เมื่อเห็นใบหน้าเคร่งขรึมของคุณปู่ซู ฉินเฉิงก็นั่งลงอย่างรวดเร็ว
“ฉันอยากจะย้ายไปมณฑลใหญ่ ” คุณปู่ซูเอ่ยออกมา
และเมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของฉินเฉิงก็เปลี่ยนไปทันที จากนั้นเขาก็หันมามองที่ซูวานโดยไม่รู้ตัว
คุณปู่ซูแอบมอง เขาหัวเราะและพูดออกมาว่า “วางใจเถอะ ซูวานเธอไม่ได้ย้ายไปกับฉัน”
“แบบนั้นก็ดีเลยครับ” ฉินเฉิงพูดออกมา หลังจากนั้นเขาก็พูดออกมาอีกว่า “เอ๋ไม่ใช่สิ งั้น…ทำไมคุณต้องย้ายไปด้วย?”
คุณปู่ซูมองมาที่ฉินเฉิงและพูดออกมาว่า “ฉันก็อายุมากขนาดนี้แล้วคงอยู่ได้อีกไม่นาน ที่มณฑลใหญ่ มีเพื่อนของฉันอยู่มากมาย ฉันอยากจะไปเจอพวกเขาหน่อย”
“ใช่ ใช่ ใช่ คุณปู่ซูพูดถูก” ตี๋รุ้ยเจี๋ยที่นั่งอยู่ข้างๆพยักหน้าไม่หยุด
“คุณปู่ คุณปู่จะไปจริงๆเหรอ?” ซูวานขมวดคิ้วและพูดออกมา ตอนนี้เธอรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก
ตอนนี้คุณปู่ซูก็อายุมากขนาดนี้แล้ว ไม่มีใครดูแลอยู่ข้างกาย จะปล่อยให้เป็นแบบนั้นไปได้อย่างไร?
“วางใจเถอะ” คุณปู่ซูโบกมือและพูดออกมา “ฉันวางแผนเอาไว้แล้ว”
“หลังจากที่ฉันไปแล้ว ก็ขายที่นี่ไป และวานเอ๋อก็ย้ายไปอยู่ที่ภูเขาหลงไห่ อากาศที่นั่นดีมาก” คุณปู่ซูพูดออกมา
ฉินเฉิงตกใจพร้อมกับดีใจเป็นอย่างมาก
ถ้าเป็นแบบนั้น เขาก็อาจจะได้อยู่กับซูวาน?
เมื่อเห็นท่าทางดีใจของฉินเฉิง ตี๋รุ้ยเจี๋ยก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา แต่ด้วยที่เขายังต้องการความช่วยเหลือจากฉินเฉิง จึงไม่กล้าที่จะทำอะไร
“คุณปู่ ฉัน…”
“เอาล่ะ งั้นตกลงกันแบบนี้นะ” ซูวานไม่ทันได้พูดอะไร คุณปู่ซูก็โบกมือเพื่อจบการสนทนา
ฉินเฉิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นมา นำนิ้วของเขาไปประทับไว้ตรงหว่างคิ้วของคุณปู่ซู
ด้วยการกระทำแบบนี้ ถ้าหากเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับคุณปู่ซู ฉินเฉิงก็จะสามารถรับรู้ได้ทันที
จากนั้นคุณปู่ซูก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้อีกเลย เขาหันไปคุยกับตี๋รุ้ยเจี๋ยที่นั่งอยู่ข้างๆเขาต่อ
“ใช่แล้ว ลืมแนะนำไปเลย คนคนนี้คือคือเพื่อนของเสี่ยวตี๋” ในตอนนั้นคุณปู่ซูก็ชี้ไปทางชายหนุ่มที่ส่วมชุดสีขาว
ชายหนุ่มในชุดสีขาวยิ้มและตอบกลับมาว่า “สวัสดีครับ”
ฉินเฉิงก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ยื่นมือออกไปจับมือกับเขาเพื่อเป็นการทักทาย
เมื่อมือของทั้งสองคนสัมผัสกัน ฉินเฉิงก็รู้สึกได้ถึงพลังที่แข็งแกร่งที่แผ่ซ่านออกมาจากตัวของชายหนุ่มคนนี้
“จะเล่นแบบนี้ใช่ไหม?” ฉินเฉิงหรี่ตาลง พลังวิญญาณของเขาพุ่งสูงขึ้นทันที ออร่าแห่งความสยองไหลออกมา ทำให้สีหน้าของชายหนุ่มในชุดสีขาวเปลี่ยนไปหน้าเกลียดทันที
“น้องชายคนนี้เป็นคนมีฝีมือไม่เบา” ฉินเฉิงปล่อยพลังออกมา และพูดออกไปพลาง
ชายหนุ่มในชุดสีขาวพยายามออกแรงในการดิ้นรน แต่ทำอย่างไรก็ดิ้นไม่หลุด
ถ้าหากเป็นแบบนี้ต่อไป มือข้างนี้ของเขาคงพังแน่!
“อ่า” และในตอนที่เขากำลังตื่นตระหนก ฉินเฉิงก็ส่งเสียงออกมาและปล่อยมือของเขาไป
มือของชายหนุ่มในชุดสีขาวรู้สึกชา แต่เขากลัวเสียหน้าจึงทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ฮ่าฮ่าฮ่า วันหลังคนหนุ่มๆอย่างพวกนายต้องหัดทำความรู้จักกันไว้เยอะนะ” คุณปู่ซูที่อยู่ข้างๆพูดออกมา
ฉินเฉิงยิ้มและตอบกลับมาว่า “ใช่ครับคุณปู่ซู”
หลังจากที่อยู่ต่อไปสักพัก ฉินเฉิงก็กลับไปที่ภูเขาหลงไห่
ครั้งนี้ซูวานไม่ได้ตามไปด้วย เนื่องจากเธออยากจะอยู่กับคุณปู่ซูให้นานกว่านี้
หลังจากที่ตี๋รุ้ยเจี๋ยเดินทางออกจากคฤหาสน์ของตระกูลซู เขาก็รีบหันไปถามชายหนุ่มในชุดสีขาวทันที “เป็นอย่างไงบ้าง?”
ชายหนุ่มในชุดสีขาวขมวดคิ้วและตอบกลับไปว่า “เจ้าหนุ่มคนนี้แข็งแกร่งมาก เมื่อสักครู่เขาเพิ่งจะใช้มันกับฉัน”
ตี๋รุ้ยเจี๋ยขมวดคิ้วและถามออกมาว่า “พูดแบบนี้ หรือว่านายก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน?”
ชายหนุ่มในชุดสีขาวส่ายหน้า “คุณตี๋ ตามที่คุณได้บอกฉันมา ถ้าหากฉันเดาไม่ผิด เจ้าหนุ่มคนนั้นก็น่าจะเป็นนักเวทย์คนหนึ่ง”
“นักเวทย์?” ความสงสัยปรากฎออกมาจากใบหน้าของตี๋รุ้ยเจี๋ย
ชายหนุ่มในชุดสีขาวพูดออกมาต่อว่า “มีตำนานเคยกล่าวเอาไว้ว่า ขึ้นชื่อว่านักรบอย่าไปสู้กับนักเวทย์ เนื่องจากนักเวทย์ มีเล่ห์เหลี่ยมมากมาย และที่อยู่ของเขาก็ไม่แน่ชัด เมื่อเขาใช้เวทย์มนตร์แล้วก็ไม่มีใครทำอะไรพวกเขาได้”
สีหน้าของตี๋รุ้ยเจี๋ยเปลี่ยนไปทันที เขาแอบคิดอยู่ในใจ “แล้วทำไมแกไม่พูดตั้งแต่แรก ฉันจะได้ไปจ้างนักเวทย์มา!”
ชายหนุ่มในชุดสีขาวพูดออกมาอีกว่า “แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าฉัน เขาก็มีแต่ต้องตายสถานเดียว ฉันเป็นนักรบที่แท้จริง เขากับฉันยังห่างกันอีกไกล”
“งั้นก็ดีแล้ว” ตี๋รุ้ยเจี๋ยพูดออกมาอย่างโล่งใจ “รอคุณปู่ซูออกจากปีนังไปก่อน จากนั้นก็ลงมือทันที”
“ไว้ใจเถอะ” ชายหนุ่มในชุดสีขาวหัวเราะออกมาด้วยใบหน้าที่มั่นใจ
….
คฤหาสน์ของตระกูลซู
“คุณปู่ ทำไมคุณปู่ถึงต้องรีบเดินทางไปมณฑลใหญ่ เร็วขนาดนี้ จะไปก็ไปแบบนี้เลนเหรอ? แล้วทำไมต้องขายบ้านหลังนี้ด้วย?” ซูวานยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ บ้านหลังนี้สำหรับตระกูลซูแล้วมันก็ไม่ได้อะไรมากมาย หรือว่าตอนนี้คุณปู่ซูกำลังร้อนเงิน?
คุณปู่ซูตอบออกมาอย่างนุ่มนวล “เนื่องจากตี๋รุ้ยเจี๋ยอยากให้ฉันไป”
“เขาอยากให้คุณปู่ไป?” ซูวานถามออกมาด้วยความสงสัย
คุณปู่ซูตอบกลับมาว่า “ตี๋รุ้ยเจี๋ยแกล้งทำเป็นว่าจะปล่อยฉินเฉิงไป แต่ที่จริงแล้วมันไม่ใช่แบบนั้นเลย และเมื่อฉันออกจากปีนังไป อำนาจที่เคยคุ้มครองที่นี่ก็จะหายไป และคนที่คอยคุ้มกะลาหัวให้ฉินเฉิงก็จะหายไปด้วย”
ซูวานตกใจ “คุณปู่ ปู่มองออกหมดเลยเหรอ?”
“มันมันไม่มีอะไรยากเลย ในสายตาของปู่ เขามันก็แค่เด็กน้อยคนหนึ่งเท่านั้น” คุณปู่ซูพูดออกมาด้วยความภาคภูมิใจ
“งั้นแล้วทำไมปู่ถึงยังต้อง…..” ในตอนที่ซูวานกำลังถาม จู่ๆเธอก็เหมือนว่าจะคิดอะไรออกมาได้ เธอพูดออกมาด้วยความตกใจ “ปล่อยเสือออกจากถ้ำ?”
“ไม่เลว” คุณปู่ซูพยักหน้า “ถ้าหากฉันยังอยู่ที่นี่ต่อไปก็ไม่มีวันที่ฉินเฉิงจะมีอันตรายได้ ดังนั้นฉันจึงต้องไป”
ซูวานเงียบและไม่พูดอะไร
ดูแล้วคุณปู่ของเธอกำลังสร้างฉินเฉิงให้ยิ่งใหญ่เหมือนกับเขาจริงๆ
….
คฤหาสน์บนเขาหลงไห่ ฉินเฉิงหยิบเห็ดหลินจือออกมาด้วยความดีใจ
“มีเห็ดหลินจือดอกนี้แล้ว อย่างน้อยๆฉันต้องก้าวไปถึงขั้นที่ห้าได้แน่” ฉินเฉิงพูดออกมาในใจ
ขั้นที่ห้าถือว่าเป็นการก้าวข้ามที่เล็กน้อย แต่ว่าความแตกต่างของพลังมากราวกับฟ้าเหว
“คุณฉิน จินฮู่มาแล้ว” ในตอนนั้นชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าพูดออกมา
ฉินเฉิงพยักหน้า “ให้เขาเข้ามา ฉันมีเรื่องให้เขาช่วยพอดี”
จากนั้นไม่นาน จินฮู่ก็เดินถือกระเป๋าเล็กประเป๋าน้อยเดินเข้ามา
เขายิ้มออกมา “คุณฉิน เมื่อรู้ข่าวว่าคุณกลับมาแล้วฉันก็หยุดการกระทำทุกอย่างและรีบมาหาคุณเป็นอันดับแรกเลย”
“ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรแบบนี้หรอก มีอะไรก็พูดมาเลย” ฉินเฉิงโบกมือ
จินฮู่รู้เขินอายเล็กน้อย เขาลูบไปที่จมูกของตัวเองและพูดออกมาว่า “ฉันมีเรื่องอยากจะถามคุณ….ยังมียาที่เหมือนกับครั้งที่แล้วอยู่ไหม?”
“เอ๋?” ฉินเฉิงขมวดคิ้วขึ้นมาทันที “นายกำลังคิดเหมือนฉันอยู่ใช่ไหม”
“อะไรนะ?” จินฮู่ตกใจเป็นอย่างมาก
ฉินเฉิงดื่มชาเข้าไป จากนั้นพูดออกมาว่า “ฉันวางแผนที่จะนำยานี้ออกไปขาย และนายก็จะเป็นคนที่จะจัดการกับเรื่องนี้”
ฉินเฉิงไม่เก่งเรื่องการค้าขาย แต่เขาสามารถใช้จินฮู่แทนได้
เมื่อจินฮู่ได้ยินแบบนั้นเขาก็พูดออกมาด้วยความดีใจว่า “ใช่ คิดเหมือนกันเลย! ถ้าหากมียาชนิดนี้ หลังจากนี้จะทำอะไรมันก็จะง่ายขึ้นมาก!”
ฉินเฉิงโบกมือเพื่อหยุดคำพูดของจินฮู่ เขาพูดขึ้นมาว่า “ฉันเป็นคนไม่ชอบอะไรที่ยุ่งยาก แต่ฉันชอบเงิน ดังนั้นนายจะต้องมาเอายาที่นี่ในทุกเดือน แต่ว่าห้ามไปบอกใครเด็ดขาดว่าเอามันมาจากที่ไหน”
“ฉันต้องการเม็ดละ 1 ล้าน ส่วนนายจะเอาไปขายในราคาเท่าไหร่ก็เรื่องของนาย” ฉินเฉิงพูดสิ่งที่ต้องการออกไป
จินฮู่รีบพยักหน้าทันที “ได้ มันดีมากเลย! ฉันจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ดวงตาของจินฮู่ก็หมุนไปรอบๆ เขายิ้มออกมาและพูดว่า “เอาแบบนี้ไหมครับ ให้คุณฉินเขียนสูตรยามาให้ฉัน ฉันจะไปหาโรงงานผลิตให้ ถึงตอนนั้นคุณก็แค่รอรับเงินอย่างเดียว ดีไหม?”
เมื่อได้ยินแบบนั้น ดวงตาของฉินเฉิงก็มีความเย็นชาเกิดขึ้นทันที
วินาทีถัดมา เขาเดินไปที่ด้านหน้าของจินฮู่ คว้าคอเสื้อของจินฮู่ และยกเขาขึ้นบนในอากาศ
สีหน้าของจินฮู่แดงระเรื่อ ความรู้สึกหวาดกลัวเกิดขึ้นในจิตใจของเขา
“จินฮู่ นายเห็นว่าฉันอายุน้อยแล้วจะเป็นคนโง่อย่างงั้นเหรอ?” ฉินเฉิงจ้องไปที่เขาและพูดออกมาว่า “ฉันจะบอกนายเอาไว้ ฉันให้นายแค่ไหนนายก็เอาไปเท่านั้น ถ้าหากนายยังมีความคิดแบบนี้อยู่อีกหละก็ ฉันรับปากว่าฉันจะเป็นคนหักคอนายเอง!”
