ชีวิตตอนนี้ ก็ได้แต่เลือกที่จะก้มหัวลง โดยเฉพาะคนอย่างหยางอี้
ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฉินเฉิงยืนอยู่บนยอดเขา ถือกองยาไว้ในมือ
เขาอารมณ์ดี ยาที่ทำเมื่อคืน ทำให้เขาสามารถไปสู่พลังลมปราณระดับที่เจ็ด
“ดูเหมือนว่ายานี่จะเร็วกว่า” ฉินเฉิงคิดกับตัวเอง
ยิ่งคิด ก็อดคิดไม่ได้ถึงเม็ดเงินมหาศาล
ในอีกด้านหนึ่งหยางอี้ส่งหลินชิงเฉิงไปจริงๆ แต่เสียดายที่ฉินเฉิงไม่ได้สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย
เมื่อหยางอี้ตกอยู่ในสภาพนั้น การโทรหาตี๋รุ้ยเจี๋ย จึงเป็นความหวังหนึ่งของเขา
ตัวเลือกแรกของตี๋รุ้ยเจี๋ยไม่ใช่หยางอี้ เพราะตระกูลหยางและตระกูลหลินเป็นตระกูลชั้นรองเท่านั้น
แต่ตระกูลต่างๆในปีนังต่างรู้ดีว่าฉินเฉิงมีทักษะพิเศษ ดังนั้นจึงไม่มีใครอยากทำให้เขาขุ่นเคือง ด้วยเหตุนี้ตี๋รุ้ยเจี๋ยจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องร่วมมือกับหยางอี้
“ตั้งแต่วันนี้ไป ตระกูลตี๋จะให้การสนับสนุนนาย” ตี๋รุ้ยเจี๋ยกล่าวอย่างเย็นชา “แต่นายห้ามพูดเรื่องนี้กับใคร”
หยางอี้พยักหน้าและพูดว่า “ครับ ฉันรับฟังทุกอย่าง ”
หลังวางสาย ตี๋เชาก็พูดอย่างงงๆว่า “พ่อ มันจะไม่ถือเป็นการตอบโต้ฉินเฉิงเหรอ? ทำไมถึงช่วยเค้าไว้ด้วย?”
ตี๋รุ้ยเจี๋ยเหลือบมองพูดว่า “ศัตรูของศัตรูคือเพื่อน เราต้องรู้จักจัดการกับคน โดยไม่ต้องออกแรง ฆ่าโดยใช้จิตวิทยา”
ตี่เฉาเกาหัวด้วยความงงงวย
ฆ่าแบบใช้จิตวิทยา? แล้วมันเกี่ยวกับหยางอี้อย่างไง?
ตี๋รุ้ยเจี๋ยตบที่แขนของตี๋เชาและพูดว่า “ฉันแค่อยากให้คุณปู่ซูเห็นว่าถ้าเจ้าฉินเฉิงไม่ได้รับการสนับสนุนจากตระกูลซู ก็คงเป็นแค่คนไร้ประโยชน์คนหนึ่ง ถึงเวลานั้นคุณปู่ซูจะได้รู้ว่าเขาเหมาะสมกับซูวานไหม?”
ตี๋รุ้ยเจี๋ยเป็นคนเจ้าเล่ห์ ในมุมมองของเขา ต้องต้องให้ปู่ซูเห็นศักยภาพที่แท้จริงของฉินเฉิง
ถ้าฉินเฉิงยังเอาตัวไม่รอด หลังการที่ตระกูลซูออกมา และทำให้ตระกูลหยางผงาดขึ้น คุณปู่ซูจะคิดอย่างไร?
เขาต้องรู้สึกเสียใจที่สนับสนุนคนไร้ประโยชน์อย่างฉินเฉิง
ขนาดศัตรูเก่าอย่างตระกูลหยางยังจัดการไม่ได้ แล้วจะมีหน้ามาพูดได้ไง ?
แม้คุณปู่ซูจะบอกว่าไม่เข้าไปยุ่ง แต่เขารู้ว่าเมื่อใช้วิธีนี้ ตระกูลซูจะไม่สามารถนั่งเฉยๆ ได้
หากปราศจากตระกูลซู ในฐานะผู้สนับสนุน ก็สามารถจัดการฉินเฉิงได้อย่างง่ายดาย!
หลังจากที่ตี๋เชาฟังคำพูดของตี๋รุ้ยเจี๋ยเขาก็ขมวดคิ้ว
ทันใดนั้น เขาก็นึกภาพตาม ถ้าคุณปู่ซูเห็นว่าฉินเฉิงเป็นแค่พวกไร้ประโยชน์ งั้นให้ใครลักพาตัวซูวานมาดีไหม?
ถึงตอนนั้น คุณปู่ซูจะต้องผิดหวังในฉินเฉิง?
ตี๋เชาไม่ได้บอกตี๋รุ้ยเจี๋ยเกี่ยวกับแนวคิดนี้ เขาตัดสินใจที่จะรอจนกว่าเรื่องจะจบลง และมอบ “ความประหลาดใจ” ให้กับพ่อของเขา
อย่างที่ทุกคนรู้ การตัดสินใจที่โง่เขลาของเขา มักทำลายตระกูลตี๋ให้ย่อยยับ
…
ด้วยการแทรกแซงของตี๋รุ้ยเจี๋ย หยางอี้จึงรับยามาได้โดยไม่มีปัญหา
หรือพูดง่ายๆว่า ตระกูลตี๋เป็นผู้สนับสนุนอยู่เบื้องหลังตระกูลหยาง ทำให้เรื่องทุกอย่างง่ายดาย
นึกอย่างนี้แล้วหยางอี้ก็รู้สึกตื่นเต้นมาก
ในตอนเย็น จินฮู่มารับยาที่ฉินเฉิงทำไว้และจ่ายเงินล่วงหน้า
20เม็ดราครวม200 ล้าน
จินฮู่เป็นคนฉลาด เขารู้ว่าฉินเฉิงไม่ชอบปัญหาจุกจิก ดังนั้นเขาไม่ได้บอกใครสั่งยาของฉินเฉิง ได้แต่บอกว่าเป็นจากแพทย์แผนจีนเท่านั้น
คนทั้งเมือง ต่างไปหาแพทย์แผนจีนคนนี้ และมีนักต้มตุ๋นนับไม่ถ้วนมาที่อ้างว่าเป็นแพทย์แผนจีน
ในเวลาเพียงหนึ่งเดือน ยานี้ก็เปิดตลาดในปีนัง แต่ด้วยราคาที่สูงและปริมาณน้อยทำให้มันมีราคาที่สูงลิบ
บางคนถึงกับร่ำรวยและบางคนก็ถึงขนาดล้มละลาย
ตระกูลหยางไปรับคนรวยรายหนึ่ง
ด้วยความช่วยเหลือของตี๋รุ้ยเจี๋ย ตระกูลหยางจึงได้รับความร่วมมือและได้เงินเกือบครึ่ง ทำให้ตระกูลหยางประสบความสำเร็จเช่นกัน
ตอนเที่ยงของเดือนถัดมา จินฮู่มาที่ภูเขาหลงไห่เพื่อซื้อยา
เขาวิ่งไปหาฉินเฉิงและพูดด้วยรอยยิ้ม: “คุณฉิน วันนี้มีประชุมหุ้นส่วนตอนเที่ยง ฉันอยากเชิญคุณไปด้วย”
ฉินเฉิงขมวดคิ้วและพูดว่า “ฉันไม่สนใจ ฉันบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ ไม่ชอบอะไรยุ่งยาก วุ่นวาย”
จินฮู่รีบอธิบาย: “คุณฉินไม่ต้องกังวลไม่มีใครรู้ว่ายาเม็ดนี้มาจากคุณ… เหตุผลที่คุณได้รับเชิญเป็นเพราะมีนักธุรกิจต่างชาติที่ร่ำรวยต้องการร่วมมือ ฉันได้ยินมาว่าเขา อยากจะเอาโสมพันปีมาแลก…”
ตาของฉินเฉิงเป็นประกายและเขาก็รีบกล่าวว่า “นายพูดจริงเหรอ?”
“จริงสิ ฉันรู้ว่าคุณต้องการมัน ฉันเลยชวนคุณมาคุย…” จินฮู่พูดเสริม
“โอเค” ฉินเฉิงดีใจมาก เห็ดหลินจืออายุร้อยปียังสามารถข้ามไป2 ระดับได้ แล้วโสมพันปีจะได้ผลขนาดไหน? นึกภาพไม่ออก!
“คืนนี้สองทุ่ม ที่สโมสรอี้ผิ่น…” จินหูกล่าว
“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว” ฉินเฉิงพยักหน้า “ถ้าเป็นเรื่องจริง ถือว่านายมีประโยชน์มาก”
จินฮู่รู้สึกปลาบปลื้มและรีบโค้งคำนับและกล่าวว่า “ขอบคุณ คุณฉิน!”
ในตอนค่ำฉินเฉิงกับซูวานก็มากันที่สโมสรอี้ผิ่น
วันนี้สโมสรอี้ผิ่น มีจินฮู่และบรรดาผู้ต้องการถือหุ้นรวมตัวกันอยู่
“รถLamborghiniคันนั้นยอดไปเลย เอาไว้วันหลังค่อยซื้อ” หยางอี้ ลงจากรถ Mercedes-Benz
หลินชิงเฉิงเข้าไปในอ้อมแขนของหยางอี้ และพูดอย่างตื่นเต้น: “สามี รถคันนี้น่าจะสามหรือสี่ล้านใช่ไหม”
“สามหรือสี่ล้าน?” หยางอี้ถอนหายใจ “ยานี้ จะเรียกเงินสามสี่ล้านก็ได้?”
“สามี สุดยอดไปเลย!” หลินชิงเฉิงยืนเขย่งปลายเท้าและจูบหยางอี้บนใบหน้า
ขณะนี้เธอพบว่าฉินเฉิงกับซูวานเดินอยู่ไม่ไกล
หลินชิงเฉิงขมวดคิ้วและรีบพูดกับหยางอี้ “สามี ฉินเฉิงก็อยู่ที่นี่ด้วย”
“เขาอยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?” หยางอี้ได้ยินคำพูดนั้นและรีบมองตามสายตาของหลินชิงเฉิงไป
เมื่อสบตากับซูวาน เขาก็ตกตะลึงอีกครั้ง
สวยมาก!
เมื่อเทียบกับหลินชิงเฉิง เทียบแทบไม่ติดเลย…
“นายมาทำอะไร?” หลินชิงเฉิงจ้องที่ฉินเฉิง ก่อนที่หยางอี้จะพูดออกมา
ฉินเฉิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยและพูดว่า “แล้วพวกนายมาทำไมกันหล่ะ?”
“วันนี้เป็นการเจรจาตวามร่วมมือ เราต้องมาแน่นอน!” หลินชิงเฉิงกล่าวอย่างมีชัย
เธอยิ้มออกมาทันทีและพูดว่า “ถ้าไม่มีครอบครัวซูเป็นผู้สนับสนุน นายก็ไม่มีความหมาย ฮ่าฮ่า และเราต่างกัน นายรู้หรือไม่ว่าเราสามารถทำเงินได้มากแค่ไหนด้วยยาตัวเดียว? เป็นร้อยล้าน!
หยางอี้ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขารู้ว่าฉินเฉิงและจินฮู่ มีความสัมพันธ์ที่ดี เป็นไปได้ไหมว่าเขาเป็นหนึ่งในหุ้นส่วนด้วย?
“ฉินเฉิง คุณเป็นหุ้นส่วนด้วยเหรอ” เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หยางอี้ ถามอย่างไม่แน่นอน
“ไม่” ฉินเฉิงส่ายหัว
หยางอี้ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “นี่มันไม่ทำเงินไม่ค่อยได้ เลยไม่ได้สนใจ ใช่ไหม?”
“อืม ฉันไม่ไม่ได้สนใจมันจริงๆ” ฉินเฉิงตอบตามความจริง
หยางอี้ได้ยินคำพูดนั้นและสาปแช่งในใจทันที: “มันช่างโง่จริงๆ!”
“ฮิฮิ สวะ ก็คือสวะ” หลินชิงเฉิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ทันทีที่เธอพูดจบ ซูวานก็ยกมือขึ้นและตบหน้าเธอ
“เธอไม่เห็นฉันหรือไง” ซู่วานพูดด้วยใบหน้าเย็นชา “คิดว่าเธอจะพูดสามีของฉันยังไงก็ได้งั้นเหรอ?”
