เมื่อออกมาจากห้างสรรพสินค้า วรกัญญาพบว่าฝนตกหนักมาก ราวกับมีใครบนฟ้าเทน้ำลงมาจากโอ่ง ในที่สุดก็เข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าฝนตกหนักอย่างกับน้ำรั่วไม่มีความหมายอะไร และยิ่งหนักขึ้น ผู้คนมากมายที่กางร่มก็ถูกฝนซัดกระหน่ำ ทำได้เพียงคลุมศีรษะวิ่งฝ่าฝนไป หาสถานที่ปลอดภัยเพื่อหยุดพัก
มองดูฝนไม่มีท่าทีจะหยุดตก วรกัญญาร้อนใจมาก เธอยังมีเอกสารอีกชุดที่รอดำเนินการทันที อีกฝ่ายออนไลน์รออยู่ เนื่องจากประจำเดือนของตนเองมาอย่างกะทันหัน จึงออกมาซื้อผ้าอนามัย คิดไม่ถึงว่าเวลานี้จะเจอกับฝนตกหนักเช่นนี้
วรกัญญาคิดจะโทรหาเลขา ให้เธอแจ้งอีกฝ่าย บอกให้อีกฝ่ายรอเธอก่อน แต่ตอนนี้วรกัญญาพบว่าตนเองไม่ได้พกมือถือมาด้วย
มองฝนที่ตกกระหน่ำจนสามารถทุบพื้นเป็นหลุมได้ วรกัญญาไตร่ตรอง เธอจะเตรียมตัววิ่งฝ่าฝนกลับไป ถึงอย่างไรจากตรงนี้ไปใช้เวลาเดินทางสิบกว่านาที ถ้าตนเองวิ่งกลับไป ก็จะใช้เวลาเพียงสิบนาที
วรกัญญาพับขากางเกงขึ้น และถอดรองเท้าออก เตรียมตัววิ่งฝ่าฝน
เธอยังไม่ทันพุ่งตัวออกไป ก็ถูกคนดึงเอาไว้ เธอหันไปมอง พบว่าเป็นชลธี เขาดึงตนเองเอาไว้อย่างโมโห
“คุณทำอะไร? ปล่อยมือเดี๋ยวนี้” วรกัญญาพยายามดิ้น แน่นอนไม่เป็นผล แรงของเธอจะสู้แรงของชลธีได้อย่างไร
“คุณอยากตายหรือไง?” เมื่อสักครู่ชลธีมาจากทางฝั่งนั้น ยังไม่แน่ใจว่าผู้หญิงคนนี้คือวรกัญญา แต่เมื่อเห็นเธอพับขากางเกงขึ้น ก็รู้ว่าเป็นเธอแน่นอน มีเพียงเธอถึงสามารถทำเรื่องบ้าคลั่งแบบนี้ออกมาได้
“เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย? ฉันมีธุระ จำเป็นต้องกลับไป” วรกัญญาเป็นคนรักษาคำพูด เธอไม่ต้องการผิดคำพูดกับใคร
“ฝนตกหนักขนาดนี้ คุณจะไปยังไง? เท้าเปล่ามีโอกาสล้มง่ายมาก คุณขึ้นมา” ชลธีย่อตัวลง ให้วรกัญญาขี่หลังตนเอง
วรกัญญาเหลือบมองเขา เขาไม่ได้ไม่เชื่อใจตนเองหรอกเหรอ? การกระทำในตอนนี้หมายความว่าอะไร? มีแผนการร้ายอะไรหรือเปล่า?
วรกัญญาไม่ได้ขึ้นไป เธอยังคงเตรียมตัววิ่งกลับไป
ชลธีโมโห เขาจึงไม่แบกเธอต่อไป แต่อุ้มขึ้นมาทันที พาดบนไหล่ของเขา กางร่มที่ไร้ประโยชน์ บดบังร่างกายของวรกัญญาได้ประมาณหนึ่ง
ชลธีสวมรองเท้าแสนกว่าบาทวิ่งฝ่าไปบนถนนที่เหมือนกับมหาสมุทร
“ชลธี ชลธีคุณปล่อยฉันลงนะ คุณปล่อยฉันลง” ตอนนี้วรกัญญารู้สึกปวดท้องมาก ทุกเดือนในเวลานี้เธอจะปวด แต่คิดไม่ถึงว่าในตอนนี้จะรุนแรงขึ้น และยังมีความร้อนไหลออกมาข้างหน้า วรกัญญานึกได้ว่าเมื่อสักครู่เห็นชลธีสวมเสื้อเชิ้ตขาว
ชลธีไม่สนใจเธอ แค่แบกเธอวิ่งอย่างรวดเร็ว เขาขายาวมาก ใช้เวลาเร็วกว่าวรกัญญามาก
เมื่อมาถึงประตูโจนส์กรุ๊ป ชลธีคิดจะวางวรกัญญาลง แต่ในตอนนี้วรกัญญากลับไม่ยินยอม
“ชลธี แบกฉันกลับไปที่ห้องทำงาน เร็วเข้า!” ถ้าชลธีวางเธอลงในเวลานี้ เสื้อของชลธีต้องสกปรกแน่นอน เธอกับเขาต้องขายหน้า
ชลธีได้ยินก็รู้ว่าวรกัญญาต้องมีเรื่องอะไรแน่นอน เขาก็ไม่ถามอะไรมาก แบกวรกัญญาขึ้นลิฟต์ผ่านสายตาผู้คนที่จ้องมอง ตรงไปยังห้องทำงานของวรกัญญา
ทั้งสองร่างกายเปียกโชก ร่มคันนั้นไม่มีประโยชน์อะไร แต่ตรงส่วนเอวของวรกัญญายังดี ไม่เปียกโชก
เมื่อวางวรกัญญาลง ทั้งสองกระอักกระอ่วน เป็นอย่างที่วรกัญญาคิดทุกอย่าง บนร่างกายของชลธีเปื้อนไปด้วยสีแดง ยังประกอบเป็นภาพหนึ่ง
กางเกงของวรกัญญาเปลี่ยนสี ใบหน้าของเธอเป็นสีแดง เธอให้ชลธีพักผ่อนเล็กน้อย ส่วนเธอไปห้องพักผ่อนเปลี่ยนเสื้อผ้า และยังควานหาในตู้เสื้อผ้าของตนเองอยู่นานสองนาน ในที่สุดก็เจอเสื้อยืดตัวใหญ่ใส่นอน
“คุณเปลี่ยนเป็นเสื้อตัวนี้ แล้วถอดเสื้อออกมา ฉันจะซักให้คุณ อีกสักพักแห้งก็ใส่ได้แล้ว” วรกัญญาอยากจะหาหลุมมุดลงไปเสียจริง วิธีการที่จะได้เจอกับชลธีอีกครั้ง เธอเคยคิดอยู่หลากหลายมาก อย่างมากที่สุดก็คือการเปิดฉากรบของทั้งสองคน
แต่การพบหน้ากันวันนี้กลับน่าขายหน้า ตนเองไม่เพียงจนตรอกมาก ยังทำให้ชลธีสกปรกอีก
“ได้ ผมจะเปลี่ยน แต่ตอนนี้คุณถูกน้ำเย็นไม่ได้ เดี๋ยวผมซักเอง” ชลธีรับเสื้อยืดไป เป็นสีดำ ยังโชคดีที่เวลานี้วรกัญญาสวมแค่เสื้อสีดำ ถ้าสีสันฉูดฉาดเกินไป ตนเองคงสวมไม่ได้จริงๆ
ชลธีหยิบเสื้อยืดเข้าไปในห้องพักผ่อนของวรกัญญา วรกัญญาก็ไปจัดการเอกสารนั้นตามปกติ
รอเมื่อชลธีซักเสื้อของตนเองออกมาจากห้องพักผ่อน วรกัญญาก็ทำข้อตกลงกับอีกฝ่าย ดูท่าทางแล้วการเจรจาเป็นไปด้วยดี
ในตอนนี้ถึงแม้ชลธีจะสวมเสื้อยืดสีดำ แต่เขาก็ไม่สามารถออกไปได้ สำหรับวรกัญญาเสื้อยืดนั้นตัวใหญ่มาก แต่สำหรับชลธีแล้ว กลับแค่รัดรูป กระชับกล้ามเนื้อบนร่างกายแต่ละส่วน
เห็นวรกัญญากำลังยุ่ง ชลธีจึงหาหนังสือพิมพ์ นั่งอ่านบนโซฟา
เนื่องจากความช่วยเหลือของชลธี แบกตนเองฝ่าฝนกลับมา ดูเหมือนอีกฝ่ายจะรู้ว่าพระนครฝนตกหนักมาก ยังสอบถามเจาะจงเป็นพิเศษ วรกัญญาบรรยายถึงฝนนั้น ทำเอาอีกฝ่ายตกใจ
ทั้งสองพูดคุยกันเล็กน้อย วรกัญญาก็วางสายไป อย่างไรเสียเตรียมข้อมูลเรียบร้อยแล้ว ธุรกิจมูลค่านับสิบล้านเสร็จสมบูรณ์
วรกัญญาชอบความรู้สึกนี้ ทุกครั้งที่คุยธุรกิจเสร็จ ในใจของเธอผ่อนคลายมาก
เธอเหล่มองชลธี เขากำลังอ่านหนังสือพิมพ์อย่างตั้งใจ เส้นโค้งบนใบหน้าด้านข้างของเขาสมบูรณ์แบบ เธอเห็นแล้วใจลอยไปสักพักหนึ่ง
ชลธี คุณเป็นคู่ต่อสู้ที่ไม่เลว ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป พวกเรามาเปรียบเทียบกัน ดูว่าใครจะยอดเยี่ยมกว่าใคร
วรกัญญาก็รู้ว่าชลธีก้าวผ่านความยากลำบากมาแล้ว เขายอดเยี่ยมมาก ภายในระยะเวลาสั้นๆ แค่ครึ่งปีกว่า ก็สามารถทำให้ตนเองหลุดพ้นจากวิกฤตมาได้ คู่ต่อสู้แบบนี้ทำให้วรกัญญาสนใจมาก
“อ้าปากค้างเลยหรือไง? หรือว่าเสียใจ ผมหล่อขนาดนี้ คุณไม่อยากเก็บเอาไว้เองเหรอ?” ชลธีไม่เงยหน้าขึ้น ก็รู้ว่าวรกัญญากำลังมองตนเองอยู่ ทำเอาวรกัญญารีบก้มหน้าลง ผู้ชายคนนี้ มีตาอยู่บนหัวหรือไง? แค่เหล่มองนิดเดียวเอง เขาก็จับได้
“กลัวอะไร ผมชอบผู้หญิงสวยๆ แอบมองผม ยิ่งไปกว่านั้นคุณเป็นผู้หญิงสวยขนาดนี้ วรกัญญา ผมสนใจคุณมาก คุณคือภรรยาของผม คุณควรจะกลับมาอยู่ข้างผมไม่ใช่เหรอ? พวกเราเอาแต่แยกกันอยู่แบบนี้ไม่ใช่วิธีการที่ดีเลยนะ”
ชลธีวางหนังสือพิมพ์ลง เขาลุกขึ้น เดินไปหาวรกัญญา
