ตอนที่ 637 ตำแหน่งพระชายา
“เสด็จพ่อระวังด้วย หากจับโดยไม่ระวัง จะมีอันตรายถึงชีวิตนะเพคะ” อวี้อาเหราก้าวไปข้างหน้าเพื่อตักเตือน จากนั้นก็ถามต่อว่า “ให้หมอเข้ามาดูก่อนเถิดเพคะ ดูว่าเป็นพิษอะไร”
“ไม่ต้องตรวจดูแล้ว ของเช่นนี้ก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนนำเข้ามา เกรงว่าคนผู้นั้นคงหนีไปหมดแล้วกระมัง แม้ว่าจะตรวจสอบเช่นไรก็คงไม่เกิดประโยชน์ และตอนนี้ก็ใกล้ที่จะถึงช่วงปีใหม่แล้ว หากยังทำเรื่องที่ไม่เป็นมงคลเช่นนี้ เกรงว่าจะไม่ค่อยดีนัก…” อนุรองรีบเอ่ยทัดทานในทันที
อวี้อาเหราหัวเราะขึ้นอย่างเยาะเย้ย “อนุรองพูดอะไรเช่นนั้น หากไม่ตรวจสอบให้เรียบร้อย ต่อไปก็จะปล่อยให้คนเหล่านั้นยิ่งอันตรายมากขึ้นน่ะหรือ หรืออนุรองคิดว่าธิดาเอกโดนทำร้ายเช่นนี้ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร?”
“ข้าน้อยไม่ได้หมายความเช่นนั้น ท่านอ๋อง ท่านดูสิเพคะว่าคุณหนูรองกำลังบีบบังคับหม่อมฉัน…” เมื่ออนุรองเห็นว่าตัวเองมิใช่คู่ต่อสู้ของอวี้อาเหรา เช่นนั้นจึงหันไปขอความช่วยเหลือจากหลิงอ๋อง น้ำเสียงของนางทั้งออดอ้อนอ่อนหวาน เพื่อให้คนอื่นนึกสงสาร
“อนุรอง”
อวี้อาเหราตีหน้าเคร่ง “หากเป็นอย่างที่ท่านว่ามาจริงๆ ต่อไปหากลูกในท้องของท่านต้องพิษขึ้นมาเล่า จะไม่ต้องตรวจพิษจริงๆ น่ะหรือ และเจ้าเองก็พูดว่าเป็นห่วงข้าอย่างนั้นอย่างนี้ แต่จริงๆ แล้วเจ้าเห็นข้าต้องพิษเช่นนี้ก็จะปล่อยไปเฉยๆ เช่นนี้น่ะหรือ”
“ไม่ใช่!” อนุรองรีบเอ่ยขึ้น
“ในเมื่อไม่ใช่ แล้วเหตุใดจะต้องห้ามด้วย?” อวี้อาเหราเอ่ยถามอย่างดุดัน
อนุรองพลันเปลี่ยนเรื่องขึ้น “ข้าน้อยไหนเลยจะกล้าห้ามท่าน เพียงแต่คิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นเป็นเรื่องที่ไม่เป็นมงคลเท่านั้นเจ้าค่ะ”
“เสด็จพ่อจะว่าอย่างไรเพคะ?” อวี้อาเหราหันไปมองหน้าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าดอกไม้พิษ ตกลงว่าจะตรวจหรือไม่ ขอเพียงเขาพูดแต่ประโยคเดียวก็พอจะรู้ได้ว่าเขาจะเข้าข้างฝั่งใด
หลิงอ๋องเห็นว่าคนทั้งหมดมองมา ก็ทำเพียงพยักหน้าลง “ทำตามที่อาเหราว่าก็แล้วกัน เรื่องเช่นนี้จะต้องตรวจสอบให้แน่ชัดเสียก่อน”
“ท่านอ๋อง…” ใจของอนุรองเริ่มไม่สงบแล้ว ไม่แน่ใจว่าโดนอวี้อาเหราจับได้แล้วหรือไม่ เมื่อเห็นหลิงอ๋องโบกมือก็รู้ว่าเรื่องทุกอย่างได้กำหนดเอาไว้แล้ว ไม่มีทางที่จะขัดขวางได้
ทว่าในเวลานี้ อวี้อาเหราก็พลันเปลี่ยนท่าที “เสด็จพ่อ ในเมื่ออนุรองไม่ยินยอมเช่นนี้ ก็คงจะตรวจสอบไม่ได้เสียแล้ว มิเช่นนั้นจะมีคนที่เสียใจภายหลังได้เพคะ”
“เจ้าหมายความว่าอย่างไร” หลิงอ๋องมองมาอย่างสงสัย
“ลูกกำลังคิดว่า อนุรองกลัวว่าหากเรื่องนี้จำทำให้เกิดเหตุร้ายขึ้นมาในช่วงปีใหม่ ถ้าเช่นนั้นก็ไม่ต้องตรวจหรอกเพคะ ถือว่าครั้งนี้ลูกดวงซวยเอง อย่างน้อยนี่ก็ถือเป็นการเตือนทุกคน ครั้งนี้ก็ปล่อยตัวคนร้ายไปเถิดเพคะ หากต่อไปยังไม่ยอมเรียนรู้ข้อผิดพลาดอีก ก็ไม่รู้ว่าจะเกิดเหตุกับใครได้บ้าง…”
อวี้อาเหราค่อยๆ พูดขึ้น จากนั้นก็หันไปมองทางอนุรอง
เป็นอย่างที่คิดเอาไว้ แน่นอนว่าคนที่อาจจะเกิดเรื่องต่อไปอาจจะเป็นอวี้จื้อหรือไม่ก็อวี้จื่อเยียนอย่างไม่ต้องสงสัย
อวี้อาเหราตั้งใจที่จะเตือนอนุรอง ครั้งนี้เป็นนเพราะเห็นแก่หน้าของหลิงอ๋องและลูกในท้องของนางจึงได้ปล่อยได้ แต่หากต่อไปเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นมาอีก เช่นนั้นก็อย่าโทษนางที่กำจัดทุกคนให้ออกไปให้พ้นทาง
ที่จริงอนุรองก็ถือว่าโง่งมยิ่งนัก แม้ว่านางจะเป็นธิดาเอก ทว่าต่อไปนางก็ต้องแต่งงานอยู่ดี
ต่อไปเรื่องทุกอย่างในจวนหลิงอ๋องก็จะตกเป็นของอวี้จื้อไม่วันใดก็วันหนึ่ง หากนางทำตัวเป็นแม่เลี้ยงที่ดี ในอนาคตก็อาจจะได้เป็นฮูหยินใหญ่ในจวน แล้วนี่มีอะไรที่ไม่น่าพอใจกันเล่า? แต่เกรงว่าจริงๆ แล้วนางคงไม่อยากจะเป็นฮูหยินใหญ่อะไรหรอก จุดมุ่งหมายที่แท้จริงของนางหรือตำแหน่งพระชายาหลิงอ๋องเสียกระมัง
อวี้อาเหราจะปล่อยให้นางได้ขึ้นไปสู่ตำแหน่งพระชายาอ๋อง แล้วให้อวี้จื่อเยียนมานั่งตีเสมอนางได้อย่างนั้นหรือ?
ไม่มีทางแน่!
ตอนที่ 638 ไม่ต้องตามไปตรวจสอบ
หากอนุรองได้เป็นพระชายาอ๋องจริงๆ แล้วสถานะของนางจะอยู่ตรงไหนกัน?
และยิ่งตำแหน่งพระชายาอ๋องนั้นเคยเป็นของมารดาแท้ๆ ของนางมาก่อน เมื่อเจ้าของร่างเดิมตายไปแล้ว แต่นางก็อยู่ในสถานะนี้ แน่นอนว่าจะต้องคอยปกป้องตำแหน่งของมารดาของนางเอาไว้ จะปล่อยให้นางจ้องตำแหน่งตาเป็นมันได้อย่างไร?
เช่นนั้นอนุรอง เจ้าก็อย่าได้หวังไปหน่อยเลย อย่างไรนางก็ไม่มีทางยอมแน่
เมื่ออนุรองและหลิงอ๋องได้ยินนางเปลี่ยนความตั้งใจจากแต่เดิมที่คิดจะตรวจสอบเรื่องนี้ให้แน่ชัดก็ชะงักไป เมื่อครู่นี้ยังบีบบังคับจะทำเสียให้ได้ เหตุใดจึงเปลี่ยนความตั้งใจง่ายถึงเพียงนี้เล่า? นางอยากจะทำอะไรกันแน่ อนุรองคาดเดาไม่ออกว่าอวี้อาเหรามีจุดประสงค์อะไรกันแน่
เมื่ออวี้อาเหราพูดจบ จากนั้นก็หันไปมองอนุรองด้วยสายตาดุดัน
สายตาของนาง แม้จะดูอบอุ่นแต่ก็แฝงไปด้วยความเย็นชา อีกทั้งยังแฝงไปด้วยความดุดันหลากหลายอารมณ์
เมื่ออนุรองถูกสองตาของนางจับจ้อง ก็รู้สึกขนหัวลุกอย่างไม่ทราบสาเหตุ แต่เมื่อหรี่ตาลงมองอย่างพิจารณา มุมปากของนางก็เผยให้เห็นรอยยิ้มบางเบา รอยยิ้มฉายแววเกียจคร้าน ราวกับความคิดที่พูดไปเมื่อครู่นี้เพิ่งจะคิดออกมาได้อย่างกะทันหัน
นางเพียงพูดไปเช่นนั้นเอง?
ดูแล้วไม่น่าใช่
อนุรองถึงค่อยเข้าใจขึ้นมา อวี้อาเหรากำลังเตือนนางอยู่แน่ๆ จึงเลือกใช้อวี้จื้อและอวี้จื่อเยียนมาข่มขู่เช่นนี้
หากนางกล้าที่จะทำอะไรส่งเดช นางคงจะไม่ได้แก้แค้นที่ตัวนางเอง แต่คงจะลงมือกับจื้อเอ๋อร์และเยียนเอ๋อร์เป็นแน่แท้
นี่ก็ยิ่งทำให้นางรู้สึกไม่ปลอดภัยและกระวนกระวายมากยิ่งขึ้น จื้อเอ๋อร์นั้นไร้เล่ห์เหลี่ยม ส่วนเยียนเอ๋อร์นั้นก็ไม่มีสมอง หากอวี้อาเหราคิดจะลงมือจริงๆ ก็คงจะมีวิธีหลากหลายเลยทีเดียว ในวินาทีนั้น นางจึงค่อยเข้าใจว่ากาที่ถูกบีบบังคับจนกระวนกระวายใจนั้นเป็นอย่างไร
ไม่มีความหวังเลยแม้แต่น้อย
นางไม่กล้าที่จะทำอะไรส่งเดชอีก
อวี้อาเหราเห็นอนุรองก้มหน้าลง นางก็ลอบยิ้มออกมา ยังถือว่านางนั้นฉลาดอยู่บ้าง
หลิงอ๋องไม่รู้ว่าในใจของอวี้อาเหรากำลังคิดอะไรอยู่ แต่เมื่อได้ยินว่านางพูดออกมาเองว่าจะไม่ตามไปตรวจสอบอะไรอีก หากต้องการที่จะสำรวจอีกก็คงจะยิ่งทำให้เป็นเรื่องใหญ่ และยังทำให้คนทั้งจวนนั้นไม่สบายใจ ยังโชคดีที่นางไม่เป็นอะไร ในเมื่อนางบอกว่าไม่อยากจะตรวจสอบ ก็ไม่ต้องตรวจสอบหรอก
“ตกลง พ่อแล้วแต่เจ้าแล้วกัน”
“ขอบพระทัยเพคะเสด็จพ่อ” อวี้อาเหราทำความเคารพแล้วถอยออกไป
ยามที่เดินเข้าไปในเรือนพัก เจาเอ๋อร์ก็อดไม่ได้ที่จะถามอวี้อาเหราขึ้นมาอย่างแปลกใจ “คุณหนู ครั้งนี้ท่านหาหลักฐานได้แล้วมิใช่หรือ เหตุใดจึงไม่ใช้โอกาสนี้ในการจัดการอนุรองเสียเลย ขอเพียงอนุรองเสื่อมอำนาจ คุณหนูใหญ่กับนายน้อยสามก็คงจะไม่ใช่คู่มือของท่านอีกต่อไป”
นิสัยของคุณหนูตัวเองนั้น เจาเอ๋อร์เข้าใจดี หากเป็นคนที่มีความแค้นต่อกันแล้ว อย่างไรก็คงไม่อาจปล่อยไปโดยง่ายแน่
ครั้งนี้อนุรองใช้ดอกไม้พิษทำร้ายนาง หากเป็นยามปกติก็คงจะจัดการไปแล้ว
แล้วทำไม…
ทำไมถึงปล่อยอนุรองให้รอดไปได้?
อวี้อาเหราหยุดฝีเท้าลง แล้วเอียงหน้ามองเจาเอ๋อร์ “เจ้าเห็นว่านายน้อยสามไม่มีอันตรายเลยแม้แต่น้อยหรืออย่างไร?”
เจาเอ๋อร์จ้องมองนางนิ่งๆ ไม่ได้ตอบไป
ที่จริงแล้ว อวี้อาเหราไม่ได้ปล่อยอนุรองไปจริงๆ ใจของเจาเอ๋อร์นั้นไม่ใช่ว่าจะไม่รู้ ทว่าแม้ว่าครั้งนี้อนุรองนั้นจะตั้งใจทำร้ายนางจริงๆ แต่ยังดีที่มีอวี้จื้อคอยดูดพิษให้นาง นางเป็นคนที่มีแค้นต้องชำระ แต่ในเวลาเดียวกัน หากมีบุญคุณก็ย่อมทดแทน ดังนั้นอีกด้านหนึ่งก็คือเห็นแก่หน้าของอวี้จื้อด้วย
ไม่ว่าเรื่องใดๆ ก็ทำได้ดีอยู่เสมอ ดีเสียจนสมบูรณ์แบบจนเกินไป สมบูรณ์แบบเสียจนไม่เหมือนคนทั่วไปที่ต้องมีข้อบกพร่องอยู่ในตัวเองบ้าง
หากจะพูดไป ก็คือเขานั้นค่อนข้างที่จะเป็นคนมีจิตใจละเอียดอ่อน แต่ในโลกนี้จะมีคนที่มีจิตใจละเอียดอ่อนถึงเพียงนี้ได้หรือ
อีกอย่าง เป็นเพราะนางมีหลักฐานไม่เพียงพอด้วย ต่อไปนางจะต้องหาหลักฐานมาบีบอนุรองให้ได้ ยังไม่แน่ว่าเรื่องที่เกี่ยวกับดอกไม้พิษจะเกี่ยวอวี้อนุรอง อย่างมากก็ขอเพียงรู้ความคิดเห็นของหลิงอ๋องเท่านั้นเอง แทนที่จะทำให้ทุกอย่างเสียเปล่า นางก็ขี้เกียจที่จะต่อความยามสาวความยืด อย่าง้อยก็เห็นแก่อวี้จื้อบ้าง
อีกอย่าง นางมักจะรู้สึกว่าอวี้จื้อไม่ได้เป็นเหมือนที่เห็นแน่
