ชายคนนั้นเดินหัวเราะเข้ามา สายตาของเขากวาดไปที่ทุกคน สุดท้ายก็มาจับจ้องอยู่ที่ร่างของคุณปู่ซู
สีหน้าของคุณปู่ซูเยือกเย็นขึ้นทันที ในตอนที่เขากำลังจะลุกขึ้น ฉินเฉิงวางมือบนไหล่ของเขาแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “วันนี้เป็นวันเกิดของคุณ คุณนั่งลงเถอะ มีเรื่องอะไรเดี๋ยวผมจัดการเอง”
จากนั้นฉินเฉิงก็เดินไปที่ชายคนนั้น ยิ้มและพูดว่า “ถ้าหากคุณมาอวยพรวันเกิดผมก็ยินดีต้อนรับ แต่ถ้าหากไม่ ผมก็ต้องขอโทษด้วย และเชิญกลับไป”
“กลับไป? นายรู้ไหมฉันเป็นใคร?” ชายคนนั้นหัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็น “ฉันชื่อ ฉื่อหยาน!”
“ฉื่อหยาน?”
ทุกคนมองหน้ากัน ราวกับว่าพวกเขารู้สึกว่าชื่อนั้นแปลกไปหน่อย
“ตระกูลฉื่อ ฉื่อหยาน? ใช่ฉื่อหยานที่เคยอาศัยตระกูลซูคนนั้นหรือเปล่า?” มีคนพูดออกมา
ตระกูลฉื่อ เป็นตระกูลหนึ่งตระกูลที่คอยพึ่งพาอาศัยตระกูลซู
แต่ตระกูลตระกูลฉื่อจะอยู่ในพื้นที่ทางภาคเหนือ และมีอำนาจมากจนเรียกได้ว่าเป็นตระกูลที่ใหญ่ที่สุดภายใต้ตระกูลซู
“นายคือฉินเฉิงใช่ไหม?” ฉื่อหยานหัวเราะออกมา “ฉันได้ยินมาว่านายเป็นคู่หมั้นของซูวาน?”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ?” ฉินเฉิงหรี่ตาลงและถามออกไป
ฉื่อหยานพูดออกมาว่า “ทำไมมันจะไม่เกี่ยวกับฉันหละ? ตระกูลซูได้ยกซูวานให้กับฉันแล้ว! ขอแค่เป็นคนของตระกูลซู ยังไงก็ต้องฟังคำสั่งของตระกูลซู!”
“ตระกูลซู?” ฉินเฉิงหัวเราะออกมา “ซูวานกับตระกูลซูที่จิงตูไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกันตั้งนานแล้ว แล้วคำสั่งของตระกูลซูจะมีความหมายอะไรกับพวกเรา?”
“ขอแค่เกิดในตระกูลซู นั่นก็ถือว่าเป็นคนของตระกูลซู ต้องฟังคำสั่งของตระกูลซู!” ฉื่อหยานพูดออกมา “ฉันไม่อยากพูดจาไร้สาระกับนาย วันนี้ฉันมาร่วมงานวันเกิด”
พูดจบฉื่อหยานก็วางโลงศพลงบนพื้น ตะโกนออกมาว่า “นี่คือโลงศพสีทองที่ฉันสั่งทำมาเป็นพิเศษ และฉันนำมันมาเป็นของขวัญเพื่อมอบให้กับคุณปู่ซู”
แขกหลายคนที่มาในงานต่างมองหน้ากัน มอบโลงศพในงานวันเกิด? แบบนี้มันไม่ใช่การแช่งกันเหรอ?
“ทำไม ไม่กล้ารับเอาไว้อย่างนั้นเหรอ?” ฉื่อหยานพูดออกมา “ที่เป็นโลงศพที่ทำมาจากไม้ชั้นดี ฉันใช้เงินไปตั้งหลายล้าน”
พิธีกรบนเวทีไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกมา เขาทำได้แค่จ้องมาที่ฉินเฉิงเพื่อขอความช่วยเหลือ
ฉินเฉิงหรี่ตาลงและพูดว่า “ซูหยู่เป็นคนใช้ให้นายมาที่นี่?”
ฉื่อหยานหัวเราะออกมาเสียงดัง “นายไม่รู้หรือไง นายน้อยซูเขาจำศีลไปแล้ว! คุณนายเสียวหยู่เชี้ยนต่างหากที่เป็นคนให้ฉันมา!”
เสียวหยู่เชี้ยน?
ชื่นี่อาจจะไม่ได้โด่งดังในเมืองจิง แต่ที่จิงตู เธอเป็นผู้ที่ยิ่งใหญ่มากเลยทีเดียว! พูดได้ว่าเป็นคนที่กุมอำนาจของตระกูลซูที่จิงตูเอาไว้!
“เสียวหยู่เชี้ยน?” ฉินเฉิงไม่รู้จักคนคนนี้ แต่ในความทรงจำของซูวาน เขาเคยเห็นผู้หญิงคนนี้
ครั้งที่แล้วที่ซูวานต้องการที่จะช่วยเหลือฉินเฉิง เธอก็ไปจิงตูเพื่อขอร้องผู้หญิงคนนี้
เมื่อนึกถึงตรงนี้ ความโกรธที่มาจากที่ไหนไม่รู้ก็เกิดขึ้นมาในดวงใจของฉินเฉิง
เขาสุดลมหายใจเข้า และพูดออกมาไปว่า “ออกไป!”
ฉื่อหยานผงะ ขาปิดหูและยิ้ม “ให้ฉันออกไป? นายนี่มันไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงจริงๆถึงมากล้าไล่ฉันออกไป?”
“ฉันต้องได้เจอซูวาน ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่ไปไหนเด็ดขาด” ฉื่อหยานพูด
ฉินเฉิงยกคงอดทนกับความโกรธของเขาเอาไว้ เขาพูดออกมาว่า “วันนี้เป็นวันเกิดของคุณปู่ซู ฉันไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์นองเลือด ได้โปรดเชิญคุณกลับไป”
“นายอยากให้ฉันไปมากใช่ไหม? ได้ ฉันต้องการพบกับซูวาน ขอแค่ฉันได้เจอซูวานฉันก็จะไป!” ฉื่อหยานกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ
ฉินเฉิงหรี่ตาลงและพูดว่า “ซูวานไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับนาย ทางที่ดีคุณอย่ามาทำแบบนี้ดีกว่า….”
ฉื่อหยานหัวเราะออกมา “นี่มันไม่ใช่สิ่งที่นายพูดแล้วมันจะจบ อยากให้ฉันเลิกยุ่งกับซูวานมากใช่ไหม? ได้ งั้นนายให้เธอออกมาบอกฉันด้วยปากของเธอเอง!”
เห็นได้อย่างชัดเจนว่าฉื่อหยานคงจะได้ข่าวมาว่าตอนนี้ซูวานไม่ได้อยู่ที่เมืองหลวง
อาจกล่าวได้ว่าตระกูลซูอาจส่งคนไปตามหาซูวาน แต่พวกเขาหาไม่พบ ดังนั้นฉื่อหยานผู้นี้จึงมั่นใจมาก
“ฉันจะถามนายเป็นครั้งสุดท้าย นายจะไปหรือไม่ไป?” ฉินเฉิงเริ่มจะหมดความอดทน
“ไม่ไป” ฉื่อหยานหัวเราะออกมา
และในตอนนั้นฟางจิ้งเหยาก็เดินออกมา
เขาไปกระเส่าข้างหูฉินเฉิงว่า “คนคนนี้คือฉื่อหยาน ห้ามลงมือกับเขาเด็ดขาด เขาเป็นผู้ยิ่งใหญ่ของทางเหนือ ถ้าหากนายไปทำอะไรกับเขาหลังจากนี้นายลำบากแน่”
“ได้ยินไหม?” ฉื่อหยานขมวดคิ้วและพูดออกมา “อ่า ใช่ๆ คุณนายเสียวหยู่เชี้ยนยังอะไรฉันมาบอกนายด้วย”
ฉื่อหยานครุ่นคิดอย่างหนัก จากนั้นปรบมือแล้วพูดว่า “เธอบอกว่ามา อย่าคิดว่าตอนนี้นายกำลังมีชื่อเสียงอยู่ที่ปินโจวและจะเป็นคนประสบความสำเร็จแล้ว สิ่งที่นายเป็นอยู่ตอนนี้มันไม่มีค่าอะไรในสายตาของตระกูลซูเลย และจำเอาไว้สิ่งที่นายมีอยู่ตอนนี้ตระกูลซูสามารถทำลายมันได้ทั้งหมด และพานายกลับไปสู่สภาพเดิม”
ในตอนที่ฉินเฉิงกำลังจะระเบิดออกมา ในตอนนั้นคุณปู่ซูก็โบกมือและพูดออกมาว่า “ไม่ต้องไปสนใจเขา ฉินเฉิงกลับมานั่งนี่ มาดื่มเป็นเพื่อนฉันดีกว่า”
ฉินเฉิงหันกลับไป เขาเห็นสายตาของคุณปู่ซูกำลังบอกเขาว่าห้ามลงมือเด็ดขาด
ในสถานการณ์ที่ทำอะไรไม่ได้เลย ฉินเฉิงทำได้แค่ระงับความโกรธและกลับไปนั่ง
“มา เอาโลงศพของฉันไปประมูล!” ฉื่อหยานพูดออกมาว่า “โลงศพนี้เริ่มต้นที่ราคา 5 ล้าน ทุกคนเริ่มขานราคาได้!”
ทุกคนมองหน้ากันไม่ได้พูดอะไรออกมา
“จะไม่มีใครประมูลใช่ไหม?” ฉื่อหยานหรี่ตาลงและจู่ๆเขาก็ยกมือขึ้นไปบีบคอของคนคนหนึ่งและพูดออกมาว่า “ฉันบอกให้พวกนายประมูล ฟังไม่รู้เรื่องหรือไง?”
“ฉัน..ฉันให้ 6 แสน!” ชายคนนั้นตะโกนออกมาด้วยความตื่นตระหนก
“คนอื่นหละ? ประมูลมาสิ!” ฉื่อหยานมองไปที่ทุกคนแล้วพูดออกมา
ทุกคนเงียบ บรรยากาศค่อยๆอึดอัดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“ฮ่าฮ่า” ฉื่อหยานวางสิ่งที่เขากินลงไป ดีดนิ้ว และทันใดนั้นคนหลายสิบคนก็ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านนอกประตู ล้อมรอบสถานที่ทั้งหมด
แต่ละคนถืออาวุธปืนหลายชนิด และหันเขามาทางงานเลี้ยง
“ฉันบอกให้พวกนายขานราคา” ฉื่อหยานพูดออกมาอีกครั้ง
“ฉันให้ 2 ล้าน…” ทุกคนทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่จำใจและตะโกนออกมา
“ฉันให้ 7 ล้าน….”
“แม่งเอ้ย จะประมูลกันแค่นี้จริงๆเหรอ?” ฉื่อหยานด่าออกมา “นี่เป็นของขวัญที่มอบให้กับคุณปู่ซู! เมื่อเขาตายเขาก็ต้องเข้าไปอยู่ในโลงศพนี้ พวกนายจะประมูลกันที่ราคาเท่านี้จริงๆเหรอ?”
“ฉันขอ 7 ล้าน” ในตอนนั้นจู่ๆฉินเฉิงก็พูดออกมา
ฉื่อหยานหันมามองที่ฉินเฉิง หัวเราะและพูดออกมาว่า “นายนี่มันกตัญญูจริงๆ ได้ งั้นฉันขอเรียก 30 ล้าน!”
ตระกูลฉื่อนี้มีธุรกิจขนาดใหญ่และทรัพย์สินสุทธินับพันๆล้าน แม้แต่ตระกูลเฝิงก็เทียบไม่ได้
30 ล้านสำหรับเขามันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร
“ให้ให้ 100 ล้าน” ฉินเฉิงเพิ่มราคาสูงขึ้นอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนต่างตกใจ
ฉื่อหยานอดไม่ได้ที่จะหรี่ตาและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าอย่างนั้นโลงศพนี่เป็นของนาย และจำเอาไว้หละว่าเอาไว้ใส่ศพของคุณปู่ซู!”
ฉินเฉิงยืนขึ้นและพูดอออกมาว่า “โลงศพนี้ ฉันให้นาย”
“อะไรนะ?” ฉื่อหยานผงะ และในตอนที่เขามีสติกลับมา ฉินเฉิงก็มาอยู่ตรงหน้าของเขาแล้ว!
ทันใดนั้นเขาก็เตะหน้าอกของฉื่อหยาน และร่างกายของฉื่อหยานก็บินออกไปทันที!
และเวลานี้ โลงศพบนเวทีก็ถูกเปิดออกด้วยพลังภายใน!
ร่างกายของฉื่อหยานถูกยัดลงไปในโลงศพนั้นทันที
