flash marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน – ตอนที่ 116 ทำให้คนสงสัย

บทที่ 116 ทำให้คนสงสัย

“ลูกแม่ เขากำลังพูดอะไรอยู่?” เจี่ยนอีมึนงง

“เขากำลังพูดจาไร้สาระค่ะแม่ ตอนนี้ไม่มีอะไรหลงเหลือแล้วก็เหมือนกับหมาตัวหนึ่งที่ไล่ตามกัดไปทั่ว ในตอนแรกฉันตาบอดแค่ไหนกันถึงชอบคุณเข้าไปได้” น้ำเสียงของเวินจิ้งเยือกเย็นจนถึงขีดสุด ดึงเจี่ยนอีเดินจากไปในทันที

พูดคุยกับฉืออี้เหิงมากขึ้นประโยคนึงก็เป็นการเสียเวลาอันมีค่าของเธอ

ความโมโหทำให้ฉืออี้เหิงตามเข้ามา แต่บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างกายของเวินจิ้งได้รั้งเขาเอาไว้แล้ว เขาหรี่ตาลง ความเกลียดชังถลำลึกลงไปเรื่อยๆ

ในเวลานี้เอง เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น

ฉืออี้เหิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา สีหน้าค่อยๆซีดเผือดลงไป สุดท้ายเผยให้เห็นสีหน้าที่สิ้นหวัง

“แม่…”

โรงพยาบาลจงซิน

ระหว่างทางที่ฉือซินถูกรับออกมาได้ไม่มีลมหายใจแล้ว ตอนที่ฉืออี้เหิงรีบมานั้น ฉือซินได้ถูกส่งเข้าไปในห้องดับจิต

หมัดถูกต่อยไปที่กำแพงอย่างแรง นัยน์ตาของฉืออี้เหิงแดงก่ำ “แม่ของผมทำไมอยู่ๆถึงได้ป่วยหนักขนาดนี้ครับหมอ?”

เห็นหมอที่เดินผ่าน ฉืออี้เหิงกระชากคอเสื้อของเขาเอาไว้แล้วซักถาม

คุณหมอขมวดคิ้วขึ้น “ตามรายงานผลการตรวจร่างกายของคุณฉือซิน เป็นเพราะภายในร่างกายของเธอได้รับยานอนหลับเกินขนาดทำให้ร่างกายรับไม่ไหว”

ยานอนหลับ…

ก่อนหน้านี้ตอนที่ฉือซินพักอยู่ที่โรงพยาบาลประสาท ได้กินยานอนหลับอยู่ตลอดจริงๆ แต่ว่า คุณหมอต่างก็ควบคุมการใช้ยาอย่างเข้มงวด

ฉืออี้เหิงหรี่ตาลง สั่งผู้ช่วยที่อยู่ด้านหลัง “ฉันต้องการรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับแม่ของฉันที่อยู่ภายในคุกในเดือนนี้！”

“รับทราบครับ”

“คุณฉือ การร่วมลงทุนของบริษัทใหม่ไม่ถึงที่กำหนดอยู่เป็นเวลานานมากแล้วครับ หากไม่มีผู้ร่วมลงทุนยอมที่จะลงทุนอีก เกรงว่าบริษัทจะต้องเผชิญหน้ากับการถูกลบออกจากทะเบียนครับ”

ฉืออี้เหิงหรี่ตาลง ความเกลียดชังตลบอบอวลขึ้น เขาเอ่ยออกมาอย่างเยือกเย็น “หาฝ่ายผู้ร่วมลงทุนให้ฉ้นต่อไป！”

เวินจิ้งรู้ข่าวการเสียชีวิตของฉือซินมาจากปากของอั้ยเถียน เรื่องนี้ออกรายงานข่าวตั้งแต่เช้า แต่ต่อมาก็ถูกลบไปอีกอย่างรวดเร็ว

ฉือซินเพิ่งจะได้รับโทษจำคุกไปเมื่อเดือนก่อน เวลาไม่ถึงหนึ่งเดือนคิดไม่ถึงว่าจะป่วยหนักจนเสียชีวิต เรื่องนี้หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะทำให้คนสงสัย

เพียงแต่ ถึงอย่างไรฉือซินในปีนั้นก็มีบุญคุณต่อบ้านตระกูลเวิน เวลานี้มาเสียชีวิตลงอย่างกะทันหัน ส่วนลึกในจิตใจของเวินจิ้งก็รู้สึกเจ็บปวด

หลังจากนั้นสามวันคือพิธีฝังศพของฉือซิน เวินจิ้งไม่ได้ติดตามข่าวอีก หลายวันมานี้มู่วี่สิงออกไปทำงานนอกสถานที่ ปกติเธอก็จะอยู่เป็นเพื่อนคุณแม่ในคอนโด ไปที่บ้านเก่าเฝ้าดูงานก่อสร้างทุกวัน

และหลังจากที่พิธีฝังศพของฉือซินเสร็จสิ้นลง ฉืออี้เหิงก็ขับรถมาถึงยังหมู่บ้านเล็กๆในถนนอันหนิง

ด้านข้างวางหนังสือแผนฉบับนึงเอาไว้ เพียงแต่พลิกจนยับเยินไปตั้งนานแล้วก็ยังไม่มีบริษัทหรือผู้ร่วมลงทุนคนไหนยอมลงทุน

ยังมีการตรวจสอบเกี่ยวกับมู่วี่สิงอีกหนึ่งฉบับ ทั้งเมืองหนานเฉิง คิดไม่ถึงว่าเขาจะควบคุมบริษัทการลงทุนที่ใหญ่ที่สุดเอาไว้สี่แห่ง

ตอนที่เวินซินออกจากที่นี่ก็ดึกแล้ว รถของคนขับรถจอดอยู่ที่ด้านนอก เวินซินลงจากอาหารใหญ่ บริเวณไม่ไกลนักเงาร่างที่คุ้นเคยร่างหนึ่งก็สะท้อนเข้ามาที่ม่านตา

ฝีเท้าของเธอหยุดชะงักลง มองดูเขาอย่างระมัดระวัง

“คุณมาที่นี่ทำไม?” เวินจิ้งเอ่ยถามขึ้นอย่างเย็นชา

“คุณลืมแล้วหรอ? ผมก็เคยพักอยู่ที่นี่เหมือนกัน” สีหน้าของฉืออี้เหิงในเวลานี้แฝงไปด้วยความเจ็บปวดที่ลึกซึ้ง

ไม่มีใครรู้ว่า หลายวันมานี้ในหนึ่งเดือนเขาผ่านเรื่องราวมามากมายแค่ไหน

ฉินเฟยแท้ง ตระกูลฉินยกประเด็นยกเลิกการหมั้นหมายขึ้นมา เขาถูกไล่ออกจากบริษัทฉินซื่อกรุ๊ป ธุรกิจที่ตนเองสร้างขึ้นก็ไม่ได้ดีขึ้นมาเลย จนมาถึงตอนนี้ คุณแม่เสียชีวิตลงอย่างกะทันหัน

ทุกสิ่งทุกอย่าง ดูเหมือนถูกคนออกแบบเอาไว้ เขาไม่สงสัยไม่ได้ว่าคือเวินจิ้ง

แต่ว่า ทำไมถึงเป็นเธอ

เขากำหมัดเอาไว้ เข้ามากระชากคอเสื้อของเวินจิ้งในทันที นัยน์ตาลุกไหม้ความโกรธที่เข้มข้น “เวินจิ้ง…ทำไม คุณถึงต้องทำแบบนี้?”

“คุณกำลังพูดอะไร?” เวินจิ้งขมวดคิ้วขึ้น ดันหน้าอกของเขาเอาไว้

“ตอนนี้คุณยังจะเสแสร้งอยู่อีก? ผมคิดไม่ถึงเลยว่า คุณจะเปลี่ยนไปจนโหดเหี้ยมอำมหิตถึงเพียงนี้ได้ ทำร้ายจนลูกของผมตาย ตอนนี้ยังจะทำร้ายจนแม่ของผมตายอีก！”

เสียง “เพี๊ยะ” ดังขึ้น เวินจิ้งตบไปบนใบหน้าของฉืออี้เหิงอย่างแรงในทันที