บทที่ 1 ชาวไซย่า
ในความมืดมิดที่ไร้ร่องรอยของแสงสว่าง เซียย่าไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่นี่มานานแค่ไหนปีสองปีหรือนานกว่านั้น? เขาจำไม่ค่อยได้
เมื่อมาถึงที่นี่เขาได้ล่องลอยไปอย่างไร้จุดหมายในพื้นที่ที่ไม่มีที่สิ้นสุดนี้
แสงไฟสว่างในความมืดกลุ่มเล็ก ๆ กำลังกระพือปีกต่อหน้าต่อตาของเขาเซียย่ารีบพยายามเข้าหากลุ่มแสงเหล่านั้นด้วยความยากลำบาก แต่เมื่อใดก็ตามที่เขาเข้าใกล้ พวกมันก็หายไปในความมืดอย่างรวดเร็ว
เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงไล่ล่ากลุ่มแสงมันอาจเป็นเพียงสัญชาตญาณที่ต้องการออกจากความมืด
ในชีวิตที่ผ่านมาเซียย่าเป็นพนักงานออฟฟิศธรรมดาทุกวันเวลาเก้าโมงเช้าถึงห้าโมงเย็นเขาก็เหมือนกับคนอื่น ๆ ที่วิ่งวุ่นไปทั่วเมือง วันนั้นเขาทำงานเสร็จตามปกติ เมื่อผ่านตลาดก็อยากซื้อของกินตอนเย็น แต่ในเวลานั้นชิ้นส่วนของกระจกเสริมที่อยู่ระหว่างการก่อสร้างได้ตกลงมาจากที่สูงและกระแทกหัวเขาจนหมดสติและเสียชีวิต
เมื่อเขาตื่นขึ้นมาเขาพบว่าตัวเองอยู่ในสถานที่มืดแปลก ๆ นี้
เซียย่าชอบอ่านนิยายเป็นประจำดังนั้นเขาจึงได้สัมผัสกับการเผชิญหน้าที่แปลกประหลาดของตัวเอกในนิยายมาแล้วดังนั้นเมื่อเขาพบว่าตัวเองปรากฏตัวในที่มืดอันกว้างใหญ่นี้เขาก็ตอบสนองอย่างรวดเร็วและรู้สึกตื่นเต้นในใจ
สิ่งต่าง ๆ เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นใช่ไหมและเขามาถึงในยุคแห่งความวุ่นวายในตำนานจากนั้นตามรูปแบบต่อไปเขาควรจะได้พบผ่านกู่ภายใต้การคุ้มครองของเขาและเมื่อใดก็ตามที่เขาเห็นพระเจ้าเขาจะฆ่าพระเจ้าเห็นพระพุทธเจ้าเขาจะ ฆ่าพระพุทธเจ้า?
แต่เมื่อเวลาผ่านไปทำให้เซียย่ารู้ว่านวนิยายเป็นเรื่องหลอกลวงเขาไม่เพียงแต่ไม่ได้พบกับบุคคลในตำนานและได้รับสมบัติ แต่ยังไม่เห็นร่องรอยของแสงเลย
เซียย่าค่อยๆเข้าใจสภาพของเขา ไม่มีสมบัติของพระเจ้าในตำนาน ที่นี่มีแต่ความโกลาหลไม่มีที่สิ้นสุด มันเป็นเพียงกรงสีดำที่ไม่มีความหวังใด ๆ และเขาก็ถูกขังไว้ข้างในอย่างแน่นหนา
เขาไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เขาจะสามารถหลบหนีได้ทันใดนั้นก็รู้สึกหดหู่ใจมาก
“ กลุ่มแสงใหม่ที่กำลังจะเกิดขึ้นคราวนี้ฉันต้องพยายามใหเหนักขึ้นเพื่อหนีออกจากที่นี่!” เซียย่าให้กำลังใจตัวเองอย่างจริงจังจากนั้นจ้องมองไปข้างหน้าในความมืดมิด
ทันใดนั้นแสงพราวปรากฏขึ้นและค่อยๆใหญ่ขึ้นมันเป็นกลุ่มแสงขนาดใหญ่สุด ๆ เซียย่ามั่นใจว่าเขาไม่เคยเห็นกลุ่มแสงขนาดใหญ่และสว่างขนาดนี้มาก่อน
“ กลุ่มแสงขนาดใหญ่ ถ้าฉันต้องการออกไปต้องใช้สิ่งนี้เท่านั้น!”
เซียย่าใช้ทักษะทั้งหมดของเขาลอยไปหากลุ่มแสงขนาดใหญ่เท่าที่เคยเห็นมา มีแรงต้านที่กดและเสียดแทงร่างกายของเขาความเจ็บปวดที่มาจากส่วนลึกของจิตวิญญาณของเขาทำให้เขาทรมานอย่างไม่หยุดยั้ง แต่เขาก็กัดฟันแน่นและเคลื่อนไหวต่อไป
“ ใกล้จะถึงแล้วอีกนิดเดียว! ”
ใบหน้าที่บิดเบี้ยวของเซียย่าจ้องมองไปข้างหน้าอย่างดุร้ายดวงตาทั้งสองของเขาเปล่งประกายแสดงให้เห็นถึงความมุ่งมั่นที่ไม่ลดละ อดทนต่อลมที่พัดแรงขึ้นทีละเล็กทีละน้อยเขาเคลื่อนไปยังกลุ่มแสงข้างหน้า
ทันทีที่เขาเข้าไปใกล้เขาก็พบว่ากลุ่มแสงข้างหน้ามีขนาดใหญ่ผิดปกติตรงหน้าเขาดูเหมือนมดตัวเล็ก ๆ
“ ฮ่าฮ่าในที่สุดฉันก็สามารถออกจากที่ที่น่ารังเกียจนี้ได้” เซียย่าเผยสีหน้าตื่นเต้นแล้วเดินเข้ามาทีละนิด
ในขณะที่เขาสัมผัสกับกลุ่มแสงนั้นราวกับว่ามีกระแสไฟฟ้าที่รุนแรงไหลเข้าสู่ร่างกายของเขาและทันใดนั้นเขาก็ถูกดูดกลืนเข้าไปในกลุ่มแสง
ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงเผาวิญญาณของเขาในขณะเดียวกันกระแสอากาศสีเทาในความมืดก็ลอยไปหาเซียย่าหลั่งไหลเข้าไปภายในตัวเขา ความเจ็บปวดอย่างสุดขีดสองอย่างไหลเข้ามาในหัวใจของเขาใบหน้าของเซียย่าบิดเบี้ยวและเขาก็เป็นลมเพราะเขาไม่สามารถทนต่อความเจ็บปวดได้
อย่างไรก็ตามเซียย่าไม่รู้ว่าหลังจากที่เขาเป็นลมพลังสีเทาและอีกพลังทั้งสองก็เริ่มมาบรรจบกันโดยแยกวิญญาณของเขาออกเพื่อให้วิญญาณของเขาแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงเวลาสั้น ๆ จากนั้นเซียย่าก็หายตัวไปอย่างสมบูรณ์เขาถูกดูดเข้าไปในกลุ่มแสงยักษ์
พื้นที่มืดสีเทาคืนความสงบอีกครั้งมีเพียงจุดแสงที่กระพริบเป็นครั้งคราวปรากฏขึ้นจากอากาศบาง ๆ และหายไปในพริบตา
…
ดาวเบจิต้า ห้องฝึกทารก
ที่นี่เป็นสถานที่ที่มีเทคโนโลยีสูงซึ่งเด็ก ๆ ชาวไซย่าทุกคนจะใช้เวลาสักพักก่อนที่พวกเขาจะถูกส่งไปยังดาวเคราะห์ต่าง ๆ ตามความสามารถที่แฝงอยู่เพื่อปฏิบัติหน้าที่
เนื่องจากความสำคัญของสถานที่แห่งนี้ ราชาเบจต้า จึงไม่ลังเลที่จะส่งกองกำลังจำนวนมากเพื่อคุ้มกันและใช้คอมพิวเตอร์ที่ทันสมัยที่สุดบนดาวเบจิต้าเพื่อเฝ้าระวัง
ทันใดนั้นเตียงห้องหนึ่งในห้องฝึกทารกก็มีการเคลื่อนไหวเล็กน้อยและคอมพิวเตอร์ตรวจพบร่องรอยของพลังงานแปลก ๆ เสียงปลุก “หึ่ง” ก็ดังขึ้นทันที
“เกิดอะไรขึ้น?” ไซย่าวัยกลางคนผู้รับผิดชอบในการปกป้องห้องเด็กอ่อนรีบวิ่งไปหลังจากได้ยินเสียงสัญญาณเตือนและถามเอเลี่ยนที่อยู่ด้านหนึ่ง
เอเลี่ยนหลายคนที่มีปากจระเข้ตรวจสอบคอมพิวเตอร์ทันทีจากนั้นก็วิ่งไปที่หน้าเตียงซึ่งกำลังส่งเสียงเตือน พวกเขาตอบในขณะที่ตรวจสอบข้อมูลที่กล่าวถึงข้างต้นอย่างระมัดระวัง:“ ไม่มีอะไรอาจจะมีปัญหาเล็กน้อยกับการทดสอบข้อมูลในห้องฝึกซ้อมซึ่งทำให้คอมพิวเตอร์รายงานสัญญาณเตือนผิดพลาดเนื่องจากห้องฝึกใหม่นั้นใช้ได้ “
” เทคโนโลยีดาวดาด้าของคุณไม่น่าเชื่อถืออายังไม่รีบไปดูอีก! ” ชาวไซย่าวัยกลางคนที่ประจำการอยู่ด้านข้างเยาะเย้ยและดุว่าเอเลี่ยนให้พวกนั้นทำงานเร็ว ๆ แล้วโบกแขนแล้วเดินออกไปอย่างวางมาด
มนุษย์ต่างดาวหลายคนจากดาว ดาด้า มองหน้ากันและส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้
เอเลี่ยนที่เป็นหัวหน้ากล่าวเสียงดังว่า:“ รออะไรอยู่รีบเปลี่ยนห้องฝึกซ้อมถ้าไซย่าถูกยั่วยุเราจะลำบาก! ”
เมื่อชาวดาวดาด้าที่เหลือได้ยินพวกเขาก็สั่นสะท้านจากนั้นก็ตะเกียกตะกายเพื่อรีบไปที่เตียงฝึกใหม่ หลังจากย้ายทารกชาวไซย่าแล้วพวกเขาก็เดินออกจากห้องฝึกทารกอย่างระมัดระวังและตรวจสอบข้อมูลทั้งหมดของทารกต่อไปโดยไม่กล้าที่จะผ่อนคลายสักนิด
นี่คือโศกนาฏกรรมของคนอ่อนแอ พลังของชาวดาด้านั้นอ่อนแอต่ออารยธรรมจักรวาล หลังจากที่ดาวแม่ของพวกเขาถูกพิชิตโดยชาวไซย่าพวกเขาก็ไม่ได้ถูกกำจัดเพราะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีที่ยอดเยี่ยมของเขา แต่เขาถูกปล่อยให้ดูแลเด็กชาวไซย่าคนใหม่
ดาวดาด้าหลังจากเผชิญหน้ากับชาวไซย่าที่เอาแต่ใจและโหดเหี้ยมเขาโชคดีมากที่ดาวแม่นั้นอ่อนแอจึงรอดขณะที่ชาวไซย่ากำจัดดาวเคราะห์ที่ไร้ค่าทั้งหมดและขายต่อดาวเคราะห์ของพวกเขา
ทันทีหลังจากที่ชาวไซย่าและชาวดาด้าที่ประจำการอยู่จากไป เด็กวัยแบเบาะที่อยู่ในห้องฝึกก็ลืมตาขึ้นดวงตาที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะของเขาเปล่งประกายด้วยความสดใสอย่างไม่น่าเชื่อ
“ นี่คือดาวเบจิต้า ฉันไม่คิดว่าฉันจะได้กลายเป็นทารกชาวไซย่านะเนี่ย! ”
เซียย่าคิดด้วยความประหลาดใจเขาไม่คิดว่าหลังออกจากที่นั่นมาได้โดยผ่านกลุ่มแสงขนาดใหญ่เขาจะเข้าสู่โลกดราก้อนบอลและได้เกิดใหม่เป็นชาวไซย่า ที่แปลกกว่านั้นคือเขาสามารถเข้าใจภาษาของมนุษย์ต่างดาวเหล่านี้ได้
“ ฉันไม่รู้ว่ามันคือปีอะไร? กี่ปีก่อนถึงจุดเริ่มต้นของเรื่อง?” นี่คือสิ่งที่เซียย่าต้องการรู้มากที่สุด
อย่างไรก็ตามเนื่องจาก ดาวเบจิต้า ยังไม่ถูกทำลายอย่างน้อยแผนการก็ยังไม่เริ่มขึ้น… แต่แล้วความรู้สึกเร่งด่วนก็เข้ามาในหัวใจของเขา
อา.. โลกดร้าก้อนบอลที่นี่เป็นแหล่งรวบรวมผู้ทรงพลังที่สามารถทำลายโลกได้เพียงแค่ถอนหายใจทิ้ง ในโลกแห่งพวกเขามีบทบาทในการทำลายดาวเคราะห์ที่น่ากลัว
เซียย่าสงบลงอย่างรวดเร็วและไตร่ตรองอย่างรอบคอบในขั้นตอนต่อไป“ ก่อนอื่นฉันต้องหาปีของโลกดราก้อนบอลให้ได้โดยเร็วที่สุด ฉันไม่รู้ว่าก่อนการทำลาย ดาวเบจิต้า นานแค่ไหน คงโชคดีถ้าเวลานาน มิฉะนั้นจะเป็นอันตรายอย่างแน่นอน”
ภายใต้ผลกระทบอันทรงพลังของการทำลายล้างโลก เซียย่า ไม่สามารถรับประกันได้ว่าเขาจะโชคดีเหมือน ซุนโกคู ที่อาจจะรอดตาย เขาแค่หวังว่าจะมีเวลาให้กับตัวเองมากพอเซียย่าเฝ้ารอคอยมันอย่างเงียบ ๆ ในใจ
จากนั้นเซียย่าก็เห็นข้อมูลโปร่งใสที่แสดงในห้องฝึกซ้อมซึ่งแสดงข้อมูลพื้นฐานบางอย่างเกี่ยวกับเด็กชาวไซย่า
ซีเรียลนับเบอร์: 11379
ชื่อ: เซียย่า
ผู้ปกครอง: บลาสท์, เบียทริซ
พรสวรรค์แฝง: ระดับกลาง
พลังต่อสู้: 89
การประเมินผล: นักรบระดับกลางขั้นสูง. ขอแนะนำให้ฝึกในดาวเบจิต้าเป็นเวลา 3 ปีแล้วส่งไปยังดาวเคราะห์ระดับต่ำ
