ภรรยาที่ทั้งสวยทั้งรวยของผม – ตอนที่ 106 นายรู้หรือเปล่าว่าเขาเป็นใคร?

พันโฮวฮึอย่างเย็นชาและพูด :”คิดว่าฉันกลัวเขาเหรอ?”

ในเวลานี้ ฉินเฉิงโบกมือและพูด :”ช่างเถอะนะ เขาชอบพักที่นี่ก็ให้เขาพักไปเลย ฉันพักอยู่ห้องไหนก็ได้หมด”

พูดจบ ฉินเฉิงเดินออกมาจากภายในห้องนี้โดยตรง

การล่าถอยของฉินเฉิง กลับไม่ได้ทำให้พันโฮวเก็บอาวุธ จากมุมมองของเขา ฉินเฉิงมีเพียงแค่ความกลัวเท่านั้น

เหลียนจี้เทียนพาฉินเฉิงเดินมาจนถึงอีกห้องหนึ่ง หลังจากเข้าประตู เหลียนจี้เทียนทนไม่ไหวจนด่าออกมา :”พันโฮวคนนี้ ยิ่งอยู่ยิ่งทำเกินไปแล้วจริงๆ มักจะใช้ตัวตนของเขาไปกดขี่คนอื่น อันที่จริงแล้วไม่มีความสามารถเลยด้วยซ้ำ! ถ้ามีโอกาส ฉันจะต้องสั่งสอนให้เขาสักยกอย่างแน่นอน!”

ฉินเฉิงหัวเราะและพูด :”ไม่จำเป็น พักที่ไหนก็เหมือนกัน”

เหลียนจี้เทียนถอนหายใจและพูด :”คุณฉิน คุณไม่เพียงแต่มีพรสวรรค์เหนือผู้คน และยังเป็นคนที่ถ่อมตน ไม่น่าแปลกใจที่เจ้าแห่งลมปราณหูเอาแต่พูดชมคุณ”

ฉินเฉิงเงียบไม่พูด เหตุผลเพราะว่าไม่อยากมีเรื่องไม่ดีกับพันโฮว นั่นเป็นเพราะว่าพันโฮวคนนั้นไม่มีคุณสมบัติ ไม่คุ้มกับความโกรธของฉินเฉิง

การะประชุมของการประลองฝีมือ ดึงดูดผู้คนมากมาย

ฉินเฉิงยืนอยู่ตรงหน้าต่าง รู้สึกได้ถึงพลังปราณที่พลุ่งพล่านอยู่ด้านล่าง

ผู้เข้าร่วมการแข่งขันจำนวนมาก เริ่มมีการแข่งขันในที่ลับแล้ว ทำให้ข้างล่างตึกมีการส่งเสียงเอะอะโวยวายเป็นระยะๆ

“ข้างล่างตึกเกิดอะไรขึ้น อยากสู้ก็ไปสู้พรุ่งนี้! อย่ารบกวนการนอนของพวกเรา ไม่อย่างนั้นพวกคุณจะถูกตัดสิทธ์ออกจากการแข่งจันทันที!” ในเวลานี้ พันโฮวที่อยู่ห้องข้างๆโผล่หัวออกมาและตะโกนด้วยความโกรธ

ผู้คนชั้นล่างเงยหน้ามองขึ้นไปที่พันโฮว แม้ว่าพวกเขาไม่พูด แต่แววตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“พันโฮวคนนี้ คิดว่าตัวเองเป็นหัวหอมจริงๆไปแล้วมั้ง” ฉินเฉิงอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวอย่างลับๆ

ในวันนี้ การประลองฝีมือเป็นไปตามกำหนดการ

เจ้าแห่งลมปราณหูมาที่โรงแรมด้วยตนเอง พาฉินเฉิงพร้อมกับพันโฮวและยังมีคนอื่นๆ รีบไปยังสถานที่

“คุณฉิน หลังจากการแข่งขันสิ้นสุดลงแล้ว ฉันจะพาคุณไปเที่ยวตระกูลหู่ของพวกเรา” เจ้าแห่งลมปราณหูพูด

“ไม่ขอปฏิเสธ” ฉินเฉิงพยักหน้าเบาๆ

สถานที่จัดการแข่งขันใหญ่แห่งนี้แตกต่างจากเวทีการแข่งทั่วไป เมื่อเทียบกันแล้ว ที่นี่มีเนื้อที่กว้างขวางอย่างมาก แทบไม่มีข้อจำกัดใดๆ

บนเวทีผู้ตัดสิน มีแม้กระทั่งหน้าจอ สะดวกสำหรับผู้ตัดสินในการชมเกม

ในเวลานี้ ผู้ชมจำนวนมากได้เข้ามาแล้ว

“คุณฉิน เชิญทางนี้” เจ้าแห่งลมปราณหูชี้ไปทางตำแหน่งตรงกลางเพื่อให้ฉินเฉิงไปนั่ง

ในฉากนี้ทำให้ภายในใจของพันโฮวไม่พอใจอย่างมาก แต่เพราะว่าไว้หน้าของเจ้าแห่งลมปราณหู เขาจึงไม่ได้พูดอะไร

“ขนาดของการแข่งขันครั้งนี้ มันใหญ่กว่าที่ฉันคิดเอาไว้สะอีก” เมื่อเห็นว่าคนเต็มไปทั่วทุกที่แล้ว ฉินเฉิงอดไม่ได้ที่จะตะลึงเล็กน้อย

เจ้าแห่งลมปราณหูหัวเราะและพูด :”นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว นี่คือความโดดเด่นของเมืองหยางพวกเรา”

“ฮ่าๆๆ เมืองหยางของเราเป็นบ้านเกิดของศิลปะการต่อสู้ ยอดฝีมือออกมามากมาย! ทุกปีไม่รู้เท่าไหร่ล้วนแล้วมีคนตายอยู่บนเวทีมากมาย!” พันโฮวที่อยู่ด้านข้างได้ใจเล็กน้อย

“สิ่งนี้หนีไม่พ้นความดีความชอบของประธานพันอยู่แล้ว” เจ้าแห่งลมปราณหูพูดด้วยความเกรงใจ

พันโฮวหัวเราะอย่างไม่แยแสและพูด :”นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว”

ระยะทางถึงจุดเริ่มต้นการแข่งขัน ยังมีเวลาอีกสิบนาที ฉินเฉิงไม่อยากนั่งกับพันโฮวคนนี้ด้วยกัน เดินออกไปจากนอกสนาม

อยู่ตรงทางเข้าสนาม มีลูกหลานของตระกูลหูสองคนที่รับผิดชอบในการตรวจสอบตั๋ว ความแข็งแกร่งของสองคนนี้ ดูเหมือนว่าจะมีระดับของความแข็งแกร่งพลังปราณระดับปรมาจารย์

ถ้าหากอยู่ในสายตาของคนทั่วไป แน่นอนว่าพวกเขาอยู่เหนือสูงสุด แต่เมื่ออยู่ตระกูลหู กลับไม่น่าพูดถึงเลยด้วยซ้ำ

ข้อได้เปรียบของตระกูลหูที่ใหญ่ที่สุด นั่นก็คือลูกหลานมีเยอะ พัฒนามาหลายร้อยปี ไม่รู้ว่ามีคนที่มีพรสวรรค์มากน้อยแค่ไหน

นี่คือเหตุผลหนึ่งที่หูเจียเหนิงและตงเทียนหนานเป็นหนึ่งเดียวกัน

“ฉินเฉิง?!” ในเวลานี้ จู่ๆก็มีเสียงแว่วเข้ามาในหูของฉินเฉิง

ฉินเฉิงหันกลับไปมอง พบว่าคนที่ยืนอยู่ข้างตัว คาดไม่ถึงว่าจะเป็นพี่ชายของหลินชิงเฉิง หลินชวน

“บังเอิญจริงๆเลยนะ คิดไม่ถึงเลยว่าจะมาเจอแกที่นี่” หลินชวนพูดอย่างชั่วร้าย

นับตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่ถูกสั่งสอนในงานศพของคุณปู่หลิน หลินชวนมีความขุ่นเคืองอยู่ภายในใจเสมอ กลับคิดไม่ถึงเลย ว่าจะมาเจอฉินเฉินอยู่ที่นี่จริงๆ!

“พระเจ้าเข้าข้างฉันจริงๆ” หลินชวนหัวเราะอย่างเย็นชา

ฉินเฉิงหัวเราะและพูด :”ฉันคิดว่าไม่น่าจะเป็นแบบนั้นนะ”

“หลินชวน นี่คือเพื่อนของนายเหรอ? แนะนำให้รู้จักสักหน่อยสิ” ในเวลานี้ มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินมา

หลินชวนพูดอย่างเร่งรีบ :”พี่ชวิน ฉันไม่มีเพื่อนอย่างเขาหรอก!”

เมื่อได้ยินน้ำเสียงของหลินชวน พี่ชวินคนนี้เริ่มเดาได้บางอย่างแล้ว

ดังนั้น เขาจะยิ้มและไม่ยิ้มพูด :”ทำไหม เป็นศัตรูเหรอ?”

“สามารถพูดแบบนั้นได้” หลินชวนกัดฟัน เขาตบไปที่ขาเล็กของตัวเอง และพูด :”ขาข้างนี้ของฉันก็เป็นเพราะเขา จึงมีโรคร้ายที่ทิ้งไว้เบื้องหลัง!”

เมื่อชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่าพี่ชวินเดินมาอยู่ตรงหน้าฉินเฉิง ยิ้มและพูดอย่างเย็นชา :”ไอ้เด็กเวร แม้แต่เพื่อนของฉันยังกล้าทำร้าย แกมีความกล้าไม่ใช่น้อยเลยนะ”

“ทำไหมเพื่อนของแกฉันจะทุบตีไม่ได้?” ฉินเฉิงถามกลับ

พี่ชวินหัวเราะเยาะและพูด :”ไอ้เด็กเวร แกหยิ่งผยองมากเลยนะ ทำไหม แกก็เป็นผู้เข้าร่วมการแข่งขันในครั้งนี้ด้วยใช่ไหม?”

“เขาเป็นอะไรได้!” ฉินเฉิงยังไม่ได้ทันได้พูด หลินชวนก็แย่งพูดก่อน

“ไอ้เด็กเวรคนนี้ก็เป็นได้แค่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้าน หลงจากนั้นถูกตระกูลหลินของฉันขับไล่ออกไป!” หลินชวนพูดอย่างสาปแช่ง

ต่อจากนั้น เขาจ้องไปทางฉินเฉิงและพูด :”ฉินเฉิง แกกล้าสู้กับพี่ชวินสักรอบไหมล่ะ?”

“ฉินเฉิง?” เมื่อพี่ชวินได้ยินชื่อนี้ ขมวดคิ้วทันที ภายในแววตาเต็มไปด้วยความหวัดกลัว

เขาถามคำถามเบื้องต้น :พี่น้อง บ้านของคุณอยู่ที่เมืองเจียงใช่ไหม?””

“ไม่ใช่ ฉันอยู่ที่ปีนัง” ฉินเฉิงพูด

เมื่อได้ยินคำพุดนี้ พี่ชวินถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที จากนั้นหัวเราะและพูด :”ในช่วงนี้มีคนหนึ่งที่ถูกเรียกว่าคุณฉินปรากฏตัวที่เมืองเจียง ว่ากันว่าสามารถเอาชนะเฝิงกงได้ ฉันก็คิดว่าจะเป็นไอ้เด็กเวรคนนี้สะอีก”

“ชื่อเดียวกัน คุณลองดูสภาพร่างกายของเขานั่นสิ จะมีความสามารถแบบนั้นได้อย่างไร?” หลิวชวนหัวเราะเยาะและพูด

พี่ชวินพยักหน้า เขาจิ้มไปที่หน้าอกของฉินเฉิงหนึ่งที และพูด :”เนื่องจากไม่ใช่ผู้เข้าแข่งขัน อย่างนั้นก็เป็นผู้ชมสินะ? รอให้ฉันแข่งขันเสร็จแล้ว อย่าลืมมารอฉันที่ประตูด้วย ได้ยินไหม?”

“ทำไหมฉันต้องมารอแกด้วย?” ฉินเฉิงพูดอย่างเย็นชา

พี่ชวินยกมือขึ้น กดไปที่แขนของฉินเฉิง พลังปราณภายในมาทันทีตามฝ่ามือของเขา

“ไอ้เด็กเวร แกหยิ่งผยองมากใช่ไหม” พี่ชวินหรี่ตามองและพูด

ฉินเฉิงเหลือบมองเขาหนึ่งที แขนสั่นเล็กน้อย ข้อมือของพี่ชวินรู้สึกได้ถึงพลังที่น่าสะพรึงกลัวโต้กลับมาทันที!

“แกร๊กแกร๊ก!”

ด้วยเสียงที่คมชัด พี่ชวินรู้สึกได้ถึงพลังอย่างหนึ่งที่วิ่งไปตามฝ่ามือของเขา อัดแน่นไว้ที่แขนของเขาโดยตรง

เพียงชั่วขณะหนึ่ง กล้ามเนื้อและกระดูกของแขนทั้งแขนแตกสลายโดยตรง!

“โอ๊ย! แขนของฉัน!” จู่ๆพี่ชวินก็ร้องด้วยความเจ็บปวดขึ้นมา เขากำแขนแล้วพูดอย่างโกรธเคือง :”คาดไม่ถึงว่าแกจะทุบตีจนแขนของฉันหัก!”

“ตัวเองสู้คนอื่นไม่ได้ จะตำหนิใครได้?” ฉินเฉิงหัวเราะอย่างเย็นชาและพูด

พี่ชวินกัดฟันพูด :”ไอ้เวร แกตายแน่! ตระกูลหู่มีกฎ ไม่ว่าใครก็ตามที่มีการลงมือเคลื่อนไหวข้างนอกเวที! แกละเมิดกฎของตระกูลหู รอความตายได้เลย!”

“เกิดอะไรขึ้น?” ในเวลานี้ เหลียนจี้เทียนรีบออกมาจากสถานที่จัดงาน

เมื่อเห็นเหลียนจี้เทียน พี่ชวินรีบตะโกนพูด :”คุณเหลียน ฉันหลิวชวินเป็นผู้เข้าแข่งขันในการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ครั้งนี้ ไอ้เด็กเวรคนนี้เพิ่งหักแขนของฉัน ขอให้ตระกูลหูเป็นพยานให้ฉันด้วย!”

เหลียนจี้เทียนหัวเราะอย่างเย็นชาและพูด :”นายบอกว่าเขาเป็นคนหักแขนของนาย?”

“ไม่ผิด!” หลิวชวินกัดฟันและพูด “เขาฉวยโอกาสตอนที่ฉันไม่ทันตั้งตัว ลงมือกับฉัน ละเมิดกฎของตระกูลหู ขอให้ตระกูลหูเป็นพยานให้ฉันด้วย!”

“ได้ ฉันจะเป็นพยานให้นายเอง” เหลียนจี้เทียนพยักหน้า

พูดจบ เหลียนจี้เทียนยกมือขึ้นทันที ต่อยหนึ่งหมัดจนแขนของหลิวชวินหัก!

“โอ๊ย!!” ไม่ถึงเวลาหนึ่งนาที กระดูกแขนทั้งสองข้างหักไปหมดแล้ว แขนทั้งสองข้างไร้ความรู้สึกอย่างสิ้นเชิง

“คุณเหลียน เขาเป็นคนแหกกฎ! ทำไหมคุณต้องต่อยฉันด้วย!” หลิวชวินตะโกนเสียงดังอย่างมาก

เหลียนจี้เทียนหัวเราะอย่างเย็นชาและพูด :”อย่างนั้นนายรู้หรือเปล่าว่าเขาเป็นใคร?”