เมื่อได้แบบนี้ คนของตระกูลต้วนก็หัวเราะลั่นขึ้นมาในทันที
“นายไม่รู้เหรอว่า ตระกูลต้วนของเราเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นนักพนันที่เก่งกาจในมณฑลเหม่ย” ต้วนอู่ก็หยิบไพ่โป๊กเกอร์ขึ้นมาและพูดอย่างภาคภูมิใจ
“ไม่รู้ ฉันคิดว่าฉันไม่จำเป็นต้องรู้นะ” ฉินเฉิงจิบน้ำแล้วพูดขึ้นมาเบาๆ
ชายที่มีแผลเป็นที่หน้าที่อยู่ข้างๆก็กระซิบ: “เค้าไม่ได้หลอกคุณหรอกครับ ตระกูลต้วนเป็นนักพนันที่รู้จักกันดีโดยเฉพาะต้วนตงกับต้วนอู่ ลุงของฉัน ในตอนนั้นทั้งสองก็เคยเข้าร่วมการแข่งขัน ระดับขั้นของพวกเค้ามันสูงมาก”
ฉินเฉิงยิ้มและไม่สนใจอะไร
“ตอนนี้ใครมารู้สึกเสียใจ มันก็แค่ไอ่ลูกแงหละวะ” ต้วนอู่พูดพร้อมกับสลับไพ่ขึ้นมา
ต้วนตงที่อยู่ข้างๆเค้ายิ้มและพูดว่า “ฉันก็อยากเล่นด้วย ไม่รู้เลยว่าผลลัพธ์มันจะเป็นยังไงนะ”
ฉินเฉิงเหลือบมองเขาแล้วพูดว่า “ลืมไปเถอะ คุณอยู่ในยาม ดังนั้นคุณไม่ได้รับอนุญาตให้เล่นไพ่”
ต้วนตงก็ตกตะลึง เค้าพูดขึ้นมาอย่างโกรธเคือง: “จากที่นายพูด ดูเหมือนนายเป็นหัวหน้าของฉัน ทำไมฉันเล่นไพ่ไม่ได้ มันเกี่ยวอะไรกับนายด้วย?”
“ถ้าวันนี้นายเล่นไพ่ พรุ่งนี้ฉันจะให้นายออกจากสำนักงานความมั่นคงเลย” ฉินเฉิงหัวเราะขึ้นมาเบาๆ
ต้วนตงหัวเราะเสียงดังขึ้นมาและพูดว่า “พวกนายได้ยินไหม ไอ่เวรนี่มันจะไล่ฉันออกจากสำนักงานความมั่นคงหวะ น่าขำจริงๆ!”
หลังจากพูดแล้ว เค้าก็วางมือบนไพ่และพูดว่า “ฉันเองก็อยากจะดูว่าแกจะเอาฉันออกมาจากสำนักงานความมั่นคงได้ยังไงกัน!”
“ฉันเกลี้ยกล่อมนายแล้วนะ นายไม่ฟังเอง” ฉินเฉิงถอนหายใจเล็กน้อย “พูดมาเถอะ จะเล่นอะไร”
“เล่นไพ่สามใบ” ต้วนอู่ก็เสนอขึ้นมา “สองเสมอ ล่างสุดคือห้าแต้ม อย่างงั้นนอกจากไพ่ต่ำสุดแล้ว ก็เพิ่มข้อตกลงการเดิมพันของเราเข้าไป คิดว่ายังไง?”
ฉินเฉิงพยักหน้าแล้วพูดว่า “เอาสิ”
ตัวนอู่ก็หัวเราะขึ้นมา เค้าหยิบไพ่ขึ้นมาแล้วสับมันต่อหน้าของทุกคน
เทคนิคการสับไพ่ของเค้ามันยอดเยี่ยมมาก ไพ่ทุกสามใบแยกออกจากกัน ไพ่ใหญ่แบ่งออกไปอยู่ในมือของต้วนอู่กับต้วนตงและในมือของฉินเฉิงนั้นก็เป็นไพ่ที่เล็กที่สุด
เคล็ดลับเล็กๆน้อยๆนี้มันสามารถหลบซ่อนจากคนอื่นได้ แต่ไม่สามารถซ่อนจากสายตาของฉินเฉิงได้เลย
“ฉันไม่มีโจ๊กเกอร์เลย พวกเรามาแบ่งไพ่ตามอายุ ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม?” ต้วนอู่ถามพร้อมกับหยิบไพ่ใบหนึ่งขึ้นมา
ฉินเฉิงยังคงพยักหน้าและพูดว่า “ได้สิ”
ต้วนอู่หัวเราะขึ้นมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า จากนั้นเค้าก็แบ่งไพ่ให้กับในมือของทั้งสามคนในทันที
“ฉินเฉิง มันเห็นได้ชัดเลยนะว่าพวกเค้ากำลังเล่นกล อย่าไปเล่นกับพวกเค้าเลย” แม่ของชายที่มีแผลเป็นที่หน้าก็กระซิบขึ้นมา
ฉินเฉิงหันหน้ากลับมาแล้วพูดอย่างสุภาพว่า: “คุณน้าครับ ไม่ต้องห่วงครับ พวกเค้าไม่มีวันที่จะชนะได้อย่างแน่นอน”
แม่ของชายที่มีแผลเป็นที่หน้าก็อ้าปากค้าง เธอไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงดี
หลังจากนั้นเธอมองต้วนอู่อีกครั้งแล้วพูดว่า: “วันนี้เป็นวันปีใหม่ พวกเรามาเล่นกันเฉยๆก็พอ ไม่ต้องไปจริงจังอะไรกับมันมากหรอก”
“ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ทำให้เค้าเสียหน้ามากหรอก” ต้วนอู่ก็หัวเราะขึ้นมา
มือของต้วนหวู่คือสามเอ ต้วนตงมีสามคิงและในมือของฉินเฉิงเป็นกองไพ่ที่มีแต้มไม่ถึงสิบแต้มเลยด้วยซ้ำ
“จะเอาไหม?” ต้วนอู่ถามขึ้นมาอย่างมั่นใจ
ฉินเฉิงไม่ดูมันเลยด้วยซ้ำ เค้ายื่นมือออกมาแล้วพูดว่า “ห้าแต้มโพธิ์ดำ”
“ไอ่เด็กนี่ แกไม่ดูไพ่หน่อยเหรอ” ต้วนอู่ก็กลั้นขำ “เล่นแบบนี้มันค่อนข้างน่าเบื่อนะ ทำไมคุณไม่ลองเปิดไพ่แลกกับเงินล้านหยวนหละ”
หนึ่งล้าน!
ตัวเลขนี้ทำให้ทุกคนถอนหายใจคับอกในทันที แม้ว่าตระกูลต้วนจะรวย แต่เงินหนึ่งล้านหยวนนี่มันก็ไม่ใช่น้อยเลย!
“ต้วนอู่ มันจะไม่มากเกินไปหน่อยเหรอ เค้ายังเด็กอยู่เลยนะ เค้าจะไปมีเงินมากมายขนาดนั้นได้ยังไงกัน” แม่ของชายที่มีแผลเป็นที่หน้าก็พูดขึ้นมาด้วยความโกรธ
ต้วนอู่ก็พูใดขึ้นมาว่า: “เค้าจะบอกว่าไม่เล่นก็ได้หนิ”
“เอาสิ” อย่างไรก็ตาม ฉินเฉิงก็ตอบตกลง เค้าชี้ไปที่ต้วนอู่ด้วยคางของเค้าและกล่าวว่า “มาเปิดไพ่กันเถอะ”
ต้วนอู่ก็หัวเราะขึ้นมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า จากนั้นเค้าก็เปิดไพ่ขึ้นมาหนึ่งใบ
มันเป็นไปอย่างที่คิดเอาไว้เลย มันคือไพ่เอด!
“เป็นยังไง? จะมาเสียใจตอนนี้มันก็สายเกินไปแล้วนะ” ต้วนอู่พูดขึ้นมาพร้อมกับรอยยิม
ฉินเฉิงโบกมือและพูดว่า “มาต่อกันเลย”
“ไม่เห็นโรงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆสินะ!” ต้วนอู่เปิดเผยไพ่ใบที่สอง
แน่นอนว่าไพ่ใบที่สองมันก็ยังคงเป็นเอด!
ในตอนนี้เอง สีหน้าของพ่อและแม่ของชายที่มีแผลเป็นที่หน้ามันก็ดูไม่ได้เลย!
หากเป็นเงินหลักหมื่น พวกเค้าก็คงจะพอจ่ายให้แทนฉินเฉิงได้ แต่หนึ่งล้านหยวนนี่ พวกเค้าจะไปเอามันมาจากที่ไหนกัน?
“แกของทายดูซิว่าไพ่ใบที่สามของฉันมันจะเป็นเอดหรือไม่?” ต้วนอู่กล่าวขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้ม
ฉินเฉิงยืดเอวแล้วส่ายหัว “ฉันคิดว่าไม่ใช่”
“ฮ่าฮ่า น่าเสียดาย แกเดาผิด!” ต้วนอู่โยนไพ่ลงบนโต๊ะแล้วพูดอย่างมีชัย: “เป็นยังไง? การที่แกจะมีแต้มเรียง 235 มันจะเป็นได้ไหม? แกแพ้แล้ว! แน่นอน แกคิดว่าแกจะเอาชนะได้สองตาจากสามตาอย่างงั้นเหรอ?”
อย่างไรก็ตาม ต้วนซุนก็ดึงแขนของเค้าอย่างดุเดือดแล้วพูดด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจว่า “แกทำบ้าอะไรของแก!”
ต้วนอู่ตกตะลึง เค้ามองลงมาและพบว่าไพ่ใบที่สามมันไม่ใช่เอดแต่เป็น3!
“นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน!” ต้วนอู่ขยี้ตาของตัวเอง แววตาของเค้ามันเต็มไปด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ
“ดูเหมือนว่าฉันจะเดาถูกสินะ” ฉินเฉิงห็หัวเราะขึ้นมาเบาๆ
ต้วนอู่กัดฟันแล้วพูดว่า “แล้วไง ไพ่ในมือของแกมีแต้มมากกว่าสองเอดอย่างงั้นเหรอ!”
ฉินเฉิงไม่พูดอะไรเลยเค้ามองไปที่ต้วนตงแล้วพูดว่า “มาเปิดไพ่กันเถอะ”
ต้วนอู่ก็อยากขยับมือขยับเท้าของเค้ามานานแล้ว อย่างงั้นต้วนตงก็น่าจะมีคิงสามใบอยู่ในมือของเค้า!
แต่น่าเสียดาย หลังจากที่ต้วนตงเปิดไพ่ เค้ามีคิงสองใบและสามแต้มหนึ่งใบ!
ต้วนอู่หลังตาลง เค้าขยี้ตาและกระซิบว่า: “หรือว่าเทคนิคของฉันมันจะมีปัญหาอย่างงั้นเหรอ?”
“ไอ้หนู แกก็เปิดไพ่ของแกสิ” ต้วนตงเร่งเร้าขึ้นมา
ฉินเฉิงเปิดไพ่สามใบในมือของเค้าในทันที
ไพ่ของเค้ามันก็คือตองสามใบ!
“เสร็จฉัน” ฉินเฉิงพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม “หนึ่งล้านต่อคน เอาเงินมา”
แม่ของชายที่มีแผลเป็นที่หน้าก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอคิดว่าต้วนอู่ตั้งใจออกมือให้ฉินเฉิง เธอก็เลยกล่าวขอบคุณว่า: “ฉันรู้อยู่แล้วว่าเธอจะไม่เล่นจริงจัง ขอบใจมากนะ”
ต้วนอู่กัดฟันของเค้าแล้วพูดว่า: “ไม่… มันไม่ควรออกมาเป็นแบบนี้สิ เล่นต่อ!”
“พวกนายแต่ละคนเป็นหนี้ฉันคนละล้านหยวนละนะ” ฉินเฉิงหัวเราะขึ้นมา
ต้วนอู่ไม่ได้พูดอะไรสักคำ ต้วนตงก็ยืนขึ้นและกล่าวว่า “รอบนี้ฉันจะสับไพ่เอง”
เมื่อเทียบกับเทคนิคของต้วนอู่แล้ว เทคนิคของเค้าดีกว่ามากและเทคนิคของเค้ามันก็หลบซ่อนได้ดีกว่ามาก จากนั้นเค้าก็เช็คไพ่สองครั้งเพื่อยืนยันว่ามันจะไม่มีปัญหาอะไร
เพื่อรักษาหน้าของต้วนอู่ ต้วนตงเอาไว้ เค้าแจกไพ่สองสามใบให้กับตัวเองและแจกเอดสามใบให้กับต้วนอู่
หลังจากแจกไพ่ลงตัวแล้ว ต้วนตงก็ดูไพ่ เค้าโบกมือขึ้นมาแล้วพูดว่า “ฉันไม่เอาแล้ว”
ต้วนอู่หยิบไพ่ของตัวเองขึ้นมา เค้าขยี้ตาอย่างแรงและถ่ายรูปไพ่ทั้งสามใบด้วยโทรศัพท์มือถือของเค้า
หลังจากยืนยันแล้วว่าเป็นเอดสามใบ ต้วนอู่ก็แทบรอไม่ไหวที่จะวางไพ่ลงบนโต๊ะแล้วพูดว่า “คราวนี้ฉันเห็นมันอย่างชัดเจน สามเอด! ไอ่เด็กน้อย แกแพ้ฉันแล้ว!”
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ดูเหมือนว่าครั้งนี้ต้วนตงจะจริงจังมาก
“เอาล่ะ แบบนี้มันก็ชัดเจนแล้ว ไม่มีใครเป็นหนี้ใคร” แม่ของชายที่มีแผลเป็นที่หน้าก็พูดด้วยรอยยิ้ม ในความคิดของเธอนี่เป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุด
“เดี๋ยวก่อน” ในตอนนี้เอง ฉินเฉิงก็ตะโกนขึ้นมาเบาๆว่า “นายคิดว่านายจะเอาชนะได้อย่างงั้นเหรอ?”
“คราวนี้อย่ามาหลอกกันซะให้ยาก ฉันแอบถ่ายรูปไพ่เอาไว้แล้ว” ต้วนอู่ก็พูดขึ้นมา
ฉินเฉิงเงียบ เค้าหยิบไพ่ที่อยู่ข้างหน้ามาแล้วพลิกมันเบาๆ
ทันทีที่เปิดไพ่ สีหน้าของทุกคนก็ดูไม่ได้เลย
ไพ่ที่ฉินเฉิงมีอยู่ในมือของเค้าคือ 235!
235 ไพ่เรียงนี่ มันสามารถที่จะเอาชนะตองเอดได้!
และต้วนตงวางไพ่ก่อน ดังนั้นในตานี้ฉินเฉิงก็ชนะ!
“นี่… มันเป็นไปได้ยังไงกัน!” ต้วนอู่ถอยหลังสองก้าว เค้ามองไปที่ต้วนตง
ต้วนตงพูดด้วยสีหน้าเย็นชาว่า: “แกมันพวกต้มตุ๋น!”
“ฉันนั่งอยู่นิ่งๆไม่ได้ขยับอะไรเลย นายสับไพ่ ตอนนี้นายจะมาว่าฉันว่าเป็นพวกต้มตุ๋นอย่างงั้นเหรอ?” ฉินเฉิงพูดอย่างไร้เดียงสา
หลังจากนั้นเค้าก็มองไปที่ต้วนอู่อย่างเย็นชาแล้วพูดเบาๆว่า: “นายเป็นหนี้ฉันสองล้านเพราะแพ้ฉันสองตาติด แพ้สองตาจากสาม ตามกติกาแล้ว นายต้องให้ฉันสองล้านแล้วก็ไปคุกเข่าที่ห้องโถงและคำนับฉันสามครั้งด้วยสินะ”
