บทที่ 7 โชคดี
ซับมิทจดทะเบียน กรอกเอกสาร ถ่ายรูปแล้วก็ได้เล่มนั้นมา
พอเข้าไปในสำนักงานกิจการพลเรือน เวินจิ้งก็หยิบเอกสารแต่งงานอย่างร้อนรน ยังงุนงงหน่อยๆ
แบบนี้ก็ แต่งงานแล้ว
มองผู้ชายหล่อๆที่อยู่ข้างๆ เธอถึงนึกได้ว่าตัวเองยังมีเรื่องอีกเยอะที่ต้องถามเขา สุดท้ายก็ถูกเขาดึงไป
“มู่วี่สิง คุณจะไม่เสียใจทีหลังใช่ไหม？”นั่งข้างในรถ เวินจิ้งอดไม่ได้ที่จะถามเขา
จากที่เข้าใจเขาที่โรงพยาบาลวันนี้ ผู้ชายเพียบพร้อมอย่างเขา เธอแต่งงานด้วย ช่างโชคดีจริงๆ！
“เสียใจทีหลังอะไร？”มู่วี่สิงขับรถไปอย่างเรียบๆ
“ไม่รู้สิ ฉันว่าระหว่างพวกเรา มีช่องว่างต่อกันมาก”เวินจิ้งก้มลง เธอก็แค่คนธรรมดาที่ธรรมดาสุดๆ แต่ว่ามู่วี่สิงคือหัวหน้าหมอที่มีชื่อเสียง
“ถ้าผมใส่ใจก็คงไม่แต่งงานกับคุณ”
“ก็ใช่”เวินจิ้งคิดไม่ออกจริงๆว่าทำไมมู่วี่สิงถึงเลือกเธอ งั้นก็เลิกคิดละ
“ตอนนี้คุณส่งฉันกลับบ้านใช่ไหม？”เวินจิ้งถามเขา
“ไปบ้านผมก่อน รอผมจัดการเรื่องเสร็จแล้วค่อยไปพบที่บ้านคุณ”มู่วี่สิงพูดอย่างเป็นขั้นเป็นตอน
เวินจิ้งพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง
บ้านของตระกูลมู่ตั้งอยู่ที่ตอนเหนือของเมืองหนานเฉิง เวินจิ้งไม่เคยเข้ามาที่นี่ เธอมองแล้วเหมือนกำลังเข้าไปในปราสาท
พอจอดรถ เวินจิ้งก้มลงมองตัวเองที่แต่งตัว เสื้อยืดสีครีมกับกางเกงยีน สวมรองเท้ากีฬา ดับบ้านตรงหน้าแล้วทำไมรู้สึกว่าต้องสวมชุดสุภาพเข้าไปนะ？
ตอนที่อึ้งไป มู่วี่สิงก็โอบเอวเธอแล้ว เวินจิ้งรีบดึงเขา“ที่นี่มีร้านขายของผู้หญิงไหม？”
“จะทำอะไร？”
“ฉันอยากเปลี่ยนกระโปรง”
“ไม่ต้อง”มู่วี่สิงขมวดคิ้วแล้วพาเธอเข้าไปในบ้าน
มู่เฉิงกำลังดูข่าวเศรษฐกิจก็หันหัวมา“มู่วี่สิง ถ้าไม่พาแฟนมา ก็ไม่ต้องกลับบ้าน！”
ได้ยินดังนั้น เวินจิ้งก็ยิ้มออกมา ทันใดนั้นก็เข้าใจความกดดันของที่บ้านมู่วี่สิง
รอยยิ้มนี้ทำให้มู่เฉิงได้ยินแล้วหันมามองเวินจิ้ง ใบหน้าชรานั่นมีความยินดีออกมา
“นี่……นี่คือหลานสะใภ้ฉัน？”มู่เฉิงเข้ามาอย่างตื่นเต้น
เวินจิ้งยิ้ม ทักทายหลานสะใภ้แบบนี้ได้ยินแล้วรื่นหูดีจัง
“คุณปู่ สวัสดีค่ะ หนูชื่อเวินจิ้ง”เวินจิ้งเข้าไปประคองคุณปู่ ทักทายอย่างมีมารยาท
“เวินจิ้ง ชื่อนี้ดีจัง อ่อนโยนและเงียบ ฉันชอบเด็กแบบนี้！”มู่เฉิงดูท่าทางพอใจเป็นอย่างมาก
“กระต่ายน้อย ไม่เลวไม่เลว！พวกเธอวางแผนจะแต่งงานเมื่อไหร่？”มู่เฉิงมองทั้งสองคน
“แต่งแล้ว”มู่เฉิงแสดงใบทะเบียนสมรส
เวินจิ้งก้มหน้าลง แก้มแดง
มู่เฉิงหัวเราะออกมาเสียงดังจากนั้นก็ทำหน้านิ่ง“โอเค พวกเธอคงไม่ได้จดทะเบียนเพื่อแสดงละครอะไรใช่ไหม？”
สีหน้าเวินจิ้งชาไป คุณปู่ดูรายการของเหล่าไอดอลด้วย？ทันสมัยจริงๆ！
“คิดว่าผมว่างเหรอ？”มู่วี่สิงขมวดคิ้วอย่างเรียบๆแล้วดึงเวินจิ้งเข้ามาในอ้อมกอด อยากใกล้ชิด
มู่เฉิงกลับสงสัยคงต้องดูๆอีกที
“กินข้าวก่อนละกัน หลานสะใภ้ เดี๋ยวมาคุยกับปู่ว่าแต่งงานกันได้ไง”
เวินจิ้งพยักหน้า ดีที่เมื่อกี้อยู่ในรถมู่วี่สิงได้เอาสคริปต์ให้เธอแล้ว
อาหารบนโต๊ะค่อนข้างรสอ่อน เวินจิ้งคิดว่าครอบครัวรวยๆแบบมู่วี่สิงจะต้องเน้นทานเนื้อเยอะๆแน่ แต่กลับไม่ใช่
กินเสร็จก็ดื่มซุปไปสองถ้วย เวินจิ้งอิ่มแล้วจะสะอึก
แต่พอคิดว่าต้องรักษาท่าที เวินจิ้งก็ยืดตัวแล้วไม่พูดเยอะ
