คนขับรถที่มีความรู้สึกเกลียดชังฉินเฉิงอยู่แล้ว เมื่อได้ยินแบบนี้เขายิ่งเกลียดขึ้นมากกว่าเดิม
ส่วนทางด้านของคุณปู่ซูและซูวานที่ยืนอยู่ข้างๆก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย
ที่ผ่านมาฉินเฉิงเป็นคนที่ถ่อมตนมาโดยตลอด ทำไมวันนี้ถึงกลายเป็นคนขี้คุยไปแล้ว? ด้วยร่างกายที่บอบบางของเขา นับประสาอะไรกับมีเรื่องกับคน กับหมาเขายังสู้ไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
“ฉันจะเป็นคนสั่งสอนนายเอง” คนขับรถพูดออกมาด้วยความโกรธพร้อมกับเดินออกไป
“นายอยากจะสู้จริงๆเหรอ?” ฉินเฉิงไม่รู้ว่าเขาจะเอายังไงกับตน ดังนั้นจึงยากที่จะเริ่มลงมือ
เขาเป็นคนของตระกูลซู ถ้าหากไปฆ่าเขาถึงมาจะทำอย่างไร?
“ใช่!” คนขับรถไม่พูดอะไรให้มากความ เขาพุ่งเข้ามาหาฉินเฉิงทันที
“เสี่ยวหวาง เบามือหน่อย คุณฉินเขาเป็นแขก” คุณปู่ซูที่อยู่ข้างๆพูดขึ้นมา
“ครับ” เสี่ยวหวางตอบกลับไป จากนั้นเขาก็ไม่รอช้า งัดศิลปะการต่อสู้ที่เขามีใส่ฉินเฉิงไป
แต่ฉินเฉิงที่อยู่ไม่ไกลก็ไม่ได้มีท่าทางจะขยับอะไร เขาแอบตกใจเล็กน้อยว่าคนขับรถที่ชื่อเสี่ยวหวางถึงได้เคลื่อนไหวช้าขนาดนี้!
มุมปากของซูวานเริ่มขยับ เธออยากจะหยุดการต่อสู้นี้แต่ก็ถูกคุณปู่ซูห้ามเอาไว้ก่อน
ไม่นานเสี่ยวหวางก็พุ่งเข้าไปตรงหน้าของฉินเฉิง เขาใช้แรงทั้งหมดที่มีของเขาโจมตีเข้าใส่จมูกของฉินเฉิง!
และในตอนที่หมัดของเขากำลังสัมผัสกับฉินเฉิง ก็ได้ยินเสียง “ปัง” ดังขึ้นมา ร่างกายของเสี่ยวหวางกระเด็นออกไปและตกลงพื้นโดยไม่รู้ตัว
ความเร็วนั้นเกินกว่าการมองเห็น ขนาดหวงหลงเองยังมองไม่ทัน!
“นายไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” ฉินเฉิงรีบวิ่งเข้าไปหาเสี่ยวหวาง จากนั้นก็ถามออกมาด้วยความเป็นห่วง
ตอนนี้เสี่ยวหวางเป็นลทไปแล้ว เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันเกิดอะไรขึ้น
“เห็นไหม ฉันบอกแล้วว่ากลัวนายจะเป็นอะไรไป นายก็ไม่ยอมฟังฉัน เห้อ” ฉินเฉิงอดไม่ได้จึงถอนหายใจออกมา
คนคนจ้องมองไปที่เขาด้วยความตกใจ เจ้าหมุ่นคนนี้ทำเหมือนว่าตัวเองถูกบังคับให้ต่อสู้!
หวงหลงเองก็ยังไม่เข้าใจจึงขมวดคิ้วขึ้นมา เขามองมาที่เสี่ยวหวางและแอบคิดในใจ “หมัดนั้นถึงจะเป็นฉันก็อาจจะรับมันไว้ไม่ได้…”
“คิดไม่ถึงเลยฉินเฉิงจะมีฝีมือขนาดนี้!” คุณปู่ซูยิ้มออกมาด้วยอาการตื่นเต้นและดีใจ
ดูแล้วฉินเฉิงคนนี้ต่างไปจากที่เขาคิดเอาไว้มาก! ถ้าหากเลี้ยงดูดีๆหละก็ ไม่แน่อาจจะกลายเป็นใหญ่ในอนาคต!
ส่วนทางด้านของซูวานก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและชอบใจ
ฉินเฉิงพูดออกมาอย่างถ่อมตัวว่า “ฉันเทียบกับคุณหวงไม่ได้หรอก”
หวงหลงที่อยู่ข้างๆไม่ได้พูดอะไรออกมา จากนั้นไม่นานเขาก็ถามออกมาว่า “ไม่รู้ว่าน้องชายไปเรียนมาจากที่ไหน?”
“ก็…” ฉินเฉิงไม่รู้ว่าจะต้องตอบกลับไปอย่างไง ต้องบอกว่านี่เป็นมรดกที่ตกทอดมาจากพ่อของเขา? เกรงว่าคงจะไม่มีใครเชื่อ
“อ่าอ่า เกรงว่าน่าจะเป็นจอมยุทธที่ปิดบังตัวตน” คุณปู่ซูที่อยู่ข้างๆพูดออกมา
หวงหลงพยักหน้าและไม่ได้สงสัยอะไร
ผู้มีวรยุทธสูงส่งหลายคนไม่ชอบเปิดเผยตัวตน ดังนั้นที่ฉินเฉิงได้พูดอะไรออกไปจึงสามารถเข้าใจได้
“ฉินเฉิง วันนี้มีเรื่องอะไรอย่านั้นหรือ?” คุณปู่ซูโบกมือ จากนั้นก็พาทุกคนเดินมาที่โต๊ะอาหาร
ฉินเฉิงพยักหน้า “อย่างแรกก็มาเพื่อดูอาการของคุณ”
“อ่า ขอบใจมากๆ” คุณปู่ซูพยักหน้าด้วยความพอใจ
“และก็นำยาบำรุงมาให้คุณด้วย ถ้าหากคุณทานยาตรงเวลา อาการของคุณก็จะดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด” เมื่อพูดจบฉินเฉิงก็นำมือล้วงเข้าไปในกระเป๋าเพื่อที่จะหยิบยาบำรุงหวนหยวนยื่นให้กับคุณปู่ซู
คุณปู่ซูตอบกลับมาด้วยความชื่นใจ “ขอบคุณมาก”
ฉินเฉิงรับคำขอบคุณจากนั้นก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรต่อไป
บรรยากาศค่อนข้างอึดอัด คุณปู่ซูเห็นแบบนั้นเขาจึงพูดขึ้นมาง่า “ฉันยังมีเรื่องต้องคุยกับคุณหวง วานเอ๋อ หลานอยู่กับฉินเฉิงไปก่อนนะ”
จากนั้นเขาก็พาหวงหลงเดินออกไป
ในสนามหญ้าที่ยิ่งใหญ่ ฉินเฉิงและซูวานถูกทิ้งให้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง
คุณปู่ซูเพิ่งจะเดินออกไป ซูวานก็พูดออกมาอย่างตื่นเต้นว่า “คิดไม่ถึงเลยว่านายจะเก่งขนาดนี้!”
ฉินเฉิงส่ายหน้า “เก่งที่ไหน นี่มันก็แค่ส่วนหนึ่งของวิชาที่เรียนมา….”
“เห้อ ถ่อมตัวเกินไปแล้วไหม” ซูวานมองไปที่ฉินเฉิง
ฉินเฉิงยิ้มออกมาอย่างเขินอาย หลังจากเงียบไปสักพัก จู่ๆเขาก็คิดถึงเรื่องที่หยางฮู่ขอให้เขาช่วย
ดังนั้นเขาจึงรีบพูดออกไปว่า “ใช่แล้ว อีกไม่กี่วันจะมีการรวมตัวกันของนักธุรกิจ ตอนนี้ยังสามารถเพิ่มใครเข้าไปได้อีกสักคนไหม?”
“เพิ่มใครเข้าไปได้อีกสักคน?” ซูวานขมวดคิ้ว “ใครหละ?”
“หลินชิงเฉิง” ฉินเฉิงไม่ได้ปิดบัง เขาพูดออกไปตรงๆ
“แต่ฉันก็แค่พูดไปเฉยๆนะ ถ้าหากไม่ได้ก็ไม่เป็นไร” จากนั้นฉินเฉิงก็พูดเสริมออกมา
ซูวานโบกมือ “นี่มันจะลำบากอะไรหละ ก็แค่เพิ่มตะเกียบเขาไปอีกคู่หนึ่งเท่านั้น”
“ได้จริงเหรอ ขอบคุณมากเลยนะ” ฉินเฉิงรีบลุกขึ้นและกล่าวขอบคุณออกไป
ซูวานกลอกตาแล้วพูดว่า “ต้องเกรงใจฉันขนาดนี้เลยเหรอ?”
ฉินเฉิงจับไปที่จมูกของตนเอง เห็นได้ชัดว่าเขาทำอะไรไม่ถูก
เมื่อซูวานเห็นแบบนั้น เธอก็ยิ้มและพูดออกมาว่า “ฮ่าฮ่า เขินหรอ? นายคิดว่านายเป็นชายหนุ่มที่อ่อนต่อโลกหรือยังไง!”
เมื่อฉินเฉิงได้ยินแบบนั้น เขาก็พูดออกมาด้วยความไม่พอใจ “พูดไปแล้วเธอก็อาจจะหัวเราะเยาะก็ได้ ถึงแม้ว่าฉันกับหลินเหว่ยจะแต่งงานกันมาแล้วสามปี แต่ฉันไม่เคยแตะต้องเธอเลยสักครั้ง ชื่ออาจจะเป็นสามีของเธอ แต่จริงๆแล้วก็เป็นได้แค่คนรับใช้หรือบอดี้การ์ดของเธอเท่านั้น”
เมื่อซูวานได้ยินแบบนั้น หัวใจของเธอก็มีความหวังขึ้นมาทันที เธอถามออกไปทันทีว่า “จริงเหรอ?!”
“เรื่องแบบนี้ฉันจะหลอกเธอทำไม” ฉินเฉิงยิ้มอย่างขมขื่น
“ดีมากเลย” ซูวานแอบพูดกับตัวเอง
“อะไรนะ?” ฉินเฉิงถามออกไป
“ไม่มีอะไร” ซูวานตอบกลับพร้อมส่ายหน้า
….
ในตอนพลบค่ำ ฉินเฉิงนำยาบำรุงหวนหยวนมาที่บ้านของตระกูลหลิน ทั้งๆที่เป็นสถานที่ที่คุณเคย แต่มันก็ทำให้เขารู้สึกแปลกๆเช่นกัน
เมื่อมายืนอยู่จรงหน้าบ้าน ความทรงจำมากมายไหลเข้ามาในหัวของเขาราวกับกระแสน้ำ
เห็นเห็นอยู่ว่าเพิ่งจะไปจากที่นี่เพียงไม่กี่วัน แต่ทำไมถึงรู้สึกห่างเหินขนาดนี้?
ฉินเฉิงไม่คิดอะไรมากไปกว่านั้น เขาเดินเข้าประตูของบ้านตระกูลหลินไป
นนี้ตระกูลหลินมีชีวิตชีวามาก และทุกคนในตระกูลหลินมารวมตัวกันที่นี่
คุณปู่หลินนั่งอยู่บนเก้าอี้ ใบหน้าของเขามีความสุข
“คุณปู่” หลังจากที่ฉินเฉิงเดินเข้ามาเสียงนี้ก็ดังขึ้น
“ฉินเฉิง? นายมาที่นี่ทำไม!” หลังจากที่หลินชิงเฉิงมองเห็นฉินเฉิง เธอก็พูดออกมาด้วยความไม่พอใจ
“รีบไสหัวไป ตระกูลหลินของพวกเราไม่ต้อนรับคนอย่างนาย” หลินเหว่ยก็ด่าเสริมออกมา
ฉินเฉิงมองไปที่พวกเขาด้วยสายตาที่เยือกเย็น จากนั้นพูดออกมาว่า “วันนี้ฉันมาเพื่อเยี่ยมคุณปู่”
“เยี่ยมคุณปู่? นายคิดว่านายเป็นใคร? คุณปู่ของพวกเราจำเป็นต้องให้นายมาดูแลไหม” หลินชิงเฉิงด่าออกมา “นายมันก็แค่ตัวไร้ประโยชน์!”
พูดจบเธอก็เข้าไปควงแขนของหยางอี้ พูดออกมาด้วยความภูมิใจว่า “ไม่รู้ว่าทำไม หลังจากที่ไล่นายออกไปจากชีวิต โชคของตระกูลหลินของพวกเราถึงมีมากขึ้นเป็นกอง! รู้ไหมว่าไม่กี่วันนี้จะมีการจัดงานประชุมรวมของนักธุรกิจชื่อดัง? ตระกูลหลินของพวกเราก็ได้รับคำเชิญไปที่นั่น!”
“อ่า จริงเหรอ? งั้นยินดีกับทุกคนด้วย” ฉินเฉิงเยาะเย้ยในใจของเขา
“พอละ พูดอะไรกับคนอย่างนายไปก็ไร้ประโยชน์ นายคงไม่รู้หรอกว่างานประชุมที่จัดขึ้นมันมีความหมายอย่างไง” หลินชิงเฉิงพูดออกมา
