บทที่ 68 ขอพรจากดราก้อนบอล
หลังจากตัดสินใจแล้วเซียร์ย่าก็บินขึ้นไปบนฟ้าอีกครั้งเพื่อมุ่งหน้าไปยังเป้าหมายต่อไปของเขา ด้วยความช่วยเหลือของดราก้อนบอลเรดาร์ที่ก้าวหน้ายิ่งขึ้นในไม่ช้าเขาก็พบดราก้อนบอลลูกที่ 5 และ 6 ในป่าดึกดำบรรพ์และทะเลทราย
ดราก้อนบอลที่พบในทะเลทรายคือดราก้อนบอล 7 ดาวที่จะเจอในปราสาทราชาปีศาจวัวในผลงานต้นฉบับ
หลังจากรวบรวมดราก้อนบอล 6 ลูกแล้วเซียร์ย่าก็บินไปยังที่ตั้งของลูกสุดท้าย ตามคำอธิบายจากผลงานดั้งเดิมบ้านคาเมะอยู่ไม่ไกลจากเมืองเกาะที่เซียร์ย่าได้พบกับปรมจารย์มุไทโตะและสามารถเดินทางไปถึงได้
ฟิ่วววว…
หลังจากแสงแวบสั้น ๆ เซียร์ย่าก็ปรากฏตัวขึ้นเหนือมหาสมุทรที่อยู่ห่างออกไปหลาย 1,000 กิโลเมตร
เซียร์ย่าหยิบดราก้อนบอลเรดาร์ออกมาและมองไปที่มันสักพักเพื่อยืนยันตำแหน่งก่อนที่จะบินไปยังทิศทางของบ้านคาเมะ ในไม่ช้าจุดสีดำก็ปรากฏขึ้นที่ขอบฟ้าของมหาสมุทร มันเป็นเกาะเล็ก ๆ ที่ขยับไปมาในมหาสมุทร หลังจากเข้าใกล้แล้วเขาจะเห็นว่าเกาะมีขนาดประมาณ 100 ตร.ม.นอกจากกระท่อมซึ่งส่วนใหญ่เป็นสีชมพูแล้วยังมีต้นมะพร้าวเพียง 4-5 ต้นที่กระจายอยู่รอบ ๆ เกาะ
“ ฮ่าฮ่าในที่สุดก็พบบ้านคาเมะ!”
เมื่อมองไปที่ภาพของเกาะข้างหน้าเซียร์ย่าเผยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก่อนที่จะเร่งความเร็วไปที่บ้านคาเมะในเวลานี้เหนือบ้านคาเมะมีลมทะเลพัดและนกทะเลส่งเสียงร้องเจื้อยจ๊าว
แสงแดดอุ่น ๆ ที่ส่องลงมาให้ความรู้สึกอบอุ่น ใต้ต้นมะพร้าวมีจุดแสงเล็ก ๆ สาดลงมาเหมือนหยาดน้ำค้าง ผู้เฒ่าเต่าสวมแว่นกันแดดนอนอยู่บนเก้าอี้อาบแดดขณะนอนหลับอย่างสบายและมือของเขาก็ถือนิตยสารเกี่ยวกับเรื่องเพศ
แต่ในเวลานี้มีลมกระโชกแรงอย่างกะทันหันโดยพัดก้อนกรวดและทรายทุกที่เต็มไปด้วยฝุ่นทันทีต้นมะพร้าวไหวไปมาตามสายลม
“ เอ๊ะ…ลมทะเลแรงอะไรขนาดนี้!”
ผู้เฒ่าเต่าตื่นขึ้นจากการงีบหลับและมองไปที่ลมกระโชกแรงที่พัดไปทั่วเกาะ หลังจากเห็นว่าไม่มีอะไรเขาก็นอนลงอีกครั้งและหลับต่อ
เหนือมหาสมุทรลมทะเลที่พัดมาเป็นเรื่องธรรมดาดังนั้นผู้เฒ่าเต่าจึงไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้ จนกระทั่งถึงเวลาเย็นเมื่อผู้เฒ่าเต่าสังเกตุว่าดราก้อนบอลที่ห้อยคออยู่ตลอดเวลาได้หายไปเหลือเพียงเชือกป่านที่ห้อยคอของเขา
“ อ้าว….มันหายไปไหน”
ผู้เฒ่าเต่าครุ่นคิด แต่เขาไม่ได้ใส่ใจมันเป็นเพียงเพราะเขาสวมดราก้อนบอลมานานกว่า 100 ปีเขาเลยรู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่เสียมันไปอย่างกะทันหัน
…
ห่างจากบ้านคาเมะไปหลาย 10 กิโลเมตรซึ่งเป็นเกาะที่แห้งแล้ง หลังจากนำดราก้อนบอลทั้ง 7 ออกมาเซียร์ย่าก็วางมันลงบนพื้น ในขณะที่ดราก้อนบอลทั้ง 7 อยู่ใกล้กันพวกมันเริ่มกระพริบทันทีด้วยแสงสีทองและทุกครั้งที่สั่นไหวจะได้ยินเสียงคำรามเบา ๆ ของเทพเจ้ามังกร
ดราก้อนบอลกะพริบเป็นจังหวะ เมื่อมองไปที่ดราก้อนบอลที่ส่องแสงบนพื้นเขาก็ตื่นเต้นอย่างไม่สามารถควบคุมได้แม้ว่าจะเป็นเวลา 11 ปีแล้วที่เขามาถึง Dragon Ball World แต่ก็ยังเป็นครั้งแรกที่เขาได้อัญเชิญเทพเจ้ามังกร
“ จงออกมาเทพเจ้ามังกร!”
เขาหายใจเข้าลึก ๆ เซียร์ย่าตะโกนไปที่ดราก้อนบอลจากนั้นก็รออย่างเงียบ ๆ ในงานต้นฉบับเทพเจ้ามังกรจะถูกเรียกมาออกด้วยคำตะโกนเช่นนี้
แน่นอนว่าหลังจากเสียงตะโกนของเขาดราก้อนบอลทั้ง 7 ก็กระพริบถี่เร็วขึ้นและเร่งขึ้นเรื่อย ๆ และในไม่ช้าเมฆดำกว้างก็ลอยอยู่เหนือขอบฟ้าปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าทันทีและทำให้สภาพแวดล้อมจมลงในความมืดที่น่ากลัว
“ปัง!”
ฟ้าร้องปะทุขึ้นในความมืด ท่ามกลางเมฆดำสายฟ้าสีทองราวกับมังกรกระพือปีกไปมาและฟาดลงมาเสียงฟ้าร้องดังกึกก้องราวกับว่าวันโลกาวินาศมาถึงแล้ว
แสงสีทองที่ส่องประกายจากดราก้อนบอลเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ สว่างขึ้นเรื่อย ๆ สะท้อนกับสายฟ้าสีทองบนท้องฟ้า
“ เทพเจ้ามังกรกำลังจะออกมา!”
เซียร์ย่าจ้องมองโดยไม่กระพริบตาเพื่อระงับความตื่นเต้นในใจ ก่อนหน้านี้แม้ว่าเขาจะเคยเห็นฉากของเทพเจ้ามังกรปรากฏในอนิเมะ แต่โดยส่วนตัวแล้วการได้เห็นมันจริงๆรู้สึกยิ่งใหญ่และงดงามมาก เสียงคำรามของเทพเจ้ามังกรดังก้อง
แสงสีทองจำนวนมากพุ่งออกมาจากดราก้อนบอลทั้ง 7 ลูกก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าในรูปแบบซิกแซกและหลอมรวมเข้าด้วยกันกับสายฟ้าบนท้องฟ้า เสียงคำรามของมังกรขนาดใหญ่ดังก้องไปทั่วสวรรค์และโลก บนท้องฟ้าเทพเจ้ามังกรสีเขียวหมุนวนท่ามกลางเมฆดำก่อนที่จะมองลงไปข้างล่างด้วยดวงตาสีแดงแวววาว
“ บอกความต้องการของเจ้ามาแล้วข้าจะตอบสนองความต้องการของเจ้า”
เซียร์ย่ามองไปที่เทพเจ้ามังกรและพูดก่อนที่จะปรับอารมณ์ของเขา “ เทพเจ้ามังกรข้ามีรายชื่อชาวไซย่าอยู่ตอนนี้ความต้องการของข้าคือการอพยพชาวไซย่าทั้งหมดในรายชื่อนี้ไปยังดาวหงซานในพื้นที่ตะวันออกเมื่อดาวเบจีต้าถูกทำลาย! “
เซียร์ย่ายกรายชื่อในมือขึ้นมองไปที่เทพเจ้ามังกรอย่างคาดหวัง
โดยรวมแล้วมีชื่อชาวไซย่ามากกว่า 10,000 ชื่อที่เขียนอยู่ในรายการนี้ซึ่งอาดริและคนอื่น ๆ ได้ใช้ความพยายามอย่างเต็มที่ พวกเขาทั้งหมดได้รับการพิจารณาว่ามีคุณสมบัติที่จะอพยพไปยังดาวหงซานหลังจากการพิจารณาของอาดริและคนอื่น ๆ แต่ด้วยเหตุผลหลายประการจึงไม่สามารถอพยพล่วงหน้าได้
หากชาวไซย่าจำนวนมากต้องอพยพพร้อมกันในนาทีสุดท้ายแม้ว่าเซียร์ย่าจะมีความสามารถก็ไม่สามารถอพยพพวกเขาได้ในคราวเดียว
ดังนั้นในเวลานี้เขาต้องใช้ความสามารถของดราก้อนบอล ตามธรรมชาติแล้วคนที่เคารพราชาเบจีต้าและคนที่เชื่อใจฟรีสเซอร์ไม่ได้อยู่ในรายชื่อ มันได้ตัดขาดชาวไซย่าส่วนใหญ่ในดาวเบจีต้าพร้อมกับคนที่ลังเลหรือไม่พอใจในที่สุดก็เลือกคนเพียง 12,000 คนเท่านั้น
เนื่องจากมันเกี่ยวข้องกับรากฐานของสายเลือดชาวไซย่าบนดาวหงซาน เซียร์ย่าถือว่าเรื่องนี้สำคัญมากเขาจึงรอคำตอบจากเทพเจ้ามังกรอย่างเงียบ ๆ ยังไงก็ตามเทพเจ้ามังกรนิ่งเงียบเป็นเวลานานในขณะที่ลอยอยู่กลางอากาศและเมื่อเขาคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้แล้วเทพเจ้ามังกรก็เปิดปากพูด
เสียงดังราวกับระเบิดบนท้องฟ้า: “ ข้าไม่สามารถตอบสนองความต้องการของเจ้าได้ในตอนนี้เพราะมันเกี่ยวข้องกับโชคชะตาในอนาคต… แต่ข้าสามารถให้พลังของดราก้อนบอลรวมเข้ากับร่างของชาวไซย่าเหล่านั้นได้และพลังนี้จะเปิดใช้งานโดยอัตโนมัติเมื่อดาวเบจีต้าถูกทำลาย”
“ แต่มันจำกัดเฉพาะคนที่มีชีวิตเท่านั้นและถ้าชาวไซย่าเหล่านั้นตายไปแล้วเมื่อดาวเบจีต้าถูกทำลายพลังของดราก้อนบอลก็จะไม่มีผล!”
คำตอบของเทพเจ้ามังกรสอดคล้องกับความคิดของเซียร์ย่าเขาจึงกล่าวว่า“ เทพเจ้ามังกรได้โปรดให้ความต้องการของข้าด้วย!”
“ ง่ายมาก!” จากนั้นดวงตาของเทพเจ้ามังกรก็เปล่งประกายสีแดง เซียร์ย่ารู้ว่าเทพเจ้ามังกรกำลังใช้พลังของดราก้อนบอล
ส่วนจะมีกี่คนที่สามารถไปถึงดาวหงซานได้นั้นขึ้นอยู่กับว่าพวกเขาจะสามารถอยู่รอดได้หรือไม่จนกระทั่งดาวเบจีต้าถูกทำลาย
“ มนุษย์ความปรารถนาของเจ้าสัมฤทธิ์ผลแล้ว… ลาก่อน”
หลังจากพูดจบร่างของเทพเจ้ามังกรก็เปลี่ยนเป็นดราก้อนบอล 7 ลูกพวกมันหมุนวนบนท้องฟ้าหลายครั้งเพื่อเตรียมกระจายไปยังส่วนต่างๆของโลก
จากนั้นเซียร์ย่าที่เตรียมพร้อมมานานก็กระโดดขึ้นสู่ท้องฟ้าพร้อมกับใช้พลังมิติของเขาและบินไปยังดราก้อนบอล 2, 3, 4, 7 ดาวก่อนจะจับมันทั้งหมด!
ทันทีที่เขาจับพวกมันได้เขาก็เห็นว่าดราก้อนบอล 4 ดาวกลายเป็นหิน หลังจาก 1 ปีผ่านไปมันก็จะกลับคืนสู่ดราก้อนบอลเหมือนเดิม
เซียร์ย่าเพียงแค่หัวเราะและโยนดราก้อนบอลที่กลายเป็นหินทิ้งไป “ รอจนกว่าพวกมันจะกลับคืนเป็นลูกแก้วดราก้อนบอลอีกครั้งจากนั้นค่อยส่งคืนให้ซุนโกฮังและคนอื่น ๆ !”
เนื่องจากภารกิจสำคัญบนโลกเสร็จสิ้นไปแล้วเซียร์ย่าก็อารมณ์ดี จากนั้นเขาไปเที่ยวชมทุกที่บนโลกและซื้ออาหารจำนวนมากอีกครั้งจากนั้นก็เดินทางออกจากโลก
