บทที่408 คุณมู่ ได้โปรดให้เกียรติกัน
เธอตามไปอย่างใช้ความกล้า ในห้องทำงาน เธอเห็นตุ๊กตาหมีที่วางอยู่บนโต๊ะ
เมื่อกี้ เธอเคยเห็นบนกระเป๋าโจวหย่านก็มีด้วย
ดวงตามีความเยือกเย็นที่หัวเราะกับตัวเองเบาๆ
“คุณมู่คะ รายงานฉันวางอยู่ตรงนี้ ถ้าไม่มีอะไรฉันขอกลับก่อนนะคะ”
พูดเสร็จก็กำลังจะหันตัว
แต่มู่วี่สิงรีบกดรีโมทคอนโทรลอย่างเร็ว ประตูถูกล็อคไปแล้ว
เมื่อได้ยินเสียงล็อค สีหน้าของเวินจิ้งก็ซีดมาก
“คุณจะทำอะไร” กิริยาของเธอก็ไม่สุภาพเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว
“ฉันสัญญาว่าจะติวหนังสือให้เธอ รอให้ฉันทำงานเสร็จก็จะเริ่มเลย” น้ำเสียงของมู่วี่สิง เป็นคำสั่งอย่างแท้ๆเลย
“ไม่ต้อง ฉันทวนเองได้” ตอนนี้เธอไม่อยากอยู่กับเขาแม้แต่วินาทีเดียวเลย
“เธอต้องทำ” มู่วี่สิงพูดอย่างเยือกเย็น
“คุณมู่ นี่คุณอยากมีผู้หญิงทั้งในบ้านและข้างนอกเหรอ” เวินจิ้งมองเขา และพูดด้วยน้ำเสียงที่เย้ยหยัน
“ความสัมพันธ์ระหว่างเราเป็นแค่อาจารย์กับนักศึกษา คุณพูดเองไม่ใช่เหรอ” มู่วี่สิงเงยหน้าขึ้น
“ฉันเคยพูดอย่างนั้นก็จริง แต่ใครจะรู้ว่าเธอคิดแบบนั้นหรือเปล่า” เวินจิ้งบ่นว่า
วินาทีต่อมา ผู้ชายคนนี้ก็เดินมาตรงหน้าเธอ ยกคางของเธอขึ้น สายตาที่เต็มไปด้วยความรักของมู่วี่สิงมองเธออยู่
“เธออยากรู้ไหมว่าฉันคิดยังไง”
“ไม่……”
ยังพูดไม่เสร็จ ผู้ชายคนนี้ก็จูบลงมา และคำพูดทั้งหมดของเวินจิ้งก็ถูกปิดกั้นไว้ในลำคอของเขา
เขา……
เมื่อสติของเธอฟื้นกลับคืนมา เธอทุบหน้าอกของผู้ชายคนนี้อย่างแรง พยายามจะผลักเขาออกไป
แต่แรงของมู่วี่สิงเยอะมาก เมื่อเขากอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา เวินจิ้งขยับตัวไม่ได้เลย
ผ่านไปสักพัก จนกว่ามู่วี่สิงปล่อย
เวินจิ้งยกมือขึ้นและตบหน้าของเขาอย่างรุนแรง ใบหน้าของมู่วี่สิงมีความโกรธอยู่ในดวงตาของเขา
แต่เขาควบคุมมันไว้
เมื่อมองเห็นรอยฝ่ามือที่ชัดเจนบนใบหน้าของมู่วี่สิง เธอตบอย่างเต็มแรง
มู่วี่สิงไม่ได้พูดอะไรเลย
“คุณมู่ ได้โปรดให้เกียรติกันด้วย”
“ให้เกียรติกันเหรอ” มู่วี่สิงบีบตาของเขา ความโกรธในดวงตาของเขาก็เริ่มข้นขึ้น
“คุณกำลังจะแต่งงานแล้ว” เวินจิ้งพูดอย่างใจเย็น “กรุณาอย่ามารบกวนฉันอีก”
“รบกวนเหรอ”
“ใช่” เวินจิ้งพยักหน้าโดยไม่ได้คิด
ทั้งๆที่สนิทสนมกับโจวหย่านขนาดนี้แล้ว ทำไมยังมายุ่งกับเธออีกล่ะ
“แม้ว่าจะสอบตก ก็ไม่ต้องให้ฉันติวหนังสือให้เลยเหรอ?” ผ่านไปสักพัก เสียงของมู่วี่สิงสงบลงลงและถามเบาๆว่า
“ใช่”
แม้ว่าเธอจะสอบตก เธอก็ไม่อยากอยู่กับมู่วี่สิงโดยลำพังอีก
เธอต้องอยู่ห่างจากเขา
เมื่อมองหลังที่เปิดประตูและวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว มู่วี่สิงก็กลอกตาของเขา และความหงุดหงิดในดวงตาของเขาก็มากขึ้นเรื่อยๆ
เวลาผ่านไปสักพัก จนกระทั่งมู่ซือซือโทรหาเขา บอกว่าคุณปู่เห็นข่าวการแต่งงานของเขากับโจวหย่านแล้ว
กลับไปถึงบ้านมู่ มู่ซือซือบอกเขาว่า คุณปู่โกรธเขามาก และบอกว่าเขาจะไม่มาร่วมงานแต่งงานของเขากับโจวหย่านเป็นอันขาด หลานสะใภ้ที่เขายอมรับมีแค่เวินจิ้งเพียงคนเดียวเท่านั้น
“อื้ม” สีหน้าของมู่วี่สิงก็ยังสงบนิ่งเหมือนเดิม
มู่ซือซือมองเขา อยากพูดอะไรแต่ก็ไม่ได้พูด
พฤติกรรมของพี่ชายในช่วงเวลานี้ เธอไม่เข้าใจจริงๆ
“พี่คะ พี่จะแต่งงานกับโจวหย่านจริงๆหรอคะ” ผ่านไปสักพักค่อยถาม
“กำลังเตรียมงานแต่งงานอยู่” เขาขมวดคิ้ว
“พี่ไม่เคยบอกฉันเลย” มู่ซือซือยิ่งไม่พอใจไปอีก
“เธอไม่ต้องสนใจหรอก” มู่วี่สิงบอก
“วันนี้ไม่รู้ว่าโจวหย่านเอาWeChat ของฉันมาจากไหน บอกว่าพรุ่งนี้ให้ฉันไปกินข้าวกับเธอ” มู่ซีซิบอกว่า
วันนี้ทั้งสองเริ่มพูดคุยผ่านทางWeChat แต่เธอก็มองออกว่าโจวหย่านอยากทำความสนิทสนมกับเธอ
จริงๆแล้วเธอไม่มีความเห็นว่าพี่ชายของเธอจะแต่งงานกับใคร แค่คนนั้นไม่ได้เป็นคนของตระกูลฉีก็พอ
“ถ้าเธออยากไปก็ไปเถอะ คนของตระกูลโจว ฉันไปเจอได้” มู่วี่สิงเหล่ตาดำเบาๆ
มู่ซือซือมองพี่ชาย ทำไมรู้สึกว่าคำพูดเหล่านี้มีความหมายอย่างอื่นล่ะ
“คนของตระกูลโจวเหรอ” มู่ซือซือขมวดคิ้ว
“จ้า”
…
ในวันอาทิตย์ มู่วี่สิงทำงานที่บ้าน โจวหย่านจะนัดมู่ซือซือ เธอก็เลยให้มู่ซือซือมาที่บ้านเลย
เธออยากรู้ว่าตกลงสองคนจะเป็นยังไงกัน
โจวหย่านมาที่นี่แต่เช้า แถมยังไปซุปเปอร์มาร์เก็ตซื้อของทำกับข้าวมาเยอะมาก ให้เหตุผลว่าจะทำอาหารให้มู่วี่สิง
แต่พระเอกอยู่ในห้องหนังสือตลอด
มู่ซือซือก็เลยต้องต้อนรับโจวหย่านคนเดียวไปก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเจอผู้หญิงคนนี้ รูปร่างหน้าตาของเธอ… ไม่แย่ พูดได้ว่าสวยงามด้วยซ้ำ
ดูจากปัจจุบัน นิสัยก็ดี
แต่เธอก็ยังสงสัยว่า ผู้หญิงที่มีรูปร่างหน้าตาดีแบบนี้ที่อยู่รอบๆมู่วี่สิงก็เยอะพอสมควร พี่ชายของเธอหลงรักผู้หญิงคนนี้ตรงไหน …
นึกถึงคำพูดของพี่ชาย มู่ซือซือถามว่า “คุณโจวคะ คุณอาศัยอยู่ที่หนานเฉิงหรือเปล่าคะ”
“ฉันอาศัยอยู่ในเมือง C คนของตระกูลโจวอยู่ที่นั่นกันหมดค่ะ”
“คุณเป็นลูกสาวคนเดียวเหรอคะ”
“ฉันยังมีพี่ชายคนหนึ่งค่ะ” ใบหน้าของโจวหย่านเครียดไปเบาๆ
มู่ซือซือสังเกตเห็นได้อย่างดี
“ความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับพี่ชายคงดีมากใช่ไหมคะ”
“เรา … ” โจวหย่านหยุดไปชั่วคราว “พ่อแม่ของฉันเพิ่งหย่ากันเมื่อไม่นานนี้ จริงๆแล้วพี่ชายกับฉันไม่สนิทกันเลยเราไม่ได้เป็นพี่น้องกันจริงๆ”
ใบหน้าของโจวหย่านมีความเกลียดผ่านไปอย่างรวดเร็ว มู่ซือซือยังคิดว่าเธอดูผิดเลย
คุณหนูที่อ่อนโยนอย่างโจวหย่าน คงเติบโตด้วยความรักของทุกคนในบ้านอย่างแน่นอน
“อื้ม ถ้าคุณจะแต่งงานกับพี่ชายของฉัน แต่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายยังไม่เคยเจอกันเลยค่ะ” มู่ซือซือกระซิบ
ถึงแม้ว่าคุณปู่จะไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานครั้งนี้อย่างแน่นอน และก็ไม่ไปเจอคนของตระกูลโจวเป็นอันขาด
มือของโจวหย่านล้างผักอยู่สั่นไปเบาๆ เจอผู้ใหญ่เหรอ… สีหน้าของเธอค่อยๆซีดไป
“ในงานแต่งงาน พี่ชายของฉันจะเข้าร่วมงานกันด้วย ถึงตอนนั้นก็เจอแล้วค่ะ”
“โอเคค่ะ” มู่ซือซือเห็นท่าทางของโจวหย่านจะร้องไห้แล้ว เธอก็เลยไม่ได้ถามต่ออีก
อารมณ์ของเธอ มู่ซือซือเล่าให้พี่ชายฟังหมดแล้ว
ในหนังสือ มู่ซือซือมองใบหน้าที่สงบนิ่งของพี่ชาย” โจวหย่านกำลังทำอาหารอยู่ข้างล่าง พี่ไม่ไปช่วยเหรอ”
โจวหย่านให้คนรับใช้ออกไปหมดแล้ว แต่เห็นได้ชัดเลยว่าเธอก็ไม่ค่อยทำอาหาร ยุ่งไปหมดเลย มีแต่พี่ชายเท่านั้นที่จะช่วยได้
“ให้แม่บ้านทำ” มู่วี่สิงขมวดคิ้ว
“แบบนี้จะได้ยังไงล่ะ เธอตั้งใจจะทำอาหารกลางวันที่เต็มไปด้วยความรักให้พี่นะ” น้ำเสียงของมู่ซือซือแปลกใจ
ใบหน้าของมู่ซือซือไม่มีการแสดงออกอะไร และมีการประชุมทางวิดีโอหลายชั่วโมงต่อ มู่ซือซือเห็นว่าเขาไม่ได้สนใจโจวหย่านจริงๆ เธอก็แปลกใจมาก
ช่างเถอะ เธอไปทำความรู้จักกับผู้หญิงคนนี้มากขึ้นดีกว่า
จนถึงตอนบ่าย โจวหย่านค่อยทำอาหารกลางวันที่แย่พอสมควรเสร็จ
จริงๆแล้วอาหารส่วนใหญ่นั้นไหม้เกรียม ส่วนที่เหลือก็ดูไม่อร่อยเลย
“คุณโจว คุณทำอาหารเป็นครั้งแรกเหรอคะ” มู่ซิอซือรักชีวิตมาก เธอไม่กล้าที่จะกินเลย
ต้องเรียกพี่ชายลงมากิน
โจวหย่านพยักหน้าด้วยความเสียใจ ไม่คิดว่าทำอาหารจะยากขนาดนี้ ใช้เวลาตั้งสามชั่วโมงไม่คิดว่าจะทำอาหารที่น่าเกลียดแบบนี้ออกมา
เธอยืนขึ้น “เอาเถอะ ฉันเอาไปทิ้งดีกว่า ฉันจะโทรสั่งอาหารจากข้างนอกให้พวกคุณนะ”
ในเวลานี้มู่วี่สิงลงมาสักที เมื่อเห็นเขา ใบหน้าของโจวหย่านแดงอย่างเขินอาย
“วี่สิง”
มู่วี่สิงขมวดคิ้วและได้กลิ่นไหม้เต็มห้องเลย
“มาสร้างปัญหาเหรอ” ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธอย่างน่ากลัว
