บทที่ 88 ห้องแต่งงาน
ในอีกด้านหนึ่ง มู่วี่สิงราวกับว่าควบคุมได้ยาก
เธอก้มหน้า ไม่กล้ามองเขา
เพียงแค่จากห้องนอนไปยังห้องน้ำแสงสว่างในระหว่างวันนั้นสว่างเกินไปเธอสามารถเห็นการเคลื่อนไหวทุกอย่างของเขาได้อย่างชัดเจนรู้สึกถึงพลังของเขาความรู้สึกนั้น … เป็นประวัติการณ์ไม่เคยมีมาก่อน
แต่มันทำให้เธอสับสนมากขึ้นเรื่อย ๆ
หลังจากอาหารเช้า มู่วี่สิงก็ให้เธอเปลี่ยนชุด และพาเธอออกไปด้านนอก
“ไปไหน?” เวินจิ้งถาม แต่มู่วี่สิงก็ทำท่าทีไม่สนใจไม่ตอบเธอ
จนกระทั่งรถได้เข้าไปในการ์เด้นมูเจียวาน อาคารรอบข้างก็ดูคุ้นเคย
เธอยังจำได้ว่า ห้องแต่งงานของเธอและมู่วี่สิงอยู่ที่นี่
หรือว่าได้รับการปรับปรุงแล้ว?
ปรากฏว่า มันเกือบสามเดือนแล้วตั้งแต่เธอแต่งงานกับมู่วี่สิง
ผลักประตูเข้าไป สไตล์ที่เรียบง่ายเหมือนกับที่เธอเลือกในเวลานั้นและได้รับการปรับปรุงใหม่โดยทั่วไปยกเว้นรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ
มู่วี่สิงมอบแท็บเล็ตให้เธอ “สั่งซื้ออุปกรณ์เสริมที่เธอชอบ”
เวินจิ้งมองเขา หัวใจของเธอก็เต้นรัว
บ้านหลังนี้มีขนาดเล็กกว่าบ้านเก่าของตระกูลมู่มาก แต่เมื่อเธอเดินเข้ามา ที่นี่ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นมาก
ฉันอดไม่ได้ที่จะจินตนาการรูปโลกของคนสองคนที่เดินไปกับมู่วี่สิง เป็นไปได้ไหม?
ระหว่างพวกเขา ความสัมพันธ์ดังกล่าวมีอยู่จริงหรือไม่?
ในขณะที่เหม่อลอย มู่วี่สิงกอดเอวเรียวของเธอจากนั้นก็ยกใบหน้าเธอขึ้น “คิดอะไรอยู่ หืม?”
“ฉันกำลังคิดว่า ถ้าคุณแต่งงานกับผู้หญิงที่คุณชอบในอนาคตแล้วมันจะลำบากในการซ่อมแซมปรับปรุงอีกรอบ” เวินจิ้งพูดอย่างตัดทอน
“เวินจิ้งไม่ต้องการฉันแล้วหรือ?” น้ำเสียงของมู่วี่สิงรู้สึกเจ็บปวดมาก
เวินจิ้งนิ่ง เธอไม่อาจชอบคนอื่นได้อีกต่อไปดังนั้นจึงไม่น่าเป็นไปได้ที่เธอจะออกจากมู่วี่สิง
เขาเป็นคนดีมากและเขาจะได้พบกับใครบางคนที่คู่ควรกับเขาในอนาคต
“มู่วี่สิง หากใครคนหนึ่งพบคนที่เหมาะสมกว่าระหว่างเรา ความสัมพันธ์นี้จะหยุดเมื่อใดก็ได้” เวินจิ้งพูดอย่างชัดเจน
ทันทีที่คำพูดจบลง มู่วี่สิงก็ได้จับคางเธอขึ้น
หยุดลงเมื่อไหร่ก็ได้?
ผู้หญิงคนนี้รู้วิธีทำให้เขาโกรธจริงๆ
“เธออยากจะจากไปแล้ว ใช่ไหม?” มู่วี่สิงผลักเธอออกไป เวินจิ้งที่โดนผลักก็ชนเข้ากับกำแพง
เวินจิ้งกัดริมฝีปาก หันไปมองใบหน้าที่หล่อเหลาของมู่วี่สิง เขาโกรธอะไรกัน?
ไม่ใช่ว่าพูดกันไว้ตั้งแต่แรกหรือ?
“ถ้าคุณจะเข้าใจแบบนั้น ก็ไม่ผิด” เวินจิ้งพูดด้วยใบหน้าไม่สนใจ มู่วี่สิงจึงโกรธ
ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเอนไปทั่วร่างกายของเธอ ปกคลุมไปด้วยอากาศเย็น เธอรู้สึกตกใจกลัวเล็กน้อย
ในตอนนี้เขาเป็นอันตรายและลึกล้ำไม่ได้เป็นมู่วี่สิงที่อ่อนโยนที่เธอเคยสัมผัส
เธอลดตาของเธอลง เธอรู้สึกตื่นตระหนก
“อย่าแม้แต่จะคิดเกี่ยวกับมัน!” เมื่อพูดจบ มู่วี่สิงขัดขวางลมหายใจของเธออย่างรุนแรง เวินจิ้งไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ แต่เธอต้องทนได้
จูบแบบนี้ดูเหมือนจะทรมาน แต่ทำไมมันถึงทำให้มึนเมา
มู่วี่สิงอยู่ที่นี่ไม่นานโรงพยาบาลก็โทรสายด่วนเข้ามา มีผู้ป่วยที่ยากจะวินิจฉัยได้ย้ายเข้ามา มู่วี่สิงต้องไปด้วยตัวเอง
เวินจิ้งจึงเป็นอิสระ เพิ่มเฟอร์นิเจอร์เล็ก ๆ และของประดับตกแต่งบางอย่าง เมื่อมองเวลาก็เห็นว่ายังพอมีเธอจึงวางแผนจะไปเยี่ยมเจี่ยนอี
มู่วี่สิงไม่ได้ติดตามเธอกลับมา เจี่ยนอีก็บ่น แต่ยังสามารถเข้าใจงานที่ยุ่งๆของเขา
เมื่อทานข้าวเย็นเสร็จก็ออกมา เมื่ออยู่ตรงประตูบ้าน ร่างที่คุ้นเคยก็โผล่มา
ฉืออี้เหิงกำลังย้ายของลงชั้นล่าง
ในอดีต ฉืออี้เหิงอาศัยอยู่ชั้นบนอย่างเงียบ ๆ แต่ตอนนี้ห้องนั้นว่างเปล่ามาหลายปีแล้ว
พวกเขาทั้งสองไม่พูดกัน ความรักในอดีตช่างหวานและสวยงามเหลือเกินเหลือไว้เพียงความสวยงามเท่านั้น
