บทที่ 38 เป็นเด็กดีเชื่อฟัง ทำให้ผมชอบคุณ
ฉินเฟยพยุงฉืออี้เหิง ใบหน้าเย็นชาสุดขีด “คุณยังโหยหาเธออยู่เหรอ?”
“แน่นอนว่าไม่” ฉืออี้เหิงเก็บกลับสายตา
“ปีนั้นคุณขึ้นมาบนเตียงฉันเอง ฉืออี้เหิง คุณต้องรับผิดชอบฉัน” ฉินเฟยบอกอย่างชัดเจน
สำหรับฉืออี้เหิงแล้ว เธอชอบเขามาก่อนเวินจิ้งเสียอีก เขาต้องเป็นของเธอ
“เฟยเฟย คุณย่าเข้าใจผิดสิ ตอนนี้ผมชอบแค่คุณ เชื่อผมนะ” ฉืออี้เหิงจับมือเธอ แววตาร้อนแรงแผดเผา
ทว่าฉินเฟยก็ไม่อาจละทิ้งความระแวงได้เพราะเหตุนี้อยู่ดี
เมื่อกลับมาที่ห้องทำงานของมู่วี่สิง เวินจิ้งยังไม่ทันได้ผลักเปิดประตู เย่กวนกวนที่อยู่ข้างๆก็ตรงมายังเธอ เห็นได้ชัดว่ากำลังรอเธออยู่
เธอสวมชุดคนไข้ เพราะว่าร่างกายยังไม่ฟื้นฟูดีใบหน้าจึงยังมีความซีดขาวเหลืออยู่ ร่างกายผอมบางยิ่งกว่าเก่า แต่ถึงอย่างนั้นอวัยวะทั้งห้าก็ยังงดงามชวนตะลึงอยู่ดังเดิม
“เธอไม่ใช่พยาบาลของคุณหมอมู่” เย่กวนกวนพูดอย่างมั่นใจ
เวินจิ้งหยุดไปครู่หนึ่ง เปิดประตูเข้าไป เย่กวนกวนเองก็ตามเข้าไปเช่นกัน
“ฉันเป็นแฟนของมู่วี่สิง” เวินจิ้งบอกเรียบ ๆ
เอ่ยเรื่องความสวย ชาติตระกูล เธอย่อมอยู่เหนือเวินจิ้งทุกอย่าง
“ทำไมเขาถึงอยู่กับเธอ?” เย่กวนกวนถามอย่างมีโทสะ
“เขาชอบฉัน ฉันชอบเขา สองใจสมัครสมาน อยู่ด้วยกันก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือไง” เสียงของเวินจิ้งยังราบเรียบตามเดิม
เพราะท่าทางแบบนี้เองถึงทำให้เย่กวนกวนโกรธจนถึงขีดสุด
ผู้หญิงคนนี้มันมีอะไร?
เวินจิ้งย่นคิ้ว กำลังคิดจะอ้าปาก มู่วี่สิงก็กลับเข้ามาพอดี
เห็นได้ชัดว่าเขาได้ยินคำพูดของเย่กวนกวนแล้ว เขาเดินเข้าไป โอบเวินจิ้งไว้แล้วพูดว่า“เธอเป็นเด็กดี เชื่อฟัง ทำให้ผมชอบ”
“ฉัน…ฉันก็เป็นเด็กดี เชื่อฟัง!” เย่กวนกวนค้าน
เห็นสองคนโอบกันไว้ ความหึงหวงแสดงออกมา
“คุณสร้างแต่เรื่องให้ผม” สีหน้ามู่วี่สิงแสดงออกว่าไม่พอใจ
นี่เป็นการโจมตีเย่กวนกวนอย่างไม่ต้องสงสัย เธอย่นคิ้ว ปวดหัวราวถูกจู่โจม อีกนิดเดียวก็แทบยืนไม่นิ่งแล้ว
แต่มู่วี่สิงมองอย่างไม่สนใจ ไม่มีท่าทีจะเข้าไปช่วยพยุงเธอสักนิด
แต่เวินจิ้งกลับเป็นห่วง ยังไงเย่กวนกวนก็ยังป่วยอยู่ เกรงว่าคงรับแรงกระตุ้นนี่ไม่ไหวแน่
แต่ว่าเธอชอบมู่วี่สิง ไม่แน่ว่านี่อาจจะเป็นการเล่นละครก็ได้?
เวินจิ้งตั้งใจจะเดินออกไป แต่แล้วก็หยุดเท้าลง
ครั้งนี้คนที่เข้ามาจับไม่ใช่บอดี้การ์ด แต่เป็นเย่ถิง
ที่เย่กวนกวนก่อเรื่องวุ่นวายมาทั้งวันล้วนอยู่ในสายตาของเขา นอกจากปล่อยให้ทำตามใจแล้ว เขาก็ไม่มีวิธีอื่น
“คุณหมอมู่ กวนกวนต้องการคุณ” เย่ถิงทำเป็นไม่เห็นเวินจิ้ง เพียงพูดกับมู่วี่สิงเท่านั้น
มู่วี่สิงเอ่ยเสียงเย็น “นั่นย่อมถูกต้อง ผมเป็นหมอรักษาเธอ”
เพียงแค่หมอที่ทำการรักษาเท่านั้น
เย่กวนกวนหัวใจเย็นเยียบไปทั้งดวง มองไปที่มู่วี่สิงตลอดกระทั่งลับสาย
“พ่อคะ หนูอยากแต่งงานกับเขา” พอกลับมาที่ห้องผู้ป่วย เย่กวนกวนโวยวายเอะอะ
เย่ถิงให้คนอื่นออกไปก่อนที่เขาจะนั่งลงที่หัวเตียง
“ถ้าเขาไม่ยอม ลูกก็บังคับเขาไม่ได้”
“ตระกูลเรามีทั้งอำนาจทั้งอิทธิพล ถ้ามู่วี่สิงแต่งหนูเข้าไป ฐานะของเขาก็จะไม่เหมือนเดิม!” เย่กวนกวนยึดจุดนี้ไว้
“กวนกวน ลูกประเมินเขาต่ำเกินไปแล้ว” เย่ถิงขมวดคิ้ว เอ่ยเสียงทุ้มลึก
มู่วี่สิงไหนเลยจะเป็นแค่หมอสมองอย่างที่เห็นแค่ภายนอก
…..
กลับมาถึงคฤหาสน์
เวินจิ้งเล่นมือถืออยู่ในห้องนอน กลุ่มในแชทห้องกำลังถกกันเรื่องงานแต่งของฉืออี้เหิงกับฉินเฟย
อีกครึ่งเดือนทั้งคู่ก็จะเข้าพิธีวิวาห์แล้ว
บัตรเชิญทยอยแจกออกมาเรื่อยๆ ในแชทกลุ่มก็มีแต่เสียงอวยพรยินดี
เวินจิ้งเลือกที่จะกดเปิดโหมดปิดการแจ้งเตือน แต่ว่าเธอก็อดกดเปิดจำกัดการสนทนาไว้ไม่ได้
ตอนนี้เองที่ฉืออี้เหิงส่งข้อความส่วนตัวมาหาเธอ เป็นการ์ดแต่งงานแบบอิเล็กทรอนิกซ์
