เมื่อเห็นคนสองคนนี้ ฉินเฉิงก็ขมวดคิ้วทันที
หลังจากได้รับป้ายประมูล ก็หันหลังกลับไป
แต่ซูวานไม่คิดอย่างนั้น ดูเหมือนเธออยากจะเห็นท่าทีของฉินเฉิง เธอยื่นมือของเธอมาดึงมือของฉินเฉิงไว้
ไม่ช้าหลินชิงเฉิงและหยางอี้ ก็เดินไปข้างๆทั้งสองคน
เมื่อหลินชิงเฉิงเห็นซูวานอีกครั้ง ความอิจฉาก็แวบเข้ามาอีกครั้ง
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าซูวานเปรียบหลินชิงเฉิงเป็นใบไม้สีเขียว เพื่อมาบดบังแสงทั้งหมด
ส่วนหยางอี้นั้น ไม่ต้องพูดถึง ดวงตาของเขามองตรงมา
หลินชิงเฉิงกัดฟันแน่น ท่าทีที่ทรงพลังของซูวาน ทำให้เธอไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกมา เธอได้แต่ชี้นิ้วไปที่ฉินเฉิง
“ฉันบอกนายแล้ทำไมยังทำตัวน่าไม่อายอย่างนี้อีก ไม่จบไม่สิ้นใช่ไหม? ฉันจะไปที่ไหนนายก็จะทำแบบนี้ใช่ไหม” หลินชิงเฉิงชี้นิ้วไปที่จมูกของฉินเฉิงและก่นด่า
ฉินเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ตระกูลหลินของพวกเธอช่างหลงตัวเองจริงๆ?”
“หลงตัวเองเหรอ?” หลินชิงเฉิงกำลังจะหัวเราะออกมาด้วยความโกรธ “ฉินเฉิง ฉันรู้ว่านายยังชอบฉัน แต่มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเรา นายรู้ไหม?”
“ให้ฉันบอกความจริงกับเธอไหม นายรู้ไหมว่าฉันกับหยางอี้ทำไมถึงมาที่นี่? เรามาที่นี่เพื่อซื้อแหวนแต่งงาน! ราคาเป็นล้านๆ!” หลินชิงเฉิงกล่าวอย่างภาคภูมิใจ
ฉินเฉิงอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย “ซื้อแหวนแต่งงานมือสองเหรอ? อ่อ ใช่ แหวนมือสองคู่กับผู้หญิงมือสอง ดูแล้วช่างลำบากใจจริงๆ ”
เมื่อซูวานได้ยินคำเหล่านี้ ก็ปิดปากและหัวเราะ
“นาย!” หลินชิงเฉิงยืดอกขึ้น แต่เธอก็ไม่รู้จะเถียงยังไง
“ไปกันเถอะ” ฉินเฉิงดึงแขนของซูวานแล้วเดินเข้าไปในห้องโถง
หลินชิงเฉิง ยืนอยู่ข้างหลัง เธอตัวสั่นด้วยความโกรธ เธอกัดฟันแล้วพูดว่า “ไอ้สารเลวนี่!”
การประมูลเริ่มขึ้นในไม่ช้า และมีรายการประมูลหลายสิบชิ้น แต่ไม่มีรายการใดที่ฉินเฉิงต้องการ
“ดูเหมือนว่าวันนี้จะไม่มีหวังเลย” ฉินเฉิงถอนหายใจออกมา
ซูวานปลอบ “ของแบบนี้ต้องปล่อยมันไปตามเวลามันก็จะมาเอง”
“ใช่” ฉินเฉิงคิดในใจ “ดูเหมือนว่าเส้นทางนี้ยากกว่าที่คิดเอาไว้อีกนะ ”
“แต่ตราบใดที่สถานะสูงพอ ก็ไม่มีอะไรที่จะหาไม่ได้” ซูวานพูดออกมาทันทีทันใด
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ฉินเฉิงก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ซูวาน
ภายใต้แสงไฟ ซูวานเหมือนจะมีการแสดงออกมาชัดขึ้น
ดวงตาที่สดใสของเธอทำให้ ฉินเฉิงนกที่จะเป็นธรรมชาติ
ในเวลานี้ ฉินเฉิงรู้สึกร้อนรุ่ม และทันใดนั้นเขาก็พูดว่า “ถ้าฉันต้องการเธอล่ะ?”
ฉินเฉิงรู้สึกเสียใจที่พูดมันออกไป เขาสถบด่าตัวเอง “บ้าเอ้ย ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย!”
“เหอะเหอะ” ซูวานยิ้มมุมปาก “ฉันไม่ใช่สิ่งของ มูลค่้าเท่าไหร่ก็คงประเมินไม่ได้”
เมื่อได้ยินคำตอบของซูวาน ฉินเฉิงก็รู้สึกเกร็ง
ใช่ ซูวานเป็นคน จะไปประเมินคุณค่าแบบสิ่งของเหล่านั้นได้ยังไง
“แต่… ถ้าชอบใครซักคน ก็คงเว้นในเรื่องสถานะและภูมิหลังของเขาได้” ในตอนนี้ บทสนทนาของซูวานเปลี่ยนไปอีกครั้ง
ดวงตาของฉินเฉิงสว่างขึ้นทันที เขาหันกลับมาและจ้องไปที่ซูวาน แทบจะกระโดดขึ้นด้วยความตื่นเต้น
“ของที่จะประมูลต่อไปคือแหวนที่ชื่อรักนิรันดร์ ซึ่งมีราคาเริ่มต้นที่800,000!” เมื่อฉินเฉิงต้องการถามอะไรบางอย่าง ก็มีเสียงมาจากบนเวที
“900,000!” หยางอี้ยกป้ายประมูลโดยไม่ลังเล
“1ล้าน” คนข้างๆ ยื่นข้อเสนอ
หยางอี้เหลือบมองเขาและพูดออกมา “หนึ่งล้านสองแสน!”
แหวนวงนี้เป็นรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่น ถึงแม้จะเป็นมือสอง แต่ก็ยังเป็นที่นิยม
ไม่นานราคาก็ขึ้นหนึ่งล้านห้าแสน
“หนึ่งล้านหกแสน!” หยางอี้ตะโกน
คราวนี้เวทีเริ่มเงียบลง
หยางอี้อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างพอใจ เต็มไปด้วยความทะเยอทะยานที่จะชนะ
และหลินชิงเฉิงที่อยู่ในอ้อมแขนของหยางอี้ เหมือนนกตัวเล็กๆกำลังกระซิบบอกเขา “สามี สุดยอดมากๆ”
“หนึ่งล้านหกแสนครั้งที่ 1 ! หนึ่งล้านหกแสนครั้งที่ 2 หนึ่งล้านหกแสน…”
“สองล้าน!” ขณะที่การประมูลกำลังจะเสร็จ ซูวานก็ยกป้ายขึ้นมา
ฉินเฉิงมองไปที่ซูวาน ด้วยความประหลาดใจและพูดว่า”เธอทำอะไรหน่ะ?”
ซูวานยิ้มและพูดว่า “ไม่ได้ทำไรหนิ แค่ชอบ ไม่ได้รึไง?”
ฉินเฉิงยิ้ม สำหรับคนรวยพวกนี้ บางทีสองล้านอาจไม่ใช่เรื่องใหญ่
“เวรเอ้ย นี่เธอทำอะไรเนี่ย!” หลินชิงเฉิงกลอกตาอย่างโกรธจัดและพูดอย่างโกรธเคือง: “สามี ต้องซื้อแหวนวงนี้ให้ได้นะ!”
“ไม่ต้องห่วง” หยางอี้ค่อนข้างมั่นใจ เขายกมือขึ้นและตะโกนว่า “สองล้านห้าแสน”
“สามล้าน” ซูวานยกป้ายขึ้นโดยไม่ได้คิดอะไร
ตอนนี้ใบหน้าของหยางอี้ค่อนข้างเซ็ง แม้ว่าเขาจะอยากได้แหวนวง แต่ราคาสามล้านก็ยังทำให้เขารู้สึกลำบากใจ
“สามล้านห้าแสน!” หยางอี้กัดฟันและตะโกนอีกครั้ง
“ห้าล้าน” ซูวานสีหน้ายังคงเหมือนเดิม
ตอนนี้ ที่ประมูลมีแต่เสียงของลมหายใจ ทุกๆคนต่างมองไปทางต้นเสียงนั้น
“นังนี่!” หลินชิงเฉิงด่าออกไปด้วยความโมโห “สามี เพิ่มราคาไปอีก!”
“เพิ่มบ้าอะไร!” หยางอี้อดไม่ได้ที่จะด่าออกมา “ห้าล้านฉันสามารถซื้อบ้านพักตากอากาศได้เลยนะ!”
แม้ว่าหลินชิงเฉิงจะไม่พอใจ แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะฝืนความต้องการของหยางอี้ ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงมองที่ซูวานอย่างโกรธเคือง
ในที่สุด แหวนวงนี้ที่ชื่อว่า “รักนิรันดร์” ก็ถูกซูวานประมูลไปในราคาห้าล้าน
ฉินเฉิงดูงุนงงเล็กน้อย เขาไม่แน่ใจว่าซูวานชอบแหวนนี้จริง ๆ หรือเธอต้องการจะสู้กลับกันแน่?
ถ้าเพียงเพื่อจะสู้ มันก็ราคาสูงเกินไปมาก?
หลังจากการประมูลสิ้นสุดลง ซูวานก็จ่ายเงินและรับแหวนไป
ทันทีที่ทั้งสองเดินออกจากการประมูล พวกเขาเห็นหยางอี้และหลินชิงเฉิงที่รออยู่
“คุณผู้หญิง” หยางอี้เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว และเขาพูดอย่างสุภาพ “ฉันชื่อหยางอี้เป็นนายน้อยของตระกูลลหยาง”
“มีอะไรหรือเปล่า” ซูวานถามด้วยสีหน้าเย็นชา
หยางอี้ยิ้มและพูดว่า “ผมไม่คิดว่าคุณจะชอบแหวนนี้เหมือนกัน ถ้าคุณบอกผมก่อนหน้านี้ ผมจะให้มันกับคุณ นั่นเพื่อแลกกับมิตรภาพ”
“แลกมิตรภาพ?” ซูวานเลิกคิ้ว “นายคู่ควรกับมันเหรอ?”
รอยยิ้มบนใบหน้าของหยางอี้หยุดนิ่ง ตั้งแต่เล็กจนโต เขามีแต่คนมาป้อยอ เแต่ตอนนี้เข้ากลับโดนหักหน้า!
“ใครบอกว่าฉันชอบแหวนวงนี้” ซูวานหยิบแหวน “รักนิรันดร์” ออกจากกระเป๋าของเธอ
เธอเงยหน้าขึ้นและยิ้ม “ฉันแค่คิดว่าพวกเธอสองคนไม่คู่ควรกับชื่อแหวนวงนี้ โอ้ แน่นอน แหวนแบบนี้ฉันก็ไม่อยากจะชายตาแล”
หลังจากพูดแล้ว ซูวานก็หยิบแหวนออกมาแล้วโยนลงไปในท่อระบายน้ำ
“ถ้าชอบก็ลงไปเอาในท่อระบายน้ำ”
