ฆ่าเป็ดฆ่าไก่? เป็นเวลาหลายทศวรรษแล้วที่ไม่มีใครกล้าพูดแบบนี้กับเฝิงกง!
เห็นได้ชัดว่าเฝิงกงไม่พอใจกับสิ่งนี้เป็นอย่างมาก เขามองไปที่ฉินเฉิงด้วยสายตาที่เยือกเย็น และพูดออกมาว่า “โอหังๆ ถ้าเก่งอย่างที่พูดก็คงจะดี ไม่อย่างงั้นนายได้ตายแน่!”
“โอหัง?” ฉินเฉิงก้าวออกมาหาเฝิงกงทันที
“ถ้าจะใช้คำว่าโอหังครับใคร คงไม่มีใครเหมาะสมมากกว่าคนของตระกูลเฝิงแล้ว” ใบหน้าของฉินเฉิงมืดมนและอาฆาต
สำหรับการแสดงออกของตระกูลเฝิง ฉินเฉิงไม่ชอบใจเอาเป็นมาก
เฝิงกงนำมือไขว้หลังและพูดออกมา “เรื่องมาถึงตรงนี้แล้วไม่จำเป็นต้องพูดมาก วันนี้ไม่ว่าจะอย่างไงฉันจะเอาวิญญาณของแกไปสังเวยให้กับลูกชายของฉันที่อยู่บนท้องฟ้า!”
“ท่านพ่อ ทุบหัวมันให้แหลกไปเลย!” เฝิงเสี่ยวคายพูดออกมาด้วยสีหน้าชั่วร้าย
และในขณะที่พูดเฝิงกงได้กำหมัดเอาไว้แล้ว
ความแข็งแกร่งภายในของเขานั้นกว้างใหญ่ดั่งทะเล ราวกับว่าหมัดนี้สามารถทำลายล้างโลกได้!
ลมที่เกิดจากพลังของเขาพัดไปมาอย่างรวดเร็ว ท้องฟ้าเปลี่ยนสี เวทีที่เคยมีก่อนหน้านี้หายไปไม่เหลือเค้าโครงเดิม!
“ที่คือพลังขั้นสุดยอดของเจ้าแห่งพลังปราณ!” ทุกคนต่างตื่นตกใจ พลังที่แข็งแกร่งและน่ากลัวขนาดนี้พวกเขาเองก็อดไม่ได้ที่จะหวาดกลัว!
ฉินเฉิงค่อยๆยกมือขึ้นมาข้างหนึ่ง ใช้พลังเพียง 3 ใน 10 ส่วนที่เขามีในการทักทายเฝิงกง
“ปัง” เสียงดังสนั่น ฝุ่นจำนวนมหาศาลปลิวว่อน
สายตาของทุกคนมองมาที่การต่อสู้ ราวกับว่ากลัวพลาดฉากที่สุดยอดที่สุดในชีวิตไป
หลังจากที่ฝุ่นสงบลง ก็เห็นฉินเฉิงถอยหลังกลับมา 3 ก้าว เฝิงกงยังคงยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับ
“ความสามารถของเฝิงกงคนนี้เหนือกว่าฉินเฉิงจริงๆ!”
“เขาก็ไม่ได้พูดไร้สาระนะ สามารถรับการโจมตีของเฝิงกงได้หนึ่งหมัดก็สุดยอดมากแล้ว”
หัวใจของซูวานที่นั่งมองอยู่ข้างๆแทบจะทะลักออกมา ฉินเฉิงเคยต่อสู้กับคนมาตั้งมากมาย นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเสียเปรียบ!
“ไม่เลว” เจ้าแห่งลมปราณหูพูดออกมา
“ได้โปรดเจ้าแห่งลมปราณหู ได้โปรดเข้าไปช่วยเขาที!” ซูวานพูดออกมาด้วยความตื่นตระหนก
เจ้าแห่งลมปราณหูโบกมือและพูดออกมาว่า “ไม่ต้องรีบร้อน รอดูไปก่อน”
เฝิงกงมองฉินเฉิงผ่านฝุ่นที่โบกปลิวและพูดออกมาว่า
“รับหมัดของฉันได้ ไม่เลวเลย” เฝิงกงพูดออกมาอย่างภาคภูมิใจ “ถือว่าเป็นคู่ต่อสู้ของฉันได้”
ฉินเฉิงยิ้มและพูดออกไปว่า “หากนายมีความสามารถแค่นี้ นายก็คุกเข่าขอโทษฉันซะ ฉันอาจจะช่วยไว้ชีวิตชีวิตนายได้”
เฝิงกงยิ้มและตอบกลับไปว่า “จะตายอยู่แล้วยังจะมาปากแข็ง! เจ้าหนุ่ม แกนี่มันบ้าบิ่นจริงๆ!”
พูดจบเขาก็ยกมือขึ้น จากนั้นก็มีพลังภายในพุ่งออกมาไม่ยอมหยุด
หลังจากนั้นก็เห็นเป็นก้อนพลังห่อหุ้มอยู่ที่ฝ่ามือของเขา
จากนั้นก็มีกลุ่มพลังที่คล้ายกับเม็ดฝนถาโถมเข้าใส่ร่างกายของฉินเฉิง! และแต่และเม็ดพลังของมันไม่ได้ด้วยไปกว่ากระสุนเลย!
“พลังงานภายในมหาศาลเช่นนี้ทำให้ฉันละอายใจ!มากเลย!” ปรมาจารย์ลู่ทำอะไรไม่ได้นอกจากอ้าปากค้าง
แต่สีหน้าของฉินเฉิงก็ยังไม่เปลี่ยนไป เขาโบกมือ จากนั้นห่าฝนที่ถาโถมเข้ามาหาฉินเฉิงก็กลับไปหาเฝิงกงทันที!
“เอาคืนไป!” สีหน้าของฉินเฉิงเย็นชา
“ตู้ม ตู้ม ตู้ม!”
มีเสียงระเบิดดังออกมาจากร่างกายของเฝิงกง
อย่างไรก็ตามในตอนนั้นมีออร่าห่อหุ้มร่างกายของเฝิงกงอยู่ ซึ่งมันสามารถปกป้องเขาจากการโจมตีกลับของฉินเฉิง!
“โล่ภายใน!” มีคนตกใจและพูดออกมา “นี่คือทักษะที่มีชื่อเสียงของตระกูลเฝิง”
หลังจากที่โล่ภายในทำงาน สิ่งที่ฉินเฉิงโจมตีกลับมาให้เฝิงกงก็ทำได้แค่รอยจุดขาวๆ ไม่ได้ทำให้เฝิงกงบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย
“ฉินเฉิงคนนี้พลังของเขาต้องอยู่ในขั้นของเจ้าแห่งพลังปราณอย่างแน่นอน!” มีครพูดออกมา
“ไม่แปลกหละที่เขากล้าถึงขนาดนั้น”
ขนาดเจ้าแห่งลมปราณหูเองยังอดไม่ได้ที่จะตกใจออกมา ยังหนุ่มอยู่แท้ๆแต่กลับไปถึงขั้นสุดยอดของเจ้าแห่งพลังปราณ ถ้าหากเขาสามารถเอาฉินเฉิงมาเลี้ยงดูได้ เกรงว่าใรอนาคตจะต้องยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน!
เมื่อนึกถึงตรงนี้ดวงตาของเจ้าแห่งลมปราณหูก็ลุกโชนขึ้นมาทันที
“ไม่ว่าอย่างไงฉันจะต้องปกป้องฉินเฉิงให้ได้!” เจ้าแห่งลมปราณหูพูดออกมา หลังจากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เตรียมที่จะเรียกคนของเขามาหยุดการต่อสู้ในครั้งนี้
“โล่ภายในของลูกชายของนาย ก็ถูกฉันทำลายมาแล้ว” ฉินเฉิงมองไปที่เฝิงกงและพูดออกมาอย่างเยือกเย็น
สายตาของเฝิงกงเต็มไปด้วยความโกรธ เขากัดฟันและพูดออกมาว่า “วันนี้แกจะต้องตายเพื่อชดใช้ให้ลูกชายของฉัน!”
“ใช่เหรอ?” ฉินเฉิงพูดออกไปเบาๆ จากนั้นพลังของเขาก็ถูกปล่อยออกมาอย่างเต็มที่!
แรงกดดันที่น่าหวาดกลัวปกคลุมไปทั่วร่างของเฝิงกง!
เมื่อมองไปร่างกายของฉินเฉิงก็ถูกห่อหุ้มไว้ด้วยชั้นหมอก ราวกับว่าเขาอยู่ในจุดสูงสุดของโลกใบนี้!
“นี่…นี่หรือพลังที่แท้จริงของฉินเฉิง?” ในตอนนั้นมีคนตกตะลึงและอดไม่ได้ที่จะพูดออกมา
หรือว่าเมื่อกี้ฉินเฉิงยังไม่ได้ใช้พลังที่แท้จริง?
“นายรักลูกชายของนายขนาดนี้ งั้นก็ตามเขาไปแล้วกัน” เสียงของฉินเฉิงเบาบางราวกับเข้าไปจับอยู่ที่หัวใจของทุกคน
เฝิงกงขมวดคิ้วขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว จากนั้นเขาก็มองมาที่ฉินเฉิงอย่างเยือกเย็น “เจ้าหนุ่ม นายเก่งกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะ”
“ส่วนนายอ่อนแอกว่าที่ฉันคิดเอาไว้มาก เจ้าแห่งพลังปราณมันคงไม่มีอะไรไปมากกว่านี้แล้ว” เสียงของฉินเฉิงเยือกเย็นจนถึงขีดสุด
วินาทีถัดไปฉินเฉิงก็ยกมือขึ้นและฟันมันลงไปกลางอากาศ
“ปัง!”
ความเร็วนั้นไม่สามารถจะบรรยายได้ พลังภายในที่ไร้ขีดจำกัดพุ่งเข้าหาเฝิงกงอย่างรวดเร็ว
พลังที่ฉินเฉิงปล่อยออกไปเข้าไปปะทะกับโล่ภายในของเฝิงกงอย่างจัง!
“ไม่ได้การแล้ว!” เฝิงกงรับรู้ได้ถึงพลังที่ไร้ขีดจำกัด สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที
“ตู้มมม!”
โล่ภายในถูกทำลายอีกครั้ง เฝิงกงหมอบลงกับพื้นทันทีเพราะกลัวว่าจะถูกโจมตีโดยพลังที่เหลือ
“โล่ภายในถูกทำลายแล้ว!” มีคนพูดออกมาด้วยความตกใจอีกครั้ง!
โล่ภายในของเฝิงกงถือว่าเป็นไพ่ตายของเฝิงกง ตั้งแต่เขาใช้มันมายังไม่เคยถูกทำลายแม้แต่ครั้งเดียว!
แต่ในวันนี้กลับมาถูกเด็กหนุ่มวัยเพียง 20 กว่าทำลายจนไม่เหลือชิ้นดี!
“นี่มัน….มันเป็นไปได้อย่างไง!” เจ้าแห่งลมปราณหูตาค้าง ถือโทรศัพท์ไว้อย่างนั้นโดยไม่ได้พูดอะไร
เฝิงกงขมวดคิ้วและพูดด้วยความเจ็บใจเล็กน้อย “นายเป็นคนแรกที่ทำลายโล่ภายในของฉันได้ ต้องบอกเลยว่านายมันมีพรสวรรค์จริงๆ”
จากนั้นเขาก็จ้องมาที่ฉินเฉิงและพูดออกมาว่า “เอาอย่างนี้ไหม พวกเราเลยต่อสู้กันได้แล้ว จากนั้นนายก็เข้ามาอยู่กับฉัน เป็นยังไง?”
“ฉันฆ่าลูกชายของนาย นายไม่อยากแก้แค้นฉันแล้วเหรอ?” ฉินเฉิงพูดถึงความทรงจำที่เลวร้ายที่เขาสร้างให้กับเฝิงกง
เฝิงกงตอบกลับมาว่า “ถ้าหากนายจะมาแทนที่ของเฝิงหลิน ฉันก็จะไม่สนใจเรื่องนั้นอีก”
เมื่อได้ยินแบบนั้นฉินเฉิงก็ยิ้มออกมาทันที
“ในสายตาของนาย ต่อให้เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขนายก็สามารถยอมแลกได้ถ้าหากได้พลังกลับคืนมา ใช่ไหม?” แววตาของฉินเฉิงเยือกเย็นมาก
เฝิงกงก็ไม่ได้สนใจ เขาตอบกลับไปว่า “เมื่อโลกใบนี้เป็นของนายแล้ว แล้วชีวิตของคนอื่นมันจะมีค่าอะไร?”
“ไม่ นายเข้าใจผิดแล้ว” ฉินเฉิงส่ายหน้า “ในสายตาของฉัน ชีวิตของทุกคนล้วนแต่ต้องให้ความเคารพ แต่สำหรับชีวิตของนาย มันไม่จำเป็น”
สีหน้าของเฝิงกงเปลี่ยนไป เขาพูดออกมาด้วยความโกรธ “ได้เจ้าหนุ่ม ฉันอุตส่าไว้หน้านายแล้วนะ แล้วอย่ามาหาว่าฉันไม่ดี!”
หลังจากที่เสียงของเขาเงียบลง เขาโบกมือขึ้นมา จากนั้นก็มีดาบเล่มหนึ่งมาอยู่ในมือของเขา!
ดาบเล่มนี้เป็นสีขาว ตัวดาบสั่นเล็กน้อย และทุกอณูของมันเต็มไปด้วยจิตสังหาร
เห็นได้ชัดว่าดาบเล่มนี้ไม่เพียงแต่ถูกสร้างขึ้นมาอย่างประณีตเท่านั้น แต่ยังชุ่มไปด้วยเลือดจำนวนนับไม่ถ้วน
“ฉินเฉิง งั้นนายก็อย่ามาโทษที่ฉันจะฆ่านาย” เฝิงกงถือดาบ ดวงตาของเขาเงียบงัน และมีสัมผัสของความมั่นใจระหว่างคำพูดของเขา
ฉินเฉิงเหลือบมองไปที่เขา และในตอนนั้นเขาก็หายตัวไปหักกิ่งไม้มาหนึ่งกิ่ง
“เอ๋?……” นี่เป็นเรื่องน่าขันสำหรับทุกคน คงไม่ใช่ว่าฉินเฉิงจะใช้กิ่งไม้ในการสู้กับดาบของเฝิงกงหรอกนะ?
