การทำแบบนี้ ทำให้ฉินเฉิงประหม่ามาก
เขาแอบมองหน้าซูวานก่อน เพราะกลัวว่าเธอจะไม่เต็มใจ
เมื่อเลื่อนมือลดต่ำลงมาลูบไล้จุดที่นุ่มนวลของเธอ
หัวใจของฉินเฉิงเต้นแรง แก้มของเขาร้อนผ่าวราวกับเมาเหล้า
ใบหน้าที่เย็นชาของซูวาน ไม่มีการแสดงออกใด
ตาของเธอมองไปที่หน้าจอโดยไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่
ฉินเฉิงรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อยๆ และเขาคิดกับตัวเองว่า “ในเมื่อผมกำลังมองหาความตื่นเต้น ก็ต้องจัดการจนจบ!”
เขาจึงคว้าไปที่ต้นขาของซูวาน…
“ทำไม ได้คืบจะเอาศอกเหรอ?” ในขณะนี้ เสียงของซูวานดังขึ้นในหูของฉินเฉิง
ลมหายใจที่น่ากลัวนี้ทำให้ฉินเฉิงรู้สึกหวาดกลัว
“ฉัน…ฉัน…” เพราะตื่นเต้นเกินไปทำให้ฉินเฉิงถึงกับพูดไม่ออก
“มา…ดื่ม ดื่มกันเถอะ!” ฉินเฉิงหยิบขวดเหล้าบนโต๊ะแล้วยื่นให้ซูวานด้วยรอยยิ้ม
ซูวานถอนหายใจ เธอหยิบแก้วเหล้า แล้วเทเหล้าลง
เมื่อฉินเฉิงไม่ได้ตั้งตัว ฝ่ามืออันบอบบางของซูวานก็คว้าไปที่ต้นขาของฉินเฉิง
“อา!” ฉินเฉิงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
ใบหน้าของซูวานอยู่ห่างจากฉินเฉิงไม่ถึงหนึ่งเซนติเมตร
“ถ้ายังกล้าทำตัวรุ่มร่าม…ฉันจะตัดของนายทิ้งสะ” เสียงของซูว่านอยู่ในหูของฉินเฉิง ลมหายใจอยู่ข้างหูของฉินเฉิง ทำให้ฉินเฉิงมึนงง
“ไม่…ไม่กล้า” ฉินเฉิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ซูวานเอามือของเธอออกไปพร้อมกับรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเธอ
“หึหึ สามีภรรยา เล่นอะไรกันอยู่” ซูเป่ยชวนพึมพำจากด้านข้าง
จู่ๆ ประตูก็เปิดออก และชายวัยกลางคนก็ก้าวเข้ามา
เมื่อเห็นคนเข้ามา เหรินกุ้ยอีก็รีบลุกขึ้น จับมือและกล่าวว่า “หมอพัน มาแล้วเหรอ เชิญนั่งๆ!”
หมอพันพยักหน้า หลังจากนั่งลง สายตาบ้ากามของเขาก็ไม่อยู่นิ่ง
สายตาของเขาจ้องไปที่ซูวาน!
สวย! สวยมาก!
ไม่ใช่แค่สวย แต่ยังมีลักษณะเฉพาะที่อยากจะพิชิตเอามาครอบครอง!
แม้ว่าห้องนั้นจะเต็มไปด้วยสาวสวย แต่ซูวานยังคงโดดเด่น เหมือนกับดอกบัวที่โผล่พ้นน้ำมา ทำให้คนไม่ละสายตาได้!
หมอพันอดไม่ได้ที่จะเลียริมฝีปากและกลืนน้ำลาย!
ถ้านอนกับผู้หญิงคนนี้ คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม!
“พวกเธอมาดูแลหมอพันด้วย” เซียงหรงสั่ง
ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งมาพร้อมกับขวดเหล้า นั่งลงบนตักของหมอพัน
พวกเธอพูดอย่างอ่อนโยน “พี่ชาย ดื่มเหล้ากับน้องหน่อยนะคะ!”
ถ้าเป็นเมื่อก่อน หมอพันจะรีบพุ่งไปข้างหน้า แต่ตอนนี้ทุกอย่างสะดุดอยู่ที่ซูวาน ทำให้ผู้หญิงเหล่านี้ดูน่าขยะแขยงไปทันที
หมอพันผลักผู้หญิงที่ไปด้วยหลายคนออกไปและพูดอย่างไม่อดทน “นี่มันอะไรกันเนี่ย?! กลิ่นน้ำหอมอะไรของพวกเธอ? ออกไปซะ !”
เมื่อเห็นว่าหมอพันโกรธ สาวๆเหล่านั้นก็พากันลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ
เหรินกุ้ยอีขมวดคิ้วและรีบพูดว่า “หมอแพน อย่าโกรธ ฉันจะให้พวกเขาหาสาวๆชุดใหม่มาเปลี่ยนให้”
หลังจากนั้น เหรินกุ้ยอี มองไปที่ เซียงหรง และกล่าวว่า “เซียงหรง รีบไปหาผู้จัดการและเปลี่ยนสาวๆชุดใหม่ที”
เซียงหรงตอบรับ เมื่อเขากำลังจะหันหลังและออกไป หมอพันก็คว้าแขนของเหรินกุ้ยอี
เขายิ้มและพูดว่า “ไม่ต้องหรอก ผู้หญิงคนนั้นต่างหาก ที่ถูกจริตฉัน”
คนที่หมอพันชี้ไปคือซูวาน
ฉินเฉิงสีหน้าเปลี่ยนไปทันที
“โอ้ ไอ้บ้าเอ้ย ไอ้อ้วน นั่นเมียอาจารย์ฉันโว้ย !” ฉุเป่ยชวนคว้าขวดเหล้าบนโต๊ะแล้วเดินไปหาหมอพัน
เหรินกุ้ยอี รีบแย้งและพูดว่า: “หมอพัน คุณเข้าใจผิดแล้ว เธอไม่ใช่คนที่นี่ เธอเป็นภรรยาของเพื่อนฉัน”
หมอพันพูดอย่างเฉยเมย “อ่อ? อ้าวเหรอ? แล้วไงหล่ะ? นายน้อยเหรินน่าจะรู้ว่าอะไรสำคัญกว่ากันนะ?”
ไม่ไกลนัก ใบหน้าของซูวานก็ค่อยๆ เปลี่ยนไป
ใบหน้าที่เย็นชาของเธอ ทำให้เธอดูมีเสน่ห์มากขึ้น
หมอพันแทบอดไม่ได้ เขาเลียริมฝีปากแล้วพูดว่า “นายน้อยเหริน ถ้าเพื่อนคุณยอม อย่าว่าแต่ยาเม็ดเดียวเลย สิบเม็ดก็ให้ได้!”
“เพี๊ยะ!”
ก่อนที่หมอพันจะพูดจบ ฉินเฉิงก็ตบหน้าของเขา
“ตามีปัญหาหรือไง?” การแสดงออกของฉินเฉิงเย็นชา เขาเหยียบไปที่หน้าอกของหมอพัน
หมอพันตะโกน “ไอ้หนู รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ฉันคือนักปรุงยาของตำหนักเทพโอสถ! นายกล้าทำอะไรฉันเหรอ อยากตายหรือไง !”
“เหริน กุ้ยอี้ นี่เพื่อนนายเหรอ ฉันบอกแล้วไงว่าอย่าคิดว่าจะได้ยาไป ชาตินี้ก็ไม่ได้!” หมอแพนตะโกน
เหรินกุ้ยอี้ขมวดคิ้วและพูดว่า “หมอพันเฒ่าหัวงูเอ้ย วันนี้ชะตาขาดแล้ว”
สีหน้าของหมอพันเปลี่ยนไป และเขาพูดอย่างกังวลใจ: “นาย…นายหมายความว่ายังไง! นายรู้ไหมฉันเป็นคนของตำหนักเทพโอสถ?”
“ตั้งแต่วันนี้ นานไม่ใช่แล้ว” ฉินเฉิงกล่าวอย่างเย็นชา
หมอพันชะงักไปครู่หนึ่งแล้วเยาะเย้ย “นายบอกไม่ใช่แล้วจะไม่ใช่งั้นเหรอ? คิดว่านายเป็นใคร? มีอำนาจอะไร? ”
“ฉันเป็นผู้อาวุโสของตำหนักเทพโอสถ นายคิดว่าฉันมีอำนาจนั้นไหม?” ฉินเฉิงกล่าวด้วยดวงตาที่หรี่ลง
หมอพันอดหัวเราะไม่ได้ “นายเป็นผู้อาวุโสของตำหนักเทพโอสถเหรอ? ขี้โม้สิ้นดี!”
“อ่ะ ดูนี่”
ป้ายตำแหน่งห้อยลงตรงหน้าหมอพัน
“เอาตาต่ำๆของนายมองดูซะให้ชัดเจน” ฉินเฉิงกล่าวอย่างเย็นชา
หมอพันตกตะลึงและรีบมองไปที่ป้ายตำแหน่ง
เมื่อเขาอ่านข้อความบนป้ายตำแหน่ง ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป
“คุณ…คุณคือฉินเฉิงที่เพิ่งเข้ารับตำแหน่งผู้อาวุโสเมื่อไม่นานมานี้เองเหรอ?” เสียงของหมอพันเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง และเขาก็รีบอ้อนวอนขอความเมตตา: “ผู้อาวุโสฉิน ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าคุณมาที่นี่ ฉันตาบอด ได้โปรด ช่วยฉันที…”
“ในเมื่อตาไร้ประโยชน์ ก็อย่าใช้มันเลย” ฉินเฉิงฟาดขวดเหล้าให้แต แล้วแทงเข้าไปในดวงตาของหมอพัน
“อ๊า!!!” เสียงร้องโหยหวนดังไปทั่วห้อง
หลังจากนั้นฉินเฉิงยกเท้าขึ้นและกระทืบเขาราวกับเป็นของเล่น
ความเจ็บปวดทั้งสองครั้งทำให้หมอพูนสลบไป
ฉินเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย เขามองไปที่ฉุเป่ยชวน และกล่าวว่า “ปลุกเขาให้ตื่น จำไว้ อย่าให้เขาสลบไป”
“ได้เลยครับ!” ฉูเป่ยชวนถูมือและเดินไปหาหมอพัน
เซียงหรง ที่อยู่ด้านข้างตกใจและสั่นไปทั้งตัว
