บทที่ 178 ผมต้องการให้คุณ—ชดใช้คืนให้ผม
ทั้งสองคนแทบจะนอนไม่หลับทั้งคืน ก้อนหิมะที่ดูเหมือนจะยิ่งกลิ้งยิ่งลูกใหญ่มากขึ้น ข่าวในอินเตอร์เนตไม่เพียงแต่ไม่ได้รับการควบคุม แต่กลับยิ่งกระจายออกไปเป็นวงกว้าง
อั้ยเถียนแต่เช้าก็ออกไปประชุมกับผู้ค้าปลีก เวินจิ้งอยู่ในห้องจัดการกับข่าวในอินเตอร์เนต พอตกกลางวัน ฉืออี้เหิงก็โทรเข้ามา
“คุณฉือ” เวินจิ้งรักษามารยาท
ข้อมูลข่าวยาปลอมในอินเตอร์เนตนั้นหมายความว่าอย่างไร? เวินจิ้ง ตอนนี้ก็เซ็นต์สัญญาแล้วถึงจะมาเกิดเรื่อง? ผมได้จัดการเตรียมช่องทางการจำหน่ายต่างๆไว้เรียบร้อยแล้วด้วย……” น้ำเสียงอันโมโหของฉืออี้เหิงผ่านโทรศัพท์เข้ามา
เวินจิ้งขมวดคิ้ว “คุณฉือคะ ข่าวในอินเตอร์เนตเป็นเรื่องกุขึ้นมาเองทั้งหมด ขอให้คุณอย่าไปฟังข่าวลือ……”
“ผมต้องการให้คุณมาอธิบายต่อหน้าผมอย่างชัดเจน”
นึกถึงความสัมพันธ์ในการร่วมธุรกิจกับฉืออี้เหิงที่ได้เซ็นต์สัญญาแล้ว เวินจิ้งไม่สามารถจะปฏิเสธได้
ทั้งสองคนนัดเจอที่ร้านอาหารจีนแห่งหนึ่ง เวินจิ้งเดินเข้าไปในประตูใหญ่ จากที่ไม่ไกลนักก็มองเห็นเงาคนที่ดูคุ้นตา
ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่เงาด้านหลัง แต่เธอก็รู้ทันทีว่าเป็นมู่วี่สิง
เขามาแล้วหรือ?
เวินจิ้งยังไม่ทันได้คิด ก็มองเห็นฉืออี้เหิงแล้ว จึงเดินไปก่อน
“เวินจิ้ง คุณกำลังแก้แค้นผมอยู่ใช่ไหม? ผมเพิ่งจะมารับตำแหน่งเป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัทโป๋ทงกรุ๊ป ไม่นาน คุณรู้มั้ยว่าการจำหน่ายยาปลอมมันเป็นเรื่องผิดกฎหมาย!” น้ำเสียงฉืออี้เหิงเต็มไปด้วยความโกรธ
สีหน้าเวินจิ้งอ่อนลง ได้ส่งคำให้การวันนี้ที่บริษัทการผลิตยาเทียนอีได้ออกประกาศสู่ภายนอกให้กับเขา เหม่ยทง ข้อมูลยาปลอมนั้นเป็นเรื่องสมมุติขึ้นทั้งสิ้น
“คุณฉือ ก็เป็นคนที่นั่งอยู่ในตำแหน่งสูง ก็น่าจะมีความสามารถในการแยกแยะออกว่าอะไรจริงอะไรเท็จนะคะ” เวินจิ้งกล่าวอย่างเรียบๆ
“แต่เรื่องนี้ก็คงไม่ใช่ข่าวโคมลอย! ตอนนี้ผมรู้สึกสงสัยบริษัทการผลิตยาเทียนอีของพวกคุณมาก และสงสัยคุณมากด้วย!” ฉืออี้เหิงหรี่ตาขึ้นอย่างเยือกเย็น
ฉีเซินมอบสิทธิอำนาจของบริษัทโป๋ทงกรุ๊ป ให้กับเขา หากว่าเกิดอะไรผิดพลาด เกรงว่าจะหนีโชคชะตาที่ต้องไปแอฟริกาไม่พ้นเป็นแน่
ทุกฝีก้าว เขาไม่อาจผิดพลาดได้
สีหน้าเวินจิ้งไม่เปลี่ยน “ในเมื่อคุณฉือปักใจเชื่อในข่าวลือ และก็ไม่ฟังในสิ่งที่ฉันอธิบาย ที่นัดฉันออกมา คือต้องการจะผิดสัญญาใช่ไหมคะ?”
ฉืออี้เหิงเคร่งขรึมลง พิจารณาดูที่เวินจิ้ง เดิมที่คิดว่าจะเห็นท่าทีความอ่อนแอของเธอ แต่กลับไม่เลย
สายตาที่ผิดหวังของเขาค่อยๆกระจายออกไป
“เวินจิ้ง ตอนนี้ชื่อเสียงภายนอกของเหม่ยทง มันแย่ขนาดนั้น คุณจะให้ผมจำหน่ายของได้อย่างไร” ฉืออี้เหิงตอบอย่างเสียงต่ำ
เวินจิ้งหน้าสลดลง นี่ก็คือปัญหาหลักในตอนนี้ของเธอจริงๆ
ถึงแม้ว่าตอนนี้จะกระจ่างแล้วว่า เหม่ยทง ไม่ใช่ยาปลอม แต่ข่าวลือก็ได้สะพัดออกไปแล้ว ในใจของผู้คนก็คงจะเกิดความรู้สึกต่อต้านในใจ ช่างไม่เป็นประโยชน์ต่อการลงตลาดอย่างเป็นทางการต่อไปเสียแล้ว
“ดังนั้น คุณฉือจะคิดเป็นอย่างไร?” เวินจิ้งมองเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย
ฉืออี้เหิงเลิกคิ้วขึ้น ริมฝีปากงุ้มขึ้น “ผมต้องการให้บริษัทการผลิตยาเทียนอีปันกำไรให้เพิ่มอีก20% ยาตัวใหม่นี้ตอนนี้ก็เสียชื่อเสียงแล้ว การชดเชยมันก็จำเป็นอยู่”
“เป็นไปไม่ได้ค่ะ ยาตัวใหม่ของบริษัทการผลิตยาเทียนอีตัวนี้ก็ได้ปันส่วนกำไรให้มากพอแล้ว” เวินจิ้งตอบอย่างไม่ยินดี
มองดูสีหน้าอันลำบากใจของเวินจิ้ง ฉืออี้เหิงหรี่ตามองอย่างเยือกเย็น เขยิบตัวเข้ามาใกล้ “หรือว่า เรื่องนี้ฉันสามารถมีคำอธิบายอย่างชัดเจนให้กับทางบริษัทได้ แต่ว่า ก็อยู่ที่เวินจิ้งจะยอมทำหรือไม่แล้วหล่ะ”
“คุณหมายความว่าอย่างไร?” เวินจิ้งดูสายตาที่ไม่หวังดีของเขา ในใจรู้สึกหวั่นกลัว
เธอรู้สึกตั้งนานแล้วว่าฉืออี้เหิงตอนนี้ต่างกับฉืออี้เหิงคนก่อนที่เธอเคยรู้จัก เจรจากับเขา ก็จะต้องฉลาดและมีสติเพียงพอ
ฉืออี้เหิงลูบที่ใต้คาง “ผมรู้ว่าคุณเสี้ยงของพวกคุณนั้นให้ความสำคัญกับการลงตลาดของยาตัวใหม่ชุดนี้เป็นอย่างมาก บริษัทโป๋ทงกรุ๊ปก็เป็นผู้ค้าปลีกที่ใหญ่ที่สุดของพวกคุณ หากว่าโซ่นี้ขาดด้วนไป ก็จะต้องส่งผลกระทบกับการจำหน่ายยาตัวนี้เป็นแน่ แต่ว่า ผมสามารถช่วยคุณได้”
“คุณต้องการอย่างไร?” เวินจิ้งมองเขาอย่างเย็นชา
“สามปีที่ผ่านมานี้ ผมเองก็คิดถึงคุณไม่เคยลืม บางทีสุดท้ายแล้วอะไรที่ไม่ได้ ก็ยิ่งอยากได้ เวินจิ้ง ผมต้องการคุณ”
สีหน้าเวินจิ้งซีดลงทันใด มองไปที่ฉืออี้เหิงอย่างไม่อยากเชื่อสายตา
สายตาของเขาที่มองมาที่เธออย่างต้องการจะปล้นและครอบครองตัวเธออย่างปิดไม่มิด
เธอยกมือขึ้น ความโกรธทำให้เธอฟาดมือหวังจะตบหน้าชายที่ทั้งคุ้นเคยทั้งแปลกหน้าคนนี้อย่างดุดัน ฉืออี้เหิงจับข้อมือของเธอไว้
ริมฝีปากงุ้มขึ้นเล็กน้อย เขาตอบอย่างกึ่งยิ้มว่า “ถ้าคนตบหน้าผม ไม่ว่าผลสุดท้ายจะเป็นอย่างไร ผมก็จะขอทำลายสัญญาเป็นแน่”
เวินจิ้งขบฟันกรามด้วยความโกรธ ทำลายสัญญา……
เสี้ยงหงตั้งเป้าการจำหน่ายให้กับพวกเธอ หากบริษัทโป๋ทงกรุ๊ป ทำลายสัญญา ก็จะไม่สำเร็จตามเป้าเป็นแน่
“ฉืออี้เหิง นี่ก็คือจุดประสงค์ที่คุณนัดฉันออกมาพบใช่ไหม? คุณนี่มันเลวทรามนัก!” เวินจิ้งนิ่งไปนานถึงจะสงบลงได้ เธอก็ยังไม่สามารถเชิญหน้าโดยตรงกับเขา
คนที่เธอเคยสนิทสนมคนนั้น กับเวลาที่ผ่านไป กลายเป็นคนที่แปลกหน้าสำหรับเธอเช่นนี้
สายตาของฉืออี้เหิงดูเลือดเย็น พูดออกไปด้วยนน้ำเสียงอันเย็นชา “เพราะคุณเป็นคนบังคับผม ถ้าไม่มีคุณ ผมก็ไม่ต้องมีวันนี้ เวินจิ้ง คุณติดค้างผม ผมต้องการให้คุณ—ชดใช้คืนให้ผม”
ในใจเวินจิ้งรู้สึกสั่นเทา ความแค้นของฉืออี้เหิงที่มีต่อเธอนั้นรุนแรงนัก
แต่คนที่ทำร้ายเธอมาตลอด ก็คือเขา!
เขาถือดีอย่างไรมาโกรธแค้นเธอเช่นนี้?
“ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดเรื่องอะไร” สีหน้าเวินจิ้งซีดเซียว
“ลูกของผม แม่ของผม เป็นเพราะคุณทำร้ายพวกเขาจนตาย เวินจิ้ง คุณหนีไม่พ้นหรอก หากผมยังอยู่ ผมก็จะแก้แค้นคุณ” ฉืออี้เหิงรุกเข้าที่ตัวเธอจนติดขอบกำแพง สายตาแดงก่ำ เขากำหมัดด้วยความโกรธ
เวินจิ้งเบิกตากว้าง ลูก……คุณน้าฉือ……
การที่ฉินเฟยแท้งลูก แท้จริงแล้วก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอ ส่วนการเสียชีวิตของฉือซิน มันก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นนอกเหนือความความหมายอย่างกะทันหันจริงๆ แต่เธอก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“คุณอย่ามาพูดมั่ว ฉันไม่ได้เป็นคนทำร้ายพวกเขา!” เวินจิ้งตัวสั่น ต้องการจะผลักฉืออี้เหิงออกไป
แต่เขากลับกั้นตัวเธอไว้ นิ้วลูบลงไปที่คางของเธอ เวินจิ้งเห็นสีหน้าอันกระหายเลือดของเขา สายตาเริ่มเบลอ
“ฉืออี้เหิง คุณรู้สึกตัวหน่อยเถอะ ฉินเฟยเธอกินยาทำแท้งเข้าไป ฉันไม่ได้เป็นคนทำร้ายลูกของคุณ! ส่วนกับคุณน้าฉือ ฉันจะทำร้ายเธอให้ตายไปทำไมกัน……”
“คุณไม่ต้องอธิบายใดใด ผมรู้หรอก เพราะว่าคุณต้องการแก้แค้นผมที่เมื่อปีก่อนผมได้ทิ้งคุณ ดังนั้น คุณก็เลยต้องการให้คนข้างกายผมทั้งหมดจากผมไป เวินจิ้ง คุณทำสำเร็จแล้ว แต่ว่าคุณพลาดไปอย่าง นั่นก็คือผมที่ไม่ถูกคุณทำลายไปง่ายๆหรอก……”
ฉืออี้เหิงยิ้มอย่างเยือกเย็น ล็อคไหล่เวินจิ้งไว้ ริมฝีปากเข้าไปใกล้ที่ใบหูของเธอ พูดเสียงต่ำลง “เวินจิ้ง ถ้าคุณอยากจะรักษางานของคุณไว้ ก็ต้องรู้จักเอาอกเอาใจผม เข้าใจไหม?”
คำพูดของเขามันชัดเจนเช่นนี้ เวินจิ้งไหนเลยจะไม่เข้าใจ
นึกถึงข่าวยาปลอมของเหม่ยทง ที่สะพัดออกไปในครั้งนี้ เธอมองดูฉืออี้เหิงแล้วถามด้วยเสียงโมโหว่า “คุณเป็นคนกระจายข่าวยาปลอมออกไปใช่ไหม?”
ฉืออี้เหิงส่ายหัว “ตอนนี้ผมเป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัทโป๋ทงกรุ๊ป จะทำเรื่องสร้างความเสียหายด้านผลประโยชน์แบบนี้ได้อย่างไรหล่ะ แต่ดูเหมือนว่าผลตอนนี้ ก็ไม่เลวอะไร”
เวินจิ้งหายใจลึก ตอบเสียงเย็น “ในเมื่อเจรจาไม่เป็นผล ถ้าเช่นนั้นเราก็ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาแล้ว”
พูดจบ เธอหันหลังจะเดินออกไป
ฉืออี้เหิงสีหน้าขรึมลง โกรธที่เวินจิ้งเย็นชาใส่เขา จึงดึงแขนของเธอไว้
