารถป้องกันทุกการโจมตี ที่ส่งไปเซียวเฉินยิ่งสูบฉีดเมื่อเขาเห็นลิงน้ําแข็งบาดเจ็บ
“สยายปีก,จันทราโชติช่วง!”
เซี่ยวเฉินไม่ให้โอกาสลิงน้ําแข็งได้พักหายใจเขารีบใช้หินวิญญาณระดับต่ําฟื้นฟูพลังปราณของเขา จากนั้น,เซียวเฉินก็ไม่ลังเลที่จะใช้กระบวนท่าที่แข็งแกร่งที่สุดของสยายปีก
ท้องฟ้ากลายเป็นดํามืดทันที และจันทร์เต็มดวงลอ ยขึ้นมาอย่างช้าๆร่างมนุษย์กระบี่กุมกระบี่ลอยลงมาจากฟากฟ้า ภายใต้จันทร์เต็มดวง,ท่วงท่าของเขาช่างงดงามและ ประณีต,ราวกับว่าเขาเป็นผู้อมตะจากสรวงสวรรค์
แม้ว่าเขาจะยังไม่สามารถเข้าใจถึงเจตนาของดาบนี้ เชี่ยวเฉินได้ใช้ทักษะแปรลักษณ์เพื่อลอกเลียนหัตถ์จับมังกรอย่างต่อเนื่อง เขาได้เข้าใจถึงบางสิ่งผ่านประสบการณ์ของเขาตอนนี้ในที่สุดเขาก็สามารถปลดปล่อยจันทราโชติช่วงออกมาได้อย่างสมบูรณ์
“เข้ามา!”
–
เซียวเฉินตะโกน,และร่างบนท้องฟ้าก็ตะโกนออกมาด้วยเช่นกันเสียงกังวาลดังสะท้อนไปทั่วท้องฟ้า,ก้องกังวาลไปทั่วทุกพื้นที่
กระบี่ในมือของเขาเผชิญหน้าลิงน้ําแข็งที่กําลังโจมตีเข้ามาเขากระติกนิ้ว,และร่างที่อยู่บนท้องฟ้าทันใดนั้นก็ทําท่าเดียวกันมันราวกับว่าพลังอันไร้ขอบเขตได้ทะลวงผ่านกาลเวลาและช่องมิติมาถึงที่นี่
ลิงน้ําแข็งถูกหยุดลงกลางอากาศและถูกผลักกระเด็นกลับไปด้วยพลังลึกลับมันกลิ้งหมุนไปกับพื้นอย่างต่อเนื่อง
มันกดกรงเล็บของมันจมลงไปในพื้นดิน,แต่มันก็ยังคงไม่อาจหยุดได้กรงเล็บอันแหลมคมของมันลากไปกับพื้น,สร้างรอยยาวออกไป หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ มันก็หยุดลง
ก่อนที่มันจะได้ลุกขึ้น,มีแรงกดอันน่ากลัวลงมาจากฟาก ฟ้ากระแสพลังนี้รู้สึกราวกับผู้อมตะได้ลงมายังโลกมนุษย์มวลมนุษย์ราวกับเป็นมดปลวกที่ได้แต่สั่นกลัวต่อหน้ามัน
พลังอํานาจของผู้อมตะไม่อาจคาดวัดได้:มันไม่อาจป้องกัน ดาบจู่โจมจากผู้อมตะสามารถกวาดทําลายภูผาลําธารภายในรัศมีห้าพันกิโลเมตร
เกิดเป็นเสียงดังสนั่นและร่างบนท้องฟ้าฟันลงไปที่ร่างของลิงน้ําแข็งลิงน้ําแข็งใช้กรงเล็บของมันขึ้นมาป้องกัน,ปลดปล่อยพลังฉีเยือกแข็งอันไร้ขอบเขตออกมาหมา ยจะป้องกันกระบี่
อย่างไรก็ตาม มันถูกกดอัดลงไปบนพื้นเสียงดังสนั่น ไม่รู้ถึงความลึกที่มันจมลงไเกิดเป็นหลุมรูปร่างลิงปรากฏ ขึ้นบนพื้นดิน
ท้องฟ้าค่ําคืนค่อยๆจางหายไป,และแสงอาทิตย์สาดส่องลงมาในหุบเขาสายลมอสูรอีกครั้งเซี่ยวเฉินสูดหายใจเข้า ลึกและค่อยๆเดินตรงไปที่หลุม เขาเริ่มปวดหัว หากเจ้าลิงตกตายไปเรียบร้อย,เขาจะลากศพมันขึ้นมาอย่างไร?
“ซี่! ซี่!”
ทันใดนั้นชั้นพลังฉีเยือกแข็งปรากฏขึ้นบนพื้น มันแช่แข็งพื้นดินในทันที,เปลี่ยนให้กลายเป็นพื้นน้ําแข็งลื่น
มองดูน้ําแข็งขยายออกมาจากใต้เท้าของเขา,เซี่ยวเฉินคิ้วขมวด เขารีบล่าถอยกลับครุ่นคิดกับตัวเองเจ้าลิงน้ําแข็งยังไม่ตาย?
“ปัง! ปัง! ปัง!”
รอยแตกนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นบนพื้นผิวน้ําแข็งก่อนที่จะระเบิดแยกออก ดินแช่แข็งแตกกระจายไปทุกที่เมื่อมันร่วงถึงพื้น,มันแตกสลายราวกับน้ําแข็ง
ตอนนี้มีหลุมลึกอยู่บนพื้นราบ ลิงน้ําแข็งโตเต็มวัยยืนนิ่งอยู่ในหลุม เลือดอาบเต็มขนสีขาวหิมะของมัน,มองดูน่าอดสู่
มันร้องคํารามอย่างเกรี้ยวกราดและเริ่มปีนขี้ นมาอย่างรวดเร็วสายตาแดงก่ําของมันมองตรงไปที่เซี่ยวเฉินพร้อมกับเจตนาฆ่า
กระแสพลังอันร้ายกาจของมันปะทุขึ้นไปบนท้องฟ้า,มันเปิดปากกว้างของมัน,และพลังฉีเยือกแข็งพลุ่งพล่านรวมตัวที่ปากของมัน สายลมพัดรุนแรงและเริ่มกลายเป็นหนาวเย็นมีหิมะตกลงมาแม้จะอยู่ท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่สาดส่อง
