อู๋ฉางสี่โกรธยกใหญ่ โยนความอดทนที่มีอยู่น้อยนิดทิ้งไปทั้งหมด แล้วชี้หน้าโอวหยางหวาไจ “โหวหยางหวาไจ! คุณอย่ารังแกคนอื่นให้มันมากนักนะ! ผมรู้นะว่าคุณเป็นนักเขียนพู่กันจีน แต่คุณไม่ได้เห็นกับตาไม่มีสิทธิ์พูดจาเหลวไหลตามอำเภอใจ! ถ้าเก่งนักก็ขึ้นเขาไปขอหลักฐานกับผม ถ้าไร้น้ำยาก็ไสหัวไปให้พ้นซะ!”
บรรลุอรหันต์กับระบบพุทธองค์
บนภูเขาเอกดรรชนีในเขตภูเขาอันไกลโพ้นทางตะวันออกเฉียงเหนือ
มีวัดเล็กแห่งหนึ่งนามว่าเอกดรรชนี แต่กลับประหลาดอย่างยิ่ง
ในวัดมีข้าว ส่งกลิ่นหอมโชยสิบลี้
ในวัดมีน้ำ หวานสดชื่นอย่างยิ่ง เลิศล้ำกว่าสุราชั้นดี
ในวัดมีพระพุทธ หากจริงใจจะสัมฤทธิ์ผล
วัดไม่ใหญ่แต่กลับมีทุกสิ่ง วัดไม่ใหญ่แต่ความคึกคักของเพลิงเทียนกลับเหนือกว่าวัดทุกแห่งหน
และดึงดูดผู้คนนับไม่ถ้วนจากภายนอกให้อดหลับอดนอนเรียงหน้ากันเข้ามา…
ในวัดนี้มีหลวงจีนรูปหนึ่ง แม้ใจอยากสึก แต่กลับถูกระบบพุทธองค์ชั่วช้าจับตัวไว้
จำต้องอยู่ต่อไปเพื่อบรรลุอรหันต์ ได้แต่คอยพูดงึมงำอยู่ทุกวันว่า
“อาตมาจะสึก จะหาภรรยาที่ไม่ต้องสวยมาก มีลูกน้อยด้วยกัน แล้วใช้ชีวิตอย่างสงบสุข!”
Recommended Series
Comment
Facebook Comment