ทอร์กุนทาหัวเราะให้กับนกฟีนิกซ์ เขาเป็นคนที่จับมันไม่สำเร็จในครั้งที่แล้ว
เขารู้แล้วว่ามันหมายถึงอะไร
สิ่งมีชีวิตที่ถูกเรียกว่าสิ่งมีชีวิตในตำนาน
[แกมาหาฉันอีกแล้วเหรอ? แกคิดว่าฉันจะไม่สามารถเผาแกด้วยเปลวเพลิงของฉันเพียงเพราะขนของแกมาทำจากไฟเหรอ?]
กรูรๆๆๆ
ทอร์กุนทาเปิดปากของเขาอีกครั้งและเปลวไฟของเขาก็พ่นไปที่นกฟีนิกซ์ นกฟีนิกซ์บิดตัวด้วยความเจ็บปวด
[ทำไมแกถึงกลับมาที่นี่ทั้งๆที่แกวิ่งหนีด้วยความกลัว? ฉันไม่พลาดเหยื่อเป็นครั้งที่สองหรอกนะ]
การกินนกฟีนิกซ์อาจทำให้มันมีชีวิตไขเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง
ทอร์กุนทาได้รับคุณสมบัติพิเศษของมอนสเตอร์หลายตัวด้วยวิธีนี้ และครั้งนี้เขาต้องการจะให้มันเกิดขึ้นอีกครั้ง
ตุ๊ก
การโจมตีด้วยไฟหยุดลงและทอร์กุนทาก็มองลงไป
เขาหวังว่าเขาคงไม่ได้เผานกฟีนิกซ์ให้กลายเป็นเถ้าถ่าน
[ฮู…]
อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่ามันจะยังไม่เป็นไร มันแปลกมาก
ทอร์กุนทาเข้าใจพลังของเขาเป็นอย่างดีและยังสามารถเดาระดับพลังของคู่ต่อสู้ได้โดยประมาณ
ในตอนเจอกันในครั้งแรกเขาแค่พ่นไฟของเขาไปครั้งเดียวก็ทำให้นกฟีนิกซ์หอบและแทบจะทนไม่ไหว
[แกซ่อนตัวอยู่นี่เอง]
ทอร์กุนทาหัวเราะอย่างมีความสุข
[มีมนุษย์มากมายที่ฉันสามารถบดขยี้ได้ ชายคนนั้นที่เพิ่งหนีไปก็ดูเหมือนจะมีพรสวรรค์ที่หาได้ยาก แต่ก็ไม่เหมือนแก ดีละ! มาสนุกกันเถอะ]
* * *
“ กุก…!”
เฟรย์ส่งเสียงฮึดฮัดอย่างเจ็บปวด
พายุที่หนาวเย็นดูเหมือนจะลอยขึ้นจากร่างกายของเขา
น้ำค้างแข็งสีขาวเกาะติดใบหน้าของเขาและเขาก็ดูซีดมาก มีไอน้ำสีขาวรั่วออกมาจากปากของเขา ปลายนิ้วของเขาแตกเหมือนเครื่องปั้นดินเผาและริมฝีปากของเขากลายเป็นสีน้ำเงิน
หากใครได้สัมผัสร่างกายของเขาในขณะนั้นมันจะเหมือนกับว่าพวกเขากำลังสัมผัสกับน้ำแข็ง
ร่างกายของเฟรย์เย็นยะเยือกจนแม้แต่ขั้วโลกเหนือและขั้วโลกใต้ก็เทียบกับเขาไม่ได้
นี่คือโฟรเซินริฟเวอะ
ยาอายุวัฒนะแห่งความหนาว
หากเฟรย์ไม่สามารถไปถึงระดับ 6 ดาวได้ก่อนที่จะได้รับมัน ร่างกายของเขาจะกลายเป็นรูปสลักน้ำแข็งอย่างช้าๆและหัวใจของเขาก็จะหยุดเต้นอย่างสิ้นเชิง
ไม่
พลังของโฟรเซินริฟเวอะนั้นแข็งแกร่งมากจนแม้แต่พ่อมดระดับ 6 ดาวก็ยังมีปัญหาในการจัดการมันได้อย่างถูกต้อง
แต่เฟรย์สามารถทำได้
การควบคุมมานาที่แม่นยำเป็นพิเศษ ความสมดุลที่ไม่ยอมให้เกิดข้อผิดพลาดแม้ว่าจะเป็นความกว้างเพียงเส้นผมและพลังทางจิตที่ไม่ไขว้เขวจากความเจ็บปวดที่กำลังฉีกร่างของเขา
ถ้าหากเค้าทำผิดพลาดแม้แต่ปลายผม ร่างกายของเขาก็จะแตกเป็นเสี่ยงๆ เหมือนน้ำแข็ง
เดิมทีเขาตั้งใจจะใช้ยาอายุวัฒนะร่วมกับยาที่มีพลังแห่งไฟจำนวนมากหรือหลังจากที่ร่างกายของเขาเข้าสู่ขั้นสมบูรณ์แบบแล้ว
แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังต้องใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ในการย่อยโฟรเซินริฟเวอะให้หมด
แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถทำเช่นนั้นได้
จูก!!.
เลือดไหลออกจากจมูกของเขา
เฟรย์ไม่รู้สึกถึงอะไรเลยนอกจากความเจ็บปวดและความหนาวเย็นไปทั่วร่างกายของเขา
ความเจ็บปวดที่น่ากลัวเช่นนี้คงทำให้จิตใจของคนอื่นปั่นป่วนและบิดเบี้ยว แต่จิตใจของเฟรย์ยังคงเหมือนเดิมราวกับว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้น
‘นี่มันไม่คณามือ’
ความเจ็บปวดนี้ ความหนาวเย็นนี้มันไม่คณามือเขาเลย
เขาเคยต้องทนทุกข์ทรมานมากกว่านี้หลายเท่า ปัญหาคือเวลาของเค้านั้นมีไม่มาก
‘อีกนิด…อีกนิด…!’
อากาศเย็นที่อยู่รอบตัวของเฟรย์เริ่มกระจายไปรอบๆ ตัวของเขา
แตก แตก
หินรอบๆ ตัวเขากลายเป็นสีขาวก่อนที่จะแตกและแยกออกเป็นชิ้นๆ พื้นดินเริ่มเย็นลงอย่างช้าๆ
ความหนาวเย็นขยายออกไปนอกถ้ำอย่างช้าๆ
[หืม?]
สิ่งนี้ทำให้ทอร์กุนทาสังเกตเห็น
ในขณะนั้นเขารู้สึกผ่อนคลายมาก นี่เป็นเพราะนกฟีนิกซ์ไม่สามารถทำร้ายเขาได้ไม่ว่ามันจะดิ้นรนแค่ไหนก็ตาม
เพราะผิวของเขานั้นทนต่อเปลวไฟได้
แต่เขาแพ้ความหนาวเย็น
‘นั่นมันอะไรกัน…?’
ทอร์กุนทารู้สึกหนาวสั่นลงไปที่กระดูกสันหลังของเขา
เขาสังเกตเห็นมันทันที สัญชาตญาณเตือนเขาว่าความหนาวเย็นนี้อาจฆ่าเขาได้
‘ฉันต้องลงมือทันที’
ขณะที่ทอร์กุนทาหันไปมอง
“เฮียก!”
[อ๊าก!]
นกฟีนิกซ์ฟาดเข้าที่ตาซ้ายของทอร์กุนทาด้วยจะงอยปาก
ทอร์กุนทาต่อสู้กับความเจ็บปวดอย่างมาก สำหรับเขานี่เป็นการบาดแผลครั้งแรกในรอบหลายสิบปี
[นี่นี่ … ! แกกล้าดียังไง!?]
เขาคำรามด้วยความโกรธและฟาดนกฟีนิกซ์ลงกับพื้น ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่สามารถกำจัดความโกรธและเหยียบย่ำนกฟีนิกซ์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
กึง! กึง!
เมื่อร่างขนาดใหญ่ของทอร์กุนทาเหยียบพื้นสภาพแวดล้อมก็สั่นไหวราวกับแผ่นดินไหวครั้งใหญ่
ในไม่ช้าการย่ำของทอร์กุนทาก็หยุดลง
“ กั๊ก…”
นกฟีนิกซ์ที่มีร่างกายเละเทะกระอักเลือดออกมา แต่มันก็ยังสามารถยกหัวขึ้นได้
ในช่วงเวลาที่พวกเขาสบตากันมันกระตุ้นความโกรธของทอร์กุนทาอีกครั้ง
เขารู้สึกเหมือนนกตัวนี้กำลังหัวเราะเยาะเย้ยเขา
[แกไอ้ตัวอวดดี…!]
มันเป็นช่วงเวลานั้น
แตก! แตก!
น้ำแข็งได้ไหลออกมาจากถ้ำเยือกแข็ง
น้ำแข็งนั้นเป็นเหมือนพืชที่เติบโตในอัตรามหาศาล ราวกับว่ามันมีชีวิตจากนั้นมันก็แทงทะลุร่างของเหล่าเดรกทั้งหมดรอบๆ ทอร์กุนทา
สิ่งนี้เกิดขึ้นในทันที
[อะไร?!]
ทอร์กุนทามองไปรอบ ๆ
ลูกหลานของเขาคร่ำครวญและกระอักเลือด
“ กี๊ก…!”
“ กุก…!”
น้ำแข็งแตกออกจากกัน
เลือดและเนื้อของเดรกตกลงมาพร้อมกับชิ้นส่วนที่เป็นน้ำแข็ง
ในขณะเดียวกัน
เฟรย์ได้ก้าวออกไปข้างหน้า
